του Μιχάλη Τσιντσίνη
Τα Νέα
5 Σεπτεμβρίου 2011
Σύγκλιση. Κανείς δεν θυμάται τη λέξη. Kανείς δεν την αναφέρει στους πανηγυρικούς για την επέτειο της ίδρυσης του Κινήματος, κι ας ήταν για τουλάχιστον οκτώ χρόνια σύνθημα κεντρικό, σύστοιχο με το πρόταγμα του εκσυγχρονισμού.
Τότε, παραμονές του 21ου αιώνα, το Κίνημα είχε ενταφιάσει την αντιευρωπαϊκή του ρητορική. Η κοινωνία έμοιαζε να ομονοεί στην πεποίθηση ότι η Ευρώπη ήταν το υπόδειγμα προς το οποίο η Ελλάδα προοριζόταν να συγκλίνει. Προοριζόταν να εργαστεί για να «ενσωματώσει» τα ευρωπαϊκά «κεκτημένα»: όχι μόνο την ευημερία του κατά κεφαλήν ΑΕΠ, αλλά κυρίως τη θεσμική ωριμότητα.
Μια δεκαετία μετά, στο συλλογικό μας βλέμμα η Ευρώπη μεταμφιέζεται ξανά σε σκοτεινή αποικιοκρατική δύναμη. Είναι η δύναμη με την οποία συνέχεια «διαπραγματευόμαστε» και έναντι της οποίας για να επιβιώσουμε βάζουμε «κόκκινες γραμμές». Δεν είναι πια ο ιστορικός μας προορισμός, αλλά ένας βραχίονας δημοσιονομικής καταστολής, από τον οποίο πρέπει να χειραφετηθούμε.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment