του Νίκου Xρυσολωρά
Καθημερινή
2 Σεπτεμβρίου 2011
Κανένα αυταρχικό καθεστώς δεν μπορεί να επιβληθεί με τη δύναμη της φυσικής βίας και μόνο. Η ισχύς του εξαρτάται από την εξασφάλιση της -σιωπηλής έστω- ανοχής των εξουσιαζομένων, από το κατά πόσον θα καταφέρει να καθυποτάξει το πνεύμα και να τσακίσει το φρόνημά τους. Οταν, πάντως, οι καταδυναστευόμενοι πάψουν να το ανέχονται, ούτε απειλές ούτε ρόπαλα ούτε κάννες μπορούν να τους σταματήσουν, όπως πολλές φορές έχει αποδειχθεί στη σύγχρονη ιστορία.
Η παραπάνω διαπίστωση ισχύει και για την περίπτωση της ελληνικής ανώτατης εκπαίδευσης. Εδώ και δεκαετίες, φοιτητοπατέρες, οι οποίοι δεν έχουν λόγους να ανησυχούν για το μέλλον τους επειδή είναι βέβαιο ότι κάπου θα τους βολέψει τελικά «η παράταξη», επαγγελματίες επαναστάτες του γλυκού νερού, οι οποίοι τρέφονται από τα χρήματα «των γέρων τους», όπως υποτιμητικά αποκαλούν τα κορόιδα που πληρώνουν, κομματικοί υπάλληλοι που δρουν με πολιτική κάλυψη, καθώς και ψοφοδεείς ή αδιάφορες πρυτανικές αρχές, έχουν καταλάβει θυλάκους δημόσιας περιουσίας, σχηματίζοντας μία ετερόκλητη μεν, αυταρχική δε, συμμαχία διοίκησης των ΑΕΙ.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment