Καθημερινή
3 Ιουλίου 2011
Με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου περνάμε σε νέα φάση. Η αρχική αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης χρέους έληξε. Αδοξα! Πέτυχε όμως σε ορισμένα, κρίσιμα, ζητήματα. Η Ελλάδα δεν κατέρρευσε την άνοιξη του 2010. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα, δηλαδή οι ιδιωτικές αποταμιεύσεις και η αποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων οικογενειών και επιχειρήσεων, διαφυλάχθηκε.
Πολλοί και πολύ εύκολα κάνουν ότι λησμονούν πως το ελληνικό κράτος, μέσα σε τρία μόνον χρόνια, χρειάστηκε να βρει τρόπο να καλύψει ελλείμματα ύψους 76,1 δισ. ευρώ! Tα επόμενα τρία χρόνια, μέχρι το 2014, θα συνεχίσουμε να χρειαζόμαστε τη χρηματοδοτική υποστήριξη. Το σημείο εξόδου στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου μεταφέρεται τώρα στα μέσα του 2014 και η Ευρώπη ετοιμάζεται να βρει τα πρόσθετα κεφάλαια που απαιτούνται. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν θα επιβαρύνεται, για όλο αυτό το διάστημα, με το βάρος των χρεολυσίων. Ισοδύναμο αποτέλεσμα με εκείνο που διαφημίζουν οι κήρυκες της καταστροφής, που ζητούν την άρνηση των χρεών μας και την προσφυγή στην έκδοση σούπερ πληθωριστικού νομίσματος. Τη στιγμή, μάλιστα, που το κράτος δεν έχει, πρακτικώς, κανένα απόθεμα το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ως αντίκρισμα του νέου νομίσματος.
Το Μνημόνιο 2 θα προσφέρει τα νέα κεφάλαια που απαιτούνται για την επόμενη φάση. Αυτό σημαίνει ότι θα συνοδευθεί από μια νέα δανειακή σύμβαση. Την οποία, προφανώς, πρέπει να αποδεχθεί η ελληνική Bουλή. Εξίσου προφανές είναι, αν και δεν έχει διατυπωθεί με επίσημο τρόπο, ότι οι νέοι δανειστές μας, δηλαδή οι φορολογούμενοι υπήκοοι των κρατών, που υπογράφουν τις διακρατικές συμβάσεις ζητούν, μέσω των νομίμων εκπροσώπων τους, των κυβερνήσεών τους, την εγγύηση καλής επιστροφής από τον ίδιο τον ελληνικό λαό, δηλαδή από τα κόμματα της Βουλής.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment