Η Σούπα του Οπάριν

του Αριστείδη Χατζή

GreekCrisis.net
27 Ιουλίου 2013

Αναρωτιούνται πολλοί γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τρία βήματα πίσω για κάθε βήμα μπροστά. Ενώ υποτίθεται γίνεται από την ηγετική ομάδα του μια συντονισμένη προσπάθεια μετεξέλιξής του σε ένα κεντροαριστερό κόμμα που θα επιδεικνύει την αναγκαία σοβαρότητα για να διεκδικήσει πειστικά την εξουσία την ίδια στιγμή η μία γκάφα διαδέχεται την άλλη.

Είναι όμως γκάφες; Νομίζω πως όχι.

Θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Η Ελλάδα δεν σηκώνει ένα σοβαρό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, έστω λίγο πιο ριζοσπαστικό από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο. Ένα κόμμα που θα δίνει έμφαση στο κοινωνικό κράτος και τα δικαιώματα, θα έχει όλες τις αριστερές ευαισθησίες αλλά θα εμπνέει ταυτόχρονα εμπιστοσύνη πως δεν θα πετάξει τη χώρα στο παγόβουνο με την πρώτη ευκαιρία.

Δυστυχώς αυτό που ζητά η «πολιτική αγορά» είναι να καλυφθεί γρήγορα το κενό του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980, δηλαδή ζητά ουσιαστικά ένα νέο λούμπεν, δημαγωγικό και λαϊκιστικό, θρασύδειλα πατριωτικό και ψευτο-τσαμπουκαλίδικο κόμμα. Ένα κόμμα που θα υπόσχεται τα πάντα στους πάντες, που θα σε κοροϊδεύει μέσα στα μούτρα σου αλλά θα το ευχαριστιέσαι που θα σε αντιμετωπίζει ως κακομαθημένο νήπιο.

Φαντάζομαι ότι οι 3-4 σοβαροί άνθρωποι στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα τραβάνε τα μαλλιά τους όπως θα τα τραβάνε και όσοι συνεχίζουν να ελπίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να προσφέρει σοβαρή εναλλακτική προοπτική αριστερής διακυβέρνησης. Θα πρέπει να το πάρουν απόφαση ότι θα παραμείνουν σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Γιατί αυτό που οι ίδιοι θα ήθελαν να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το θέλει η ελληνική πολιτική αγορά. Απλά δεν υπάρχει ζήτηση.

Όπως η ελληνική πολιτική αγορά δεν θέλει ένα σοβαρό κεντροδεξιό φιλελεύθερο κόμμα που να είναι γνήσια ευρωπαϊκό και εκσυγχρονιστικό. Η αγορά ζητά το συντηρητικό, θρησκόληπτο, διαπλεκόμενο κόμμα των κοτζαμπάσηδων που κυβερνά σήμερα. Οι ελάχιστοι εκεί μέσα κρυπτο-φιλελεύθεροι και εκσυγχρονιστές είναι στο στομάχι της φάλαινας και δεν το έχουν καταλάβει. Ό,τι κατορθώσουν να πετύχουν (ψιλοπράγματα) δεν θα το πετύχουν οι ίδιοι αλλά ή Τρόικα – που κι αυτή έχει πάρει απόφαση ότι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα δεν γίνονται και το μόνο που απομένει είναι να μαζέψει όσα ψίχουλα απέμειναν στο τραπέζι πριν το Μεγάλο Κούρεμα. Εκτός αν θεωρείται μεταρρύθμιση ότι οι 15 τράπεζες έγιναν 5.

Δεν υπάρχει ζήτηση λοιπόν για εκσυγχρονισμό, για φιλελευθερισμό, για μεταρρυθμίσεις, για πραγματικά προοδευτική διακυβέρνηση, τι να κάνουμε… Δείτε πού κατέληξαν οι ελάχιστοι πραγματικοί εκσυγχρονιστές που πέρασαν από τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα τα τελευταία 40 χρόνια. Δείτε τη θλιβερή συρρίκνωση της ΔημΑρ. Δείτε τα φιλελεύθερα κομματίδια (αν μπορείτε να τα δείτε βέβαια γιατί χρειάζεστε ισχυρό μικροσκόπιο για να τα εντοπίσετε).

Υπάρχει ένας μεγάλος πολτός άγνοιας, οπισθοδρόμησης, ιδεοληψίας αλλά και δικαιολογημένης απελπισίας. Όποιος μάθει να ψαρεύει καλά εκεί επιβιώνει. Η Χρυσή Αυγή φαίνεται να τα καταφέρνει καλά στο ψάρεμα. Το κάνει με δυναμίτη βέβαια αλλά πιάνει ψάρια – έστω τσουρουφλισμένα. Ο ΣΥΡΙΖΑ σπεύδει να τη μιμηθεί όπου μπορεί (συσσίτια, χυδαίος αντιγερμανισμός, εμφυλιοπολεμικά αντανακλαστικά, φλερτ με βίαιες συμπεριφορές, απειλές σε δημοσιογράφους, χοντροκομμένος αντικαπιταλιστικός λαϊκισμός, συνωμοσιολογία και συστηματική απόρριψη της νεωτερικότητας και κάθε έννοιας μεταρρύθμισης και εκσυγχρονισμού).

Αλλά αυτό είναι το στοίχημα του ΣΥΡΙΖΑ. Αν μπορέσει να χειριστεί καλά τον πολτό αντί να τσαλαβουτά μέσα του (όπως οι ψεκασμένοι Ανεξάρτητοι Έλληνες) θα κυβερνήσει σύντομα. Αν δεν το κατορθώσει θα τον ρουφήξει η κινούμενη άμμος. Ένα είναι βέβαιο. Μην περιμένετε να προσπαθήσει να βγει από τον πολτό. Ούτε θέλει, ούτε μπορεί.