Ένα σενάριο για τις 18 Ιουνίου

του Πάσχου Μανδραβέλη

Books Journal
Ιούνιος 2012

Τα πογκρόμ κατά των μεταναστών που πληθαίνουν είναι μόνο η πρώτη από τις δευτερογενείς κοινωνικές επιπτώσεις της κατάρρευσης. Έρχονται κι άλλες.

Όσοι σκέφτηκαν λίγο περισσότερο τα θλιβερά γεγονότα στην Πάτρα, λίγες ημέρες πριν, μπορεί να διέκριναν κάτι που η «αριστερή» ορθοδοξία της χώρας δεν θα παραδεχθεί ποτέ. Στις επιθέσεις εναντίον των μεταναστών που στεγάζονταν στα ερείπια της πάλαι ποτέ κραταιάς Πειραϊκής-Πατραϊκής δεν συμμετείχαν μόνο οι κακοί Χρυσαυγίτες. Αυτοί ήταν απλώς «η πρωτοπορία του κινήματος». Συμμετείχε και ο καλός λαός. Αρκετοί από τους επιτιθέμενους ήταν απλοί πολίτες για τους οποίους πολλοί, μερικά χρόνια πριν, έβαζαν το χέρι τους στη φωτιά ότι έχουν γενετικού τύπου ανοσία στον ρατσισμό. Τι έγινε; Χάλασε το αμόλυντο από κάθε δυτική ασθένεια DNA των Ελλήνων; Ή μήπως χάλασαν οι συνθήκες;

Γράφαμε πριν μερικά χρόνια, με αφορμή κάποιες κοινωνιολογικές έρευνες του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ), ότι ο ελληνικός αντιρατσισμός είναι ρηχός:

Δεν είναι της μόδας σήμερα να είναι κάποιος ρατσιστής. Ο ελληνικός αντιρατσισμός δεν ήταν προϊόν διαλόγου αλλά παράγωγο της ιδεολογικής κυριαρχίας της Αριστεράς. Όπως κάποτε ήταν της μόδας να είναι κάποιος αριστερός, έτσι παραμένει της μόδας να είναι κάποιος αντιρατσιστής. Αυτή η κυριαρχία της Αριστεράς –όσο κι αν ωφέλησε τη χώρα σε πρώτο επίπεδο– στην ουσία έκρυψε το πρόβλημα κάτω από το χαλί της απαξίωσης. Δεν υπάρχει συστηματική δουλειά και ουσιαστική παιδεία πίσω από την ελληνική ανεκτικότητα.

Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Το σαθρό οικονομικό μοντέλο της μεταπολίτευσης δεν θα μπορεί επί μακρόν να παράγει ευημερία, ειδικά στα μικρομεσαία στρώματα. Η ιδεολογία του αντιρατσισμού δεν έχει βαθιές ρίζες ούτε σοβαρή επεξεργασία στην ελληνική κοινωνία. Αυτά τα δύο αποτελούν ένα εκρηκτικό μείγμα το οποίο πρέπει να προσέξουμε. Οι πρώτοι τριγμοί εμφανίζονται στις κοινωνιολογικές έρευνες, όπως του ΕΚΚΕ. Αν επαναπαυτούμε σε ιδεολογήματα «οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές», ή στο υψωμένο –προς τέτοια φαινόμενα– φρύδι της Αριστεράς, οι εξελίξεις κάποια στιγμή μπορούν να πάρουν τη μορφή χιονοστιβάδας. («Ελλάδα και ρατσισμός», εφημ. Απογευματινή, 22/8/2004)

«Το σαθρό οικονομικό μοντέλο της μεταπολίτευσης» κατέρρευσε μόλις τέλειωσαν τα δανεικά. Και τα πογκρόμ κατά των μεταναστών που πληθαίνουν είναι μόνο η πρώτη από τις δευτερογενείς κοινωνικές επιπτώσεις της κατάρρευσης. Έρχονται κι άλλες. Η ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη για καμία κρίση. Είναι μπολιασμένη από κάθε είδους ιδεολογική ανοησία που κάνει τη συμβίωση ανέφικτη· όχι μόνο με τους μελαψούς που είναι οι πιο ορατοί «διαφορετικοί», αλλά και μεταξύ των γηγενών.

Περισσότερα