Η αναδιάρθωση και τα ταμπού

του Σήφη Πολυμίλη

Το Βήμα
20 Απριλίου 2011

Φαίνεται ότι μας αρέσει να ζούμε με τις αυταπάτες μας. Όπως επί χρόνια είχαμε την ψευδαίσθηση ότι συμπεριλαμβανόμαστε στις ισχυρές οικονομίες, ότι μπορούμε να ζούμε με δανεικά κι αγύριστα, έτσι και τώρα πιστεύουμε πάλι ότι όλη αυτή την περιβόητη συζήτηση για αναδιάρθρωση του χρέους, την απεργάζονται κάποια σκοτεινά κέντρα που θέλουν να μάς πιουν το αίμα... Προφανώς όλοι αυτοί που γράφουν ή κάνουν δηλώσεις δεν ενδιαφέρονται κυρίως για να μας σώσουν. Πρωτίστως τους απασχολούν τα συμφέροντα τους ή αυτό που θεωρούν συμφέρον για τις άλλες χώρες της ευρωζώνης. Το στοίχημα για μάς είναι να καταφέρουμε να συνδυάσουμε όσο είναι δυνατόν τα δικά τους με τα δικά μας συμφέροντα και να διαπραγματευτούμε την επωφελέστερη λύση Γιατί είναι πλέον βέβαιο ότι η συζήτηση αυτή δεν είναι στον αέρα, όπως θέλουν να μας πείσουν κάποιοι...

Ο ορυμαγδός δημοσιευμάτων, παρεμβάσεων και διαψεύσεων για το θέμα της αναδιάρθρωσης είναι προφανές ότι υποδηλώνει πως η συζήτηση βρίσκεται σε εξέλιξη. Με ή χωρίς τη δική μας συμμετοχή. Το ερώτημα λοιπόν που θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι αν μας συμφέρει ή όχι να είμαστε μέρος της συζήτησης, αν θα έχουμε λόγο σε οποιαδήποτε απόφαση ή θα είμαστε απλοί παρατηρητές των εξελίξεων. Για να μη βρεθούμε πάλι, όπως με το μνημόνιο, με την πλάτη στον τοίχο, χωρίς καμιά δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Γιατί άσχετα από το αν τις περισσότερες από τις ρυθμίσεις του μνημονίου, θα έπρεπε να τις είχαμε υιοθετήσει μόνοι μας, υπήρχαν και ορισμένες πλευρές, που θα μπορούσαμε υπό άλλες συνθήκες να τις είχαμε συζητήσει.

Περισσότερα