Επόμενο βήμα: Αναδιάρθρωση

του Μπάμπη Παπαδημητρίου

Καθημερινή
3 Φεβρουαρίου 2011

Είναι τα νούμερα αληθινά; Βεβαίως! Λένε, όμως, τη δική τους αλήθεια. Η οποία χρειάζεται κατάλληλη ερμηνεία. Η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη. Τα λέω αυτά για να υποστηρίξω ότι η ταχύρρυθμη μεγέθυνση του εγχώριου προϊόντος, συμβατική ένδειξη βελτίωσης της οικονομίας, υπήρξε μία από τις «απάτες» με τις οποίες ζήσαμε τα πολλά χρόνια που προηγήθηκαν της παρούσας μεγάλης κρίσης.

Βέβαια, οι πολιτικοί των δύο παρατάξεων θα δείξουν το ΑΕΠ: «Aυξήθηκε με ρυθμό 4% την περίοδο που ακολούθησε την υποτίμηση του 1998 και της ένταξής μας στο ευρώ», θα πουν. Tην ίδια περίοδο, όμως, το δημόσιο χρέος παρέμεινε «κολλημένο» λίγο πάνω από το 100% του ΑΕΠ. Που σημαίνει ότι δεν τηρήθηκε ο στοιχειώδης «χρυσός κανόνας» της δημοσιονομικής πολιτικής. Αλλιώς, το χρέος θα είχε περιοριστεί και, όταν ήρθε η ύφεση, δεν θα σημειωνόταν η έκρηξή του, πέραν του 150%, από την οποία τώρα κινδυνεύουμε όλοι.

Ο «χρυσός κανόνας» απαιτεί από μια κυβέρνηση, στη διάρκεια ενός πολυετούς οικονομικού κύκλου, να δανείζεται μόνον για νέες επενδύσεις και όχι για τις τρέχουσες δαπάνες. Βεβαίως, στην κάθοδο θα δανειστεί. Για να τα βάλει, όμως, πίσω στην άνοδο. Αν δεν υπήρχε το ευρώ με τα χαμηλά του επιτόκια, αν δεν είχαμε, γενικότερα, ωφεληθεί από τη σούπερ σταθεροποιητική επίδραση της υπαγωγής μας στη γερμανογαλλική ΟΝΕ, το κανόνι θα είχε ήδη ακουστεί.

Περισσότερα