Ασμα ηρωικών διαπραγματεύσεων και πένθιμο

του Πάσχου Μανδραβέλη

Καθημερινή
10 Φεβρουαρίου 2012

Πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς που «για πρώτη φορά γίνεται διαπραγμάτευση με την τρόικα» και αντί να περικόψουμε το 14% των μισθών στον ιδιωτικό τομέα (τόσο είναι αναλογικά ο 13ος και 14ος μισθός) περικόπτουμε το 22%. Επίσης πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς που για μια ακόμη φόρα -με χορηγία των καναλιών- είδαμε ένα συναρπαστικό ριάλιτι επί πολιτικής σκηνής αντί να συζητήσουμε την ουσία. Ακούσαμε, δηλαδή, τις ντρίπλες του κ. Σαμαρά, τις ενστάσεις του κ. Παπανδρέου, τα στιχάκια του κ. Καρατζαφέρη, τις κατάρες των τηλεαστέρων, αλλά δεν καταλάβαμε τι στην ευχή έχει γίνει και γιατί αυτοί οι κακοί τροϊκανοί ζητούν να περικόψουμε μισθούς στο επίπεδο της ποταπής Ισπανίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η έννοια του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών (-10% του ΑΕΠ στην Ελλάδα, -10% στην Πορτογαλία, +0,6% στην Ιρλανδία) είναι άγνωστη. Λογικό· αυτό που μάθαμε από τα νιάτα μας, είναι ότι το παν είναι ένα καλό αλισβερίσι· «διαπραγμάτευση» το λέμε τώρα.

Το πρόβλημα, όμως, της χώρας δεν είναι ότι η προηγούμενη κυβέρνηση δεν διαπραγματεύτηκε. Αντιθέτως: διαπραγματεύτηκε και -δυστυχώς- επιτυχώς. Πώς νομίζουν οι διάφοροι negotiation experts (φωστήρες της διαπραγματευτικής) ότι τη σκαπουλάραμε χωρίς να κάνουμε αυτά που πρέπει; Χωρίς διαπραγματεύσεις έρχονταν οι δόσεις, ενώ επιβίωναν κλειστά επαγγέλματα, προνόμια των συντεχνιών και χιλιάδες άλλες αγκυλώσεις που δεν αφήνουν την χώρα να προκόψει;

Περισσότερα