The IMF and Greek Losses

Wall Street Journal
Editorial
July 31, 2013

The International Monetary Fund has been playing tough with Greece and the euro zone for a while, and the Fund's latest review of the bailout program, released Wednesday, keeps the bad-cop act going.

The IMF now predicts that an €11 billion funding gap will emerge after next summer, which the Fund previously hadn't expected before 2015. The IMF also says Greece's longer-term debt targets can't be met without further writedowns on some of that debt, which these columns have long endorsed as the only moral way out of the country's bailout hell.

Yet in pushing the European Union and the European Central Bank to forgive some of what Greece's government owes them, the IMF is making a very different kind of case. The IMF wants Athens to stiff Brussels and Frankfurt so that Athens can fully pay back . . . the IMF.

This is rich. The Fund report notes fearfully that "if the program were to go irretrievably off-track and euro area member states did not continue to support Greece, the capacity to repay the Fund would likely be insufficient."

More

IMF finds $11bn black hole in Greek finances and warns of new write-off

by Larry Elliott

Guardian
July 31, 2013

The International Monetary Fund warned the eurozone yesterday that it may be forced to write off a chunk of Greece's debt after identifying an $11bn black hole in the finances of the recession-stricken country.

In its regular update on the programme of financial austerity and structural change agreed to by Athens in return for financial help, the Washington-based IMF said weak growth and a sluggish pace of reform had opened up a funding gap in both 2014 and 2015.

The IMF, which is struggling to persuade developing countries to back Greece's bailout, said "debt sustainability" continued to be a risk.

The commitment of Greece's European partners to provide relief as needed to keep debt on the programmed path remains, therefore, a critical part of the programme.

More

Greece: Fourth Review Under the Extended Arrangement Under the Extended Fund Facility, and Request for Waivers of Applicability and Modification of Performance Criterion—Staff Report; Staff Statement; Press Release; and Statement by the Executive Director for Greece

International Monetary Fund
Country Report No. 13/241
July 31, 2013

Read the Report

Transcript of a Conference Call on Greece (July 30, 2013)

Ο θείος Τάσος και η Χρυσή Αυγή

του Γεώργιος Στείρη

Parapolitika.gr
31 Ιουλίου 2013

Η αισθητή παρουσία της Χρυσής Αυγής στα ελληνικά πολιτικά πράγματα έχει απασχολήσει τους τελευταίους μήνες την κοινή γνώμη τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, με ανάμεικτα αισθήματα. Η πλειοψηφία ανησυχεί, αλλά αρκετοί είναι εκείνοι που επιχαίρουν. Ο χαρακτηρισμός «χρυσαυγίτης» ακούγεται όλο και περισσότερο στην καθημερινότητά μας. Το ερώτημα είναι εάν αποδίδεται σωστά στα πρόσωπα που αποδίδεται. Η Χρυσή Αυγή δεν αποτελεί κόμμα αστικού τύπου, ώστε να αποτελεί ευρύ χώρο υποδοχής ετερόκλητων ανθρώπων, αλλά μια παραστρατιωτικής υφής οργάνωση, με ό,τι αυτό θα έπρεπε λογικά να συνεπάγεται. Εντούτοις, στην ελληνική εκδοχή του πράγματος, βλέπουμε να στεγάζονται υπό τη σκέπη της μια πλειάδα Ελλήνων, οι οποίοι προέρχονται από διαφορετικές αφετηρίες. Μια εύκολη εξήγηση, συχνά γραφόμενη και υποστηριζόμενη, είναι πως αποτελεί έκφραση διαμαρτυρίας των πολιτών προς το αστικό πολιτικό σύστημα και την πιεστική, έως τραγική, καθημερινότητα. Επειδή όλοι μας, εάν το θέλουμε, μπορούμε να έχουμε μνήμη, ας ανατρέξουμε στην εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών, ώστε να δούμε ότι αυτοί που στεγάζονται στη Χρυσή Αυγή δεν είναι κατ’ ανάγκη χρυσαυγίτες, αλλά άνθρωποι που ιδεολογικά ήταν ακροδεξιοί, χωρίς να το έχουν συνειδητοποιήσει ή να τολμούν, τότε, να το παραδεχθούν ανοικτά και χωρίς αστερίσκους.

Οι υπάρχοντες ακροδεξιοί μετακόμισαν προς την Χρυσή Αυγή, δεν δημιουργήθηκαν στην πλειοψηφία τους σήμερα. Ο θείος Τάσος, ο μπάρμπα Γιώργης στη γειτονιά, ο Γιάννης ο φούρναρης και ο συμφοιτητής Μάνος αποτελούν κοινές, σε πολλούς μας, ιστορίες.

Ο θείος Τάσος ήταν ανδρεϊκός και ψήφιζε φανατικά το ΠΑΣΟΚ. Έδινε και χρήματα για το κόμμα όποτε παρίστατο ανάγκη. Με όρους του σήμερα, ανήκε στο πατριωτικό ΠΑΣΟΚ. Διέπετο από αντιαμερικανισμό και είχε πάθος με την υπεράσπιση των συνόρων από τους Τούρκους. Εκείνο όμως που τον απασχολούσε περισσότερο ήταν οι συνομωσίες των σιωνιστών που επιβουλεύονταν τον ελληνισμό. Διάβαζε φανατικά βιβλιογραφία σχετική με το θέμα και δεν δίσταζε να διατρανώνει την πεποίθησή του ότι «όλα τα κανονίζουν οι Εβραίοι». Συνεπώς, για τον θείο, δεν ήταν στραβά όλα όσα έκανε ο Χίτλερ. Παρεμπιπτόντως, και η ήττα του Χίτλερ στους Εβραίους αποδιδόταν. Πολλά χρόνια αργότερα ο θείος Τάσος είχε την ίδια ερμηνεία για τη διαμάχη Σημίτη – Χριστόδουλου σχετικά με την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Θα χαιρόταν, φαντάζομαι, που προσφάτως τον δικαίωσαν οι αποκαλύψεις της Δήμητρας Λιάνη και του Τράγκα...

Ο μπάρμπα Γιώργης ήταν γείτονας, ο οποίος ψήφιζε τη Νέα Δημοκρατία. Ένιωθε όμως ασφυκτικά μέσα στο κοστούμι της μεταπολίτευσης. Με παράπονο συνήθιζε να λέγει ότι στην πραγματικότητα ήταν βασιλικός και χουντικός, αλλά δεν είχε κομματικό φορέα να τον εκφράσει. Αφήστε που δεν έπρεπε να βγει ο Αντρέας. Θεωρούσε ότι κάθε ίχνος αλλαγής στην ελληνική κοινωνία αποτελεί σημάδι παρακμής. Μόνο η εμμονή στην ελληνική παράδοση θα μας σώσει. Όσο για την Κατοχή, δεν έπαυε να υποστηρίζει την προσφορά των ταγμάτων ασφαλείας στη σωτηρία του έθνους από τους «συμμορίτες και τον εβραιομασόνο Στάλιν».

Περισσότερα

IMF Completes Fourth Review Under Extended Fund Facility Arrangement for Greece, Approves €1.72 Billion Disbursement

International Monetary Fund
Press Release No. 13/280
July 29, 2013

The Executive Board of the International Monetary Fund (IMF) today completed the fourth review of Greece’s performance under an economic program supported by an Extended Fund Facility (EFF) arrangement. The completion of this review enables the disbursement of SDR 1.51 billion (about €1.72 billion, or US$2.29 billion), which would bring total disbursements under the arrangement to SDR 7.21 billion (about €8.24 billion, or US$10.94 billion).

In completing the review, the Executive Board also approved a waiver of applicability of three end-June performance criteria on which data are not yet available—the overall stock of government debt, government domestic arrears, and the general government balance—as well as the modification of the end-September performance criterion on privatization receipts.

The EFF arrangement, which was approved on March 15, 2012 (see Press Release No. 12/85), is part of a joint package of financing with euro area member states amounting to about €173 billion over four years. It entails exceptional access to IMF resources equivalent to about 2,159 percent of Greece’s quota.

More

E.U. Market Needs to Be Opened Up More

by Hugo Dixon

International Herald Tribune
July 29, 2013

The European Union is ripe for a big, new single-market push. Deepening the single market would do a lot for the Union’s sagging competitiveness. Vested interests may be opposed. But a drive to open up markets would help the euro zone periphery and could keep Britain in the Union, killing two birds with one stone.

It may seem odd to be calling for more work on the single market. Did the Treaty of Rome not promise the freedom of movement of goods and services throughout what is now the European Union all the way back in 1957? Did the Union not complete the single market in 1992? And was not a directive pledging free trade in services passed in 2006?

Well, yes and no. Free trade is not just about lifting intra-E.U. tariffs which were, indeed, abolished decades ago. It is also about dealing with a mass of national red tape, which protects local industries from competition. Such rules are especially prevalent in services industries.

That is why the job of freeing up the Union’s internal market is still far from complete. Even the services directive covered only sectors that account for a bit more than 40 percent of gross domestic product. Areas like energy, transport and telecommunications were left out. The legislation was also diluted so that even companies operating in the areas supposedly covered often have to go through lots of hoops to provide services in other countries. What is more, the rules are often not enforced.

More

Η Σούπα του Οπάριν

του Αριστείδη Χατζή

GreekCrisis.net
27 Ιουλίου 2013

Αναρωτιούνται πολλοί γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τρία βήματα πίσω για κάθε βήμα μπροστά. Ενώ υποτίθεται γίνεται από την ηγετική ομάδα του μια συντονισμένη προσπάθεια μετεξέλιξής του σε ένα κεντροαριστερό κόμμα που θα επιδεικνύει την αναγκαία σοβαρότητα για να διεκδικήσει πειστικά την εξουσία την ίδια στιγμή η μία γκάφα διαδέχεται την άλλη.

Είναι όμως γκάφες; Νομίζω πως όχι.

Θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Η Ελλάδα δεν σηκώνει ένα σοβαρό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, έστω λίγο πιο ριζοσπαστικό από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο. Ένα κόμμα που θα δίνει έμφαση στο κοινωνικό κράτος και τα δικαιώματα, θα έχει όλες τις αριστερές ευαισθησίες αλλά θα εμπνέει ταυτόχρονα εμπιστοσύνη πως δεν θα πετάξει τη χώρα στο παγόβουνο με την πρώτη ευκαιρία.

Δυστυχώς αυτό που ζητά η «πολιτική αγορά» είναι να καλυφθεί γρήγορα το κενό του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980, δηλαδή ζητά ουσιαστικά ένα νέο λούμπεν, δημαγωγικό και λαϊκιστικό, θρασύδειλα πατριωτικό και ψευτο-τσαμπουκαλίδικο κόμμα. Ένα κόμμα που θα υπόσχεται τα πάντα στους πάντες, που θα σε κοροϊδεύει μέσα στα μούτρα σου αλλά θα το ευχαριστιέσαι που θα σε αντιμετωπίζει ως κακομαθημένο νήπιο.

Φαντάζομαι ότι οι 3-4 σοβαροί άνθρωποι στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα τραβάνε τα μαλλιά τους όπως θα τα τραβάνε και όσοι συνεχίζουν να ελπίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να προσφέρει σοβαρή εναλλακτική προοπτική αριστερής διακυβέρνησης. Θα πρέπει να το πάρουν απόφαση ότι θα παραμείνουν σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Γιατί αυτό που οι ίδιοι θα ήθελαν να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το θέλει η ελληνική πολιτική αγορά. Απλά δεν υπάρχει ζήτηση.

Όπως η ελληνική πολιτική αγορά δεν θέλει ένα σοβαρό κεντροδεξιό φιλελεύθερο κόμμα που να είναι γνήσια ευρωπαϊκό και εκσυγχρονιστικό. Η αγορά ζητά το συντηρητικό, θρησκόληπτο, διαπλεκόμενο κόμμα των κοτζαμπάσηδων που κυβερνά σήμερα. Οι ελάχιστοι εκεί μέσα κρυπτο-φιλελεύθεροι και εκσυγχρονιστές είναι στο στομάχι της φάλαινας και δεν το έχουν καταλάβει. Ό,τι κατορθώσουν να πετύχουν (ψιλοπράγματα) δεν θα το πετύχουν οι ίδιοι αλλά ή Τρόικα – που κι αυτή έχει πάρει απόφαση ότι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα δεν γίνονται και το μόνο που απομένει είναι να μαζέψει όσα ψίχουλα απέμειναν στο τραπέζι πριν το Μεγάλο Κούρεμα. Εκτός αν θεωρείται μεταρρύθμιση ότι οι 15 τράπεζες έγιναν 5.

Δεν υπάρχει ζήτηση λοιπόν για εκσυγχρονισμό, για φιλελευθερισμό, για μεταρρυθμίσεις, για πραγματικά προοδευτική διακυβέρνηση, τι να κάνουμε… Δείτε πού κατέληξαν οι ελάχιστοι πραγματικοί εκσυγχρονιστές που πέρασαν από τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα τα τελευταία 40 χρόνια. Δείτε τη θλιβερή συρρίκνωση της ΔημΑρ. Δείτε τα φιλελεύθερα κομματίδια (αν μπορείτε να τα δείτε βέβαια γιατί χρειάζεστε ισχυρό μικροσκόπιο για να τα εντοπίσετε).

Υπάρχει ένας μεγάλος πολτός άγνοιας, οπισθοδρόμησης, ιδεοληψίας αλλά και δικαιολογημένης απελπισίας. Όποιος μάθει να ψαρεύει καλά εκεί επιβιώνει. Η Χρυσή Αυγή φαίνεται να τα καταφέρνει καλά στο ψάρεμα. Το κάνει με δυναμίτη βέβαια αλλά πιάνει ψάρια – έστω τσουρουφλισμένα. Ο ΣΥΡΙΖΑ σπεύδει να τη μιμηθεί όπου μπορεί (συσσίτια, χυδαίος αντιγερμανισμός, εμφυλιοπολεμικά αντανακλαστικά, φλερτ με βίαιες συμπεριφορές, απειλές σε δημοσιογράφους, χοντροκομμένος αντικαπιταλιστικός λαϊκισμός, συνωμοσιολογία και συστηματική απόρριψη της νεωτερικότητας και κάθε έννοιας μεταρρύθμισης και εκσυγχρονισμού).

Αλλά αυτό είναι το στοίχημα του ΣΥΡΙΖΑ. Αν μπορέσει να χειριστεί καλά τον πολτό αντί να τσαλαβουτά μέσα του (όπως οι ψεκασμένοι Ανεξάρτητοι Έλληνες) θα κυβερνήσει σύντομα. Αν δεν το κατορθώσει θα τον ρουφήξει η κινούμενη άμμος. Ένα είναι βέβαιο. Μην περιμένετε να προσπαθήσει να βγει από τον πολτό. Ούτε θέλει, ούτε μπορεί.

Greek Aid Slice Gets Green Light From Euro Zone

Wall Street Journal
July 26, 2013

The euro zone on Friday approved the payment of a €2.5 billion ($3.32 billion) installment from Greece's international bailout, ensuring the first victim of the bloc's debt crisis won't run out of money over the summer.

Euro-zone governments will also transfer an additional €1.5 billion in profit from the European Central Bank's bond-buying program to Athens once all national approval procedures have been fulfilled on Monday, said Simon O'Connor, a spokesman for the European Commission.

Senior aides to euro-zone finance ministers held a conference call Friday morning to determine whether Athens had fulfilled all the commitments it made earlier this month in order to receive the payment. Germany and a handful of other countries still need their parliaments to sign off on the aid.

Officials believe the approval of this aid payment will stave off further complicated discussions over Greece's bailout program until the fall, after federal elections are held in Germany. After that, many expect a divisive debate to ensue on how to cut Greece's massive debt mountain—more than 160% of gross domestic product—and whether the euro zone should forgive Athens some of the money it is owed.

More

Στην Ελλάδα η μεγαλύτερη μείωση κοινωνικών δαπανών

του Κώστα Καρκαγιάννη

Καθημερινή
26 Ιουλίου 2013

Κάποτε ο μεγάλος Αμερικανός συγγραφέας Μαρκ Τουέιν είχε πει ότι «υπάρχουν τρία είδη ψεμάτων: τα ψέματα, τα τρομερά ψέματα και η στατιστική». Σύμφωνα, λοιπόν, με νέα στοιχεία του ΟΟΣΑ οι κοινωνικές δαπάνες (συντάξεις, δαπάνες υγείας και προνοιακές μεταβιβάσεις) αυξήθηκαν από την αρχή της κρίσης στα περισσότερα κράτη-μέλη του στην προσπάθεια των κυβερνήσεων να προστατεύσουν τους πιο αδύναμους από τις επιπτώσεις της κρίσης. Οπως παραδέχεται ο ίδιος ο ΟΟΣΑ, η Ελλάδα αποτέλεσε εξαίρεση, αφού οι κοινωνικές δαπάνες από 23,9% του ΑΕΠ το 2009 μειώθηκαν σε 22% του ΑΕΠ το 2013. Η στατιστική, όμως, δεν αποκαλύπτει το πραγματικό μέγεθος της μείωσης. Τουλάχιστον όχι με την πρώτη ματιά.

Από την αρχή της κρίσης το 2007-2008, οι κοινωνικές δαπάνες αυξήθηκαν στις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ παρά το γεγονός ότι το ΑΕΠ των χωρών μειωνόταν καθώς έμπαιναν σε περίοδο ύφεσης. Το αποτέλεσμα ήταν ν’ αυξηθεί η αναλογία των κοινωνικών δαπανών ως ποσοστό του ΑΕΠ στο σύνολο του ΟΟΣΑ από 19% το 2007 στο 22,1% το 2009 και στο 21,9% το 2013. Ωστόσο, στην Ελλάδα παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη μείωση των κοινωνικών δαπανών ως ποσοστό του ΑΕΠ από το 23,9% το 2009 στο 22% του ΑΕΠ το 2013. Θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει ότι το ποσοστό του ΑΕΠ της που δαπανά η Ελλάδα είναι σχεδόν το ίδιο με τον μέσο όρο των κοινωνικών δαπανών στον ΟΟΣΑ. Αν όμως εξετάσει κανείς τις κοινωνικές δαπάνες σε απόλυτους αριθμούς, η εικόνα γίνεται πολύ πιο σκοτεινή. Το 2009 η ελληνική κυβέρνηση διέθεσε 55,2 δισ. ευρώ για κοινωνικές δαπάνες. Το 2013 το ποσό προβλέπεται ότι θα μειωθεί στα 40,3 δισ. ευρώ. Δηλαδή, σε πραγματικούς αριθμούς, οι κοινωνικές δαπάνες στην Ελλάδα μειώθηκαν κατά 26,99%. Για την ακρίβεια, οι κοινωνικές δαπάνες μειώθηκαν ακριβώς ανάλογα με τη μείωση του πραγματικού ΑΕΠ της Ελλάδας στα χρόνια της κρίσης, όπως φαίνεται από τα στοιχεία του ΟΟΣΑ.

Περισσότερα

The Unintended Consequences of Cyprus

by Matina Stevis

Wall Street Journal
July 25, 2013

As most European officials in Brussels prepare for their summer break, some are still toiling in the steamy heat of Nicosia.

Experts from the so-called troika of the European Commission, European Central Bank and International Monetary Fund are in the Cypriot capital to check on the country's progress in implementing the €10 billion ($13.2 billion) bailout it reluctantly accepted in March.

Progress may not be the right word. The economy is forecast by consultancies such as Ernst & Young to shrink by more than 10% this year, which would be more than the 8.7% forecast by the troika in March, and to continue contracting through 2016.

These are the predictable consequences of the experiment its lenders are imposing on Cyprus. But there are some unpredictable ones too.

For the first time since the start of the crisis, a country is being subjected to the bloc's familiar recipe of budget austerity, together with a new dogma of bank "bail-ins," whereby bank creditors or depositors, and not taxpayers, foot the bill for failed banks by forcibly forgoing some of their loans or deposits.

The tiny island, closer to Syria than it is to Greece, has been in financial lockdown for the last three months. For the first time in the 12-year history of the common European currency, capital controls have been imposed to keep cash from fleeing.

More

ΕΛΣΤΑΤ: Αύξηση του δημόσιου χρέους στα 305,3 δισ. ευρώ στο α΄ τρίμηνο

Το Βήμα
25 Ιουλίου 2013

Στα 305,291 δισ. ευρώ διαμορφώθηκε το χρέος της γενικής κυβέρνησης το πρώτο τρίμηνο του 2013, σημειώνοντας αύξηση κατά 1,4 δισ. ευρώ έναντι του τελευταίου τριμήνου του 2012, σύμφωνα με τα στοιχεία για τους Τριμηνιαίους Μη Χρηματοοικονομικούς Λογαριασμούς της Γενικής Κυβέρνησης, που ανακοίνωσε την Πέμπτη η ΕΛΣΤΑΤ.

Στα τέλη του προηγούμενου έτους, το κρατικό χρέος ήταν 303,918 δισ. ευρώ, ενώ στις αρχές (το α΄τρίμηνο του 2012) ήταν 280,4 δισ. ευρώ.

Το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης ανήλθε στα 7,359 δισ. ευρώ, από 2,922 δισ. ευρώ το δ' τρίμηνο του 2012 και το πρωτογενές έλλειμμα (χωρίς τις δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους) αυξήθηκε στα 5,495 δισ. ευρώ, από 892 εκατ. ευρώ.

Τα έσοδα μειώθηκαν στα 16,663 δισ. ευρώ, από 24,842 δισ. ευρώ το δ' τρίμηνο του 2012 και οι δαπάνες υποχώρησαν σε 24,022 δισ. ευρώ από 27,7645 το δ' τρίμηνο του 2012.

Περισσότερα

Κατά 6,2% φτωχότερα τα νοικοκυριά το πρώτο τρίμηνο του 2013

Τα Νέα
25 Ιουλίου 2013

Υποχώρηση 6,2% κατέγραψε κατά το πρώτο τρίμηνο του 2013 το διαθέσιμο εισόδημα του τομέα των νοικοκυριών και των μη κερδοσκοπικών ιδρυμάτων που εξυπηρετούν νοικοκυριά σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους.

Συγκεκριμένα, από 30,9 δισ. ευρώ στο πρώτο τρίμηνο 2012, μειώθηκε σε 29 δισ. ευρώ στο πρώτο τρίμηνο του 2013.

Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στη μείωση κατά 11,1% των αποδοχών των εργαζομένων και στη μείωση κατά 11,7% των κοινωνικών παροχών που εισπράττουν τα νοικοκυριά.

Η τελική καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών και των μη κερδοσκοπικών ιδρυμάτων που εξυπηρετούν νοικοκυριά, μειώθηκε κατά 8,9% σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους, από 35,6 δισ. ευρώ σε 32,4 δισ. ευρώ.

Περισσότερα

Μειώθηκε το πρωτογενές έλλειμμα το πρώτο εξάμηνο

Το Βήμα
22 Ιουλίου 2013

Στα 1,511 δισ. ευρώ υποχώρησε το πρωτογενές έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού την περίοδο Ιανουαρίου - Ιουνίου, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε τη Δευτέρα το υπουργείο Οικονομικών.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού, σε τροποποιημένη ταμειακή βάση, για το εξάμηνο Ιανουαρίου - Ιουνίου, παρουσιάζεται έλλειμμα στο ισοζύγιο του κρατικού προϋπολογισμού ύψους 4,991 δισ. ευρώ, έναντι ελλείμματος 12,477 δισ. ευρώ το αντίστοιχο διάστημα του 2012 και στόχου για έλλειμμα 7,194 δισ. ευρώ.

Το πρωτογενές έλλειμμα διαμορφώθηκε σε 1,511 δισ. ευρώ και είναι σημαντικά μειωμένο έναντι του πρωτογενούς ελλείμματος 3,316 δισ. ευρώ για την ίδια περίοδο το 2012 και του στόχου για πρωτογενές έλλειμμα 3,877 δισ. ευρώ.

Περισσότερα

Γιούργκεν Χάμπερμας: «Οι συνθήκες στην Ελλάδα θυμίζουν όψιμη Δημοκρατία της Βαϊμάρης»

Συνέντευξη στον Τάσο Τσακίρογλου
Επιμέλεια μετάφρασης από τα γερμανικά: Θεόδωρος Γεωργίου

Εφημερίδα των Συντακτών
21 Ιουλίου 2013

Το χάσμα μεταξύ των πολιτών και της πολιτικής είναι μεγαλύτερο από ποτέ και ο ευρωσκεπτικισμός μοιάζει να είναι η μόνη βάση για την ένωση των Ευρωπαίων πολιτών σήμερα. Μπορεί η Ευρώπη να μετασχηματιστεί σε μια πολιτική οντότητα με τη συμμετοχή των λαών;

Οι ευρωπαϊκές Συνθήκες προδιαγράφουν τον δρόμο για τη συνταγματική αναθεώρηση. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στο οποίο συνέρχονται οι αρχηγοί των κυβερνήσεων, αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να συγκαλέσει σύνοδο, στην οποία τα κράτη-μέλη επεξεργάζονται ένα Σύνταγμα στενότερης συνεργασίας μεταξύ τους και το προσχέδιο αυτό τίθεται προς έγκριση από όλα τα συμμετέχοντα κράτη. Μια τέτοια εξέλιξη προκαλεί στην κοινή γνώμη κάθε χώρας μια πολωτική, θα μπορούσε να πει κανείς, ακόμη και άγρια αντιπαράθεση απόψεων. Στην περίπτωση αυτή, το θέμα μας είναι ο σχηματισμός ευρείας δημοκρατικής βούλησης. Και αυτό είναι το τελευταίο το οποίο μπορεί να μας απασχολεί. Η διαδικασία τροποποίησης των Συνθηκών απαιτεί φυσικά τον χρόνο της και η ατζέντα της κρίσης θα πρέπει να συντονισθεί μ’ αυτή την αλλαγή. Αλλά, εάν οι κυβερνήσεις είχαν επιλέξει αυτό τον δρόμο τον Μάιο του 2010, τότε που είχε κορυφωθεί η ελληνική κρίση, τα πράγματα σήμερα θα ήταν διαφορετικά.

Η δική σας εναλλακτική στην ευρωπαϊκή κρίση είναι να εξελίξουμε τη νομισματική ένωση σε μια πραγματική πολιτική ένωση. «Αυτό θα οδηγούσε, για πρώτη φορά, σε μια διαφοροποίηση μεταξύ ενός “ευρωπαϊκού πυρήνα” και μιας “περιφέρειας”», όπως δηλώσατε πρόσφατα. Γιατί;

Κοιτάξτε, χωρίς τις οικονομικές πιέσεις δεν θα μπορούσε να προχωρήσει μια ευρεία πολιτική ολοκλήρωση. Και τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης καλούνται να βαθύνουν τη συνεργασία τους υπό την πίεση της κρίσης. Μία άλλη πρόταση, πέρα απ’ αυτήν της πολιτικής ένωσης για τον ευρωπαϊκό πυρήνα της ζώνης του ευρώ, δεν θα ήταν ρεαλιστική.

Περισσότερα

Άλλαξαν τα πάντα στην ελληνική κοινωνία, αλλά το κράτος έμεινε σχεδόν ανέπαφο ...

του Φώτη Γεωργελέ

Athens Voice
17 Ιουλίου 2013

Σκηνή από διαδήλωση. Λέει ένας απεργός: Εγώ προσελήφθην με το ΑΣΕΠ, γιατί ξεκινάνε από μένα; Λέει μια διαδηλώτρια: Να με αξιολογήσουν, να με κρίνουν όσο αυστηρά θέλουν και αν δεν κάνω να με απολύσουν, αλλά έτσι οριζόντια, δεν το δέχομαι. Νομίζω ότι περίπου κάπου εδώ, κάπου τώρα, έφτασε η ώρα που αρχίζει και γίνεται καθαρό σε όλους τους συμπολίτες μας τι συνέβη αυτά τα 4 χρόνια. Αρχίζει να αποκαλύπτεται η μεγάλη απάτη, τελειώνουν τα ψέματα. Αυτό που προσπάθησαν όλοι να μας κάνουν να ξεχάσουμε είναι ότι το 2009 ήταν το κράτος που χρεοκόπησε. Η δικιά μας φούσκα δεν ήταν η Lehman Brothers και οι τράπεζες, δεν ήταν το real estate, δεν ήταν οι τουριστικές κατοικίες. Ήταν το κράτος που ξόδευε 24 δις το χρόνο παραπάνω απ’ όσα είχε.

Σ’ αυτά τα χρόνια άλλαξαν τα πάντα στην ελληνική κοινωνία, αλλά το κράτος, η αιτία του προβλήματος, έμεινε σχεδόν ανέπαφο. Ο ιδιωτικός τομέας συρρικνώθηκε σχεδόν 45%, αλλά το δημόσιο ελάχιστα. Όχι απλώς δεν μειώθηκε ριζικά το κόστος του, αλλά κυρίως δεν άλλαξαν οι δομές και η λειτουργία του. Δεν άλλαξε ο γραφειοκρατικός, πελατειακός, παρασιτικός χαρακτήρας του. Με αποτέλεσμα, τόσα χρόνια μετά, να συζητάμε για τα πράγματα που είχαμε δεσμευθεί ότι θα κάνουμε το 2010. Η απάτη του αντιευρωπαϊκού, αντιμνημονιακού μετώπου είχε στόχο ακριβώς αυτό, να κρύψει την υπεράσπιση του πελατειακού κράτους και να μεταφέρει τα βάρη στην υπόλοιπη κοινωνία.

Ανακοινώνουν σήμερα ότι τους λείπουν 39.000 συντάξεις-φαντάσματα, χωρίς ΑΦΜ και ΑΜΚΑ. Τρία χρόνια κάνουν απογραφές συνταξιούχων, ακόμα δεν μπορούν να δώσουν ένα νούμερο οριστικό, πόσες είναι πλαστές, πόσες είναι νεκρών, πόσα ψεύτικα επιδόματα τυφλών και αναπήρων μοιράζει στους πελάτες του το πολιτικό σύστημα. Γιατί αν το κάνουν, πρέπει να αποκαλύψουν και τα κυκλώματα που λεηλατούσαν τη δημόσια περιουσία. Ανακοινώνουν σήμερα απογραφή σε 252 νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου. Ακόμα μετράνε, είχαν καταγραφεί 1.612 άχρηστοι οργανισμοί, ούτε ξέρουν καλά καλά πόσοι φορείς, οργανισμοί, ιδρύματα υπάγονται στο δημόσιο και πόσο στοιχίζουν. Από τους χιλιάδες καταργούν δήθεν μερικούς μετρημένους στα δάχτυλα και στ’ αλήθεια τους συγχωνεύουν διασώζοντάς τους με νέα ονόματα.

Περισσότερα

Κάτω από το όριο της φτώχειας ένα στα πέντε νοικοκυριά στην Ελλάδα

Τα Νέα
17 Ιουλίου 2013

Στην Ελλάδα, την Ισπανία, τη Βουλγαρία και την Κροατία, το ένα στα πέντε νοικοκυριά (20%) ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλαδή συμπεριλαμβανομένης και της κοινωνικής πρόνοιας δεν καταφέρνει να έχει διαθέσιμο εισόδημα ίσο ή ανώτερο του 60% του μέσου εισοδήματος στη χώρα του, σύμφωνα με τα στοιχεία της Κομισιόν.

Αυτό αναφέρεται σε ανακοίνωση της Κομισιόν, την Τετάρτη, σχετικά με την κοινωνική κατάσταση, όπου, όπως επισημαίνεται, στην ΕΕ το 16% των νοικοκυριών ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.

Τα μικρότερα ποσοστά σχετικώς φτωχών νοικοκυριών εμφανίζονται στην Τσεχία και την Ολλανδία και κινούνται λίγο κάτω από το 10%.

Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, περισσότερο εκτεθειμένοι στον κίνδυνο της φτώχειας είναι, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, οι πολίτες με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης.

Περισσότερα

Interview of Paul De Grauwe

Interview of Paul De Grauwe (Professor at the London School of Economics) to Dimitris Katsikas

Head of the Crisis Observatory
July 15, 2013

What do you think are the major weaknesses in the structure of the EMU even before the crisis?

I think that there are a number of design failures. So, I will stick to those that I think are the most important. One is that, while we centralized money, so much of the rest of market economic policies were kept at national level, creating an environment in which countries could diverge. We have seen booms and bubbles in countries such as Ireland, Spain, and also a consumption boom in Greece while in other countries, this didn’t happen. So we had divergence, in the monetary union that was totally unchecked, and there was no mechanism to bring that together, to put some convergence to the system. Then of course, at a certain moment this became unsustainable, countries that experienced a boom, financed it through an excessive debt. And that was one design failure – no mechanism to somehow contain these divergences.

The other design failure has to do with the fact that, when we started the monetary union, something radically changed. It has to do with the way governments finance themselves. Before joining the monetary union, governments issued their own currency and therefore could guarantee to their bondholders that the cash will always be there, because we make the cash ourselves. Therefore, the Greek government could guarantee to the bondholders that the drachmas will always be there to pay them out. This meant that governments could not be pushed into default by the market. This changed dramatically with the start of the monetary union when suddenly all these governments had to issue debt in a foreign currency, in euro. Therefore, they could not guarantee that the cash will always be there. As a result, if you distress the particular government, you feel that the government has not the cash anymore and that can create a self-fulfilling crisis, forcing governments to an excessive austerity, pushing to a recession. Therefore, what was lacking was the will of the Central Bank to provide liquidity in times of crisis. This was the second design failure, and the two together played their role, because these divergences that I was talking about, at a certain moment created this déjà vu for a particular government or for a number of governments and then created a self-fulfilling crisis and pushed them to a bad equilibrium. These are the design failures and we must do something to change them.

Now, the way you describe these weaknesses and their contribution to the crisis, how did they prove to be a problem in handling this crisis? What were the weaknesses, which did not allow for a proper handling of the crisis, even at the time when it had made itself apparent?

They didn't handle the crisis very well because the diagnosis was fundamentally wrong. They didn’t see the nature of these design failures, the diagnosis was wrong; the source of the divergences that we have seen was in the private sector: in some countries excessive debt accumulation because of euphoria, booms and bubbles. After a certain moment of course, when the crisis came, governments were forced to pick up the pieces, which then led them to a fiscal crisis. In the North of Europe especially, the fiscal crisis that emerged was interpreted to mean all these governments had been undisciplined in the past and that, therefore, we have to discipline them. Consequently, they introduced disciplining devices at the wrong moment, because this was basically a balansheet recession, where the private sector, because of excesses, wanted to deleverage. In this case, it is inevitable for governments to increase their debt. However, because of the wrong diagnosis, they thought that the problem lay in fiscal discipline. They did things that intensified the crisis, they tried to over-discipline governments at the wrong time. I am not saying that we should not do anything about the debt explosion that we have seen; at a certain moment we have to contain that. But the timing was completely wrong. That was the first failure. The second failure has to do with the point I made earlier; with not seeing the fragility of the system. The ECB should have intervened much earlier. Finally, in 2012, they decided that, yes, it had to be the lender of last resort -the back-bone of the system- but they did that too late. As a result, this allowed this crisis to intensify, thus producing the second recession that we are in.

More

Greece’s civil service cull heralds break with the past

Financial Times
July 15, 2013

Four thousand state employees, from teachers and broadcasters to municipal police officers and janitors, face dismissal by December in the first official cull of Greece’s overstaffed civil service in more than six decades.

After missing a June 30 deadline set by international lenders, the governing coalition must this week push legislation through parliament enabling the sackings or risk losing a critical €6.8bn tranche of bailout aid. The vote in parliament takes place on Wednesday.

Resistance to a reform that deals a blow to Greece’s clientelistic political system remains strong, however. On Monday more than 200 mayors across the country shut down municipal services, including rubbish collection, to protest against the sackings. Public sector unions called a one-day nationwide general strike for Tuesday and a march to parliament.

The measure has angered lawmakers in both the centre-right New Democracy and Panhellenic Socialist Movement (Pasok), the coalition partners, many of whom rely on “rousfetia” – carrying out political favours – for their constituents to win re-election.

Yet some state employees recognise the game is up. Twenty-four-year-old Paris, who declined to give his second name, says he expects to be among the first to be fired. A high-school dropout, he joined the Athens municipal police thanks to a family connection with a former mayor.

More

Euro-Zone Chiefs Face Moment of Truth in Handling Crisis

by Simon Nixon

Wall Street Journal
July 14, 2013

Almost four years since the start of the euro-zone crisis, a moment of truth is approaching. The creation of a banking union is the centerpiece of the currency bloc's efforts to draw a line under its debt problems, an attempt to address the splintering of the European single market that threatens to pull the euro zone apart.

Critics who argue that progress has been too slow underestimate the scale of what is being undertaken. The creation of a single European rule book incorporating the new Basel III rules, the establishment of the Single Supervisory Mechanism to oversee the euro area's 6,000 credit institutions, and the agreement last month of common rules to deal with failed banks are substantial achievements involving significant transfers of sovereignty.

Sure, what has been achieved so far is not perfect. The new rules contain multiple opt-outs, special treatments and scope for national discretion—weaknesses highlighted by investors, foreign governments and the Basel Committee itself.

Perhaps that's inevitable in a currency bloc of 18 members—and a wider European Union of 28 member states—each with unique financial systems that have evolved over decades, shaped by past crises, long-standing tax incentives, the structure of their economies and trust in domestic institutions. But that makes it even more important that not only does the new supervisor, which will be based at the European Central Bank, apply the rules transparently and robustly but that its judgments are swiftly implemented.

More

Austerity: European democracies against the wall

by Lorenzo Bini Smaghi

Centre for European Policy Studies
July 2013

The crisis in the eurozone has had a dramatic impact on the economic and social fabric of European countries. However important it may be, the economic dimension is only the symptom of a broader problem. The crisis is primarily political in nature. Lorenzo Bini Smaghi argues in this book that the crisis reflects the inability of western democracies to solve problems that have been building for over two decades. He finds that democratically elected officials are loathe to take unpopular decisions that could jeopardise their re-election. Emergency thus becomes the engine of political action, and the justification for corrective measures vis-à-vis the voters. As a consequence, the cure in the form of austerity, administered belatedly and under pressure from the markets, becomes even more painful and unpopular, giving rise to populist movements and endangering democracy itself.

Lorenzo Bini Smaghi served as a member of the Executive Board of the European Central Bank from 2005 to 2011. He is currently visiting Scholar at the Weatherhead Center for International Affairs at Harvard University and at the Istituto Affari Internazionali in Rome.

Download the Book (free)

Το κόστος των ρουσφετολογικών προσλήψεων

του Τάσου Ι. Αβραντίνη

Capital.gr
12 Ιουλίου 2013

Ενώ δικαίως μας απασχολεί πόσα χρήματα διασπάθισαν εδώ και δεκαετίες οι δωρολήπτες πολιτικοί και λειτουργοί του κράτους –και είναι χωρίς αμφιβολία πάρα πολλά– ελάχιστοι ασχολούνται με τις αθρόες προσλήψεις και τους διορισμούς που έκαναν οι πολιτικοί και τα κόμματα στο Δημόσιο, χωρίς αυτό να είναι αναγκαίο για την εύρυθμη λειτουργία του και χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια. Ελάχιστοι έχουν ασχοληθεί συστηματικά με το θέμα αυτό, παρά το γεγονός ότι οι διορισμοί στο Δημόσιο μέσω των κομματικών ή πελατειακών δικτύων παραμένει το μεγαλύτερο σκάνδαλο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας με άμεσο αυτουργό το πολιτικό σύστημα και συνεργούς τους διορισθέντες υπαλλήλους. Αν όμως σκεφτούμε τι τελικά κόστισαν και κοστίζουν οι ρουσφετολογικοί διορισμοί στη χώρα θα συνειδητοποιήσουμε ότι οι μίζες της Siemens, των προμηθευτών όπλων και δεκάδων άλλων προμηθευτών του Δημοσίου ήταν σταγόνα μπροστά στον ωκεανό της δημόσιας σπατάλης.

Πόσο κοστίζει στον έλληνα πολίτη κάθε ρουσφετολογική πρόσληψη στο Δημόσιο; Οι υπολογισμοί μας θα πρέπει κατ’ αρχάς να λάβουν υπόψη τους το αποδεκτό από έγκυρες πηγές της ασφαλιστικής κυρίως αγοράς ή διεθνών οργανισμών μέσο προσδόκιμο ζωής (ανδρών και γυναικών). Αυτό είναι σήμερα, σύμφωνα με το έγκυρο περιοδικό Lancet, για την Ελλάδα περίπου το 79ο έτος της ηλικίας (http://tiny.cc/rlt1zw). Το 2013 η δαπάνη μισθοδοσίας των επισήμως απασχολουμένων στο Δημόσιο (στοιχεία γενικής κυβέρνησης) ανέρχεται σε 24 δισ. ευρώ (το 2009 ανήλθε σε 31 δισ. ευρώ). Ο αριθμός τους σήμερα ανέρχεται περίπου σε 900.000, υπολογίζοντας και τους εργαζομένους στα υπό κρατικό έλεγχο νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, που συμμετέχουν στο δημόσιο έλλειμμα. Συνεπώς, ο μέσος ακαθάριστος μισθός ενός απασχολούμενου στο Δημόσιο το 2013 κυμαίνεται περίπου σε 27.000 ευρώ (ενώ το 2009 άγγιζε τις 32.000 ευρώ). Ο υπολογισμός εξυπακούεται ότι αναφέρεται σε ακαθάριστους μισθούς (χωρίς να συνυπολογίζονται οι υπερωρίες). Σ’ αυτό το ποσό θα πρέπει να προσθέσουμε τις ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνει το Δημόσιο και οι φορείς του για τους υπαλλήλους του, ποσό που αγγίζει κατά μέσο όρο περίπου τις 3.000 ευρώ ανά υπάλληλο. Κανονικά, για να είναι ακριβέστερος προς τα πάνω ο υπολογισμός του αληθινού κόστους κάθε υπαλλήλου για τον προϋπολογισμό θα έπρεπε στα παραπάνω ποσά να προστεθούν και τα λειτουργικά κόστη που επιμερίζονται σε κάθε δημόσιο υπάλληλο (fully loaded cost).

Περισσότερα

Greece Threatened With General Strike Over Layoffs

by Stelios Bouras and Nektaria Stamouli

Wall Street Journal
July 10, 2013

Greek municipal workers staged sit-in protests at town halls Wednesday and the country's two largest labor unions announced a general strike for next week, as opposition mounted to a wave of public-sector layoffs Athens has promised its international creditors.

In what will be the first test of the country's recently weakened, two-party coalition government, Parliament will vote within the next 10 days on legislation to place some 25,000 public servants—including many city employees—in a special labor reserve that many fear will lead to outright sackings.

Under pressure from euro-zone peers and the International Monetary Fund, which pay for Greece's €173 billion ($221.11 billion) rescue package, the government submitted to Parliament a bill late Tuesday that cuts the size of the public sector and implements a series of other pledges the country has made to secure financing through the summer.

The bill represents the first time in roughly a century that Greece has taken active steps to reduce the size of its public-sector workforce. But just last month, junior coalition partner Democratic Left withdrew from the government—sharply reducing the coalition's majority in Parliament—in a dispute over the shutdown of Greece's state broadcaster and the ouster of its 2,700 employees.

More

Wrong Prescription for Greece

New York Times
Editorial
July 9, 2013

Greece and its financial overseers agreed on terms for continued bailout payments on Monday. The agreement is cause for relief — without it Greece would go bankrupt. But, at the same time, it is no cause for celebration — indeed, quite the opposite. Greece must eventually carry out painful reforms. But the precondition for these reforms is not the austerity demanded by the agreement but economic revival.

Greece is already in critical condition and Monday’s agreement will only make things worse. Years of austerity and depression have poisoned Greek politics, idled more than one in four of its workers (and nearly two in three of its young people) and torn holes in its social safety net.

These sacrifices have choked off investment and squandered human resources. Experts say there is little chance that further sacrifices will revive Greece’s economy or make its debt burden more sustainable. Yet that is just what the European Commission, European Central Bank and International Monetary Fund have again insisted on. Greece’s prime minister, Antonis Samaras, felt he had no choice but to accept. He agreed to cut public-sector paychecks and eliminate 15,000 Civil Service jobs — not by attrition, but by dismissing the current jobholders.

More

European Commission Seeks Authority to Wind Down Banks

Wall Street Journal
July 9, 2013

The European Commission will propose itself as the single authority for winding down banks in the euro zone, a step that will set the European Union's executive on a collision course with the bloc's most powerful member, Germany.

Berlin insists that such an authority—whose actions could force national governments to spend money to help rescue failed banks—would breach EU treaties. That, it says, could lead to legal challenges over bank restructurings and create uncertainty for financial markets at a sensitive time.

Michel Barnier, the EU commissioner responsible for financial-market regulation, was to lay out his final proposal Wednesday for a so-called single resolution mechanism, giving it the authority to restructure or close any of the 6,000 banks in the 17-nation euro zone that hit financial problems.

Bank restructurings currently take place under a patchwork of national rules, which also hinder the winding down of cross-border banks.

The euro-zone's ambitious banking union project—a cornerstone of efforts to end the three-year-old debt crisis—aims to break the vicious link between struggling euro-zone banks and their governments.

More

Household Debt and the European Crisis

by Ales Chmelar

Centre for European Policy Studies
July 8, 2013

The fall in economic output all over Europe since 2008 has had important consequences for household liabilities. Major growth in demand and supply for household credit products has generated an increase in household debt, which contributed to growth rates during the pre-crisis period but – in some countries – became household-debt overhangs and helped inflate asset bubbles. In the run-up to the crisis, long-term economic lessons and theories were often overlooked and signs that the economic situation could worsen were ignored. Although not at the core of the crisis, household debt had important consequences for macroeconomic stability, robustness of growth and the depth of recessions. The last ten years in Europe have demonstrated the typical final stage of a household debt cycle: rapid increase and abrupt retrenchment. Widely varying outcomes across Europe enable us to consider the causes of the rapid growth in household debt and draw theoretical lessons that can help policy-makers and academics devise a coherent regulatory response to avoid extremes of the debt cycle in future.

Download the Research Report

Παγκόσμιος χάρτης της διαφθοράς: Η Ελλάδα χειρότερη στην ΕΕ, στην ίδια θέση με την Κολομβία

Τα Νέα
9 Ιουλίου 2013

Ενας στους τέσσερις πολίτες του κόσμου «λάδωσε» κάποιον ή κάποιους δημόσιους υπαλλήλους το 2012, διεθνώς, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Βαρόμετρο Διαφθοράς που συνέταξε η Διεθνής Διαφάνεια και δόθηκε την Τρίτη στη δημοσιότητα.

Και αν ο μέσος όρος είναι 27% για ολόκληρο τον κόσμο, η Ελλάδα βρίσκεται στο 22% του Βαρόμετρου με πάνω από έναν στους πέντε Ελληνες να δηλώνει ότι «λάδωσε» κάποιον δημόσιο λειτουργό την περασμένη χρονιά. Το ποσοστό της Ελλάδας είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό της Κολομβίας...

Υπάρχουν βέβαια και χώρες που το «λάδωμα» είναι κάτω του 1%, όπως ήταν για το 2012 η Δανία, η Φινλανδία, η Ιαπωνία και η Αυστραλία.

Στην πεντάδα των πλέον διεφθαρμένων κρατών βρίσκεται η Σιέρα Λεόνε με 84%, ακολουθεί η Λιβερία με 75%, η Υεμένη με 74% και η Κένυα με 70%.

Η Ελλάδα βρίσκεται στις υψηλότερες θέσεις διαφθοράς, πάντως, μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης με 22% ενώ η Κύπρος έχει 19%, η Ρουμανία 17%, η Βουλγαρία 8%, η Ιταλία και η Βρετανία μόλις 5%, η Πορτογαλία 3% και η Ισπανία 2%.

Περισσότερα

The Coming Greek Writeoff:

Wall Street Journal
Editorial
July 9, 2013

Monday's agreement to continue lending money to the Greek government was the easy part for Europe. The EU and IMF haven't spent three years and more than €200 billion just to cut the country adrift now.

The hard part will be getting paid back.

German Finance Minister Wolfgang Schäuble and IMF Managing Director Christine Lagarde have sometimes hailed Athens's "achievements," such as they are. Yet Greece's debt-to-GDP ratio stood at 157% of GDP at the end of last year, even after a restructuring that drastically reduced the value of its privately held sovereign debt. The budget deficit in 2012 was 10% of GDP. And that's on top of a 26.8% jobless rate, five years of shrinking GDP, and further anticipated shrinking of 4.4% this year.

All this underscores what is slowly becoming clear even in Brussels and Frankfurt: Greece will never repay the money it's been lent to "save" it. The current debate over whether Greece has done enough by way of reform, tax hikes and spending cuts to have earned the next tranche of bailout funds is largely beside the point. If Greece is cut loose, or walks away, its euro-zone creditors will lose their money. The Greeks and the Germans are surely both aware of this.

They're also aware that Greece's external debt position is far worse than when the bailouts began—when its debt stood at a mere 129% of GDP—and that any talk of debt sustainability in Greece has become a joke.

More

ΕΛΣΤΑΤ: Αρνητικός ο πληθωρισμός και τον Ιούνιο, με -0,4%

Καθημερινή
8 Ιουλίου 2013

Σημαντικές είναι όμως οι ανατιμήσεις τόσο σε είδη που συνθέτουν το λεγόμενο «καλάθι της νοικοκυράς», όσο και σε προϊόντα και υπηρεσίες που επηρεάζουν άμεσα το εισόδημα των καταναλωτών.

Μείωση 0,4% σημείωσε ο πληθωρισμός τον Ιούνιο εφέτος, από μείωση επίσης 0,4% τον Μάιο και έναντι αύξησης 1,3% που είχε καταγραφεί τον Ιούνιο πέρυσι.

Όμως, παρά το γεγονός ότι ο πληθωρισμός παραμένει αρνητικός, από τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) προκύπτουν σημαντικές ανατιμήσεις τόσο σε είδη που συνθέτουν το λεγόμενο «καλάθι της νοικοκυράς», όσο και σε προϊόντα και υπηρεσίες που επηρεάζουν άμεσα το εισόδημα των καταναλωτών.

Ειδικότερα, μέσα σε ένα έτος ανατιμήθηκαν κατά 32,6% οι νωπές πατάτες, κατά 6,4% τα νωπά λαχανικά, κατά 3,8% τα νωπά φρούτα, κατά 2,4% τα νωπά ψάρια, κατά 1% τα κρέατα και κατά 0,7% τα γαλακτοκομικά και τα αυγά. Επίσης, αυξήθηκαν κατά 25,1% οι τιμές στο πετρέλαιο θέρμανσης, κατά 12,3% τα τιμολόγια της ΔΕΗ και κατά 0,4% οι τιμές της βενζίνης.

Περισσότερα

Euro Zone Faces New Questions Over Financing Weak Members

Wall Street Journal
July 7, 2013

Euro-zone officials are preparing to confront a fresh test in the region's debt crisis: finding yet more financing for Portugal, Greece and Cyprus on top of more than €200 billion ($256 billion) the bloc already has devoted to bail out its weakest members.

Euro-zone tension has flared of late, after several months of relative calm, with Portugal's political crisis last week, with tricky negotiations coming to a head over releasing more aid to Greece and with evidence the Cypriot economic program is veering off track.

These developments, coming ahead of a meeting of euro-zone finance ministers Monday, underlined that some of the euro zone's troubled economies will need more financial help, even as some concerns eased over the weekend. Portuguese Prime Minister Pedro Passos Coelho appeared to settle the weeklong crisis by shuffling his cabinet and getting a commitment from the ruling parties to stay united. And officials reported progress in the Greek talks, with advances in discussions over public-sector payroll cuts Athens had promised in its bailout. That opens the likelihood ministers will unlock at least part of the next aid payment of €4.8 billion or more.

Still, fully resolving these questions likely will be pushed into what could be a tempestuous autumn. Talks will heat up after German elections in September, when analysts expect Chancellor Angela Merkel, who is forecast to win re-election, to gain latitude for taking tough decisions. Election campaigns could also begin in Portugal.

And Greece will come into question since it won't, as things stand, have 12 months of forward financing needed to get the necessary support from the International Monetary Fund for further releases of rescue funds. Meanwhile, Cyprus is widely expected to need more money.

More

Ο δύσκολος δρόμος από την ύφεση στην ανάκαμψη

του Ιάσονα Μανωλόπουλου

Καθημερινή
7 Ιουλίου 2013

Εχει περάσει ένα έτος από την προηγούμενη ανάλυση του κύκλου οφειλέτη - πιστωτή στον οποίο τοποθετείται χρονικά η Ελλάδα. Είναι η κατάλληλη στιγμή για μια πιο επίκαιρη ανάγνωση. Τα στάδια στον κύκλο οφειλέτη - πιστωτή είναι τα εξής:

1. Πρόθυμοι δανειστές - πρόθυμοι δανειολήπτες. Τράπεζες και επενδυτές δανείζουν με φιλοκυκλικό τρόπο, επιδιώκοντας την αποκόμιση κερδών. Η Ελλάδα απολαμβάνει βραχυπρόθεσμη μεταβίβαση πλούτου μέσω δανεισμού και διαρθρωτικών ταμείων της Ε.Ε., με τίμημα την απώλεια ανταγωνιστικότητας, καθώς το υπερτιμημένο νόμισμα καθιστά τη βιομηχανική δραστηριότητα λιγότερο επικερδή. Σε εκείνη τη φάση το βιοτικό επίπεδο είχε αυξηθεί εντυπωσιακά και ταχύτερα από την παραγωγικότητα, η οποία στην πραγματικότητα έφθινε. Αυτή η φάση ολοκληρώθηκε το 2009.

2. Κρίση χρέους και «διάσωση» από κοινοπραξία δανειστών. Ακολουθεί διάσωση από τους δανειστές (Ε.Ε.), με σκοπό να προστατεύσουν τα αρχικά δάνεια. Σκοπός των οφειλετών (Ελλάδα) είναι να αποτρέψουν την κατάρρευση των τραπεζών και να διατηρήσουν την πρόσβαση σε χρηματοδότηση, καθώς και το υφιστάμενο βιοτικό επίπεδο. Με την απόπειρα των δανειστών να μοιραστεί το βάρος της προσπάθειας, πιστωτές και οφειλέτες νιώθουν εξίσου θύματα: Ελληνες και Γερμανοί ψηφοφόροι είναι εξίσου δυσαρεστημένοι, είτε γιατί η χώρα-αποδέκτης προχωρεί σε λιτότητα είτε αξιώνοντας αντίστοιχα ότι η διάσωση είναι άδικη.

3. Υφεση και διατήρηση της λιτότητας. Η μεταφορά πόρων από την εργασία στο κεφάλαιο παίρνει και τη μορφή φόρων. Εως την εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας, η Ελλάδα κατατασσόταν μεταξύ των μελών του ΟΟΣΑ με τους χαμηλότερους φόρους σε ακίνητη και κινητή περιουσία για τα υψηλότερα εισοδήματα.

Αποτέλεσμα της λιτότητας είναι η καθίζηση στην εσωτερική κατανάλωση, οπότε παρατείνεται η ύφεση. Το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους παραμένει υψηλό, αλλά μικρή ελάφρυνση συντελείται με παροχές προς τον οφειλέτη (συμφωνία Νοεμβρίου 2012). Κάποια βελτίωση στο εμπορικό ισοζύγιο κρίνεται ανεπαρκής. Εύλογη πίεση προς την κατεύθυνση αναδιάρθρωσης του χρέους στον επίσημο τομέα.

Περισσότερα

Tough love for sinners in the eurozone banking union

by Stefano Micossi

Center for European Policy Studies
July 1, 2013

The ministers of finance and the economy of the eurozone have now agreed on the main features of a new ESM instrument for the direct recapitalisation of euro area banks (Eurogroup, 2013) and on a framework for the recovery and resolution of credit institutions (Council of the European Union, 2013).

However, as Stefano Micossi explains in this Commentary, the text that has come out of the frantic late-night negotiations in the Ecofin Council seems to leave unwelcome uncertainty as to the real scope of the new rules in the different national jurisdictions, while the lack of depositor preference in the bail-in pecking order may result in destabilisation. The proposed system appears not only highly intrusive but it also places a considerable burden of aid to the failing institution on the member state, raising doubts about its ability to “break the vicious circle between banks and sovereigns”.

Read the Commentary