The Books' Journal
Νοέμβριος 2013
Η πολιτική βία δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Ούτε βέβαια εμφανίζεται μόνο στα αυταρχικά καθεστώτα. Αντίθετα, είναι δύσκολο να βρεις μια φιλελεύθερη δημοκρατία στην Ευρώπη ή στη Βόρειο Αμερική που στην πρόσφατη ιστορία της να μην αντιμετώπισε σοβαρά περιστατικά πολιτικής βίας. Αλλά τουλάχιστον σε κάτι διαθέτουμε την παγκόσμια αποκλειστικότητα: δεν νομίζω να υπάρχουν αλλού τόσοι πολλοί υπερασπιστές της πολιτικής βίας. Δεν νομίζω πουθενά αλλού στον κόσμο να αποτελεί η ανοχή στη βία βασικό κανόνα της πολιτικής ορθότητας.
Στην Ελλάδα λοιπόν η βία κατ’ αρχήν είναι ανεκτή. Αποτελεί ένα κοινωνικό δικαίωμα που έχει κατακτηθεί με «λαϊκούς αγώνες». Οποιαδήποτε αντίρρηση αντιμετωπίζεται με την ανάλογη λοιδορία που προκαλεί η παραβίαση των κανόνων της πολιτικής ορθότητας και, φυσικά, με την αναγκαία δόση βίας που αποτελεί και το πειστικότερο επιχείρημα σε τέτοιες περιπτώσεις.
Έχουν γραφεί τόσα πολλά για την πολιτική βία στην Ελλάδα που θα μπορούσε να πει κανείς πως το θέμα έχει εξαντληθεί. Ακόμα και ο συγγραφέας αυτού του άρθρου έχει γράψει ένα σχετικό κείμενο στο περιοδικό που κρατάτε (βλ. Αριστείδης Χατζής, «Το Ολιγοπώλιο της Βίας», The Books’ Journal, Ιούνιος 2011). Όμως πρόσφατα διάβασα ένα εξαιρετικό βιβλίο για το θέμα και εξ αιτίας του διαπίστωσα πόσα πολλά ζητήματα παραμένουν ακόμα ανοικτά.
Εδώ μπορείς να διαβάσεις τη συνέχεια του άρθρου
No comments:
Post a Comment