Τα «Ομόλογα Tρισέ» μπορούν να λύσουν την κρίση χρέους

των Νίκου Oικονομίδη και Roy C. Smith

Καθημερινή
6 Φεβρουαρίου 2011

Με την κρίση χρέους της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο δεύτερο έτος, η έλλειψη ενός καθιερωμένου μηχανισμού για την αντιμετώπισή της γίνεται επικίνδυνη για την ενότητα του ευρώ, της Ευρωζώνης, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της παγκόσμιας οικονομίας. Προς το παρόν, μόνο η Ελλάδα και η Ιρλανδία υποστηρίχθηκαν από τον κοινό μηχανισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Ομως άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως το Βέλγιο, η Πορτογαλία, η Ισπανία, ακόμα και η Ιταλία, μπορεί να αντιμετωπίσουν απαγορευτικά υψηλά επιτόκια δανεισμού στο κρατικό τους χρέος και γι’ αυτό να αναγκαστούν σύντομα να ζητήσουν τη βοήθεια του μηχανισμού στήριξης. Αλλά αν η έλλειψη εμπιστοσύνης στο δημόσιο χρέος χωρών της Ε. Ε. συνεχιστεί όπως στους τελευταίους εννέα μήνες από την ανακοίνωση του μηχανισμού στήριξης, τα χρήματα του μηχανισμού μπορεί να μην επαρκέσουν για την υποστήριξη όλων των χωρών με ανάγκη ή ακόμα μπορεί να υποχρεωθεί η Γερμανία να αποχωρήσει από το γκρουπ στήριξης.

Αν και διασώθηκε μία φορά, η Ελλάδα αντιμετωπίζει το σχεδόν αδύνατο έργο να δανειστεί από τις κεφαλαιαγορές αρχίζοντας από το τέλος του 2011. Η Ιρλανδία πρέπει να αναδιοργανώσει τις τράπεζές της πριν αντιμετωπίσει το κρατικό χρέος της. Αλλες, μεγαλύτερες χώρες, όπως η Ισπανία, αντιμετωπίζουν σημαντική αβεβαιότητα στον δανεισμό τους. Αν και το πρόβλημα είναι συστημικό, η Ευρωπαϊκή Ενωση το αντιμετώπισε μόνο με βραχυχρόνιες διορθώσεις για τις χώρες που βρίσκονταν μπροστά στις πιο οξείες και επείγουσες κρίσεις. Είναι καιρός για μια συνολική διεξοδική λύση, βασισμένη στην αγορά.

Η Ιστορία μάς παρέχει μια τέτοια λύση με τα «Ομόλογα Brady» (που ονομάστηκαν έτσι από το όνομα του Nicholas Brady που ήταν τότε υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ) που χρησιμοποιήθηκαν για τη λύση των κρίσεων χρέους πολλών λατινοαμερικανικών χωρών στη δεκαετία του 1980 και μετέπειτα. Το 1988 το Μεξικό προσέφερε να ανταλλάξει το υπάρχον χρέος του με νέα, εμπορεύσιμα τριακονταετή ομόλογα, με εγγύηση ένα ομόλογο μηδενικού κουπονιού του αμερικανικού Δημοσίου παρόμοιας διάρκειας, που το Μεξικό αγόρασε από το αμερικανικό Δημόσιο. Το τραπεζικό χρέος ανταλλάχθηκε σε τιμές αγοράς, δηλ. με 30% έκπτωση, και επομένως το ποσό του μεξικανικού χρέους μειώθηκε κατά αυτό το ποσοστό. Δεκαεπτά λατινοαμερικανικές χώρες με υψηλά χρέη και άλλες χώρες ακολούθησαν παρόμοια σχέδια, που τελικά επέτρεψαν σε αυτές να ανακτήσουν πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές.

Περισσότερα

Δείτε ένα σχετικό κείμενο των συγγραφέων στα αγγλικά