Friday, November 30, 2012

All Equal Under the Bailout Sun?

by Matina Stevis

Wall Street Journal

November 30, 2012

What one bailed-out country gets, the others should too. At least that was the principle set out by the euro zone. Greece, Ireland and Portugal–despite their many differences—would enjoy the same borrowing terms and conditions. This became the case when the three countries saw the interest rates on their bailouts from the European Financial Stability Facility lowered across the board to Euribor+1.5% last June.

Is this principle of equal treatment now to be abandoned? Let’s rewind to four days ago.

Under a deal struck between euro-zone countries and the International Monetary Fund last Tuesday, Greece is set to get some respite on its bailout terms. It won’t have to start paying interest until 2022 after a 10-year interest payment moratorium expires; it will get until 2042 instead of 2027 to repay its bailout to the euro-zone bailout fund; and the EFSF will charge Greece Euribor+0.5% instead of Euribor+1.5% for its loans. Further, the profits the European Central Bank makes on holdings of Greek-government bonds will be handed in to Greece via national central banks. Not too shabby, one might say, though as we explain here these concessions don’t solve Greece’s more existential problem.

And will the same apply to Greece’s bailout brethren? Based on a briefing by a senior euro-zone official, probably not.

More

Ανεργοι οι έξι στους δέκα νέοι στην Ελλάδα

Το Βήμα
30 Νοεμβρίου 2012

Η ανεργία στην Ευρωζώνη αυξήθηκε τον Οκτώβριο στο 11,7%, από 11,6% τον προηγούμενο μήνα και 10,4% τον Οκτώβριο του 2011, σύμφωνα με ανακοίνωση της Eurostat.

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα (με βάση τα στοιχεία Αυγούστου), έχει το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στους νέους κάτω των 25 ετών (57%) και στις γυναίκες (29%), ενώ στη χώρα μας έχει σημειωθεί η μεγαλύτερη αύξηση το τελευταίο έτος.

Στην ΕΕ των «27», η ανεργία αυξήθηκε στο 10,7% από 10,6% τον προηγούμενο μήνα και 9,9% ένα χρόνο πριν.

Τα υψηλότερα ποσοστά έχουν η Ισπανία (26,2%) και η Ελλάδα (25,4% τον Αύγουστο), ενώ τα χαμηλότερα η Αυστρία (4,3%), το Λουξεμβούργο (5,1%), η Γερμανία (5,4%) και η Ολλανδία (5,5%).

Η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας των νέων κάτω των 25 ετών (57% τον Αύγουστο) και ακολουθεί η Ισπανία (55,9%).

Στο σύνολο της Ευρωζώνης, η ανεργία των νέων αυξήθηκε τον Οκτώβριο στο 23,9% από 21,2% ένα χρόνο πριν.

Η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στις γυναίκες (29% τον Αύγουστο), με δεύτερη την Ισπανία (25,8%).

Περισσότερα

The Myth of Austerity

by Philipp Bagus

Mises News

November 30, 2012

Many politicians and commentators such as Paul Krugman claim that Europe's problem is austerity, i.e., there is insufficient government spending. The common argument goes like this: Due to a reduction of government spending, there is insufficient demand in the economy leading to unemployment. The unemployment makes things even worse as aggregate demand falls even more, causing a fall in government revenues and an increase in government deficits. European governments pressured by Germany (which did not learn from the supposedly fateful policies of Chancellor Heinrich Brüning) then reduce government spending even further, lowering demand by laying off public employees and cutting back on government transfers. This reduces demand even more in a never ending downward spiral of misery. What can be done to break out of the spiral? The answer given by commentators is simply to end austerity, boost government spending and aggregate demand. Paul Krugman even argues in favor for a preparation against an alien invasion, which would induce government to spend more. So the story goes. But is it true?

First of all, is there really austerity in the eurozone? One would think that a person is austere when she saves, i.e., if she spends less than she earns. Well, there exists not one country in the eurozone that is austere. They all spend more than they receive in revenues.

In fact, government deficits are extremely high, at unsustainable levels, as can been seen in the following chart that portrays government deficits in percentage of GDP. Note that the figures for 2012 are what governments wish for.


More

In the End, Greek Crisis Will Hit Taxpayers

by Stephen Fidler

Wall Street Journal

November 30, 2012

Sovereign-debt crises always spark struggles between creditors and debtors over who should suffer losses.

Since the Greek crisis exploded nearly three years ago, those fights have played out in euro-zone summits and finance ministers' meetings and have been covered feverishly by the global media. Because of the large number of parties with stakes in the outcome—Greece and 16 other members of the euro zone, the European institutions and the International Monetary Fund—they have been even more complicated than usual.

Despite the complications, this week's deal on Greece's debt points to an (almost) iron rule of sovereign-debt crises: Significant losses fall on taxpayers in creditor countries because debt originally extended by private creditors, one way or another, ends up on the balance sheet of the public sector.

Euro-zone governments haven't publicly admitted that they expect to suffer losses, but that is the almost inevitable conclusion from the agreement on Greece reached by finance ministers in the early hours of Tuesday. Even if ministers aren't admitting it now, they will have to at some more politically convenient point.

More

Thursday, November 29, 2012

More Greek myths: The need to speak truth to weakness

Economist
December 1, 2012

When the euro zone rescued Greece in 2010 Germany insisted on enlisting the IMF. Some worried about letting the Washington-based institution meddle in Europe. But Germany wanted the IMF as external enforcer, to impose rigour not only on Greece but also on the soft-hearted European Commission.

More than two years later, the enforcer has at times been Greece’s main helper. It has sought to ease the pace of austerity. And it has been at odds with Germany over the hitherto unthinkable: the need to write off some of the billions that Greece still owes. In a string of late-night meetings in Brussels, Christine Lagarde, the IMF’s boss, has injected some common sense into the latest rescue of Greece, finalised this week. Greece has been given more time to reach its budget targets, and the terms of euro-zone loans have been softened. For all the doubts about whether the latest numbers add up, something important has happened: the euro zone has come to accept that Greece cannot bear the burden of its debt, and that creditors will have to take losses.

This is not how it was meant to be. Bringing in the experience of the IMF was intended to safeguard German taxpayers’ billions. Angela Merkel, the German chancellor, claimed other vulnerable countries would be dissuaded from asking for bail-outs because they would see that “the path taken by Greece with the IMF is not an easy one”. Instead the crisis worsened (Cyprus is about to become the fourth country to receive a bail-out) and the European Central Bank has had to step in. On November 28th the European Commission proposed a step-by-step blueprint to fix the underlying flaws of the euro. It includes an embryonic euro-zone budget in the next 18 months and a pooling of euro-zone debt in the next five years. In the long term, it wants a “deep and genuine” economic and monetary union, with a euro-zone budget financed by its own taxes and full-fledged joint Eurobonds.

More

Η πολιτική του «εμ έτσι, εμ αλλιώς»

του Πάσχου Μανδραβέλη

Καθημερινή

29 Νοεμβρίου 2012

Έχουμε ξαναγράψει ότι η μόνη βαριά βιομηχανία που απέμεινε στη χώρα είναι της μεταφοράς ευθυνών. Πάντα κάποιοι άλλοι φταίνε για την κατάσταση που ζούμε. Αυτοί είναι είτε του εξωτερικού (από την Ιντέλιτζενς Σέρβις μέχρι τον κ. Σόιμπλε) είτε του εσωτερικού (από το πολιτικό σύστημα μέχρι τον δικομματισμό).

Φυσικά κανείς δεν αθωώνει τον δικομματισμό για τον εκτροχιασμό της ελληνικής οικονομίας. Ούτε καν την Ιντέλιτζενς Σέρβις. Ολοι έχουν ευθύνες, οι οποίες διαφέρουν μόνο ως προς το μέγεθός τους. Τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν έχουν τις μεγαλύτερες, αλλά από την άλλη μεριά η Αριστερά δεν βρισκόταν στον Σείριο όταν η Ελλάδα οδηγούνταν σε αδιέξοδο. Ηταν παρούσα και αγωνιζόταν· με θεμιτούς κι αθέμιτους τρόπους. Διά της επιρροής της στα γράμματα και τις τέχνες διαμόρφωσε το ιδεολογικό πλαίσιο της χρεοκοπίας, διά της επιρροής της στους μαζικούς χώρους συνέπραξε στη χρεοκοπία. Οχι καθοριστικά, αλλά έβαλε το (υψωμένο σε γροθιά) χεράκι της: έκλεισε λιμάνια, ακύρωσε έργα πνοής, απέτρεψε επενδύσεις, στήριξε συντεχνίες, έδωσε πολιτική κάλυψη σε κάθε είδους ανομία, διαδήλωσε για εξωτικά επιδόματα, ήταν μπροστά στον αγώνα να μην αλλάξει το ασφαλιστικό κ.λπ. Για κάθε μεταρρύθμιση η Αριστερά προέβαλλε πολλά εμπόδια. Ακόμη και όταν δεν κατόρθωσε να τις ακυρώσει στην πράξη τις μεταρρυθμίσεις έκανε πολύ πιο ακριβές. Τίποτε δεν είναι χωρίς κόστος στην οικονομία. Ακόμη και το κέντρο της Αθήνας που κλείνει καθ’ εκάστη επιβαρύνει την οικονομική λειτουργία της χώρας. Φυσικά είναι δημοκρατικό δικαίωμα κάθε ομαδούλας να διαδηλώνει στο κέντρο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κόστος από τον πληθωρισμό των διαδηλώσεων.

Περισσότερα

Wednesday, November 28, 2012

Greater Euro-Zone Unification Proposed

Wall Street Journal
November 28, 2012

European officials proposed an overhaul of euro-zone institutions that would create a common budget for the 17 nations using the common currency and, ultimately, grant powers to issue debt collectively backed by the currency bloc.

The European Commission's blueprint is one of several competing visions for how to fix deep flaws in the euro zone that have been exposed by the debt crisis.

While none of the proposals that emerged on Wednesday for completing economic union is entirely new, European institutions had been unwilling to attach a timetable to them.

Euro-zone leaders will talk about early steps to that end, including setting up a single policeman for the bloc's banks, at a summit in mid-December.

Parts of Europe are sure to view the plan mapped out by the Commission, the European Union executive, with extreme skepticism.

It is likely to be controversial in Germany, the Netherlands and other nations that are wary of using their strong public balance sheets to support the euro zone's weaker nations.

"We are now launching this debate, not just with slogans but with a document," European Commission President José Manuel Barroso said at a news conference.

More

Στα 14 δισ. ευρώ το ετήσιο κόστος της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας

In.gr
28 Νοεμβρίου 2012

Στο ιλιγγιώδες μέγεθος των 14 δισεκατομμυρίων ευρώ φθάνει το οικονομικό βάρος που επωμίζονται οι πολίτες, λόγω της διαφθοράς, της κακοδιοίκησης και της γραφειοκρατίας, όπως τονίστηκε σε συνέδριο της Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάς, με τίτλο «Κράτος και Διαφθορά-Θεσμοί: Από την πτώση στην ανόρθωση».

Στο ζήτημα αναφέρθηκε ο καθηγητής στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, Παναγιώτης Καρκατσούλης, ο οποίος υπέδειξε με στοιχεία ότι για την άσχημη εικόνα του κράτους ευθύνονται η πολυνομία και η πολιτική αυθαιρεσία, όχι η εύκολη στοχοποίηση των υπαλλήλων.

Συγκεκριμένα, από το 1975 και μέσα σε 30 χρόνια, όπως ανέφερε, έχουν κατατεθεί 3.430 νόμοι, ενώ παράλληλα έχουν εκδοθεί 17.5000 ρυθμίσεις, 20.580 Προεδρικά Διατάγματα και 111.905 Υπουργικές Αποφάσεις.

Μάλιστα, τόνισε ότι η κατάσταση έχει χειροτερέψει τα τελευταία χρόνια με τις εγκυκλίους που έχουν υποκαταστήσει τη νομοθεσία, ενώ παρατήρησε ότι γίνεται κατάχρηση και των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου.

Επιπλέον, αναφέρθηκε στην ύπαρξη -ουσιαστικά- ακόμη και σήμερα 78 υπουργείων (όσοι είναι οι γενικοί και ειδικοί γραμματείς της κυβέρνησης) που τυπικώς έχουν ενωθεί σε 15 υπουργεία και το διορισμό πάνω από 1.200 υπουργικών συμβούλων, για να αισθάνονται «μια ασφάλεια» οι υπουργοί, όπως σημείωσε, για να ολοκληρώσει δηλώνοντας απαισιόδοξος για την αποτελεσματική και διάφανη λειτουργία του κράτους.

Από την πλευρά της κυβέρνησης, ο υφυπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Μανούσος Βολουδάκης, στη σύντομη παρέμβασή του, αναφέρθηκε στις προσπάθειες της Πολιτείας για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της αδιαφάνειας, για τις πρωτοβουλίες που λαμβάνονται για την απλούστευση των διαδικασιών και τη μείωση των δομών και των υπηρεσιών του κράτους που αλληλοκαλύπτονται και δημιουργούν οικονομικό βάρος και γραφειοκρατία στους πολίτες, καθώς και το σχέδιο για την ψηφιακή υπογραφή.

Περισσότερα

Europe's long shadow: Will a continent turn its back on democracy?

by Antony Beevor

Prospect

November 28, 2012

Every country has its own perspective on the second world war. This is not surprising when experiences and memories are so different. For Americans, the war started in December 1941; for Russians, it began in June that year. Most Europeans believe it commenced in Poland in September 1939. But for the Chinese it started in 1937, with the Sino-Japanese war, and many in Spain are still convinced that it began in 1936 with General Franco’s nationalist rising to overthrow the Republic. Some historians extend the conflict further, arguing that it lasted from 1914 to 1945, or even from the Russian Revolution in 1917 until the collapse of the Soviet empire in 1989.

The second world war was a monstrous state-on-state war between the major powers, but it was also an international civil war, especially affecting those countries which had been occupied. It was a conglomeration of many different conflicts, constituting the first truly global war.

Although the Germans and the Japanese did not coordinate their strategies, events in the Pacific and in Europe affected each other. But for those fighting it, they could have been wars fought on different planets. On 9th May 1945, when US Marines were still fighting on Okinawa and they heard the news of the German surrender in Europe, their reaction was “So what?”

The memory of the second world war hangs over Europe, an inescapable and irresistible point of reference. Historical parallels are usually misleading and dangerous. The threat of economic collapse now is not the same as the threat of Nazism and war. But the current crisis still poses a threat to parliamentary democracy in Europe. It may awaken the nationalist monsters which the European ideal had tried to consign to history.

Today it is very hard to appreciate the huge historical forces that killed some 60m to 70m people, or even more. Chinese historians now claim that more than 40m of their countrymen died, double the number that had been assumed earlier. And when counting the war dead, we could add to these figures all the victims of famine and illness brought on by malnutrition. It is almost impossible to distinguish between categories of suffering.

When we dwell on the enormity of the second world war and its victims, we try to absorb all those statistics of national and ethnic tragedy. But, as a result, there is a tendency to overlook the way the war changed even the survivors’ lives in ways impossible to predict.

More

Τρία νέα κέρδη με τη συμφωνία

του Μπάμπη Παπαδημητρίου

Καθημερινή

28 Νοεμβρίου 2012

Εχουμε τρία σπουδαία κέρδη από τη χθεσινή συμφωνία της Ευρωζώνης. Πέραν, βεβαίως, της διασφαλισθείσας τριπλής δόσης, η οποία, μάλιστα, μοιρασμένη μεταξύ της σήμερον και του πρώτου τριμήνου, σταθεροποιεί το οικονομικό περιβάλλον στο διάστημα κατά το οποίο θα επιχειρηθεί η αναδόμηση του τραπεζικού συστήματος.

Κέρδος μεγάλο είναι η πλήρης απόρριψη των υπολογισμών που διατηρούσαν σχετικά υψηλό κίνδυνο για την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Τα σενάρια του Grexit είναι «εκτός». Η εξέλιξη αυτή θα ευνοήσει στην επαναξιολόγηση της χώρας. Με μικρότερη οχλαγωγία σε βάρος της χώρας, θα είχαμε ήδη ισχυρό πρόκριμα για την αλλαγή της βαθμολογίας μας από τους οίκους αξιολόγησης. Σε κάθε περίπτωση, ο συνδυασμός για την απόδοση των 44 δισ. με την περικοπή κατά ένα 40-60 δισ. των υποχρεώσεων επί του δημόσιου χρέους αποτελεί εξαιρετικό εξολκέα προκειμένου να μετακινηθούμε από τον προσβλητικό βαθμό «SD» (περιορισμός στην πληρωμή υποχρεώσεων), στο «CCC», τον καλύτερο από τους μη επενδυτικούς χαρακτηρισμούς, στη πυραμίδα της Standard & Poor’s.

Το δεύτερο σημαντικό κέρδος είναι η επιβεβαίωση ότι η Ελλάδα διαθέτει τα χρηματικά μέσα για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού της συστήματος, παρά το αντικειμενικό γεγονός της έμμεσης κρατικοποίησής του. Οι καταθέσεις των ανθρώπων που δεν μπορούσαν ή δεν θέλησαν να τις μετακινήσουν, σε κασόνια ή στο εξωτερικό, διασώθηκαν. Το χρηματικό σύστημα δεν κατέρρευσε. Το αντίθετο, όπως με επαναστατική βουλιμία περίμεναν πολλοί στην «Αριστερά», θα οδηγούσε με κάθε βεβαιότητα σε πανικό άρνησης πληρωμών και, τελικώς, στην παράλληλη εισαγωγή ενός κίβδηλου και πληθωριστικού νομίσματος, με ταυτόχρονο εξοστρακισμό του δυνατού ευρώ.

Περισσότερα

New Greek bailout: the leaked chart

by Peter Spiegel

Financial Times

November 28, 2012

When eurozone finance minsters announced their long-delayed deal to overhaul Greece’s second bailout early Tuesday morning, there was much they didn’t disclose.

The most glaring was how big a highly-touted bond buyback programme would be, a question dodged repeatedly at a post-deal news conference. But there were other things that were left out of a two-page statement summing up the deal, including how much the European Central Bank was making on its Greek bond holdings, profits that will be returned to Athens as part of the agreement.

It turns out, those were not the only – or even the biggest – unanswered questions left after the early-morning deal. As we report in today’s dead-tree edition of the FT, ministers failed to find enough debt relief measures to get to the purported Greek debt target of 124 per cent of economic output by 2020, far above the 120 per cent target set in February.

In reporting our story, we relied heavily on a leaked chart that we got our hands on (which we’ve linked to here) that lays out in great detail the assumptions built into the new programme. A quick review of the chart comes after the jump...

More

Οικονομίδης: "Οι κρατικές επενδύσεις κλειδί για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας"

Συνέντευξη στον Δημήτρη Μανή

Voice of America

28 Νοεμβρίου 2012

Θετικά εκτίμησε την συμφωνία που επετεύχθη στις Βρυξέλλες, ο καθηγητής οικονομικών του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, Νικόλαος Οικονομίδης, ωστόσο, όπως ο ίδιος επισημαίνει αυτό που πρέπει να γίνει τώρα είναι τα χρήματα που θα έρθουν στην Ελλάδα να χρησιμοποιηθούν για επενδύσεις, που θα δώσουν ώθηση στην οικονομία.


Ν.Ο. «Καταρχήν, η συμφωνία ήταν αναγκαία γιατί χωρίς αυτήν η Ελλάδα θα χρεοκοπούσε και ίσως να βρισκόταν και στην πολύ κακή κατάσταση να επιστρέψει στη δραχμή, η οποία θα ήταν εντελώς καταστροφική για την Ελλάδα. Οπότε, καταρχήν είναι πολύ καλό ότι έγινε αυτή η συμφωνία. Από την άλλη μεριά όμως νομίζω ότι το πιο σημαντικό από όλα είναι τα χρήματα τα οποία έρχονται στην Ελλάδα να χρησιμοποιηθούν για επενδύσεις, οι οποίες και θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Έχουμε πολύ μεγάλη ανεργία, υπάρχει μια εξαετής ύφεση αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα την οποία και πρέπει να ξεπεράσουμε. Νομίζω ότι εάν τα χρήματα χρησιμοποιηθούν για επενδύσεις, τότε θα αλλάξει και η νοοτροπία στην χώρα, η οποία είναι πάρα πολύ αρνητική τώρα, και θα βρεθούμε σε μια πολύ καλύτερη κατάσταση στην οποία ακόμη και οι ιδιώτες στο μέλλον θα είναι διατεθειμένοι να βάλλουν τα χρήματα τους στην Ελλάδα».

Δ.Μ. «κ. Καθηγητά έχουμε ακούσει αρκετές φορές τα τελευταία τρία χρόνια για επενδύσεις που έρχονται στην Ελλάδα και όμως δεν υπήρξαν σημαντικά βήματα στον τομέα αυτό. Γιατί τώρα να έρθουν οι επενδύσεις;»

Ν.Ο. «Τώρα θα γίνουν οι επενδύσεις για δύο λόγους, καταρχήν, τα τελευταία τρία χρόνια δεν υπήρχαν χρήματα να γίνουν επενδύσεις, δηλαδή δεν υπήρχαν κρατικά χρήματα για επενδύσεις καθόλου, τίποτα, ενώ τώρα ξαφνικά υπάρχουν χρήματα. Οπότε υπάρχει αυτή η δυνατότητα αυτή τη στιγμή. Δεύτερον, οι ιδιωτικές επενδύσεις δεν γινόντουσαν και δεν γίνονται ακόμα στην Ελλάδα, γιατί το κλίμα είναι πάρα πολύ αρνητικό. Φοβούνται οι επενδυτές μήπως και πάει η Ελλάδα στη δραχμή, μήπως και χρεοκοπήσει, υπάρχουν διάφοροι κίνδυνοι τους οποίους βλέπουνε. Νομίζω ότι γι’ αυτό χρειάζεται οι πρώτες επενδύσεις να γίνουν από το κράτος. Το κράτος να δώσει συμβόλαια, να δώσει χρήματα σε διάφορες εταιρείες να φτιάξουν έργα υποδομής, να πάρουν εργάτες, να πληρώσουν τους εργάτες, να πληρώσουν οι εργάτες τους φόρους, ώστε να δημιουργηθεί μεγαλύτερο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν και να μπορέσει η Ελλάδα να υπερβεί τη σημερινή τραγική κατάσταση. Με τον καιρό, όταν φανεί ότι υπάρχουν επενδύσεις και έχει αλλάξει το κλίμα θα μπουν και χρήματα από τους έλληνες ιδιώτες».

Περισσότερα

Euro Zone Makes Good on Greek Promise

by Richard Barley

Wall Street Journal

November 27, 2012

At last, the euro zone has found a Greek formula that should allow it to disburse €43.7 billion ($56.69 billion) to the beleaguered nation. It shouldn't have taken this long, and this doesn't mark the end of the Greek debt drama. National parliaments will need to agree to the deal and Greece will have to live up to its promises. But the important thing is that the euro zone has made good on its commitment to support Greece, and in doing so has sanctioned at least limited official-sector debt relief.

Of course, the measures agreed on aren't the definitive write-off that would clearly make Greece's debt sustainable. But they are significant, including an extension of 15 years on the maturity of loans to Greece, a one-percentage-point cut on bilateral loan rates and a 10-year deferral of interest payments to the European Financial Stability Facility. The latter alone represents a saving of a hefty €44 billion over that period. All these measures are more politically and legally palatable than a cut in the face value of the debt.

Some details remain outstanding, in particular plans to buy back Greek bonds at a deep discount. At current prices, €10 billion of purchases would retire roughly €30 billion of bonds, almost half the outstanding amount. But while Greek domestic investors, who Barclays estimate hold €20 billion of bonds, are likely to participate, foreign holders might hold out in the hope that continued euro-zone support might lead to further gains. Nor is it clear how a buyback will be financed. Greek bond prices rose Tuesday even though buyback prices should be capped at Friday's closing levels.

More

Greek Debt Plan Relies on Rosy Outlook

Wall Street Journal
November 27, 2012

A long-awaited deal cobbled together by euro-zone finance ministers early Tuesday gives Greece a rough outline for cutting its mountain of debt, but the plan threatens to be derailed if the country's economy doesn't emerge from recession in two years.

The currency bloc's governments would then almost certainly need to accept losses on their loans to Greece in order to meet the long-range debt targets that Greece's creditors set Tuesday, testing the political commitment of euro-zone leaders to keep Greece in the single currency area. With no end in sight to the Greek recession, that test could come within months.

"The latest Greek rescue deal will buy the country a bit more time," said Jonathan Loynes, chief economist at Capital Economics in London. "But unless the economy stages a miraculous recovery, the rest of the euro-zone will soon be forced to make much more difficult decisions over just how far it is prepared to go to keep Greece inside the euro."

The plan unveiled early Tuesday calls for the euro zone to cut the interest rate it charges Greece on bailout loans and for the European Central Bank to send Athens any profits the ECB makes on the Greek bonds it holds. The plan would also allow Greece to buy back its bonds at the sharp discount to face value at which they currently trade.

More

Tuesday, November 27, 2012

Eurozone offers more Greek myths

by James Mackintosh

Financial Times

November 27, 2012

If only Greeks could live on rhetoric, Brussels would be able to provide something useful. As it is, eurozone leaders spout half-truths while doing little to pull Greece out of economic depression.

Exhausted finance ministers ended yet another marathon negotiating session on Monday night having agreed one important thing but denied doing it: they took losses on their loans to Greece. They will also give the country the cash to stumble on to next year.

Germany succeeded in blocking the explicit writedown of Greek debt that the International Monetary Fund would like to see. But by cutting interest rates, handing back central bank profits, extending debt maturities and deferring interest payments for a decade, Dario Perkins at Lombard Street Research estimates the deal gives Greece €12bn – 5 per cent of gross domestic product – by 2020.

The point of this second restructuring of official debt in 18 months (as well as a bond default) was to give Greece “sustainable” debt. The IMF insisted sustainable meant 120 per cent of GDP in 2020, but compromised at 124 per cent.

More

Eurozone states face losses on Greek debt

Financial Times
November 27, 2012

Eurozone governments could be forced to accept losses on their rescue loans to Greece after Monday’s late-night deal to overhaul its bailout failed to agree how to reach new debt targets for the struggling country, according to documents seen by the Financial Times.

After three gatherings in two weeks, eurozone finance ministers agreed to release a long-delayed €34.4bn aid payment to Athens. But the series of measures agreed, which could relieve Greece of billions of euros in debt by the end of the decade, do not go far enough.

The measures to be implemented immediately as part of the deal will only lower Greece’s debt levels to 126.6 per cent of economic output by 2020, not the 124 per cent announced by eurozone leaders, according to the documents and senior officials.

Instead, eurozone governments postponed further debt relief – amounting to 2.7 percentage points of gross domestic product – to a later date, when Greece begins taking in more money than it spends, not counting interest payments.

More

Greek patient gets more life support

Financial Times
Editorial
November 27, 2012


After weeks of foot-dragging, the eurozone has stumbled towards a new aid programme for Greece. The package agreed in the early hours of Tuesday morning will not be the last. But it shows Europe is starting to accept grudgingly that there is a cost to keeping Athens in the single currency.

That Athens will, at last, receive the €34.4bn it had long been promised by its partners is welcome. After the Greek government had passed a draconian programme of fiscal consolidation requested by the eurozone, it would have been unthinkable for the rest of the bloc to refuse to fulfil its side of the bargain. The cash will also help the economy: fresh capital will ease the constraints on the country’s struggling banks.

There are also signs that the eurozone is coming to terms with what market participants have long recognised. Athens’ public debt is unsustainable and creditors – including the official sector – will have to take further hits to put it back on the right track. The International Monetary Fund deserves credit for putting its foot down and demanding a more realistic plan.

The steps taken on the path to debt-relief are, however, still questionable. Reducing the interest rate charged on bilateral loans was hardly the best place to start: it may force countries in difficulty such as Italy and Spain to lend to Greece at a loss, while Germany will still make a small profit. The maturity extensions agreed were too timid. It is doubtful whether they will give enough time for Greece to grow sufficiently to repay its debt.

More

Greek Debt Deal Explained

by Matina Stevis

Wall Street Journal

November 27, 2012

Disclaimer: this headline is meant to make you click on it but the blog-post may not deliver all it promises. The reason is that, after dozens of hours of tough negotiations by finance ministers that finished early on Tuesday, the hotly-anticipated deal to cut Greece’s debt and give the country the aid it’s been waiting for since June is as clear as mud.

Here we take you through what we do know and highlight what we don’t, especially in view of the latest numbers crunched by debt experts from the troika of the European Commission, the European Central Bank and the International Monetary Fund, that our Gabriele Steinhauser got her hands on later on Tuesday.

The agreed goal is to bring Greece’s debt down to 124% of its economic output in 2020 and “substantially below” 110% in 2022. An exhausted press corps in Brussels was handed out a vague statement at 2 am CET Tuesday morning that left the impression that the measures agreed by finance ministers would lead to Greece meeting those targets.

However, the numbers that emerged later on Tuesday show that the measures announced immediately after the meeting will get Greece’s debt down only to 126.6% of Gross Domestic Program in 2020 and 115% in 2022.

More

Πρωταθλήτρια μεταρρυθμίσεων η Ελλάδα

Καθημερινή
27 Νοεμβρίου 2012

«Πρωταθλήτρια» μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης αναδεικνύεται η Ελλάδα σε ό,τι αφορά τη συμμόρφωση για την επίτευξη δημοσιονομικής προσαρμογής και την προώθηση μεταρρυθμίσεων, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση «The 2012 Euro Plus Monitor» που εκπόνησαν το LisboCouncil και η Berenberg Bank.

Η Ελλάδα βαθμολογείται με 8,2 (με άριστα το 10) επειδή κατάφερε να μειώσει δραστικά το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου. Πέτυχε επίσης τη μεγαλύτερη μείωση πρωτογενούς ελλείμματος. «Δεν προκαλεί καμία απορία για ποιο λόγο η Ελλάδα έχει πέσει σε βαθιά ύφεση», σημειώνεται χαρακτηριστικά στην έκθεση. Επίσης, καταγράφηκε η μεγαλύτερη μείωση μοναδιαίου εργατικού κόστους, κατά 12%. Μάλιστα, το μεγαλύτερο μέρος της μείωσης αυτής έχει γίνει τον τελευταίο χρόνο. «Η Ευρώπη πρέπει να κάνει περισσότερα. Πρώτον, πρέπει να τερματίσει τις φήμες σχετικά με μία ανεπιθύμητη καταστροφή στην Ελλάδα και την “επιδημία’’ που προκαλείται από τέτοιες φήμες, παρέχοντας μια ξεκάθαρη οπτική για την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Δεύτερον, πρέπει να αποφύγει την υπερβολική δόση λιτότητας», καταλήγει η έκθεση.

Περισσότερα

Eurozone agrees Greek aid deal

Financial Times
November 27, 2012

After two false starts in as many weeks, international lenders on Tuesday reached a deal to overhaul Greece’s faltering bailout programme and release a long-delayed €34.4bn aid payment by agreeing to a series of measures that could relieve Greece of billions of euros in debt by the end of the decade.

The measures, which include reducing interest rates on Athens’ bailout loans to levels so low that some countries will probably take losses, are intended to cut Greek debt to 124 per cent of economic output by 2020, or 20 percentage points lower than Athens’ current debt path, officials said.

But several elements remain unfinished, including a Greek debt buyback programme, the success of which remains so uncertain that Christine Lagarde, the International Monetary Fund chief, said her institution would not release its portion of the Greek bailout until the transaction was successfully completed.

Ms Lagarde played down the delay, saying the IMF and eurozone governments had disbursed their tranches at different points in the past. But the decision highlighted tensions between Brussels and Washington that forced Monday’s late night meeting – the third Brussels gathering in two weeks to discuss the Greek programme.

More

Statement on Greece by IMF Managing Director Christine Lagarde

International Monetary Fund
Press Release No. 12/458
November 26, 2012


Ms. Christine Lagarde, Managing Director of the International Monetary Fund (IMF), made the following statement at the conclusion of the Eurogroup meeting in Brussels today:

“I welcome the initiatives agreed today by the Eurogroup aimed at further supporting Greece’s economic reform program and making a substantial contribution to the sustainability of its debt. This builds on the significant efforts by the Greek government to carry forward its fiscal and structural reform agenda.

“The initiatives include Greek debt buybacks, return of Securities Market Programme (SMP) profits to Greece, reduction of Greek Loan Facility (GLF) interest rates, significant extension of GLF and European Financial Stability Facility (EFSF) maturities, and the deferral of EFSF interest rate payments.

“Taken together, these measures will help to bring back Greece’s debt ratio to a sustainable path and facilitate a gradual return to market financing. The debt ratio is expected to decrease to 124 percent of GDP by 2020 through significant upfront debt reduction measures of 20 percent of GDP. In addition, I welcome the commitment by European partners to bring back Greece's debt to substantially below 110 percent of GDP by 2022, conditional on full implementation of the program by Greece. This represents a major debt reduction for Greece relative to its current debt trajectory.

“Once progress has been made on specifying and delivering on the commitments made today, in particular implementation of the debt buybacks, I would be in a position to recommend to the IMF Executive Board the completion of the first review of Greece’s program.”

More

Monday, November 26, 2012

Greece does not need debt forgiveness

by Daniel Gros

Financial Times

November 26, 2012

It is a common opinion among investors and policy makers that the reduction in Greek private debt earlier this year was insufficient. A few months after private investors agreed to write down the value of their bonds, Athens’ debt to gross domestic product ratio is rising rapidly towards 200 per cent again.

The conclusion seems to be clear: private sector forgiveness is not enough to achieve a sustainable debt. That portion of Greek debt held by European governments and institutions such as the European Central Bank will have to be reduced too. In the jargon, OSI (official sector involvement) must follow PSI (private sector involvement).

The International Monetary Fund has taken this line but met resistance from the European Central Bank and the European Commission, its partners in the so-called troika negotiating assistance for Athens.

It should come as no surprise that the ECB and European Commission do not share the IMF’s perspective. When the IMF calls for OSI, it is in reality asking its partners in the troika to give up part of their claims, while the fund’s remains untouched, since its claim is “super-senior” in any event. The IMF would actually benefit from OSI (of the others) because the Greek government would be in a position to repay its loans earlier. And it stands to benefit from any deal, given that during the lifetime of the programme under discussion its net exposure would fall, while that of its troika partners increases.

More

Friday, November 23, 2012

Ανεργία 33% στον ιδιωτικό τομέα

Καθημερινή
23 Νοεμβρίου 2012

Η απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας είναι το μεγαλύτερο θύμα της οικονομικής κρίσης. Σύμφωνα με ανάλυση της Εθνικής Τράπεζας, η ανεργία στους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα ανέρχεται στο 33%. Ταυτόχρονα, μεγάλες απώλειες έχουν υποστεί και οι αμοιβές. Η σωρευτική μείωση των μισθών από το 2010 έχει υπερβεί το 22% και θα διευρυνθεί περαιτέρω, κατά 6 ποσοστιαίες μονάδες, το 2013. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, το διαθέσιμο εισόδημα των ελληνικών νοικοκυριών μειώθηκε κατά 5,4 δισ. ευρώ ή κατά 13,6% σε ένα χρόνο από το δεύτερο τρίμηνο του 2011 έως το δεύτερο τρίμηνο του 2012. Η συρρίκνωση του διαθέσιμου εισοδήματος οφείλεται στη μείωση των μισθών και των κοινωνικών επιδομάτων, αλλά και στην αύξηση της φορολογίας στο εισόδημα και την περιουσία κατά 37,3%.

Ωστόσο, παρά τη μεγάλη μείωση των μισθών και του διαθέσιμου προς κατανάλωση εισοδήματος, οι τιμές παρέμειναν στο... ύψος τους και μόλις φέτος άρχισαν να εμφανίζονται ενδείξεις σταθεροποίησης και μείωσης.

Περισσότερα

Wednesday, November 21, 2012

A vital ally of the euro

Financial Times
November 21, 2012

Perhaps finance ministers, like fine wines, take time to mature.

For the seventh year, the Financial Times has ranked the fiscal masters of the EU’s 19 largest economies on their financial and political skills. In 2012, the challenges were as tough as at any time since the eurozone debt crisis hit in late 2009. Under pressure from financial markets over public finances, and facing the prospect of the monetary union falling apart, politicians and central bankers finally began putting in place structures and reforms that they hope will secure its long-term future. Greece’s fate remains uncertain; talks on its debt collapsed on Wednesday.

This year’s winner is one of the continent’s longest-serving leaders. Wolfgang Schäuble has survived at the top of Germany’s political system for three decades – and for him 2012 might prove a vintage year. “More than any other finance minister, Mr Schäuble articulated his vision for a more integrated Europe,” says Erik Nielsen, a member of the expert jury and chief economist at Italian bank UniCredit.

Mr Schäuble’s contribution to resolving the crisis is not without controversy. Germany’s resilient economy, the continent’s largest, acted as an anchor of stability. But Berlin’s frosty, Eiswein stance on fiscal austerity and its reluctance to bail out weaker capitals alarmed politicians and economists elsewhere.

More

Πάρε τα λεφτά και τρέχα;

του Πάσχου Μανδραβέλη

Καθημερινή

21 Νοεμβρίου 2012

Δουλειά των τραπεζών είναι η κυκλοφορία του χρήματος. Σχηματικά θα λέγαμε ότι είναι οι ενδιάμεσοι: δανείζονται λεφτά από τους καταθέτες με x επιτόκιο και θα δανείζουν σε άλλους με τόκο x+κάτι κι αυτό το «κάτι» είναι το κέρδος τους. Δεν υπάρχει τραπεζίτης στον κόσμο που κρατάει τα λεφτά να τα βλέπει. Αυτά γίνονται μόνο στον κόσμο του Ντίσνεϊ, όπου ο Σκρουτζ Μακ Ντακ αποθησαύριζε βουνά χρυσών νομισμάτων για να... κολυμπάει. Η τάση των τραπεζών είναι να δανείζουν όλο και περισσότερο έτσι ώστε να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Γι’ αυτό μπαίνουν και νομοθετικοί περιορισμοί για το ύψος των δανείων και υποχρεωτικά αποθεματικά. Αν μπορούσαν, οι περισσότεροι τραπεζίτες θα μόχλευαν και την τελευταία δεκάρα στην αγορά, με την ελπίδα λίγο μεγαλύτερου κέρδους. Αυτά είναι απλά, μόνο που στην Ελλάδα και στην Αριστερά κυριαρχεί το δόγμα της «τραπεζικής α λα Σκρουτζ Μακ Ντακ». Εξού και οι κλαυθμοί για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. «Τα λεφτά πάνε στις τράπεζες», λένε, «και όχι στην οικονομία». Λες και οι τράπεζες είναι νησιά του Ειρηνικού ξέχωρα από την οικονομία.

Από κει και πέρα, και επειδή ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες του παραπάνω απλοϊκού σχήματος, υπάρχουν χιλιάδες πράγματα για τα οποία μπορεί να ασκηθεί κριτική στο τραπεζικό σχήμα. Ενα από αυτά είναι το ακριβώς αντίθετο από την ανόητη κριτική που ασκείται σήμερα, ότι δηλαδή έσπρωχναν υπέρ το δέον λεφτά στην αγορά. Οι τράπεζες την εποχή της μεγάλης ρευστότητας φούσκωσαν το καταναλωτικό μοντέλο (αυτό που νομίζαμε ότι είναι και αναπτυξιακό) μοιράζοντας εορτοδάνεια, διακοποδάνεια, θαλασσοδάνεια, κομματοδάνεια ή ό,τι άλλο σε «-δάνεια» μπορεί κάποιος να φανταστεί. Και αν το ελληνικό ιδιωτικό χρέος παραμένει χαμηλό, παρά την άσωτη δεκαετία, αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι η Ελλάδα ξεκίνησε από πολύ χαμηλά. Κριτική μπορούσε κι έπρεπε να είχε να γίνει για πιθανές συμπράξεις τραπεζών κατά το παρελθόν για να χειραγωγήσουν την αγορά, όπως και για τη διαφορά επιτοκίου καταθέσεων και χορηγήσεων (αυτό το «κάτι» που προλέγαμε) που την εποχή της μεγάλης ρευστότητας ήταν το υψηλότερο της Ευρωζώνης. Πιθανώς πρέπει να γίνει κριτική, όπως μπορεί να γίνει και για το γεγονός ότι υπερεκτέθηκαν στα δικά μας «τοξικά προϊόντα», όπως αποδείχθηκαν τα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου. Κριτική μπορεί να τους γίνει ίσως και τώρα που ξοδεύουν τις λίγες σταγόνες ρευστότητας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για να αγοράζουν έντοκα γραμμάτια του ελληνικού Δημοσίου, έτσι ώστε ο μεγάλος φαταούλας της ελληνικής οικονομίας να μπορεί να πληρώνει μισθούς, συντάξεις και άλλες υποχρεώσεις.

Περισσότερα

Διαγραφή χρέους ως μοχλός για δομικές μεταρρυθμίσεις

των Δημήτρη Bαγιάνου, Nίκου Bέττα, Κώστα Mεγήρ

Καθημερινή

21 Νοεμβρίου 2012

Η ελληνική οικονομία συρρικνώνεται με δραματικούς ρυθμούς. Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) έχει μειωθεί κατά 20% σε σταθερές τιμές από το 2008. Η ανεργία έχει τριπλασιαστεί και βρίσκεται στο 25%, ενώ η ανεργία στους νέους βρίσκεται στο 50%. Η οικονομική κρίση επηρεάζει πλέον την κοινωνική συνοχή. Τα περιστατικά ρατσιστικής και λοιπής βίας αυξάνονται και κόμματα με πολιτικά ακραίες ιδεολογίες διευρύνουν το ακροατήριό τους. Η κυβέρνηση συνεργασίας επικεντρώθηκε μετά τις εκλογές του Ιουνίου στην οριστικοποίηση του νέου πακέτου μέτρων ώστε να εκπληρώσει τα απαιτούμενα από την τρόικα για την εκταμίευση της επόμενης δανειακής δόσης. Οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, όμως, που είναι η βασική προϋπόθεση για την ανάπτυξη, όπως η αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης και η απελευθέρωση των αγορών, προχωρούν πολύ αργά. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές συναντούν αντιστάσεις από πολλά κατεστημένα συμφέροντα και από πολιτικούς που τα εκφράζουν. Ομως και η τρόικα δεν τους έχει δώσει αρκετή σημασία σε σχέση με τα μέτρα λιτότητας.

Εάν τα πράγματα συνεχίσουν ως έχουν, η Ελλάδα κινδυνεύει με καταστροφή: περαιτέρω μείωση του ΑΕΠ, μια χαοτική χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ, ακραία πολιτικά κόμματα στην εξουσία και διεθνή απομόνωση. Ομως και η Ευρώπη έχει να χάσει, καθώς η πολυετής διαδικασία ενοποίησής της θα αναστραφεί και η πίστη στο ευρώ θα κλονιστεί. Αν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θέλουν να αποφύγουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, θα πρέπει να εκπονήσουν επειγόντως μια ξεκάθαρη και μακροχρόνια στρατηγική με δύο βασικούς στόχους: τη μείωση του ελληνικού χρέους -σε ποσοστό πολύ μεγαλύτερο από αυτό που συζητείται μέχρι τώρα- και τη σε βάθος μεταρρύθμιση της δυσλειτουργικής ελληνικής οικονομίας.

Περισσότερα

Διαβάστε επίσης

On Greece, Europe should listen to the IMF

by Mohamed El-Erian

Financial Times

November 21, 2012

Despite a courageous public stance by the International Monetary Fund, European officials failed again on Tuesday to deal with the critical issue of Greece’s debt sustainability. If this continues, they will undermine yet another bailout package for Greece and suffer further erosion in credibility, especially in the eyes of their own citizens. They also risk seeing another hard-fought cash infusion do little more than buy a few months for a struggling Greek population.

Greece’s problems are well documented. Years of economic mismanagement and resource misallocations have left the country with poor competitiveness, a bloated public sector, way too much debt, and bankrupt banks. To complicate matters further, the country’s short-term economic aspirations are yet to converge with the country’s inconvenient truths.

The political and social dimension is also concerning. Unlike other notable sovereign debt crises (South Korea in 1998, Brazil in 2002-3, Iceland in 2008-9, and Ireland in the past three years), Greek citizens continue to protest and disengage, showing no sign of rallying behind their elected officials in a national recovery effort.

This latest bailout package is meant to improve things: by injecting more money into an economy riddled with payments arrears and virtually no financing for working capital (let alone new plants and equipment); and by accompanying this temporary financial relief with measures to bring the budget under control, recapitalise banks and expand growth-enhancing structural reforms.

More

Eurozone delays Greece aid deal

Financial Times
November 21, 2012

Eurozone finance ministers on Wednesday yet again put off a decision to extend up to €44bn of long-overdue aid to Greece, after failing to overcome lasting divisions over how fast to cut Athen’s mounting debt pile.

After almost 12 hours of intense talks that stretched into the early hours, eurozone governments called a further meeting next week to finally settle differences between themselves and the International Monetary Fund.

“I don’t know when [the aid disbursements] will happen,” said Jean-Claude Juncker, the chair of the eurogroup of finance ministers, as he emerged from the meeting. “Greece has delivered, now it is up to us,” he added, in reference to austerity measures implemented by Athens.

The delay shows the acute shortage of politically acceptable options facing ministers as they attempt to put Greece’s soaring debt levels back on track without having to writedown the face value of their bailout loans.

Officials present at the meeting said that, while some progress had been made, eurozone member states still had a variety of uncrossable “red lines” that put them at odds and would have to be relaxed before an agreement was possible. Ministers would return to capitals to discuss their negotiating mandates with their governments before reconvening next Monday.

More

Greece's Creditors to Resume Talks Next Week

Wall Street Journal
November 21, 2012

Euro-zone finance ministers and International Monetary Fund officials ended a nearly 12-hour meeting Wednesday morning without a solution to Greece's debt problems, saying the technical details involved are so complex that they will need to reconvene on Monday morning to try to reach a final agreement.

Several participants said the euro zone and the IMF, Greece's international creditors, had narrowed their differences over how much debt relief to offer Greece.

"It is progress, but we have to do a little bit more," said IMF Chief Christine Lagarde on her way out of the meeting.

But officials said some major disagreements remained, months after it became clear that Greece would need more bailout financing and possibly debt relief to stay in the euro zone. Meanwhile, Greece's austerity-ravaged economy awaits a long-delayed loan payment from the euro zone and the IMF that will be delivered only once the government's creditors agree on the terms for putting the bailout program back on track.

Greece has done enough to receive more support, after lawmakers passed yet another round of budget cuts and economic overhauls earlier this month, said Jean-Claude Juncker, chairman of the group of euro-zone finance ministers.

"We are very much impressed by what Greece has done over the past weeks," Mr. Juncker said after the meeting. "Greece has delivered. Now it is up to us to deliver."

More

Greece Needs Growth, Not Austerity

by Costas Meghir, Dimitri Vayanos and Nikos Vettas

Bloomberg

November 21, 2012

Greece’s economy and society are imploding.

Gross domestic product has declined more than 20 percent since 2008. The unemployment rate has tripled, and now stands at 25 percent, with joblessness among youth at twice that level. Crime is on the rise, as are racist incidents, and ideologies of the extreme right and left are gaining significant support.

Worse, current policies aren’t stemming the economic decline. The new three-party government elected in June has focused its energies on negotiating a new package of austerity measures to meet the conditions set by the so-called troika (the European Central Bank, the European Commission and the International Monetary Fund) for the disbursement of the next tranche of the bailout loan.

The reforms that are the only pathways to growth, such as building a well-functioning public administration and liberalizing markets, are resisted by Greek politicians and vested interests. They are also greatly underemphasized by the troika’s push for austerity.

Unless there is a change of course, Greece is headed for disaster: further declines in GDP, a possible chaotic default on its debt, extremist political parties in power, and isolation from Europe. The European Union also stands to lose because a Greek meltdown would reverse the decades-long process of integration and undermine the credibility of the single currency. And Greece’s creditors won’t get any of their money back.

More

Tuesday, November 20, 2012

Where Does Greek Interest Go?

by Charles Forelle

Wall Street Journal

November 20, 2012

On the table at tonight’s meeting of European finance ministers is yet another debate on Greece. This one will be about interest rates.

Wait, keep reading.

Europe is stuck. Greece needs more money, and no one wants to hand it over. So finance ministers are trying to find creative ways to cut down on Greece’s cash consumption. Our colleagues Matina Stevis and Costas Paris report that the euro-zone governments are “looking at a sharp reduction in interest rates on the €53 billion they lent Greece under its first program,” which began in 2010.

One problem, note Matina and Costas: The interest rates are already pretty low, and additional cuts would bite into the budgets of, say, Italy and Spain, who have to pay more to borrow themselves than they are receiving by lending to Greece.

In fact, interest is a pretty shallow bucket. It’s not a good sign that European leaders are looking for salvation in it.

More

Your Cheat-Sheet to Greece

by Matina Stevis

Wall Street Journal

November 20, 2012

Another week, another euro-zone finance ministers’ meeting on Greece. Christine Lagarde, managing director of the International Monetary Fund, has flown back from Asia to attend the meeting starting later today, while European Central Bank president Mario Draghi and the European Union’s economics commissioner Olli Rehn are also due to be there.

Stop reading now if you’d prefer to be woken up when it’s all over. But if you’re interested in detail on the state of negotiations over the agreement that would release a new slice of official funding for Greece, this is the place for you.

Issue 1: Debt sustainability

Making sure that Greece’s debt will fall to manageable levels in the medium term is a crucial issue for the IMF in particular. Under past agreements, official lenders agreed that Greece’s debt would be deemed sustainable if it fell to 120% of gross domestic product by 2020. But matters have deteriorated since then, and, as things stand, we’re looking at a debt-of-GDP ratio of 144% in 2020. Here’s what’s on the table as possible ways to cut that debt load.

More

Πλεόνασμα 774,6 εκατ. τον Σεπτέμβριο στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών

Καθημερινή
20 Νοεμβρίου 2012

Εντυπωσιακή είναι η μείωση του ελλείμματος ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών (76,5%) στο εννεάμηνο Ιανουαρίου-Σεπτεμβρίου 2012 έναντι της αντίστοιχης περσινής περιόδου, καθώς διαμορφώθηκε στα 3,4 δισ. ευρώ έναντι 14,7 δισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι από 7% του ΑΕΠ, το έλλειμμα συρρικνώθηκε στο 1,7% του ΑΕΠ μέσα σε ένα χρόνο, ενώ πλέον θεωρείται βέβαιο ότι θα κλείσει σε πολύ καλύτερα επίπεδα από ό,τι προβλεπόταν για ολόκληρο το 2012 (6,9% του ΑΕΠ). Μάλιστα, μόνο τον Σεπτέμβριο κατεγράφη πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της τάξης των 774,6 εκατ. ευρώ, όταν πέρυσι τον αντίστοιχο μήνα είχε σημειωθεί έλλειμμα 1 δισ. ευρώ.

Οπως σημειώνει η Credit Suisse, η εξέλιξη αυτή καταδεικνύει από τη μια τη βαθιά ύφεση και από την άλλη ότι το πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής που εφαρμόζεται, και έχει στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, αποδίδει καρπούς. Δηλαδή, το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο έχει μειωθεί δραστικά, καθιστώντας περισσότερο ανταγωνιστική την ελληνική οικονομία και τα προϊόντα της. Επίσης, τονίζει ότι το έλλειμμα του ισοζυγίου υποχωρεί με ταχύτερο ρυθμό απ’ ό,τι προβλεπόταν στο Μνημόνιο.

Με βάση τα στοιχεία του εννεαμήνου, η Ελλάδα εισήγαγε περισσότερα προϊόντα αξίας 3,4 δισ. ευρώ από ό,τι παρήγαγε, όταν στο ίδιο διάστημα πέρυσι το αντίστοιχο ποσό ήταν 14,7 δισ. ευρώ.

Περισσότερα

Monday, November 19, 2012

Fiscal cliff lessons from the eurozone crisis

by Lorenzo Bini Smaghi

Financial Times

November 19, 2012

As the deadline to avert the fiscal cliff gets closer, US policy makers may want to learn some lessons from the way eurozone authorities managed their crisis. Let’s consider four.

The first is that policy authorities tend to act too late, after financial markets have lost confidence. This is because of a belief among policy makers that the unpopularity of decisions will diminish only when voters understand that the alternative is much worse. Only on the verge of disaster do citizens understand that unpalatable policies are necessary. But by that point, financial markets start questioning the determination and ability of policy makers to face the situation and tend to lose confidence. At that point, even more unpalatable actions may be required.

The eurozone experience has shown how costly such a strategy can be. For instance, finding a consensus in Germany for providing financial support for Greece became possible only when the crisis reached a peak, in May 2010, and the euro seemed at risk. But at that point the size of the overall package required to stabilise the markets had risen substantially.

If the US authorities follow the same path and wait for market pressure to force a compromise, the decision might be more acceptable to both sides, being the last resort, but the burden on the economy might be dear. The sooner a solution is found, the less costly it is.

More

Saturday, November 17, 2012

Privatizing Greece, Slowly but Not Surely

New York Times
November 17, 2012

The government inspectors set out from Athens for what they thought was a pristine patch of coastline on the Ionian Sea. Their mission was to determine how much money that sun-kissed shore, owned by the Greek government, might sell for under a sweeping privatization program demanded by the nation’s restive creditors.

What the inspectors found was 7,000 homes — none of which were supposed to be there. They had been thrown up without ever having been recorded in a land registry.

“If the government wanted to privatize here, they would have to bulldoze everything,” says Makis Paraskevopoulos, the local mayor. “And that’s never going to happen.”

Athens agreed. It scratched the town, Katakolo, off a list of potential properties to sell. But as Greece redoubles its efforts to raise billions to cut its debt and stoke its economy, the situation in Katakolo illustrates the daunting hurdles ahead.

In the three years since the International Monetary Fund, the European Central Bank and the European Commission — the so-called troika of lenders — first required Greece to sell state assets, a mere 1.6 billion euros have been raised. Last Tuesday, European leaders said Greece needed an additional 15 billion euros in aid through 2014 to meet debt-reduction targets — partly because Athens has failed to make money on privatization.

More

Friday, November 16, 2012

Greece: It’s Not About the Numbers

by Stelios Bouras

Wall Street Journal

November 16, 2012

The spreadsheets spell it out clearly. Billions of euros of austerity measures on top of an already fast shrinking economy have made the country’s growing debt pile unsustainable.

As this leaves euro-zone countries to squabble with the IMF over how to reduce Greek debt, self-professed international experts continue to play the same old tune: the country’s only path to economic salvation is to leave the single currency zone.

They argue a devaluation of the national currency will boost competitiveness, exports would rise and foreign investors will snap up dirt cheap assets, contributing to job growth and economic expansion. These arguments are economically sound but overly simplistic, others argue.

Many analysts, both here in Greece — but also abroad — argue that Greece’s place in the euro zone is also crucial to ensuring Greece’s continued political stability, as well as its geopolitical influence in the volatile region of Southeast Europe and the eastern Mediterranean.

Exiting the euro could send the country into an uncontrolled tailspin for decades, they say, and warn that such a free fall that could prompt internal strife, that might even spill over into neighboring countries.

More

Alpha Bank: Η ελληνική οικονομία πάει καλύτερα από τις προβλέψεις

Το Βήμα
15 Νοεμβρίου 2012

Η Ελλάδα για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, σύμφωνα με το εβδομαδιαίο δελτίο της Alpha Bank, εμφανίζεται να έχει τηρήσει τα συμφωνηθέντα που απορρέουν από το Μνημόνιο για το 2012.

Αυτό μάλιστα συμβαίνει, υποστηρίζουν οι αναλυτές της Τράπεζας, παρόλο που η ύφεση ήταν μεγαλύτερη της προβλεπόμενης (σημειώνεται η μεγάλη πτώση του ΑΕΠ κατά -6,7% και στο 9μηνο Ιαν.- Σεπτ.’2012) και, παρά το γεγονός ότι δεν έλαβε έγκαιρα τα χρήματα των δόσεων της χρηματοδοτικής βοήθειας της Τρόικα (συνολικά € 44 δισ. περίπου).

Είναι η πρώτη φορά που η ελληνική πλευρά, σημειώνει το δελτίο, προηγείται των εξελίξεων καθώς περιμένει το ΔΝΤ και την Ευρωζώνη να ανταποκριθούν στις δεσμεύσεις τους για εκταμίευση των δόσεων, έχοντας ήδη φέρει σε πέρας τις δικές της υποχρεώσεις. Βεβαίως, το έλλειμμα αξιοπιστίας δεν διορθώνεται από την μία μέρα στην άλλη.

Περισσότερα

Διαβάστε την Έκθεση

Thursday, November 15, 2012

Εθνικό Μνημόνιο για την Ανάπτυξη

του Μπάμπη Παπαδημητρίου

Καθημερινή

15 Νοεμβρίου 2012

Είναι απόλυτη ανάγκη να μετατρέψουμε το έτος 2013 σε έτος ανάκαμψης. Ακόμη κι αν οι δείκτες δεν εμφανίσουν θετικό πρόσημο μέσα στη χρονιά που έρχεται, πρέπει, αρχίζοντας το συντομότερο, να κάνουμε όσα είναι απαραίτητα για να πάρει και πάλι μπροστά η οικονομία. Η προετοιμασία είναι δύσκολη. Αν θέλουμε να την κάνουμε ευκολότερη, είναι απαραίτητο να εγκαταλείψουμε δύο μύθους. Ο ένας στηρίζεται στην ουτοπική εκδοχή ότι είναι δυνατόν να σταματήσει η περικοπή των κρατικών δαπανών, γεγονός, είναι αλήθεια, συντριπτικό για τη συντήρηση του επιπέδου της εθνικής δαπάνης. Πολύ απλά, το κράτος δεν μπορεί (και δεν πρέπει!) να ξοδέψει τίποτε περισσότερο απ’ όσα συλλέγει μέσω των φόρων. Η κάλυψη, με ευρωπαϊκούς πόρους, των ελλειμμάτων σύντομα θα σταματήσει. Από τη στιγμή που οι κρατικοί λογαριασμοί θα επιτύχουν την ακριβοπληρωμένη πρωτογενή ισορροπία, το κράτος θα σταματήσει να αποστραγγίζει τη ρευστότητα στην αγορά κεφαλαίων. Θα κατοχυρώσουμε, δηλαδή, μια σπουδαία προϋπόθεση επαναλειτουργίας της οικονομικής μηχανής.

Ο δεύτερος μύθος είναι ότι η ανάκαμψη θα έρθει επειδή οι τράπεζες θα μοιράσουν νέα δάνεια στους παλαιούς πελάτες τους. Πολλοί νομίζουν ότι τα κεφάλαια, που πήραμε και θα πάρουμε στο πλαίσιο του δεύτερου Μνημονίου και με τα οποία χρεώνεται το κράτος προκειμένου να ανακεφαλαιοποιηθεί το τραπεζικό σύστημα, πρέπει να μοιραστούν σε δάνεια.

Περισσότερα

Eurostat: Στο 0,9% ο πληθωρισμός στην Ελλάδα, τον Οκτώβριο

Καθημερινή
15 Νοεμβρίου 2012

Τον χαμηλότερο πληθωρισμό (0,9%) στην ΕΕ κατέγραψε η Ελλάδα τον Οκτώβριο του 2012, έναντι 0,3% τον Σεπτέμβριο, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα.

Τον ίδιο μήνα, ο μέσος πληθωρισμός στην ευρωζώνη διαμορφώθηκε στο 2,5%, έναντι 2,6% τον Σεπτέμβριο και στην «ΕΕ των 27» στο 2,6%, έναντι 2,7% τον προηγούμενο μήνα.

Το χαμηλότερο ποσοστό πληθωρισμού στην ΕΕ κατέγραψαν η Ελλάδα (0,9%), η Σουηδία (1,2%) και η Λετονία (1,6%), ενώ τον υψηλότερο σημείωσαν η Ουγγαρία (6%), η Ρουμανία (5%) και η Εσθονία (4,2%).

Σε δωδεκάμηνη βάση (Οκτώβριος 2011- Οκτώβριος 2012), ο πληθωρισμός στην ευρωζώνη διαμορφώθηκε στο 2,6% και στην «ΕΕ των 27» στο 2,8%. Τον χαμηλότερο πληθωρισμό στην ΕΕ κατέγραψαν η Σουηδία (0,9%), η Ελλάδα (1,4%) και η Ιρλανδία (1,9%). Ο υψηλότερος πληθωρισμός καταγράφηκε στην Ουγγαρία (5,5%), στην Εσθονία (4,3%) και στην Πολωνία (4%).

Περισσότερα

Wednesday, November 14, 2012

Greek Banks Are Turning a Corner

by George Provopoulos

Wall Street Journal

November 14, 2012

Greece's banking system is poised to turn a corner. This matters a great deal both to Greece and to the rest of Europe. Returning Greece to growth is the lever that will finally address the country's challenges—from its debt burden to its budget deficit and rising unemployment.

The sovereign-debt crisis that erupted in Greece in 2009 was brought about by the country's large fiscal and external deficits, the consequences of which had been forewarned by the Bank of Greece. The crisis has inflicted a devastating toll on the Greek economy. Real output has fallen by 20%—and continues to fall. The unemployment rate has risen to 25% from under 8%—and continues to rise. Living standards have been slashed—and continue to decline. The magnitudes match those of the Great Depression at its worst.

Yet amid such hardship and despair, the foundations for a revitalized and competitive Greek economy are being laid. Over the past three years Greece has made important progress in restructuring its economy. Fiscal consolidation has been remarkable: Despite the contracting economy, which creates moving targets for fiscal consolidation, the primary fiscal deficit has been reduced by nine percentage points as a share of GDP.

More

Storming the Greek Academy

by Aristides N. Hatzis

Wall Street Journal

November 15, 2012

On Monday, the 1,891 faculty members of the University of Athens woke up to an unpleasant surprise. They didn't have access to their email accounts, and they couldn't connect to the web, not even from their offices. The university's entire electronic communications system was down.

The breakdown was not the result of technical difficulties. The faculty was deliberately isolated by a fringe leftist group that occupied the university's computer center and shut down the servers. The aim was to obstruct electronic voting in the election of a new governing body for the university.

Why such an extreme reaction to a university election? The story is one of entrenched interests reacting violently to change—all too typical of today's Greece.

Higher education in Greece is provided only by the government. Private universities, even nonprofit ones, are prohibited under the Greek constitution. This monopoly has led to a higher-education system that, like the Greek political system, is crippled by statism, cronyism, nepotism, corruption and inefficiency. Faculty members seeking to better their university have had to deal with decaying infrastructure, political patronage, minimal research funding and humiliatingly low salaries—and that was before the euro-zone crisis hit.

In the summer of 2011 the Papandreou government tried to change this with a reform bill that, although far from bold, was a step forward. For the first time, universities' funding will be linked to research output and external evaluations. Limits have been imposed on the number of years for which a student could be enrolled and a minimum has been set for the number of lectures a course must give during a semester.

The law also repealed the infamous right to asylum in universities, a relic from the 1970s, when political asylum was important in the aftermath of the military dictatorship. University asylum had become a shield for radical groups occupying buildings, disrupting student elections, terrorizing the academic community and transforming campuses into a no man's land for legal authorities.

The most important part of the law, however, was the adoption of an organizational structure modeled after British and American universities. All universities are to be governed by a body consisting of faculty members, personalities outside the university—for example, Cambridge University professor Richard L. Hunter was recently elected as the new president of the governing body of the University of Thessaloniki—and a rector selected through an international call. This is meant to undermine the influence of the political parties and the university-affiliated unions, which had long corroded academic life.

The reform law was approved by the Greek Parliament in August 2011 with an unprecedented majority of 85%. But the reaction of interest groups and fringe groups was fierce: Radicals occupied buildings and threatened faculty members while the authorities in many universities refused to apply the law.

In response, the current coalition government passed another law, last August, moderating the previous one. But fringe leftist groups managed to cancel elections for governing bodies in every Greek university by occupying polling stations and intimidating faculty members who attempted to vote.

The only solution was for the Ministry of Education to introduce a system of electronic voting last month. The far-left Syriza party condemned electronic voting as "technofascist" and "unconstitutional." But in every Greek university in which voting has been allowed to take place, participation has been very high, dealing a blow to the interest groups that claim to speak for the academic community.

This brings us to Monday, when electronic elections were set to take place at my university, the University of Athens. Early in the morning, some 15 people occupied the computer center, holding hostage the email accounts of faculty members, students and administrative personnel, including those of the University of Athens hospitals. With a few exceptions, nobody has condemned what has happened, and no university officials have dared appeal to the authorities, for fear of retaliation. Physical violence and bullying is so common in Greek universities and across Greece that almost nobody dares react anymore.

This incident comes only a few weeks after members of the neo-Nazi party Golden Dawn, together with fundamentalist religious groups, shut down the production of Terrence McNally's play "Corpus Christi in Athens" after harassing audiences and the people involved in the production. Golden Dawn, in alliance with the bishop of Piraeus, sued everyone involved in the play for blasphemy.

In Greece today, fringe groups both right- and left-wing are trampling upon what remains of the rule of law. Greece's institutional failure is far more severe than its economic one.

Mr. Hatzis is an associate professor of law, economics and legal theory at the University of Athens.

Link to the online version

Read a related article (in Greek)

The Granger Collection, New York

Το πανεπιστήμιο υπό ομηρεία

του Αριστείδη Χατζή

Τα Νέα

14 Νοεμβρίου 2012

Το κείμενο που διαβάζετε δεν το έστειλα στα ΝΕΑ από την ηλεκτρονική μου διεύθυνση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπως συνήθως, αλλά από μία εναλλακτική διεύθυνση που διαθέτω στο Gmail. Ο λόγος; Από τη Δευτέρα 12/11 το πρωί το Κέντρο Λειτουργίας και Διαχείρισης Δικτύου του Πανεπιστημίου Αθηνών τελεί υπό κατάληψη από μια μικρή ομάδα αγνώστων που κρατάει ηλεκτρονικά όμηρο ολόκληρο το Πανεπιστήμιο (συμπεριλαμβανομένων των πανεπιστημιακών κλινικών).

Η αιτία αυτής της ιδιόμορφης ομηρείας, όπως σε κάθε ομηρεία, είναι η διεκδίκηση λύτρων. Ο βασικός στόχος της κατάληψης είναι η παρεμπόδιση των εσωτερικών εκλογών στο ίδρυμα. Στις εκλογές αυτές τα 1.891 μέλη ΔΕΠ (οι καθηγήτριες και οι καθηγητές δηλαδή) του Πανεπιστημίου Αθηνών θα ψηφίζαμε για να εκλέξουμε τα εσωτερικά μέλη του Συμβουλίου Διοίκησης του Πανεπιστημίου, σύμφωνα με τις ρυθμίσεις των νόμων Διαμαντοπούλου και Αρβανιτόπουλου.

Γιατί οι εισβολείς δεν θέλουν να γίνουν οι εκλογές; Διότι διαφωνούν με τον νόμο και θεωρούν ότι δεν πρέπει να εφαρμοστεί. Αλλά δεν τους αρκεί η διαφωνία. Είναι αποφασισμένοι να εμποδίσουν όλους όσοι έχουν διαφορετική άποψη και επιθυμούν να την εκφράσουν. Η ίδια ομάδα εμπόδισε ήδη με τη βία τις δύο απόπειρες για κανονική ψηφοφορία στο Πανεπιστήμιο, καταλαμβάνοντας το κτίριο όπου είχαν στηθεί οι κάλπες και «απαγορεύοντας» στην εφορευτική επιτροπή να τις διεξαγάγει και στους εκλογείς να ψηφίσουν.

Το ίδιο έγινε σε πολλά άλλα ελληνικά πανεπιστήμια - σχεδόν πουθενά οι εκλογές δεν έγιναν ομαλά. Ομως ευτυχώς υπάρχει η τεχνολογία, που απ' ό,τι φαίνεται μεταξύ των άλλων σου παρέχει και εναλλακτικές δυνατότητες αντιμετώπισης των τραμπουκισμών. Τα περισσότερα πανεπιστήμια έκαναν ηλεκτρονικές ψηφοφορίες και το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό! Τα ποσοστά συμμετοχής ξεπέρασαν αυτά των εθνικών εκλογών, καθώς κυμάνθηκαν από 75% έως και 96%!

Το ράπισμα που δέχτηκαν οι βίαιες μειοψηφίες και η φασιστική συμπεριφορά τους ήταν ηχηρό! Οχι μόνο δεν δικαιούνται πλέον να δηλώνουν ψευδώς ότι εκπροσωπούν την πανεπιστημιακή κοινότητα αλλά επιπλέον δεν μπορούν να αποκρύψουν ότι το μοναδικό μέσο άσκησης επιρροής που διαθέτουν είναι η ωμή βία.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου


Κατεβάστε το άρθρο σε PDF (όπως δημοσιεύθηκε στα Νέα)

Διαβάστε ένα ακόμη άρθρο μου για το ίδιο θέμα που δημοσιεύθηκε στην Wall Street Journal