Καθημερινή
9 Φεβρουαρίου 2014
Το 2009 η Ελλάδα είχε τρία μεγάλα προβλήματα. Πρώτα το τεράστιο δημόσιο χρέος. Δεύτερο το πολύ μεγάλο έλλειμμα του προϋπολογισμού. Τρίτο την έλλειψη ανταγωνιστικότητας. Στο πρώτο πρόβλημα, σε ποδοσφαιρική ορολογία, η Ελλάδα παίρνει Χ. Κατάφερε επί κυβέρνησης Παπαδήμου τη σημαντική μείωσή του (κούρεμα) και τη χρονική μετατόπιση μεγάλου μέρους του στο απώτερο μέλλον. Αλλά το δημόσιο χρέος παραμένει ακόμα μεγάλο και δυσβάστακτο, περίπου 320 δισ. ευρώ. Στο δεύτερο πρόβλημα, η Ελλάδα κέρδισε. Η μεγάλη επιτυχία της χώρας είναι η ισοσκέλιση του προϋπολογισμού του κράτους και η δημιουργία (έστω και μικρού) πρωτογενούς πλεονάσματος (δηλ. πλεονάσματος χωρίς τις δαπάνες για τόκους). Στο τρίτο πρόβλημα η Ελλάδα χάνει στα πέναλτι. Κατάφερε να κάνει σημαντικές αλλαγές στην αγορά εργασίας, αλλά απέτυχε σε πολλές άλλες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που είτε δεν έγιναν είτε καθυστέρησαν πολύ. Το οικονομικό και κοινωνικό κόστος της επιτυχίας στα δημοσιονομικά είναι η σημερινή μεγάλη ανεργία και ύφεση. Το κόστος της αποτυχίας στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και της μη βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας θα το πληρώνει η Ελλάδα για δεκαετίες.
Εχοντας καταγράψει τα αποτελέσματα (μία μεγάλη επιτυχία, μία ισοπαλία, μία ήττα στα πέναλτι και ένα μεγάλο κόστος) η Ελλάδα του 2014 έχει καινούργιες δυνατότητες που δεν είχε από την αρχή της κρίσης. Η σοφή επιλογή είναι τώρα πια απαραίτητη και θα καθορίσει την ευημερία για τα επόμενα δέκα χρόνια της Ελλάδας. Τρία είναι τα κύρια ερωτήματα. Πρώτα, χρειάζεται απομείωση του ελληνικού χρέους προς την Ευρωπαϊκή Ενωση. Δεύτερο και σημαντικότατο, ποτέ και πώς πρέπει να μπει η Ελλάδα στις διεθνείς χρηματαγορές. Τρίτο, πώς θα μπει η Ελλάδα σε αναπτυξιακή τροχιά.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment