Τελικά, τις πταίει;

του Γεώργιου Π. Μαλλούχου

Το Βήμα
20 Απριλίου 2011

Το χθεσινό μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, έφερε στο μυαλό και έναν άλλον ηγέτη, τον Χαρίλαο Τρικούπη που, το καλοκαίρι του 1874, έγραφε, στην εφημερίδα Καιροί το ιστορικό του άρθρο «Τις πταίει». Για σήμερα, λοιπόν, τελικά, «τις πταίει»;

Δυστυχώς, αυτός που πταίει σήμερα δεν είναι ένας βασιλιάς, ένας «ανεύθυνος» άρχων όπως ο Γεώργιος ο Α’ που δικαίως κατηγορούσε ο Τρικούπης, αλλά φταίνε άρχοντες πολλοί, διακομματικοί και εκλεγμένοι. Συνεπώς, δεν φταίνε μόνον οι ίδιοι, αλλά και εκείνοι που τους ψήφισαν. Κι εδώ ακριβώς κολλάει ο γενικευτικός αφορισμός του Θόδωρου Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε». Όμως, μαζί, ποιοι;

Ακόμα και το κατηγορητικό ντοκιμαντέρ «Χρεοκρατία» που έκανε θραύση στο διαδίκτυο, είναι σαφές: όλη αυτή η ιστορία ξεκινάει από το 1981. Το πριν, η περίοδος από το 1974 μέχρι τον Ανδρέα Παπανδρέου, οι κυβερνήσεις Καραμανλή και Ράλλη, ουδεμία σχέση έχουν με αυτό το κακό που ζει η Ελλάδα. Το χρέος που εκείνοι παρέδωσαν, έφτανε σε ποσοστό του ΑΕΠ περίπου στο ένα τρίτο από αυτό που ορίζει ως ανώτατο ακόμα και το αυστηρό Σύμφωνο Σταθερότητας της ευρωζώνης! Ο τελευταίος ισολογισμός της κυβέρνησης Ράλλη ήταν ουσιαστικά ισοσκελισμένος, ενώ, την ίδια στιγμή, λειτουργούσε, παρά τους μύθους κι ένα στοιχειώδες κοινωνικό κράτος κι ένα υπαρκτό σύστημα ασφάλισης και κοινωνικής προστασίας, πάντως πολύ καλύτερο από αυτό που έχουμε σήμερα. Εντάξει, δεν υπήρχαν ΚΑΠΗ, δεν υπήρχαν συντάξεις «αντιστασιακών», δεν υπήρχε ο «Μπρεχτ στην επαρχία»…

Με άλλα λόγια, αν ίσχυαν σήμερα οι δημοσιονομικοί δείκτες της Ελλάδας του 1981 θα την καθιστούσαν σήμερα όχι μόνον υγιή, αλλά χώρα πρότυπο για το σύνολο της ευρωζώνης, κατά πολύ υγιέστερη και αυτής της Γερμανίας ή κάθε άλλης χώρας μέλους του κοινού νομίσματος...

Περισσότερα