Το Βήμα
29 Ιανουαρίου 2012
Σήμερα γράφουμε για τους τελευταίους, μετρημένους στα δάχτυλα πολιτικούς, που ενώ έχουν διαβάσει το μνημόνιο, το έχουν ψηφίσει και το υποστηρίζουν μέχρι τελευταίας ρανίδος, δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί πώς έριξαν έξω το καράβι.
Τα επιχειρήματα της αντιμνημονιακής ρητορικής είναι πολλά, γνωστά, κοινά για έλληνες και ξένους αναλυτές, διαφορετικά μόνο ως προς τη λύση που ο καθένας υποστηρίζει για την άρση του αδιεξόδου. H πολιτική απόχρωση των λύσεων διαχωρίζει την Αριστερά από τα κόμματα της κυβέρνησης του κ. Παπαδήμου, αλλά συντηρεί το φαινόμενο πολυδιάσπασης των αριστερών δυνάμεων της χώρας.
Στα απλά λοιπόν μαθήματα πολιτικής οικονομίας εμείς αντλούμε τα επιχειρήματα από το Ινστιτούτο Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) που αποτελεί το επίσημο think tank του επιχειρηματικού κόσμου. Για το φλέγον θέμα μείωσης μισθών σημειώνει:
Αν εφαρμοστεί η μείωση μισθών, χωρίς να προηγηθούν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, τότε οδηγούμαστε σε βαθύτερη ύφεση και αύξηση ανεργίας. Θα βρεθούμε μπροστά στο φαινόμενο να αυξάνονται οι τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών ενώ οι αμοιβές πέφτουν.
Διαβάζοντας αυτή την κοινή διαπίστωση αναρωτιόμαστε πώς τις παρενέργειες της πολιτικής οριζόντιας μείωσης εισοδημάτων (μισθών και συντάξεων), που ήταν η κεντρική επιλογή της χαμένης διετίας που πέρασε, δεν τις αντιλήφθηκαν οι υπουργοί της κυβέρνησης Παπανδρέου που διαπραγματευόταν με τον σκληρό του ΔΝΤ, «πατέρα του μνημονίου» Πόουλ Τόμσεν...
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment