Το «Catch 22» και οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας

του Ανδρλέα Δρυμιώτη

Καθημερινή
8 Σεπτεμβρίου 2013

Το Catch 22 έγινε γνωστό από την ομώνυμη αντιπολεμική ταινία του 1970, η οποία βασίστηκε στο βιβλίο του Joseph Heller που πρωτοεκδόθηκε το 1961. Με λίγα λόγια, το «Catch 22» είναι μια κατάσταση που στα ελληνικά την αποδίδουμε καλύτερα με τον όρο «φαύλος κύκλος». Ο κεντρικός ήρωας Yossarian Orr ήθελε να σταματήσει να πετάει για να βομβαρδίζει με το αεροπλάνο. Ο μοναδικός τρόπος για να σταματήσει να πετάει ήταν να δηλώσει ότι είναι παράφρων. Δηλώνοντας όμως παράφρων, σήμαινε ότι ήταν σε θέση να κρίνει τον εαυτό του σωστά και κατά συνέπεια δεν ήταν παράφρων, άρα μπορούσε να πετάει και να βομβαρδίζει. Ουσιαστικά δεν υπήρχε τρόπος να επιτύχει τον σκοπό του.

Η ιστορία με την απαγόρευση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας είναι ένα διπλό «Catch 22», τόσο για την κυβέρνηση όσο και για τις τράπεζες. Ολο τον Αύγουστο διαβάσαμε πολλά για το θέμα αυτό, αλλά πολύ λίγα δημοσιεύματα μπήκαν στην ουσία. Δημιουργήθηκε μάλιστα ένα τέτοιο κλίμα, το οποίο ουσιαστικά δρομολογούσε την πτώση της κυβέρνησης και τη διεξαγωγή εκλογών, οι οποίες φυσικά μόνο καλό δεν θα έκαναν στον τόπο και τις οποίες δεν τις θέλει ούτε η πλειονότητα των πολιτών. Ο πρωθυπουργός πήρε προσωπικά το θέμα και έβαλε μερικές προϋποθέσεις ώστε να κατευνάσει τα πνεύματα για να αποφύγουμε το ατύχημα.

Ελάτε, όμως, να αναλύσουμε αυτό το θέμα. Ας ξεκινήσουμε με τους πολιτικούς. Πρώτη, κάποια βουλευτής της Ν.Δ. μάς δήλωσε ότι «καλύτερα να καταρρεύσει η αγορά ακινήτων, παρά να γίνει πρώτα εμφύλιος». Το οποίο ερμηνεύεται ότι αν επιτραπούν οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας, θα γίνει εμφύλιος. Ζήλεψε τη δόξα της συναδέλφου της κάποια άλλη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και υπερθεμάτισε με την απίθανη δήλωση ότι «εάν το δίλημμα είναι ένα εκατομμύριο ξεσπιτωμένοι ή εκλογές, τότε είναι εύκολο δίλημμα. Δεν πρέπει κανείς να φοβάται τις εκλογές». Και οι δύο δηλώσεις δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα και έχουν γίνει μόνο για να δείξουν οι πολιτικοί τη λαϊκή ευαισθησία τους. Ως συνήθως, όμως, παρασυρόμενοι από τον λαϊκισμό τους, αντί να σκέφτονται τους πολλούς, χαϊδεύουν τα αυτιά των ολίγων.

Περισσότερα