by Brian Koenig
American Thinker
December 30, 2010
Greece risks Mediterranean isolation as government debt accumulates and international confidence weakens -- especially now that Moody's Investors Service is reviewing a possible downgrade of its current Ba1 credit rating. With debt levels rising to 127 percent of GDP, Moody's noted that the "review will focus on the factors, namely nominal growth and fiscal consolidation, that will drive the country's debt dynamics over the next few years."
Translation: the leadership of Greece's near-bankrupt country better tighten the financial ropes and cease government handouts and trivial spending projects.
The Greek government has been spending blank checks for decades. Eurostat, a directorate-general of the European Commission, amended debt and deficit figures, labeling Greece as the region's most "indebted country." Financial insolvency has nearly stomped Greece's hopes of returning to the international bond market and has aroused negative sentiment among European neighbors.
More
Friday, December 31, 2010
Greece In Talks on Extending Debt Repayment
Reuters/New York Times
December 31, 2010
Greece is in talks with commercial banks on extending the repayment of its outstanding debt, in line with a similar plan to stretch out paying back its EU/IMF bailout, an Athens weekly reported on Friday.
Fears that the overborrowed country may restructure its debt after the 110 billion euro emergency funding ends in 2013 are keeping yield spreads at high levels, despite the government's repeated assurances that no such move is on the table.
More than 70 percent of Greece's outstanding debt is held in foreign portfolios.
The Realnews paper said former European Central Bank Vice-President Lucas Papademos, who currently advises Prime Minister George Papandreou, was handling the talks with banks and funds holding the debt-ridden country's bonds.
More
December 31, 2010
Greece is in talks with commercial banks on extending the repayment of its outstanding debt, in line with a similar plan to stretch out paying back its EU/IMF bailout, an Athens weekly reported on Friday.
Fears that the overborrowed country may restructure its debt after the 110 billion euro emergency funding ends in 2013 are keeping yield spreads at high levels, despite the government's repeated assurances that no such move is on the table.
More than 70 percent of Greece's outstanding debt is held in foreign portfolios.
The Realnews paper said former European Central Bank Vice-President Lucas Papademos, who currently advises Prime Minister George Papandreou, was handling the talks with banks and funds holding the debt-ridden country's bonds.
More
Poll Shows Slide In Support For Greek Government
Reuters/New York Times
December 31, 2010
Public support for Greece's ruling socialists has dropped markedly over the past months as austerity bites, but they are still more popular than the conservative opposition, a poll showed on Friday.
Policies to shore up public finances under the terms of an EU/IMF bailout, including public sector pay cuts and higher taxes, have taken a toll on the economy, with record high unemployment rates and a deepening recession.
The PASOK socialist party would lead with 22.2 percent if elections were held now, the Kappa Research survey for Sunday's To Vima newspaper showed, whereas it gathered 29.1 percent of voting intentions in a previous poll by the same agency in mid-September.
The main opposition party, the conservative New Democracy, has failed to attract disgruntled voters and has lost just over 1 percentage point over the same period to stand now at 20.2 percent, the poll showed.
More
December 31, 2010
Public support for Greece's ruling socialists has dropped markedly over the past months as austerity bites, but they are still more popular than the conservative opposition, a poll showed on Friday.
Policies to shore up public finances under the terms of an EU/IMF bailout, including public sector pay cuts and higher taxes, have taken a toll on the economy, with record high unemployment rates and a deepening recession.
The PASOK socialist party would lead with 22.2 percent if elections were held now, the Kappa Research survey for Sunday's To Vima newspaper showed, whereas it gathered 29.1 percent of voting intentions in a previous poll by the same agency in mid-September.
The main opposition party, the conservative New Democracy, has failed to attract disgruntled voters and has lost just over 1 percentage point over the same period to stand now at 20.2 percent, the poll showed.
More
Ο Έλληνας Ξάδερφος
[Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι καθαρά συμπτωματική]
Και γιατί γίνονται εν κατακλείδι όλα αυτά, για να περνάνε καλά οι κωλογερμανοί;
Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Είσαι ένας αρκετά ευκατάστατος έμπορος και γι’ αυτό το λόγο δεν έχεις άγχος για την οικογένειά σου. Καταφέρνεις και εξασφαλίζεις τα πάντα για τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου και ζείτε άνετα. Κάποια στιγμή όμως εμφανίζεται στο σπίτι σου ένας μακρινός φτωχός ξάδελφος και σε παρακαλάει να τον αφήσεις να μείνει μαζί σας – γιατί στο κάτω-κάτω είστε και ξαδέλφια – και να του δανείσεις αρκετά λεφτά για να ανοίξει μια δική του επιχείρηση. Σου υπόσχεται ότι όχι μόνο θα ξεπληρώσει το χρέος αλλά η επιχείρησή του θα αγοράζει από σένα χοντρικά και θα σε στηρίζει.
Εσύ, αν και έχεις πολλές αμφιβολίες και δεν τον χωνεύεις καθόλου, το κάνεις γιατί ο ξάδελφος, είναι μεν γνωστό ρεμάλι, σου ήρθε όμως κουστουμαρισμένος και φαίνεται να έχει σοβαρέψει. Τον παίρνεις σπίτι, του δανείζεις χρήματα, κάνεις τον σταυρό σου και ελπίζεις να πάνε όλα καλά. Στο μεταξύ λόγω της κρίσης οι δουλειές σου έχουν πέσει και ενώ δεν αντιμετωπίζεις σοβαρό πρόβλημα κάνεις αρκετές περικοπές στα έξοδα του σπιτιού σου. Βέβαια ο ξάδελφος όχι μόνο δεν κάνει κάτι αντίστοιχο αλλά κάθε βράδυ τα τρώει στα μπουζούκια και στις γυναίκες. Όταν τον ρωτάς (αρκετά ανήσυχος) πώς τα πάει, σου απαντά, «μην ανησυχείς ξάδερφε, μια χαρά είμαι!» Βέβαια μια μέρα σε πιάνει (με σοβαρό ύφος) και σου λέει: «Ξάδερφε τέρμα οι μαλακίες. Από εδώ και πέρα θα σοβαρευτώ και θα στρωθώ στη δουλειά – να σου δώσω κι εσένα όσα σου χρωστάω». Χαίρεσαι βέβαια αλλά ο ξάδελφος αντί να σοβαρέψει πέφτει με τα μούτρα στην κραιπάλη. Σε ζώνουνε τα φίδια αλλά από την άλλη, τι να κάνεις;
Κάποια μέρα έρχεται πολύ ταραγμένος και σου αποκαλύπτει ότι όχι μόνο δεν πάει καλά οικονομικά αλλά η επιχείρησή του πήγε κατά διαόλου, χρωστάει σε όλο τον κόσμο, δεν έχει πλέον κανέναν να του δανείσει και κινδυνεύει να του κόψουν το ηλεκτρικό και το τηλέφωνο. Δεν έχει ούτε τα αναγκαία χρήματα για να φάει κάτι την επόμενη ημέρα. Αν βγει να δανειστεί θα βρει λεφτά αλλά μόνο από τοκογλύφους με τόκο που είναι αδύνατο να πληρώσει. Πέφτει στα πόδια σου και σε παρακαλάει – είσαι ο μόνος που μπορεί να τον σώσει.
Καταλαβαίνεις ότι αν δεν βοηθήσεις θα είναι χειρότερη η κατάσταση. Θα χάσεις όσα του δάνεισες, θα τον έχεις στο σπίτι μόνιμα να τον τρέφεις, οι δανειστές του θα πέσουν πάνω σου γιατί υπέγραψες σαν εγγυητής και τελικά θα σε σκυλοβρίσει και η οικογένειά σου γιατί ενώ έκανες σοβαρές περικοπές στα δικά σας έξοδα και μείωσες το χαρτζιλίκι των παιδιών σου, συνέχιζες να δανείζεις στο ρεμάλι τον ξάδελφό σου (που φυσικά αγόρασε ελάχιστα από το μαγαζί σου).
Όμως, αν και καταλαβαίνεις πως δεν θα τη γλυτώσεις και πάλι, πρέπει να βρεις ένα τρόπο να τον στριμώξεις και να τον υποχρεώσεις να σοβαρευτεί. Επειδή σου έχει πάρει όμως πολύ τον αέρα και δεν έχεις κανένα τρόπο να τον πιέσεις γιατί είστε συγγενείς αποφασίζεις να καταφύγεις στη θεία Ορτανσία. Η θεία Ορτανσία είναι μια πολύ μακρινή θεία, έχει λεφτά, θα τσοντάρει κι αυτή αλλά έχει επίσης και τσαμπουκά. Θα τον υποχρεώσει να κάνει ό,τι πρέπει για να σοβαρευτεί. Ο ξάδελφος γκρινιάζει λίγο (γιατί καταλαβαίνει ότι σε αντίθεση με σένα, η θεία Ορτανσία θα τον ταλαιπωρήσει) αλλά το δέχεται γιατί δεν έχει δεκάρα πάνω του. Του δανείζετε (εσύ τα περισσότερα) με δόσεις και κάνετε τον σταυρό σας. Η θεία Ορτανσία απαιτεί να τον ελέγχει κάθε τρίμηνο κι αν ακολουθεί το πρόγραμμα που συμφωνήσατε οι τρεις θα παίρνει την επόμενη δόση.
Φυσικά ο ξάδελφος κάνει τα δικά του και προσπαθεί να σας εξαπατήσει, η οικογένειά σου το μαθαίνει και σε βρίζει πατόκορφα, η θεία Ορτανσία σου λέει εμπιστευτικά ότι «άστα τώρα ανιψιέ, δεν θα πάρεις τα παλιά χρέη, πάρε το απόφαση». Το χειρότερο όμως είναι ότι κάθε μέρα όλη η σάρα και η μάρα που του έτρωγε τα λεφτά (γκόμενες, ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων, χαρτοπαίκτες, λουλουδούδες, τραγουδίστριες, κοσμηματοπώλες κλπ.) στη λέει: «Εξαιτίας σου χάσαμε το κορόιδο που του τα τρώγαμε κανονικά! Τι θα κάνουμε τώρα εμείς;»
Κάποια μέρα που έχεις αγανακτήσει, τον έχεις πιάσει από τον γιακά και του λες «Σοβαρέψου επιτέλους!» θα στην πει κι αυτός:
«Για στάσου ρε ξάδερφε! Εσύ μιλάς; Δηλαδή τι έκανες για μένα; Που με έβαλες στο σπίτι σου; Αίμα σου είμαι! Και μάλιστα ο προπροπροπροπροπροπροπροπροπροπροπροπροπάππους σου χρωστάει πολλά στον προπροπροπροπροπροπροπροπροπροπροπροπροπάππου μου. Που μου δάνεισες; Με τόκο όμως! Δεν έχει σημασία που είναι 3 φορές χαμηλότερος από αυτό που θα έβρισκα στην αγορά! Έπρεπε να μου τα δώσεις άτοκα γιατί είμαστε ξαδέρφια! Που δεν θα τα πάρεις πίσω ποτέ; Άνθρωποι είμαστε! Κάτι μας έτυχε! Προς Θεού! Κόψε λίγα από την οικογένειά σου που ζει μια χαρά και θα τα βρεις! Και εκτός των άλλων αν το καλοσκεφτείς, εσύ μου χρωστάς! Γιατί έχω αγοράσει το 0,2% όλων όσων πούλησες πέρσι!!! Ήθελα να δω τι θα έκανες χωρίς το δικό μου τζίρο! Γι’ αυτό σκάσε και πλήρωνε..»
Συνεχίζεται..
News Alert! Ο ξάδερφος μην αντέχοντας άλλο την καταπίεση που του ασκείς ...αγανάκτησε!
News Alert! Ο ξάδερφος μην αντέχοντας άλλο την καταπίεση που του ασκείς ...αγανάκτησε!
6 in 10 Greeks don't pay income taxes
December 31, 2010
More than 5 million Greeks did not pay income taxes for 2008, according to public documents released by the struggling nation's finance ministry.
More than six in 10 taxpayers earn less than 12,000 euros per year and are not required to pay income taxes under the Greek tax system, the press office of the Greek Ministry of Finance said Thursday.
However, there is wide speculation that many Greeks are not accurately reporting their income.
Most workers and professionals earned more than 12,000 euros in salary in 2008, according to the data provided by the Finance Ministry this month. The average salaried income was 19,234 euros for taxpayers and professionals earned 29,569 euros on average for the year. Farmers, ranchers and fisherman made 11,500 euros per year on average, but those workers only accounted for 390,000 people in the workforce.
More
Μία δεκαετία απογοήτευσης και χαμένων ευκαιριών
Καθημερινή
31 Δεκεμβρίου 2010
Η δεκαετία που τέλειωσε ήταν για μένα η δεκαετία της απογοήτευσης. Της απογοήτευσης που μου προκάλεσε η αδυναμία μου να πείσω τον ελληνικό λαό και τις «ηγετικές» του τάξεις για την ανάγκη βαθιών τομών, ρήξεων και συγκρούσεων με τις δυνάμεις της στασιμότητας και της συντήρησης. Βιώνουμε σήμερα το αποτέλεσμα του στρουθοκαμηλισμού μας. Δεν θεωρώ ότι είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να εξηγήσω τι είναι εκείνο στην ελληνική κοινωνία που την εμποδίζει να δει την πραγματικότητα, ακόμη και να ακούσει όσους της την περιγράφουν. Είναι τυφλή και κουφή; Οχι! Αλλά τότε γιατί; Ελπίζω να βρεθεί κάποιος να εξηγήσει τη συμπεριφορά της κοινωνίας και κυρίως να προτείνει ένα πρόγραμμα για την αλλαγή της.
Θα περιοριστώ σε μερικές παρατηρήσεις για την τελευταία δεκαετία. Υιοθετήσαμε το ευρώ και εγκαταλείψαμε τη δραχμή. Νομίσαμε όμως ότι μπορούσαμε να πάρουμε από το ευρώ μόνον όσα μας βόλευαν (χαμηλά επιτόκια, συναλλαγματική ξεγνοιασιά) και να διατηρήσουμε όλες τις συνήθειες της δραχμής (πληθωριστικές αυξήσεις, ελλείμματα). Σήμερα αναγκαζόμαστε κάτω από την πίεση της χρεοκοπίας να ανατρέψουμε απότομα όλες τις κακές συνήθειες που επιπολαίως συντηρήσαμε. Θα τα καταφέρουμε; Ελπίζω ναι, μολονότι είναι δύσκολο να φανταστώ ότι θα επιτύχουν την αναστροφή των συνηθειών εκείνοι που κυρίως ευθύνονται για την καθιέρωσή τους.
Περισσότερα
Ο οικονομικός λογαριασμός μιας κρίσιμης περιόδου
Καθημερινή
31 Δεκέμβριος 2010
Η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα σημαδεύτηκε πρώτα από μια παγκόσμια πολιτική κρίση, με αφετηρία την 11η Σεπτεμβρίου, και έπειτα από μια παγκόσμια οικονομική κρίση, που όμοιά της δεν έχει ζήσει ο μεταπολεμικός κόσμος. Ούτε η μία, ούτε η άλλη τελειώνουν μαζί με το 2010. Η πολιτική και οικονομική κρίση μετασχηματίστηκε σε εσωτερική κρίση της Ευρωζώνης, με αιχμή το δραματικό αδιέξοδο της ελληνικής οικονομίας. Από το 2010 ξεκίνησε μια νέα εποχή απόκλισης του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, με έκδηλη σήμερα την αγωνία αν τελικά θα καταφέρουμε να απεγκλωβιστούμε στο δεύτερο εξάμηνο του 2011 από τον φαύλο κύκλο της απαισιοδοξίας, της μείωσης της κατανάλωσης και των επενδύσεων, της αυξανόμενης ανεργίας και της διαρκούς συρρίκνωσης των εισοδημάτων των πολιτών.
Για τη δεκαετία της παραμονής μας στην ΟΝΕ δεν διεκδικούμε ιδιαίτερα εύσημα. Με στόχο την είσοδό μας στην ΟΝΕ καταφέραμε και μειώσαμε τον πληθωρισμό και περιορίσαμε τα δημοσιονομικά ελλείμματα. Απολαύσαμε έτσι χαμηλά πραγματικά επιτόκια και άνθηση των επενδύσεων και της κατανάλωσης. Η προηγούμενη απελευθέρωση του τραπεζικού συστήματος και η έξοδός του στην ευρύτερη περιοχή μαζί με το πιο υγιές δυναμικό του ελληνικού επιχειρηματικού κόσμου είχαν δώσει μια νέα αυτοπεποίθηση στη χώρα μας. Ο πλούτος και τα εισοδήματα αυξάνονταν, ενώ η κατανομή του εισοδήματος δεν επιδεινώθηκε, όπως γινόταν την ίδια εποχή στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες του πλανήτη. Ομως, μετά την επιτυχία της εισόδου στην ΟΝΕ και τη σκληρή δουλειά για την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 επαναπαυτήκαμε.
Περισσότερα
Η κληρονομιά του εκσυγχρονισμού
Καθημερινή
31 Δεκεμβρίου 2010
Οι εξελίξεις στην ελληνική οικονομία και κοινωνία είναι, σε μεγάλο βαθμό, το αποτέλεσμα ενός διαρκούς αγώνα μεταξύ εκσυγχρονισμού και λαϊκισμού. Η τελευταία σημαντική και συστηματική εκσυγχρονιστική προσπάθεια που έγινε αμιγώς με πρωτοβουλία του ελληνικού πολιτικού συστήματος ήταν αυτή που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και τυπικά τερματίστηκε το 2004. Ουσιαστικά όμως τερματίστηκε αρκετά νωρίτερα, το 2001, με την ακύρωση της συνέχισης της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας (το ασφαλιστικό ήταν μόνον η κορυφή του παγόβουνου) από τον βαθύ συνδικαλιστικό-κομματικό μηχανισμό του τότε κυβερνώντος κόμματος.
Στη διάρκεια αυτής της σχετικά μικρής περιόδου, τα επιτεύγματα της εκσυγχρονιστικής προσπάθειας ήταν σημαντικά. Στον οικονομικό τομέα, σταθεροποίηση και ένταξη στην Ευρωζώνη, ταχεία σύγκλιση του κατά κεφαλήν εισοδήματος της Ελλάδας με αυτό της Ευρωζώνης σε μονάδες ισοδύναμης αγοραστικής δύναμης, απελευθέρωση και ιδιωτικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, προσέλκυση μεγάλων ξένων τραπεζών, ιδιωτικοποίηση δημοσίων επιχειρήσεων, μεγάλα έργα υποδομής, οργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων. Στον εξωτερικό τομέα, ένταξη της Κύπρου στην Ε. Ε. και εξορθολογισμός των ελληνοτουρκικών σχέσεων με τη Συμφωνία του Ελσίνκι.
Περισσότερα
Τα ινδάλματα των νέων στην Ελλάδα
των Κώστα Aζαριάδη και Γιάννη Μ. ΙωαννίδηΚαθημερινή
31 Δεκεμβρίου 2010
Κάθε χρόνο την 10η Δεκεμβρίου απονέμονται παραδοσιακά τα Βραβεία Νομπέλ για τις επιστήμες στη Στοκχόλμη. Το Βραβείο Νομπέλ για την Ειρήνη απονέμεται από το Κοινοβούλιο της Νορβηγίας την ίδια μέρα στο Οσλο. Τα Βραβεία Νομπέλ δίδονται έπειτα από χρονοβόρα και επίπονη διαδικασία. Τον συντονισμό της επιλογής των Βραβείων στις επιστήμες και τη φιλολογία έχει η Βασιλική Σουηδική Ακαδημία Επιστημών, η οποία επαφίεται στην κρίση των τακτικών, και κατά περίπτωση αντεπιστελλόντων, μελών της, καθώς και πλήθους ειδικών επιστημόνων από όλο τον κόσμο. Οι ανακοινώσεις των βραβείων συζητούνται ευρύτατα στον διεθνή Τύπο, καθώς και από τους επιστήμονες απανταχού της γης.
Η επιβράβευση πνευματικής και επιστημονικής δουλειάς μιας ολόκληρης ζωής αντανακλά στις κοινωνίες που γέννησαν και ανέθρεψαν τέτοιους κορυφαίους επιστήμονες, καθώς και στις χώρες και τα ιδρύματα που τους φιλοξένησαν με πρόσφορο περιβάλλον και πόρους, πολλές φορές μακριά από τη γενέτειρά τους. Τα επιστημονικά επιτεύγματα είναι διεθνή και συλλογικά, πράγμα που συχνά αναγνωρίζεται με αναφορά στην περίφημη φράση του Νεύτωνα «Αν είδα μακρύτερα είναι επειδή στάθηκα στους ώμους γιγάντων».
Ο ελληνικός Τύπος αγνόησε παντελώς το σπουδαίο αυτό γεγονός παρότι μεταξύ των βραβευμένων φέτος ήταν και ο επιφανής Ελληνοκύπριος Χριστόφορος Α. Πισσαρίδης, καθηγητής Οικονομικής Επιστήμης στο London School of Economics. Ισως η παράλειψη αυτή ήταν τυχαίο γεγονός, νομίζουμε όμως ότι δεν είναι. Εμείς τη βλέπουμε σαν ένδειξη του επιπέδου στο οποίο έχει περιέλθει η αξιοκρατία στη χώρα μας.
Περισσότερα
Οι επιχειρησιακές συμβάσεις είναι η σωστή λύση
των Δημήτρη Βαγιάνου και Κώστα ΜεγήρΚαθημερινή
31 Δεκεμβρίου 2010
Ενα ζήτημα που βρίσκεται στην επικαιρότητα αυτές τις μέρες είναι το αν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ επιχειρήσεων και εργαζομένων πρέπει να διεξάγονται στο επίπεδο της κάθε επιχείρησης χωριστά ή σε επίπεδο βιομηχανικού κλάδου ή εθνικό. Υπό το παρόν σύστημα, οι επιχειρησιακές συμβάσεις είναι εφικτές μόνο αν βελτιώνουν τους όρους που οι κλαδικές και οι εθνικές συμβάσεις προσφέρουν στους εργαζομένους. Το Μνημόνιο που έχει υπογράψει η Ελλάδα με το ΔΝΤ και την Ε. Ε. προβλέπει αλλαγή προς ένα σύστημα όπου οι επιχειρησιακές συμβάσεις θα υπερισχύουν. Η πρόβλεψη αυτή του Μνημονίου έχει συναντήσει την αντίθεση των εργατικών συνδικάτων, πολλών εργοδοτικών οργανώσεων και του Υπουργείου Εργασίας. Εμείς όμως πιστεύουμε ότι οι επιχειρησιακές συμβάσεις είναι η σωστή λύση.Ενα βασικό πλεονέκτημα των επιχειρησιακών συμβάσεων είναι ότι λαμβάνουν υπ’ όψιν τις ιδιαιτερότητες κάθε επιχείρησης και, κυρίως, την παραγωγικότητα των εργαζομένων σε αυτή. Επίσης, ενώ οι κλαδικές και οι εθνικές συμβάσεις θα μπορούσαν θεωρητικά να λαμβάνουν υπ’ όψιν σημαντικά μεγέθη της οικονομίας, όπως η ανεργία και η ανταγωνιστικότητα, αυτό δεν γίνεται συχνά στην πράξη. Οι κλαδικές και οι εθνικές συμβάσεις επηρεάζονται από τα συμφέροντα των συνδικαλιστικών ηγεσιών, τα οποία διαφέρουν από τα συμφέροντα ενός σημαντικού μέρους του εργατικού δυναμικού – κυρίως των ανέργων και αυτών που κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους.
Περισσότερα
Για το πλήρες άρθρο δες εδώ
Ο δήμος ως όχλος
Καθημερινή
31 Δεκεμβρίου 2010
«Ο λόγος είναι ένα φρούριο κατά της κτηνωδίας. Οταν δεν ξέρουμε,
όταν δεν μπορούμε να εκφραστούμε, όταν ο λόγος δεν είναι επαρκής
και αρκετά επεξεργασμένος επειδή η σκέψη είναι ασαφής και μπερδεμένη,
δεν απομένουν παρά οι γροθιές, τα χτυπήματα, η άξεστη, βλακώδης, τυφλή βία.»
Ζακλιν Nτε Pομιγυ
Η εικόνα του αιμόφυρτου βουλευτή, πρώην υπουργού Κωστή Χατζηδάκη εν μέσω του μαινόμενου όχλου ήταν συγκλονιστική. Οπως στην περίπτωση του σαδιστικού ξυλοδαρμού του Κύπριου φοιτητή Αυγουστίνου Δημητρίου από αστυνομικούς στη Θεσσαλονίκη το 2006, τα τηλεοπτικά πλάνα μας μετέφεραν την ανατριχιαστική ωμότητα του επεισοδίου. Στην επίθεση κατά του κ. Χατζηδάκη, η τηλεοπτική εικόνα αποτύπωσε τη θλιβερή έκπτωση του πολίτη σε τραμπούκο, του διαδηλωτή σε ταραξία, του δήμου σε όχλο.
Το φαινόμενο της, κυμαινόμενης σε ένταση, οχλοκρατικής βίας δεν είναι καινούργιο: έχουμε συνηθίσει την ύπαρξή του σε επιμέρους θεσμούς (π. χ. πανεπιστήμια) και σε διαδηλώσεις. Το σημαντικότερο: η οχλοκρατική βία δεν είναι ένα περαστικό φαινόμενο. Στο μέτρο που οι θεσμοί της οργανωμένης κοινωνίας δεν λειτουργούν με συστηματικά έλλογο τρόπο, η οχλοκρατική βία τείνει να εμφανίζεται ως ένα υποκατάστατο. Ιδού γιατί. Στο κλασικό βιβλίο Εξοδος, Φωνή και Αφοσίωση, ο Αμερικανός οικονομολόγος Αλμπερτ Χίρσμαν ερμηνεύει τους τρόπους με τους οποίους τα άτομα αντιδρούν στην πτώση της ποιότητας των αγαθών που λαμβάνουν, είτε από ιδιωτικούς είτε από δημόσιους οργανισμούς. Οταν είναι δυσαρεστημένα, τα άτομα είτε εγκαταλείπουν τον οργανισμό («έξοδος»), είτε διατυπώνουν την κριτική τους σε αυτόν («φωνή»). Το κλασικό παράδειγμα είναι η έξοδος από τη δημόσια, και η στροφή στην ιδιωτική, εκπαίδευση από τους εύπορους πολίτες που είναι δυσαρεστημένοι με την ποιότητα των δημόσιων σχολείων. Η «έξοδος» είναι εφικτή, στο μέτρο που υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Οταν αυτές είναι ανύπαρκτες, η «φωνή» –η διατύπωση, δηλαδή, κριτικής– είναι η κύρια μέθοδος έκφρασης της δυσαρέσκειας. Σε γενικές γραμμές, η δυνατότητα «εξόδου» αποδυναμώνει τη «φωνή» – η «έξοδος» είναι η εύκολη λύση, η «φωνή» προϋποθέτει εμπλοκή, με αβέβαιο αποτέλεσμα. Στο μέτρο, όμως, που τα άτομα είναι συναισθηματικώς συνδεδεμένα με έναν οργανισμό («αφοσίωση»), το κόστος «εξόδου» μεγαλώνει και η δυνατότητα χρήσης της «φωνής» ενισχύεται.
Περισσότερα
Δικηγορικός «συνδικαλισμός»
Καθημερινή
31 Δεκεμβρίου 2010
Χωρίς να πω ότι ξαφνιάστηκα, κάποια πρόσφατα περιστατικά έστρεψαν και πάλι την προσοχή μου στα τεκταινόμενα στον δικηγορικό κόσμο. Ενα από αυτά είναι η συμμετοχή του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών στην 24ωρη «απεργία» της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ της 15.12.2010. Κάποια άλλα αναφέρονται στην εμμονή του ΔΣΑ να διεκδικεί τη σημαία της «αντιμνημονιακής» σταυροφορίας και να μπαίνει «μπροστάρης» σε πλήθος σχετικών εκδηλώσεων «διαμαρτυρομένων» φορέων συνδικαλιστικο-συντεχνιακού χαρακτήρα.
Βέβαια, οι πρόσφατες αυτές εκδηλώσεις αποτελούν αναμενόμενη συνέχεια μιας στερρώς εγκατεστημένης αντίληψης, που έχει και στο πρόσφατο παρελθόν εκφραστεί έχοντας μάλιστα φθάσει σε εμφανή παρόξυνση κατά τις πολυήμερες «αποχές» των δικηγόρων των αρχών του καλοκαιριού. Ωστόσο, προβληματίστηκα και πάλι πώς είναι δυνατόν, ένας Δικηγορικός Σύλλογος, νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, στον οποίον ο νόμος έχει αποδώσει τον ρόλο του «εκπροσώπου» κάποιων χιλιάδων υποχρεωτικώς σ' αυτόν εγγεγραμμένων μελών, να λειτουργεί ως «πολιτικο-συνδικαλιστικός» φορέας, επιμένοντας να «συναπεργεί» με συνδικαλιστικές οργανώσεις μισθωτών και δημοσίων υπαλλήλων (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ) και να αρχηγεύει, κατά τη γνώμη μας, σε εκδηλώσεις καθαρά πολιτικής στόχευσης.
Περισσότερα
Υπάρχει λύση στο ελληνικό πρόβλημα;
Ελευθεροτυπία
31 Δεκεμβρίου 2010
Τον τελευταίο καιρό διατυπώνεται συχνότερα η άποψη ότι η Ελλάδα ίσως χρειαστεί να εγκαταλείψει το ευρώ, προκειμένου να αντιμετωπίσει το οικονομικό της πρόβλημα.
Είναι γεγονός ότι οι διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές δεν δείχνουν να πείθονται ούτε από τις νέες πρωτοβουλίες της Ε.Ε., σχετικά με τον «μηχανισμό σωτηρίας», ούτε από τις «αιματηρές» προσπάθειες της Ελλάδας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της στο πλαίσιο του μνημονίου. Τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων κινούνται στο 12% και κάθε σκέψη για δανεισμό από τις διεθνείς αγορές απομακρύνεται, ενώ αναμένεται η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του ευρωπαϊκού δανείου. Παράλληλα, διάφορα σενάρια του ΔΝΤ ανεβάζουν το ποσοστό του συσσωρευμένου εξωτερικού χρέους της χώρας μας κατά το 2014-2015 κοντά στο 200% του ΑΕΠ σε περίπτωση χαμηλού ρυθμού ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας (1%) τα επόμενα χρόνια, πράγμα πολύ πιθανό.
Πόσο, όμως, όλα τα παραπάνω συνηγορούν για την έξοδο της χώρας μας από το ευρώ ή, αντίθετα, επιβάλλουν επιμονή σε ευρωπαϊκή λύση; Οπως έχει επανειλημμένα υποστηριχθεί, η Ελλάδα και οι άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου δεν είχαν προετοιμαστεί για την ένταξη της οικονομίας τους στην ευρωζώνη. Μετά την ένταξή τους, οι κυβερνήσεις τους αποδείχθηκαν ανίκανες να ασκήσουν κατάλληλες μακροοικονομικές πολιτικές και να πραγματοποιήσουν διαρθρωτικές προσαρμογές συμβατές με τις υποχρεώσεις τους έναντι της ευρωζώνης. Οι μηχανισμοί της ευρωζώνης δεν ήταν αυστηροί ώστε να υποχρεώνουν τις χώρες αυτές στην τήρηση των υποχρεώσεών τους. Τέλος, και ίσως το σημαντικότερο, η αρχιτεκτονική της ευρωζώνης δεν είχε προβλέψει τις αναγκαίες δημοσιονομικές αντισταθμίσεις από τις ισχυρότερες προς τις αδύναμες χώρες-μέλη της.
Περισσότερα
Ενα βήμα μπρος και δύο πίσω;
Καθημερινή
31 Δεκεμβρίου 2010
Πριν από κάποια χρόνια μπορούσε κάποιος να αγοράσει ελαφρά αναλγητικά (Ασπιρίνη, Αλγκόν κ.ά.) ακόμη και από τα περίπτερα. Σήμερα, έπειτα από κρατικές αποφάσεις πρέπει να βρει ανοιχτό φαρμακείο, να πληρώσει 23,4% ποσοστό κέρδους στον φαρμακοποιό για να πάρει ένα κουτάκι ασπιρίνες. Αν βρει ανοιχτό φαρμακείο, διότι η κυβέρνηση (έντρομη, προφανώς, που πράττει το σωστό) διαπραγματεύεται ακόμη κι αν θα μένουν ανοιχτά τα φαρμακεία τα Σάββατα. Λάθος! Ο καθένας πρέπει να μπορεί να κλείνει το μαγαζί του, όποτε θέλει. Απλώς οι καταναλωτές θα πρέπει να εξυπηρετούνται κι από αλλού. Τα σούπερ μάρκετ είναι ανοιχτά, και όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο θα πρέπει να έχουν και τμήμα φαρμακείου με τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος, δηλαδή να εργάζονται εντός του τμήματος, φαρμακοποιοί. Αυτό θα δώσει δουλειά σε χιλιάδες νέους επιστήμονες και θα εξυπηρετεί τους καταναλωτές οι οποίοι δεν θα είναι αναγκασμένοι να τρέχουν δεξιά κι αριστερά για να βρουν μια ασπιρίνη.
Είναι αστεία τα επιχειρήματα που φέρνουν οι πρόεδροι των συντεχνιών κατά του ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων. Ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής, κ. Κώστας Λουράντος, δήλωσε προ ημερών ότι είναι απαράδεκτη η κατάργηση της κληρονομικότητας της άδειας φαρμακείου «διότι αυτό κάνουν οι γιατροί, αυτό κάνουν οι δικηγόροι, αυτό κάνουν όλοι οι επιστήμονες. Ολοι μεταβιβάζουν τις δουλειές στους γιους και στα παιδιά τους όταν πάει καλά η δουλειά τους». Το ίδιο κάνουν και οι τσαγκάρηδες –και ουχί μόνο οι επιστήμονες– μόνο που τσαγκάρικο μπορεί να ανοίξει κάποιος παντού, δεν εμποδίζεται από το κράτος. Φαρμακείο δεν μπορεί να ανοίξει ένας νέος επιστήμονας αν δεν είναι γόνος φαρμακοποιού.
Περισσότερα
Δημοσιονομική πειθαρχία και μεταρρυθμίσεις
Το Βήμα
31 Δεκεμβρίου 2010
Η συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα και τα μέτρα που έχουν ληφθεί και εφαρμόζονται είναι απαραίτητα για την αποκατάσταση της δημοσιονομικής σταθερότητας και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Κατά έναν τρόπο η συμφωνία αυτή προσέφερε στην ελληνική οικονομία και κοινωνία την απαραίτητη θεραπεία την οποία το πολιτικό σύστημα δεν ήταν σε θέση να προσφέρει λόγω των ποικίλων δεσμεύσεών του προς πολλές και διαφορετικές ομάδες συμφερόντων. Από αυτή την άποψη, η σημερινή κρίση μπορεί να θεωρηθεί και ευκαιρία διόρθωσης σοβαρών λαθών του παρελθόντος που σχετίζονται κυρίως με τη δημιουργία ενός μεγάλου, δυσκίνητου και αναποτελεσματικού δημόσιου τομέα. Χωρίς τη συμφωνία και το δάνειο των 110 δισ. ευρώ η Ελλάδα θα είχε ήδη κηρύξει στάση πληρωμών.
Σήμερα η χώρα μας έχει τη δυνατότητα να μπορεί να αγωνίζεται για την οικονομική ανόρθωσή της, με σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας. Ηδη είναι πλέον σχεδόν βέβαιον ότι, αν η Ελλάδα επιτύχει τους στόχους στο τέλος της τριετίας και οι αγορές δεν παρέχουν επαρκή χρηματοδότηση, τότε η διάρκεια αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ θα επιμηκυνθεί στα 11 αντί για πέντε χρόνια. Επιπλέον φαίνεται ότι οι ηγέτιδες δυνάμεις της ευρωζώνης αντιλαμβάνονται- και έχει αρχίσει η σχετική συζήτηση- πως η επιβίωση της ευρωζώνης απαιτεί ενισχυμένη οικονομική διακυβέρνηση, αν και είναι νωρίς να εξαχθούν συμπεράσματα για τη μορφή που αυτή θα λάβει. Σε πρώτη φάση προκρίνεται η μετατροπή του προσωρινού Ευρωπαϊκού Οχήματος Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕFSF) σε ένα μόνιμο Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο. Η συζήτηση που έχει ανοίξει για τη δημιουργία μιας περισσότερο ομοσπονδιακής ευρωζώνης περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους και την έκδοση ευρωομολόγων.
Σε κάθε περίπτωση, η υπέρβαση της κρίσης απαιτεί την αποκατάσταση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και την εφαρμογή μιας σειράς μεταρρυθμίσεων για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Στο πλαίσιο αυτό τα μέτρα που ήδη εφαρμόζονται είναι απολύτως αναγκαία. Δεν μπορούν όμως να θεωρηθούν επαρκή για την οικονομική ανόρθωση της χώρας.
Περισσότερα
Η Ελλάδα σε κρίσιμο σταυροδρόμι
Το Βήμα
31 Δεκεμβρίου 2010
«Δεν θα χρεοκοπήσου- με. Το 2012 θα μπούμε σε τροχιά ανάπτυξηςκαι το 2013 θα απαλλαγούμε από το μνημόνιο». Σε αυτή τη φράση της ομιλίας του κ. Γ. Παπανδρέου στη Βουλή κρύβεται η σκληρή πραγματικότητα για τη θέση της οικονομίας και συνάμα το καλύτερο σενάριο για την έξοδο από την κρίση και το μέλλον των εργαζομένων, των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, οι οποίοι βίωσαν τη χρονιά που έφυγε τον χειρότερο εφιάλτη μετά τον πόλεμο.
Η νέα χρονιά όμως που ανέτειλε σήμερα, το 2011, θα είναι εξίσου δύσκολη με το 2010, με κύρια χαρακτηριστικά της την ύφεση και τη μεγάλη αύξηση της ανεργίας, η οποία, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ίσως ξεπεράσει και το 15%.
Αυτό σημαίνει ότι ο αριθμός των ανέργων θα υπερβεί τις 800.000.
Στο ερώτημα τι μπορεί να γίνει την απάντηση έδωσε προ μερικών εβδομάδων ο επικεφαλής του προγράμματος σωτηρίας, ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ κ. Πόουλ Τόμσεν, ο οποίος μιλώντας σε ακροατήριο επιχειρηματιών ξεκαθάρισε:
«Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Στην Ελλάδα του ευρώ δεν υπάρχει η δυνατότητα της υποτίμησης. Οι επενδύσεις είναι ο μόνος τρόπος για να βγούμε από την κρίση. Και για να γίνουν επενδύσεις απαιτούνται διαρθρωτικές αλλαγές».
Περισσότερα
Τα υποζύγια αποχαιρετούν το 2010
Protagon.gr
31 Δεκεμβρίου 2010
Τον προηγούμενο χρόνο η χώρα έγινε λίγο πιο άδικη σε ο,τι αφορά την πληρωμή φόρων. Αυτό επιβεβαιώνεται πανηγυρικά από τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, που δείχνουν για μία ακόμα φορά, ότι η κύρια καθεστωτική όψη της χώρας είναι η υπεράσπιση του αδήλωτου χρήματος, όσο ψηλά ή χαμηλά και αν βρίσκονται εκείνοι που το καρπώνονται. Έτσι για τα εισοδήματα που αποκτήθηκαν το 2009 μισθωτοί και συνταξιούχοι πλήρωσαν 7 δις ευρώ η το 52,5% στα φορολογικά βάρη 5,5% παραπάνω απ’ ό,τι τον προηγούμενο χρόνο.
Οι μισθωτοί δήλωσαν εισόδημα 19.234 ευρώ (έναντι 18.291 το 2008), οι συνταξιούχοι 15.885 (έναντι 15.218), οι εισοδηματίες 6.370(!) ενώ το μέσο ετήσιο εισόδημα των ελευθέρων επαγγελματιών ήταν κοντά στο αφορολόγητο όριο των 10.500 ευρώ.
Περισσότερα
Λάθος ή κοροϊδία;
Το Βήμα
31 Δεκεμβρίου 2010
Με όποια γλώσσα κι αν το πει κάποιος, είτε το ονομάσει «επιμήκυνση της αποπληρωμής» είτε «έκδοση ευρωομολόγου» , παραδεχόμαστε με διαφορετικούς τρόπους ακριβώς το ίδιο πράγμα: ότι υπό τις παρούσες συνθήκες, το μνημόνιο δεν βγαίνει. Οτι το μνημόνιο δηλαδή δεν αρκεί για να επαναφέρει την Ελλάδα στις διεθνείς αγορές.
Τι συνέβη όμως και ξαφνικά όλοι (με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο) έφτασαν να παραδέχονται κάτι που πολλοί φωνάζαμε από την αρχή;
Ομολογώ ότι δεν διαθέτω σαφή απάντηση. Δεν μπορώ δηλαδή να πω με σχετική βεβαιότητα αν εξαρχής το γνώριζαν και το έκρυβαν «για να πέσουμε στα μαλακά» ή αν τώρα συνειδητοποιούν αυτό που θα έπρεπε να ξέρουν από την πρώτη μέρα. Μόνον ο καιρός θα μας πει τι ακριβώς συνέβη, αν πέσαμε θύματα λάθους ή κοροϊδίας.
Το βέβαιο είναι ότι οκτώ μήνες από τη σύναψη του μνημονίου, η πολιτική του βρίσκεται στον αέρα. Οχι επειδή δεν επιβάλλει (και) σωστά πράγματα. Ούτε επειδή είναι (μόνο) άδικο ή αντικοινωνικό. Βρίσκεται στον αέρα επειδή είναι όλο και περισσότερο αμφίβολο ότι αυτή η οικονομική συνταγή μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε έξοδο από την κρίση.
Περισσότερα
Bomb Blast Damages Athens Court Building
December 30, 2010
A powerful bomb detonated outside a court building near central Athens on Thursday morning, but warning calls allowed the area to be cleared, the police said. There were no injuries, though the building and nearby cars were damaged.
The blast came as European concerns over the possibility of attacks by Islamist extremists is at a high pitch, but counterterrorism officials here remain focused on anarchists, like the Greek group that claimed responsibility for recent parcel bombs sent to foreign embassies in Athens and beyond. One addressed to the German chancellor, Angela Merkel, reached her Berlin mailroom.
More
Thursday, December 30, 2010
Timeline: Urban Guerrilla Attacks In Greece
Reuters/New York Times
December 30, 2010
Here is a timeline of guerrilla group attacks in Greece in 2010.
Feb 16, 2010 - A bomb explodes outside the Athens offices of U.S. bank JP Morgan, causing minor damage. No group has claimed responsibility.
March 19-20 - Makeshift bombs explode outside a police detention center, the home of a leading member of the Pakistani community in Greece and the far-right, nationalist Golden Dawn group in Athens. The anti-state Fire Conspiracy Cells later claim responsibility for all three small attacks.
More
December 30, 2010
Here is a timeline of guerrilla group attacks in Greece in 2010.
Feb 16, 2010 - A bomb explodes outside the Athens offices of U.S. bank JP Morgan, causing minor damage. No group has claimed responsibility.
March 19-20 - Makeshift bombs explode outside a police detention center, the home of a leading member of the Pakistani community in Greece and the far-right, nationalist Golden Dawn group in Athens. The anti-state Fire Conspiracy Cells later claim responsibility for all three small attacks.
More
Το δημόσιο χρέος που άφησε η χούντα και η γιγάντωσή του από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.
Ελευθεροτυπία
30 Δεκεμβρίου 2010
Το δυσθεώρητο δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ και η αδυναμία εξυπηρέτησής του είναι η βασική αιτία στην οποία οφείλεται η υποταγή της Ελλάδας στην τρόικα.
Το άγος αυτό συγκεφαλαιώνει την κακοδιαχείριση των οικονομικών του κράτους από όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις. Τα δύο κόμματα εξουσίας όμως, τα οποία κυβερνούν τη χώρα επί 36 συναπτά έτη, αλληλοκατηγορούνται γι' αυτό, χωρίς το καθένα να αναλαμβάνει το μέρος της ευθύνης που του αναλογεί. Εκτός όμως από τα δύο κόμματα εξουσίας, ευθύνη φέρει η χούντα, για την οποία κυκλοφορεί η ανυπόστατη γνώμη ότι δεν άφησε χρέος όταν κατέρρευσε.
Τις δύο αυτές πλευρές της διόγκωσης του δημόσιου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ εξετάζουμε στο άρθρο αυτό, με βάση τα στοιχεία που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τις οικονομίες των κρατών-μελών της Ε.Ε. Με βάση τα στοιχεία αυτά δίνεται στην 1η στήλη του πίνακα που ακολουθεί το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ τα έτη 1974, 1981, 1989, 1993, 2004, 2009 και οι προβλέψεις για το 2011. Στη 2η στήλη δίνεται η μέση ετήσια ποσοστιαία αύξησή του τις περιόδους που κυβέρνησε το κάθε κόμμα.
Περισσότερα
Καταστροφική η εγκατάλειψη του ευρώ!
Protagon.gr
30 Δεκεμβρίου 2010
Μπορεί να υπάρχουν πολλές και εν πολλοίς δικαιολογημένες αμφιβολίες για την ορθότητα της ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Όμως μια σημερινή αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη όπως προτείνουν ορισμένοι πολιτικοί θα ήταν καταστροφική για την χώρα. Μια πρώτη επίπτωση μιας τέτοιας απόφασης θα ήταν η ολοκληρωτική καταστροφή του τραπεζικού συστήματος.
Υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ μιας χώρας όπως η Ισλανδία ή η Σουηδία που απλά υποτίμησαν το δικό τους νόμισμα σε μια νύκτα και την περίπτωση της μετάβασης σε ένα νέο νόμισμα (την δραχμή) όπως θα έκανε η Ελλάδα. Στη δεύτερη περίπτωση θα πρέπει να έχεις χρόνο μπροστά σου να τυπώσεις το νέο χρήμα, να γεμίσεις τις μηχανές ΑΤΜ - ας θυμηθούμε τον χρόνο που πήρε η προετοιμασία για την εισαγωγή του ευρώ. Όμως μόλις μυριστούν οι πολίτες τι ετοιμάζει η κυβέρνηση θα τρέξουν να σηκώσουν τα ευρώ τους από τις τράπεζες φοβούμενοι την δραχμοποίηση τους. Αυτό φυσικά θα οδηγήσει στην άμεση κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος. Επίσης σε περίπτωση εγκατάλειψης του ευρώ τα χρέη των τραπεζών που είναι σε ξένο νόμισμα θα τιναχτούν στα ύψη καθώς η νεοεισαχθείσα δραχμή θα διολισθαίνει συνεχώς.
Περισσότερα
A bad year for global governance
Financial Times
Editorial
December 29, 2010
All in all, 2010 was not a good year for the global governance industry. With the financial crisis pivoting from the private financial system to sovereign debt, and global current account imbalances starting to re-emerge, the world needed robust mechanisms to cope with both. Instead it got a series of inadequate short-term deals that staved off immediate crisis while leaving the bigger problems in place.
In spite of the talk of reform to the international financial and policy architecture, and particularly the continued shift towards the G20 as a forum of governance, countries have yet to show that they have the political courage to form a consensus and take tough decisions.
In response to the sovereign debt crisis that began in Greece early in the year, for example, the eurozone authorities appeared in denial for months. Finally they cobbled together a rescue package that could have been far smaller had it come earlier. While it helped with liquidity, it ignored whether Greece had a solvency problem.
And although the EU has slowly and unevenly groped its way to creating a sustainable mechanism for rescue and restructuring, the eurozone’s leaders have signally failed to show the determination to deal with the problems in front of their noses. Germany has talked a good game about making private investors share the cost of any rescues in the future. But following the Greece experience, it acquiesced to the Irish rescue package, which similarly bought short-term stability at the expense of longer-term equilibrium by failing to reduce the debt owed by the country’s tottering banks.
More
Editorial
December 29, 2010
All in all, 2010 was not a good year for the global governance industry. With the financial crisis pivoting from the private financial system to sovereign debt, and global current account imbalances starting to re-emerge, the world needed robust mechanisms to cope with both. Instead it got a series of inadequate short-term deals that staved off immediate crisis while leaving the bigger problems in place.
In spite of the talk of reform to the international financial and policy architecture, and particularly the continued shift towards the G20 as a forum of governance, countries have yet to show that they have the political courage to form a consensus and take tough decisions.
In response to the sovereign debt crisis that began in Greece early in the year, for example, the eurozone authorities appeared in denial for months. Finally they cobbled together a rescue package that could have been far smaller had it come earlier. While it helped with liquidity, it ignored whether Greece had a solvency problem.
And although the EU has slowly and unevenly groped its way to creating a sustainable mechanism for rescue and restructuring, the eurozone’s leaders have signally failed to show the determination to deal with the problems in front of their noses. Germany has talked a good game about making private investors share the cost of any rescues in the future. But following the Greece experience, it acquiesced to the Irish rescue package, which similarly bought short-term stability at the expense of longer-term equilibrium by failing to reduce the debt owed by the country’s tottering banks.
More
Golf in Greece: A Byzantine Ordeal
December 29, 2010
Building a golf course in Greece is a byzantine process.
Much of Greece isn't covered by zoning laws, so forestry experts have to pore over military aerial photos to figure out what land might be acceptable to develop. Then, because land is typically held in small lots, it's sometimes necessary to buy up more than a thousand tracts.
After this, approval is needed from three sub-sections of Greece's culture ministry—the Classical, the Byzantine and the Modern—plus an additional one devoted to underwater relics.
Finally, Greece is not yet geared to develop mixed-use resorts—with golf, villas and hotels—of the kind that might attract wealthy tourists. One developer, Spyros Tzoannos, said he had to accumulate some 2,000 government signatures for a complex of resorts in the Peloponnese.
"There is a matrix of laws and a whole list of approvals that deter many investors," says Mr. Tzoannos, a director of Dolphin Capital Partners. "This maze does not only deter investors, but also overwhelms governmental employees as they, too, are often unsure of what needs to be done."
The hurdles to building a golf course in Greece speak to the country's broader economic problems and, in particular, how Athens hasn't been able to capitalize on the country's rich natural environment to earn some badly-needed money.
More
Wednesday, December 29, 2010
Η αντίφαση
ΣΚΑΪ.gr
29 Δεκεμβρίου 2010
Αν για την πλειοψηφία των υποστηρικτών του το Μνημόνιο υπήρξε λύση ύστατης ανάγκης, προκειμένου «να εξακολουθήσει το κράτος μας να πληρώνει μισθούς και συντάξεις», για κάποιους άλλους μοιάζει με από μηχανής θεό, που καθιστά δυνατό να ληφθούν αποφάσεις δύσκολες αλλά αναγκαίες, και που θα οδηγήσει στην εξυγείανση της χώρας. Ελέχθησαν και λέγονται πολλά για την κρίση ως μία καλή ευκαιρία, που δεν πρέπει να πάει χαμένη. Ακούμε ξανά και ξανά ότι το Μνημόνιο αποτελεί την αποτύπωση ενός γενναίου μεταρρυθμιστικού προγράμματος, που η χώρα θα έπρεπε να έχει υλοποιήσει εδώ και χρόνια.
Για τους αισιόδοξους, οι μεταρρυθμίσεις θα οδηγήσουν σχεδόν αυτόματα σε αποτελεσματικότερη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς αγαθών, υπηρεσιών και εργασίας, μεγαλύτερη διεθνή ανταγωνιστικότητα, κι από εκεί σε ταχύτερη και βιώσιμη ανάπτυξη. Επί πλέον, χάρις στο Μνημόνιο, η χώρα θα απαλλαγεί από τα δεσμά του συντεχνιασμού, της προσοδοθηρίας, της διαφθοράς, της υποκατάστασης της οικονομίας από την πελατειακή συναλλαγή. Και πράγματι, αν οι μεταρρυθμίσεις προχωρούσαν –που δεν προχωρούν– και αν ήσαν σωστά σχεδιασμένες –που δεν είναι– το Μνημόνιο θα είχε το θετικό ότι δημιουργεί ευκαιρίες για αναγκαίες προσαρμογές και τις δρομολογεί κατά τρόπο ορθολογικό και εύτακτο.
Εν τούτοις, είναι εσφαλμένη η άποψη, κατά την οποία οι διαρθρωτικές αλλαγές θα οδηγήσουν από μόνες τους σε ταχεία αποκατάσταση των ρυθμών ανάπτυξης, και συνεπώς σε μεγαλύτερη φοροδοτική ικανότητα, που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση ρευστότητας και θα αποκαταστήσει εντός διετίας την φερεγγυότητά της. Κι αυτό, για δύο λόγους: Πρώτον, διότι η ανάπτυξη είναι δυσχερής σε πλαίσιο φορολογικής καταστολής. Η χώρα διακρίνεται για τους εξαιρετικά υψηλούς συνολικούς φορολογικούς συντελεστές της και την τεράστια αβεβαιότητα ως προς τις φορολογικές υποχρεώσεις, που επιτείνεται όταν η επιβολή των ασαφών νομοθετικών διατάξεων αποκτά αστυνομοκρατική διάσταση και καταλήγει να επαφίεται στην διακριτική ευχέρεια των κάθε λογής «ράμπο» και «αδιάφθορων». Και δεύτερον, διότι και οι διαρθρωτικές αλλαγές θέλουν χρόνο για τη νομοθέτηση και την υλοποίησή τους.
Περισσότερα
Euroland Moves From Tragedy to Farce
Wall Street Journal
December 29, 2010
What a euroyear it has been. The show opened with a Greek tragedy and is closing with, well, a eurofarce. Greece found out it can't pay its creditors, Ireland thought it could but it couldn't, Portugal and Spain think they can, but they can't. And the Eurocracy responded with a farcical promise to set up an unspecified structure to raise an unspecified sum to pay an unspecified portion of those bills. Germany permitting.
The interesting thing about the year that is now coming to a close is that the turmoil in the currency markets proved the Euroskeptics right—monetary union without fiscal union is not tenable in the long run—and was nevertheless a victory for those who have always seen the creation of the euro as merely an essential first step on the road to political union.
More
Eurozone banks reluctant to return ECB funds
Financial Times
December 28, 2010
Eurozone end-of-year financial market tensions have been highlighted by the European Central Bank’s failure to reabsorb funds it has spent on buying government bonds to combat the region’s debt crisis.
The euro’s monetary guardian had planned on Tuesday to absorb €73.5bn ($96.5bn) from the eurozone financial system – equivalent to the amount it has spent on government bonds since May. But eurozone banks offered the ECB just over €60bn.
The operation’s failure suggested that banks were reluctant to return funds to the ECB before the year-end period, when they will be under pressure to show strong liquidity on their books.
It was only the second time since the bond-buying programme was launched in May that the ECB has been unable to offset fully sums it has spent on bonds.
More
December 28, 2010
Eurozone end-of-year financial market tensions have been highlighted by the European Central Bank’s failure to reabsorb funds it has spent on buying government bonds to combat the region’s debt crisis.
The euro’s monetary guardian had planned on Tuesday to absorb €73.5bn ($96.5bn) from the eurozone financial system – equivalent to the amount it has spent on government bonds since May. But eurozone banks offered the ECB just over €60bn.
The operation’s failure suggested that banks were reluctant to return funds to the ECB before the year-end period, when they will be under pressure to show strong liquidity on their books.
It was only the second time since the bond-buying programme was launched in May that the ECB has been unable to offset fully sums it has spent on bonds.
More
Tuesday, December 28, 2010
Το δημοσιονομικό αδιέξοδο
New Post
28 Δεκεμβρίου 2010
Από τον Μάιο και μετά, η χώρα μας έχει παγιδευθεί σε μία αδιέξοδη ατραπό. Το δίλημμα που εκλήθησαν να απαντήσουν οι Έλληνες βουλευτές, και μέσω αυτών ο ελληνικός λαός, ήταν κατά τα φαινόμενα σαφές και επιδεχόταν μόνον μία απάντηση: Ναι στο Μνημόνιο, μεταρρυθμίσεις, και στο βάθος του τούνελ μια καλύτερη, παραγωγική και ανταγωνιστική Ελλάδα...
Ή, αν επικρατούσε η αντιμνημονιακή στάση, άρνηση της κοινής λογικής, άρση της διεθνούς οικονομικής στήριξης και, ως άμεσο αποτέλεσμα, δημοσιονομική κατάρρευση και χρεοκοπία της χώρας. Με άλλα λόγια, για να χρησιμοποιήσουμε την ιατρική μεταφορά του κου Στρως-Καν, ή ο ασθενής θα αποδεχόταν μια επίπονη και τραυματική θεραπεία ή θα πέθαινε.
Για ορισμένους, η συνιστώμενη θεραπεία δεν μοιάζει καν με ακρωτηριασμό, αλλά με ελαφρώς επώδυνη επαναφορά στη θέση τους των αρθρώσεων της οικονομίας μας, που είχαν εξαρθρωθεί με ευθύνη του πολιτικού συστήματος. Ελέχθησαν και λέγονται πολλά για την κρίση ως μία καλή ευκαιρία, που δεν πρέπει να πάει χαμένη. Ακούμε ξανά και ξανά ότι το Μνημόνιο αποτελεί την αποτύπωση ενός γενναίου μεταρρυθμιστικού προγράμματος, που η χώρα θα έπρεπε να έχει υλοποιήσει εδώ και χρόνια. Ακούμε ότι οι μεταρρυθμίσεις θα οδηγήσουν σχεδόν αυτόματα σε αποτελεσματικότερη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς αγαθών, υπηρεσιών και εργασίας, μεγαλύτερη διεθνή ανταγωνιστικότητα, κι από εκεί σε ταχύτερη και βιώσιμη ανάπτυξη. Και η άποψη αυτή δεν στερείται παντελώς βάσεως.
Πλην όμως, για να υπάρξει το προσδοκώμενο συνολικό οικονομικό όφελος, πρέπει να ευσταθεί η βασική υπόθεση εργασίας: ότι, δηλαδή, η διεθνής στήριξη θα διασφαλίσει τη δημοσιονομική βιωσιμότητα της χώρας κατά το διάστημα της προσαρμογής. Με άλλα λόγια, ότι η ανάταξη του παραγωγικού ιστού της χώρας δια των διαρθρωτικών αλλαγών θα παραγάγει τα θετικά της αποτελέσματα ενόσω υπάρχει ακόμη δυνατότητα αναστροφής της πορείας διόγκωσης του δημοσίου χρέους και σταδιακής μετέπειτα αποκλιμάκωσής του, χωρίς αναστολή πληρωμών ή αναδιάρθρωση. Διότι προφανώς, εάν η μη συμμόρφωση με τις συμβατικές υποχρεώσεις προς τους πιστωτές μας είχε κριθεί εξ αρχής αναπόφευκτη ή εξαιρετικά πιθανή, δεν θα ήταν προς συμφέρον του λαού μας να εμπλακεί σε μια διαδικασία περαιτέρω δανειακής επιβάρυνσης, και μάλιστα με νομικώς επαχθέστερους όρους.
Περισσότερα
ΕΕ: Διπλάσια γραφειοκρατία για μια νέα επιχείρηση στην Ελλάδα
Express
28 Δεκεμβρίου 2011
"Η πρόοδος σχετικά με το μέσο όρο και το κόστος για την έναρξη μιας εταιρίας περιορισμένης ευθύνης παραμένει ασθενική στην Ελλάδα", δήλωσε ο Επίτροπος για θέματα Βιομηχανίας και Επιχειρηματικότητας, κ. A. Ταγιάνι, μετά από σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή της ΝΔ, κ. Γ. Παπανικολάου.
Ειδικότερα, η σύσταση μιας νέας εταιρίας στην Ελλάδα απαιτεί 15 μέρες και 1.101 ευρώ, όταν ο αντίστοιχος μέσος χρόνος στην Ε.Ε. είναι 8 ημέρες και το κόστος αντιστοιχεί στα 417 ευρώ. Παρόλα αυτά, η Ελλάδα σημείωσε σημαντική βελτίωση των επιδόσεών της, τη διετία 2007-2008, καθώς μέχρι τότε η σύσταση μιας νέας εταιρίας απαιτούσε 30 μέρες και 1.366 ευρώ, ενώ ο αντίστοιχος χρόνος στην Ε.Ε. ήταν 12 μέρες και το συνολικό κόστος ανερχόταν στα 485 ευρώ. Ο κ. Γ. Παπανικολάου επεσήμανε πως η επιχειρηματική δραστηριότητα και οι άμεσες ξένες επενδύσεις σε μια χώρα συνδέονται και επηρεάζονται άμεσα από το βαθμό των γραφειοκρατικών εμποδίων και απευθυνόμενος προς την Επιτροπή, σημείωσε τις σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις, που επιφέρει η γραφειοκρατία στις οικονομίες των κρατών μελών, ιδίως μέσα σε ένα ιδιαίτερα αρνητικό οικονομικό περιβάλλον, όπως το σημερινό.
Από την πλευρά του, ο Επίτροπος Tajani υπογράμμισε πως συμμερίζεται τις ανησυχίες, που εξέφρασε ο ευρωβουλευτής και οι οποίες έχουν επισημανθεί μέσα στην αξιολόγηση του Κοινοβουλίου, σχετικά με το νόμο για τις μικρές επιχειρήσεις για την Ευρώπη (Small Business Act), και αναγνωρίζει τη δυσκολία σύστασης μιας νέας επιχείρησης, λόγω της ποικιλομορφίας των συστημάτων, που υπάρχουν στα διάφορα κράτη μέλη, Ως εκ τούτου, θεωρεί απαραίτητη τη θέσπιση ενιαίου συστήματος για τη σύσταση των επιχειρήσεων, σύμφωνα με το οποίο η διεκπεραίωση της διαδικασίας θα γίνεται σταδιακά και θα είναι δυνατή η δημιουργία μιας επιχείρησης, εντός 48 ωρών. Σημειώνεται, εξάλλου, ότι η αντιμετώπιση αυτών των δυσκολιών αποτελεί μέρος της πολιτικής της Επιτροπής, για παραπάνω από δέκα χρόνια. Το 1997, εκδόθηκε, για πρώτη φορά, σύσταση, όπου προτείνει μέτρα για την επιτάχυνση και την απλοποίηση των διαδικασιών εκκίνησης μιας εταιρίας, ενώ το 2000 ο Χάρτης για τις Μικρές Επιχειρήσεις περιείχε «λιγότερο δαπανηρές και ταχύτερες διαδικασίες εκκίνησης» ως ένα από τα 10 σημεία, στα οποία δίνουν έμφαση οι πολιτικές των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ΜΜΕ).
Περισσότερα
28 Δεκεμβρίου 2011
"Η πρόοδος σχετικά με το μέσο όρο και το κόστος για την έναρξη μιας εταιρίας περιορισμένης ευθύνης παραμένει ασθενική στην Ελλάδα", δήλωσε ο Επίτροπος για θέματα Βιομηχανίας και Επιχειρηματικότητας, κ. A. Ταγιάνι, μετά από σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή της ΝΔ, κ. Γ. Παπανικολάου.
Ειδικότερα, η σύσταση μιας νέας εταιρίας στην Ελλάδα απαιτεί 15 μέρες και 1.101 ευρώ, όταν ο αντίστοιχος μέσος χρόνος στην Ε.Ε. είναι 8 ημέρες και το κόστος αντιστοιχεί στα 417 ευρώ. Παρόλα αυτά, η Ελλάδα σημείωσε σημαντική βελτίωση των επιδόσεών της, τη διετία 2007-2008, καθώς μέχρι τότε η σύσταση μιας νέας εταιρίας απαιτούσε 30 μέρες και 1.366 ευρώ, ενώ ο αντίστοιχος χρόνος στην Ε.Ε. ήταν 12 μέρες και το συνολικό κόστος ανερχόταν στα 485 ευρώ. Ο κ. Γ. Παπανικολάου επεσήμανε πως η επιχειρηματική δραστηριότητα και οι άμεσες ξένες επενδύσεις σε μια χώρα συνδέονται και επηρεάζονται άμεσα από το βαθμό των γραφειοκρατικών εμποδίων και απευθυνόμενος προς την Επιτροπή, σημείωσε τις σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις, που επιφέρει η γραφειοκρατία στις οικονομίες των κρατών μελών, ιδίως μέσα σε ένα ιδιαίτερα αρνητικό οικονομικό περιβάλλον, όπως το σημερινό.
Από την πλευρά του, ο Επίτροπος Tajani υπογράμμισε πως συμμερίζεται τις ανησυχίες, που εξέφρασε ο ευρωβουλευτής και οι οποίες έχουν επισημανθεί μέσα στην αξιολόγηση του Κοινοβουλίου, σχετικά με το νόμο για τις μικρές επιχειρήσεις για την Ευρώπη (Small Business Act), και αναγνωρίζει τη δυσκολία σύστασης μιας νέας επιχείρησης, λόγω της ποικιλομορφίας των συστημάτων, που υπάρχουν στα διάφορα κράτη μέλη, Ως εκ τούτου, θεωρεί απαραίτητη τη θέσπιση ενιαίου συστήματος για τη σύσταση των επιχειρήσεων, σύμφωνα με το οποίο η διεκπεραίωση της διαδικασίας θα γίνεται σταδιακά και θα είναι δυνατή η δημιουργία μιας επιχείρησης, εντός 48 ωρών. Σημειώνεται, εξάλλου, ότι η αντιμετώπιση αυτών των δυσκολιών αποτελεί μέρος της πολιτικής της Επιτροπής, για παραπάνω από δέκα χρόνια. Το 1997, εκδόθηκε, για πρώτη φορά, σύσταση, όπου προτείνει μέτρα για την επιτάχυνση και την απλοποίηση των διαδικασιών εκκίνησης μιας εταιρίας, ενώ το 2000 ο Χάρτης για τις Μικρές Επιχειρήσεις περιείχε «λιγότερο δαπανηρές και ταχύτερες διαδικασίες εκκίνησης» ως ένα από τα 10 σημεία, στα οποία δίνουν έμφαση οι πολιτικές των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ΜΜΕ).
Περισσότερα
What happened next? Greek protests
Guardian
December 27, 2010
Stephen Moss visited Athens in May during violent clashes when three people died. This month he went back to see whether calm has returned to the city.
Naturally, I have come back looking for trouble. So it is a little disappointing that the first thing I see in Syntagma Square – the constitutional heart of Greece and the scene of violent demonstrations in the spring when parliament voted through an emergency austerity programme – is a small red tourist train with a dozen or so passengers aged from eight to 80 waiting to take a ride at dusk. Athens's numerous police, in their bafflingly varied uniforms, look bored.
The following day is more like it. There is a demonstration to mark the second anniversary of the death of 15-year-old Alexandros Grigoropoulos, who was shot by a police officer in the Exarchia district of central Athens in December 2008, triggering a wave of violent protest across Greece. By late-afternoon the memorial march has given way to mayhem. Rocks are thrown, shop windows broken, bus shelters set alight; a man mistaken for an undercover policeman is attacked; three handcuffed youths with bloodied faces sit on a kerb; when one gets up, a policeman kicks him to the ground. Welcome to Athens, home of Socrates and, as one local describes it to me, capital of the Balkans.
"If someone from Munich came to live in Athens, they would think this was a chaotic city," says investment expert Aristos Doxiadis, "but we're used to the centre of the city closing down once a week. It's not new for us."
More
ECB's Mersch Urges Stiffer Penalties for Rulebreakers
December 28, 2010
European proposals to stiffen penalties for profligate euro-zone countries don't go far enough, European Central Bank governing council member Yves Mersch said Tuesday.
Mr. Mersch, who is also governor of the Bank of Luxembourg, called for earlier action and near-automatic sanctions against countries with deficits that exceed 3% of gross domestic product, the European Union limit.
"Recent European proposals on euro-zone economic governance are a step in the right direction, but are not ambitious enough to ensure healthy and effective functioning of the monetary union," Mr. Mersch wrote in an end-of-year address.
More
As Ireland Flails, Europe Lurches Across the Rubicon
December 27, 2010
On Oct. 18, Angela Merkel and Nicolas Sarkozy took a sunset stroll on the beach of this chic casino resort (Deauville, France). Five months earlier, Europe had committed more than $100 billion to rescue Greece. Now the Continent's debt crisis was moving on to Ireland, and the German leader worried Berlin would have to foot the bill for this and future bailouts.
"Angela, I'm going to help you," the French president said, before they set out for the boardwalk. The air chilled, so Mr. Sarkozy ordered an aide to fetch Ms. Merkel's coat. The lights of the palatial casino flickered in the distance.
The two leaders had a risky plan: The Deauville pact, sealed that evening, called for investors holding bonds in insolvent euro-zone nations to shoulder losses on them, starting in 2013. That would instill discipline in profligate countries, but also implied that a Western European nation might default on its debts. That hadn't happened in half a century, and the mere suggestion would shake markets, Mr. Sarkozy's own advisers had warned.
More
Πόσο θα αντέξει αυτή η κυβέρνηση;
του Στέφανου Κασιμάτη
Καθημερινή
28 Δεκεμβρίου 2010
Κορυφαίος παράγων της Αστυνομίας πληροφορεί διαπρεπή πολιτικό της αντιπολίτευσης ότι «ταυτοποιήθηκε» ένας από τους διαδηλωτές που επιτέθηκαν στον Κωστή Χατζηδάκη και τον τραυμάτισαν. Κατά τις πληροφορίες, ο περί ου ο λόγος διαδηλωτής τυγχάνει να είναι συνταξιούχος μιας ορισμένης ΔΕΚΟ - που δεν είναι φρόνιμο να την κατονομάσω. Ο συνομιλητής προσθέτει (ουσιαστικά, αντιπαραβάλλει με την αποκάλυψη) την πληροφορία ότι δύο από τα άτομα που προσπάθησαν να προστατεύσουν τον τέως υπουργό ήσαν άνεργοι· επικαλείται δε σχετικά δημοσιεύματα του Τύπου. (Για τους κυριολεκτούντες, ως προς τη χρήση του επιθέτου «κορυφαίος», σημειώνω ότι η κορυφή είναι συχνά ένα επίπεδο, όπου πολλοί μπορεί να συνυπάρξουν αρμονικά ή μη...)
Το αν είναι ακριβής η πληροφορία εξαρτάται από ένα σωρό παράγοντες: Αν είπε την αλήθεια ο «κορυφαίος παράγων». Αν είπε την αλήθεια ο «διαπρεπής πολιτευόμενος». Μήπως και οι δύο θυσίασαν την ακρίβεια για τη φαντασία; (Λόγου χάριν, για να ενισχύσουν τη χρησιμότητα που μπορεί να έχουν στον συνομιλητή τους...) Μήπως, από υπερβολική αυτοπεποίθηση, ο καθένας τους μετέδωσε το δικό του συμπέρασμα, βασιζόμενος σε στοιχεία ή κουβέντες που δεν ερμηνεύει πάντα ο καθένας με τον ίδιο τρόπο;
Είτε είναι έτσι είτε όχι, αφήστε το υπό αίρεσιν και δείτε το υπό το πρίσμα δύο χθεσινών ειδήσεων: Στέλεχος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (συλλόγου, ο οποίος σεμνύνεται να αυτοχαρακτηρίζεται ως «ο αρχαιότερος επιστημονικός σύλλογος της σύγχρονης Ελλάδας»...) καλεί από ραδιοφωνικό σταθμό την κυβέρνηση «να μην προχωρήσει στην εφαρμογή μέτρων, που τα επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή». Η διατύπωση είναι σκοπίμως αμφίσημη: να μην εφαρμόσει τα μέτρα που καταργούν την προστασία του δικηγορικού επαγγέλματος και να εξακολουθήσει την πατροπαράδοτη στάση μας εδώ και τριάντα χρόνια (δηλαδή, να κάνουμε τα κορόιδα απέναντι σε ευρωπαϊκούς κανονισμούς, που έχουμε την υποχρέωση να εφαρμόσουμε...) ή μήπως να τα νομοθετήσει και, στα μουλωχτά, να μην εφαρμόσει όσα νομοθετήσει; Αν είναι το δεύτερο, τότε η Ομοσπονδία Συλλόγων της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, το διατυπώνει με περισσότερη ευθύτητα: κατά πληροφορίες μεταδοθείσες από την κρατική τηλεόραση, η ομοσπονδία διοχετεύει ανεπισήμως στους συνομιλητές της ότι, θα αποσύρει την απειλή της απεργίας, εφόσον η κυβέρνηση νομοθετήσει τις μετατάξεις υπαλλήλων της πρώην Ολυμπιακής (που σήμερα απειλούν το μονοπώλιο των ήδη εργαζομένων στην ΥΠΑ), αλλά δεν τις εφαρμόζει στην πράξη.
Μα δεν είναι χάρμα; Καθώς ξεχαρβαλώνεται το «κοινωνικό συμβόλαιο» της Μεταπολίτευσης, πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι η κοινωνία επιστρέφει στη «φυσική κατάσταση», όπως την περιγράφει ο Χομπς στον «Λεβιάθαν»: ο καθένας για τον εαυτό του και κάθε συντεχνία, από αυτές που παρήγαγαν τη μεσοαστική τάξη των χρόνων της ευημερίας, εναντίον όλων. Η «ανυπακοή», την οποία διατρανώνει η Αριστερά, συγχέεται με τον συντεχνιακό εγωισμό. Με τέτοιες συνθήκες, όταν δηλαδή οι μεταρρυθμίσεις αγγίζουν πλέον τα συμφέροντα των ισχυρών επαγγελματικών ομάδων, που σχηματίζουν τη ραχοκοκαλιά της μεσαίας τάξης και του κομματικού συστήματος, η πολιτική της κλάψας και του κατευνασμού δεν βοηθούν. Εύκολα τα βάζει κανείς με τους λίγους πλούσιους (έστω και με τα λόγια...), αλλά με τους πολλούς, τα μικρά και συνασπισμένα συμφέροντα πώς μπορεί να τα βάλει; Μπορεί, εφόσον έχει τη διάθεση να αλλάξει πρώτα ο ίδιος.
Περισσότερα
Καθημερινή
28 Δεκεμβρίου 2010
Κορυφαίος παράγων της Αστυνομίας πληροφορεί διαπρεπή πολιτικό της αντιπολίτευσης ότι «ταυτοποιήθηκε» ένας από τους διαδηλωτές που επιτέθηκαν στον Κωστή Χατζηδάκη και τον τραυμάτισαν. Κατά τις πληροφορίες, ο περί ου ο λόγος διαδηλωτής τυγχάνει να είναι συνταξιούχος μιας ορισμένης ΔΕΚΟ - που δεν είναι φρόνιμο να την κατονομάσω. Ο συνομιλητής προσθέτει (ουσιαστικά, αντιπαραβάλλει με την αποκάλυψη) την πληροφορία ότι δύο από τα άτομα που προσπάθησαν να προστατεύσουν τον τέως υπουργό ήσαν άνεργοι· επικαλείται δε σχετικά δημοσιεύματα του Τύπου. (Για τους κυριολεκτούντες, ως προς τη χρήση του επιθέτου «κορυφαίος», σημειώνω ότι η κορυφή είναι συχνά ένα επίπεδο, όπου πολλοί μπορεί να συνυπάρξουν αρμονικά ή μη...)
Το αν είναι ακριβής η πληροφορία εξαρτάται από ένα σωρό παράγοντες: Αν είπε την αλήθεια ο «κορυφαίος παράγων». Αν είπε την αλήθεια ο «διαπρεπής πολιτευόμενος». Μήπως και οι δύο θυσίασαν την ακρίβεια για τη φαντασία; (Λόγου χάριν, για να ενισχύσουν τη χρησιμότητα που μπορεί να έχουν στον συνομιλητή τους...) Μήπως, από υπερβολική αυτοπεποίθηση, ο καθένας τους μετέδωσε το δικό του συμπέρασμα, βασιζόμενος σε στοιχεία ή κουβέντες που δεν ερμηνεύει πάντα ο καθένας με τον ίδιο τρόπο;
Είτε είναι έτσι είτε όχι, αφήστε το υπό αίρεσιν και δείτε το υπό το πρίσμα δύο χθεσινών ειδήσεων: Στέλεχος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (συλλόγου, ο οποίος σεμνύνεται να αυτοχαρακτηρίζεται ως «ο αρχαιότερος επιστημονικός σύλλογος της σύγχρονης Ελλάδας»...) καλεί από ραδιοφωνικό σταθμό την κυβέρνηση «να μην προχωρήσει στην εφαρμογή μέτρων, που τα επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή». Η διατύπωση είναι σκοπίμως αμφίσημη: να μην εφαρμόσει τα μέτρα που καταργούν την προστασία του δικηγορικού επαγγέλματος και να εξακολουθήσει την πατροπαράδοτη στάση μας εδώ και τριάντα χρόνια (δηλαδή, να κάνουμε τα κορόιδα απέναντι σε ευρωπαϊκούς κανονισμούς, που έχουμε την υποχρέωση να εφαρμόσουμε...) ή μήπως να τα νομοθετήσει και, στα μουλωχτά, να μην εφαρμόσει όσα νομοθετήσει; Αν είναι το δεύτερο, τότε η Ομοσπονδία Συλλόγων της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, το διατυπώνει με περισσότερη ευθύτητα: κατά πληροφορίες μεταδοθείσες από την κρατική τηλεόραση, η ομοσπονδία διοχετεύει ανεπισήμως στους συνομιλητές της ότι, θα αποσύρει την απειλή της απεργίας, εφόσον η κυβέρνηση νομοθετήσει τις μετατάξεις υπαλλήλων της πρώην Ολυμπιακής (που σήμερα απειλούν το μονοπώλιο των ήδη εργαζομένων στην ΥΠΑ), αλλά δεν τις εφαρμόζει στην πράξη.
Μα δεν είναι χάρμα; Καθώς ξεχαρβαλώνεται το «κοινωνικό συμβόλαιο» της Μεταπολίτευσης, πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι η κοινωνία επιστρέφει στη «φυσική κατάσταση», όπως την περιγράφει ο Χομπς στον «Λεβιάθαν»: ο καθένας για τον εαυτό του και κάθε συντεχνία, από αυτές που παρήγαγαν τη μεσοαστική τάξη των χρόνων της ευημερίας, εναντίον όλων. Η «ανυπακοή», την οποία διατρανώνει η Αριστερά, συγχέεται με τον συντεχνιακό εγωισμό. Με τέτοιες συνθήκες, όταν δηλαδή οι μεταρρυθμίσεις αγγίζουν πλέον τα συμφέροντα των ισχυρών επαγγελματικών ομάδων, που σχηματίζουν τη ραχοκοκαλιά της μεσαίας τάξης και του κομματικού συστήματος, η πολιτική της κλάψας και του κατευνασμού δεν βοηθούν. Εύκολα τα βάζει κανείς με τους λίγους πλούσιους (έστω και με τα λόγια...), αλλά με τους πολλούς, τα μικρά και συνασπισμένα συμφέροντα πώς μπορεί να τα βάλει; Μπορεί, εφόσον έχει τη διάθεση να αλλάξει πρώτα ο ίδιος.
Περισσότερα
Λεφτά (δεν) υπάρχουν (πια)
Καθημερινή
28 Δεκεμβρίου 2010
Οταν ο σημερινός πρωθυπουργός είπε το περίφημο «λεφτά υπάρχουν» ίσως να φανταζόταν δύο πράγματα. Οπως τον διαβεβαίωναν κομματικοί δίαυλοι, αλλά και κοινωνικές «φιλίες», τα κρατικά ταμεία ήταν πολιτικώς άδεια, γεμάτα όμως από εντολές είσπραξης οφειλών. Δεν είχε παρά να δώσει εντολή στους κρατικούς εισπράκτορες. Είναι αλήθεια ότι η άρνηση των εφοριών να εισπράξουν όσα κάποιοι, πάρα πολλοί, χρωστούν στο κράτος είχε λάβει «ύποπτες» διαστάσεις.
Ομως, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έλαβε υπόψη του ότι πάρα πολλοί συμπατριώτες του είχαν εδώ και καιρό πάψει να αναγνωρίζουν την εξουσία του κράτους. Ενας διοικητικός μηχανισμός τον οποίο μπορεί κανείς να εξαπατά τόσο εύκολα και συστηματικά προφανώς χάνει τον σεβασμό των οφειλετών «του». Στα μάτια των φορολογούμενων πολιτών, η αξία όσων προσφέρει το κράτος ευτελίζεται. Τελικά, όχι μόνον δεν πληρώνεις τις κρατικές υπηρεσίες, αλλά προτιμάς να «πληρώσεις» εκείνον που χειρίζεται το κομμάτι κρατικής περιουσίας που, προσωρινώς ή μονιμότερα, χρειάζεσαι.
Το δεύτερο ατόπημα του σημερινού πρωθυπουργού είναι ότι στηρίχθηκε σε ένα αμάλγαμα «κοινωνικής» παρατήρησης και «σοσιαλιστικών» προκαταλήψεων. Ο κ. Παπανδρέου είναι και αυτός, όπως πολλοί άλλοι της πολιτικής, μέλος κοινωνικών συναντήσεων, οι καθημερινές συζητήσεις των οποίων διαγιγνώσκουν και επιλύουν το «ελληνικό πρόβλημα». Παρόμοιες συζητήσεις συστηματικά κατακλύζονται από πληροφορίες και διηγήσεις, περί των ατελείωτων μπίζνες, της άσωτης διαβίωσης και των πολυτελών συνηθειών της πολυπληθούς τάξης των πολιτισμικά εκμαυλισμένων μεσοαστών. Εύκολα ένας αυθόρμητος σοσιαλιστής πρόεδρος θα μπορούσε να πάρει από τα πορτοφόλια των μεν για να γεμίσει τις τσέπες των δε. Δυστυχώς, ακόμη και στη διάτρητη από τις πασοκικές κακουχίες ελληνική πραγματικότητα, δεν διαφέρουμε τόσο πολύ από τα άλλα κράτη. Πλούσιο κράτος είναι εκείνο που διαθέτει δυναμική, ανταγωνιστική και ελεύθερη οικονομία.
Περισσότερα
Διπλάσια γραφειοκρατία για μια νέα επιχείρηση στην Ελλάδα
28 Δεκεμβρίου 2010
H πρόοδος σχετικά με το μέσο όρο και το κόστος για την έναρξη μιας εταιρείας περιορισμένης ευθύνης παραμένει ασθενική στην Ελλάδα δήλωσε ο Ευρωπαίος Επίτροπος για θέματα Βιομηχανίας και Επιχειρηματικότητας, A. Ταγιάνι, μετά από σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή της ΝΔ, Γ. Παπανικολάου.
Ειδικότερα, η σύσταση μιας νέας εταιρείας στην Ελλάδα απαιτεί 15 μέρες και 1.101 ευρώ, όταν ο αντίστοιχος μέσος χρόνος στην ΕΕ είναι οκτώ ημέρες και το κόστος αντιστοιχεί στα 417 ευρώ.
Παρόλα αυτά, η Ελλάδα σημείωσε σημαντική βελτίωση των επιδόσεών της τη διετία 2007-2008 καθώς μέχρι τότε η σύσταση μιας νέας εταιρείας απαιτούσε 30 μέρες και 1.366 ευρώ, ενώ ο αντίστοιχος χρόνος στην ΕΕ ήταν 12 μέρες και το συνολικό κόστος ανερχόταν στα 485 ευρώ.
Περισσότερα
Monday, December 27, 2010
Is Greece Really Bankrupt?
Seeking Alpha
December 26, 2010
What gives with Greece? If we look at only one, narrow, set of the statistics, i.e. government debt and official GDP figures, and compare them with other nations, then by all means Greece is essentially bankrupt - just as so many fear-mongering "analysts" claim.
But... Disraeli's saying "lies, damned lies and statistics" is always a good piece of advice. Even if he actually never said it himself.
So what should we look at? Two facts:
1. Greece has one of the lowest total debt to GDP ratios amongst OECD nations. Yes, that's right, lowest; because even though government debt is very high at 127% of GDP (end of 2009 and going higher, probably to 140% by the end of 2012) private debt (i.e. corporate plus household) comes to only 108% of GDP, making for a total debt to GDP ratio of only 235%. That's lower than Switzerland (313%), Canada (259%) or, gasp!, ever-so-self-righteous Germany itself (285%).
2. Greece has a very large, but very real, "shadow" economy due to widespread tax-evasion and corruption. The IMF estimates it at 27% of GDP, by far the highest of any OECD nation (average is estimated at 11%). This means that officially reported Greek debt/GDP ratios are grossly overstated.
Below is a table I constructed based on data from McKinsey for total debt (2009) and the IMF for the shadow economy. The adjusted figures include the shadow economy in the total debt to GDP ratio.
More
December 26, 2010
What gives with Greece? If we look at only one, narrow, set of the statistics, i.e. government debt and official GDP figures, and compare them with other nations, then by all means Greece is essentially bankrupt - just as so many fear-mongering "analysts" claim.
But... Disraeli's saying "lies, damned lies and statistics" is always a good piece of advice. Even if he actually never said it himself.
So what should we look at? Two facts:
1. Greece has one of the lowest total debt to GDP ratios amongst OECD nations. Yes, that's right, lowest; because even though government debt is very high at 127% of GDP (end of 2009 and going higher, probably to 140% by the end of 2012) private debt (i.e. corporate plus household) comes to only 108% of GDP, making for a total debt to GDP ratio of only 235%. That's lower than Switzerland (313%), Canada (259%) or, gasp!, ever-so-self-righteous Germany itself (285%).
2. Greece has a very large, but very real, "shadow" economy due to widespread tax-evasion and corruption. The IMF estimates it at 27% of GDP, by far the highest of any OECD nation (average is estimated at 11%). This means that officially reported Greek debt/GDP ratios are grossly overstated.
Below is a table I constructed based on data from McKinsey for total debt (2009) and the IMF for the shadow economy. The adjusted figures include the shadow economy in the total debt to GDP ratio.
More
Greek Americans love their homeland, but there are limits
Los Angeles Times
December 26, 2010
Just before dawn in New Jersey 40 years ago, Nick Paravalos jumped ship, sneaking toward an American dream that he had nurtured for decades, leaving Greece behind for good.
Starting with $20 in his pocket, the Piraeus-born seaman began to bounce from job to job, washing dishes and busing tables for years before settling in upstate New York, marrying, and setting up the first of three diners in the sleepy town of Scotia.
The tale is a template of the American promise of upward mobility, one that millions of hardworking immigrants have realized in the course of several generations. But for Paravalos and his 2.5 million compatriots in scores of cities across the United States, heart-swelling national pride and nostalgia for the old country linger.
"No one leaves [Greece] without dreaming of going back," the 64-year-old retired restaurateur said during a recent telephone interview. "And even if it doesn't happen, our heart is always with the patrida, our homeland."
For Greek officials struggling to fix the nation's broken economy and technocrats aggressively tapping all sources of financing to avert Europe's first default on a country's national debt, no other words and sentiments could sound sweeter these days.
More
Φταίει το ευρώ;
Protagon.gr
27 Δεκεμβρίου 2010
«Ο δρομος για την Κολαση ειναι στρωμενος με καλες προθεσεις» γραφεί ο Ντοστογιέφσκι σε ένα από τα μυθιστορήματα του. Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά αμφιβολία ότι η κυβέρνηση Σημίτη είχε τις καλύτερες προθέσεις όταν προωθούσε την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Όμως, όπως άλλωστε ισχύει με κάθε πολιτική παρέμβαση στην οικονομία, έτσι και η πολιτική παρέμβαση τους συναλλαγματικούς μηχανισμούς μέσω της δημιουργίας του ενιαίου νομίσματος, οδήγησε στην καταστροφή των λεπτών εξισορροπητικών μηχανισμών της αγοράς με αποτέλεσμα να σταλεί η Ελλάδα στην κόλαση της ανεργίας και στην εργασιακή εξαφάνιση μιας ολόκληρης γενιάς. Διότι μέσα στα πλαίσια της ΟΝΕ ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος με τον οποίο μπορεί να αντιμετωπισθεί η φθίνουσα ανταγωνιστικότητα μιας χώρας όπως η Ελλάδα, είναι με την αύξηση της ανεργίας.
Στην πριν την ΟΝΕ εποχή όταν μια χώρα αντιμετώπιζε μια μείωση στην ζήτηση ορισμένων προϊόντων της, τότε η αξία του νομίσματος μειωνόταν αυτόματα. Αυτή η αυτόματη αντίδραση της αγοράς οδηγούσε σε αύξηση των άλλων εξαγωγών και την μείωση των εισαγωγών αμβλύνοντας με αυτό τον τρόπο την αύξηση της ανεργίας που προκαλούσε η αρχική μείωση των εξαγωγών. Όμως αυτές οι αυτοματοποιημένες σταθεροποιητικές αντιδράσεις δεν είναι πια δυνατές σε μια χώρα η οποία δεν έχει το δικό της νόμισμα.
Φυσικά υπάρχουν θεωρητικά και άλλοι τρόποι με τους οποίους θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί η άνοδος της ανεργίας σε μια χώρα μέλος της ΟΝΕ Αν π.χ. οι τιμές και οι μισθοί ήσαν ελαστικοί τότε μια μείωση της ζήτησης θα οδηγούσε σε αυτόματη προσαρμογή προς τα κάτω μισθών/τιμών και έτσι θα αποφεύγετο η ανεργία. Μ’ αυτό τον τρόπο θα διατηρείτο το ίδιο επίπεδο απασχόλησης χωρίς την ανάγκη της μείωσης της ονομαστικής αξίας του νομίσματος. Όμως οι σκληρύνσεις που επικρατούν στην αγορά προϊόντων και εργασίας στην Ελλάδα καθιστούν αυτή την προοπτική ανέφικτη-ή τουλάχιστον κοινωνικά πολύ επώδυνη.
Περισσότερα
Sunday, December 26, 2010
Οι εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα
του Ιωάννη Ληξουριώτη
Καθημερινή
26 Δεκεμβρίου 2010
Ηδη στο πρώτο κείμενο του Μνημονίου των αρχών του Μαΐου καλείται η κυβέρνηση να μεταρρυθμίσει το νομικό πλαίσιο για τις μισθολογικές διαπραγματεύσεις στον ιδιωτικό τομέα, συμπεριλαμβανομένου και του ζητήματος της Διαιτησίας. Ταυτόχρονα αξιωνόταν να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα ώστε να καταστούν πιο ευέλικτες οι σχέσεις εργασίας, προκειμένου να προωθηθεί η δημιουργία θέσεων απασχόλησης και να αντιμετωπιστεί η μακροχρόνια ανεργία.
Eπειτα από ελάχιστες ημέρες, στον νόμο που εκδόθηκε για την εφαρμογή του Μνημονίου περιλαμβάνεται μεταξύ άλλων μια λιτή διάταξη η οποία, χωρίς περιστροφές, ορίζει ότι οι όροι των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων μπορούν να αποκλίνουν (και δυσμενέστερα) των κλαδικών και των Εθνικών Γενικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και οι όροι των κλαδικών μπορούν και αυτές να αποκλίνουν από τα οριζόμενα στις ΕΓΣΣΕ. Με τη διάταξη αυτή εγκαταλείπεται η ισοπεδωτική λογική της «ευνοϊκότητας» και εισάγεται στο ελληνικό σύστημα η «αρχή της αυτονομίας» μεταξύ των ειδών των συλλογικών συμβάσεων ώστε να προσαρμόζονται οι ρυθμίσεις τους στις εκάστοτε ανάγκες και στις οικονομικές δυνατότητες κάθε διαπραγματευτικού επιπέδου.
Στη συνέχεια, όλως αντιφατικά, στα μέσα Μαΐου ψηφίζεται ένας νέος νόμος (αποτέλεσμα πολύμηνων διεργασιών που είχαν αρχίσει αμέσως μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία), ο οποίος σε μια σειρά από θέματα (μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, προσωρινή απασχόληση, διαθεσιμότητα, διευθέτηση του χρόνου εργασίας κ. ο. κ.) περιλαμβάνει ρυθμίσεις με τις οποίες, προς πείσμα των αιτουμένων του Μνημονίου, εντείνεται η ακαμψία των εργασιακών σχέσεων. Κατά τα άλλα, ο νόμος αυτός αφήνει εκτός των ενδιαφερόντων του την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της διαιτησίας.
Περισσότερα
Καθημερινή
26 Δεκεμβρίου 2010
Ηδη στο πρώτο κείμενο του Μνημονίου των αρχών του Μαΐου καλείται η κυβέρνηση να μεταρρυθμίσει το νομικό πλαίσιο για τις μισθολογικές διαπραγματεύσεις στον ιδιωτικό τομέα, συμπεριλαμβανομένου και του ζητήματος της Διαιτησίας. Ταυτόχρονα αξιωνόταν να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα ώστε να καταστούν πιο ευέλικτες οι σχέσεις εργασίας, προκειμένου να προωθηθεί η δημιουργία θέσεων απασχόλησης και να αντιμετωπιστεί η μακροχρόνια ανεργία.
Eπειτα από ελάχιστες ημέρες, στον νόμο που εκδόθηκε για την εφαρμογή του Μνημονίου περιλαμβάνεται μεταξύ άλλων μια λιτή διάταξη η οποία, χωρίς περιστροφές, ορίζει ότι οι όροι των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων μπορούν να αποκλίνουν (και δυσμενέστερα) των κλαδικών και των Εθνικών Γενικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και οι όροι των κλαδικών μπορούν και αυτές να αποκλίνουν από τα οριζόμενα στις ΕΓΣΣΕ. Με τη διάταξη αυτή εγκαταλείπεται η ισοπεδωτική λογική της «ευνοϊκότητας» και εισάγεται στο ελληνικό σύστημα η «αρχή της αυτονομίας» μεταξύ των ειδών των συλλογικών συμβάσεων ώστε να προσαρμόζονται οι ρυθμίσεις τους στις εκάστοτε ανάγκες και στις οικονομικές δυνατότητες κάθε διαπραγματευτικού επιπέδου.
Στη συνέχεια, όλως αντιφατικά, στα μέσα Μαΐου ψηφίζεται ένας νέος νόμος (αποτέλεσμα πολύμηνων διεργασιών που είχαν αρχίσει αμέσως μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία), ο οποίος σε μια σειρά από θέματα (μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, προσωρινή απασχόληση, διαθεσιμότητα, διευθέτηση του χρόνου εργασίας κ. ο. κ.) περιλαμβάνει ρυθμίσεις με τις οποίες, προς πείσμα των αιτουμένων του Μνημονίου, εντείνεται η ακαμψία των εργασιακών σχέσεων. Κατά τα άλλα, ο νόμος αυτός αφήνει εκτός των ενδιαφερόντων του την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της διαιτησίας.
Περισσότερα
What's next in the Eurozone financial crisis
Los Angeles Times
December 25, 2010
For a year now, the once-mighty euro has lurched from crisis to crisis as debt-ridden Greece and then Ireland were forced to ask their neighbors to bail them out of financial trouble.
The fear now is that fellow Eurozone members Portugal, Spain and Italy, which also have large budget deficits, will follow suit. Borrowing costs for these countries have skyrocketed even as they scramble to pass harsh austerity plans to convince investors of their commitment to cutting public spending.
But is too much austerity also a recipe for disaster, strangling demand and stifling growth? Can Germany, Europe's export powerhouse, continue to run up big trade surpluses with other Eurozone nations while refusing to stimulate consumption at home to help out its struggling neighbors?
Simon Tilford, chief economist for the Center for European Reform in London, spoke to The Times about the euro's ongoing difficulties.
More
December 25, 2010
For a year now, the once-mighty euro has lurched from crisis to crisis as debt-ridden Greece and then Ireland were forced to ask their neighbors to bail them out of financial trouble.
The fear now is that fellow Eurozone members Portugal, Spain and Italy, which also have large budget deficits, will follow suit. Borrowing costs for these countries have skyrocketed even as they scramble to pass harsh austerity plans to convince investors of their commitment to cutting public spending.
But is too much austerity also a recipe for disaster, strangling demand and stifling growth? Can Germany, Europe's export powerhouse, continue to run up big trade surpluses with other Eurozone nations while refusing to stimulate consumption at home to help out its struggling neighbors?
Simon Tilford, chief economist for the Center for European Reform in London, spoke to The Times about the euro's ongoing difficulties.
More
Saturday, December 25, 2010
Περισσότερο κράτος με σκοπό τη μείωση του κράτους
του Στέφανου Κασιμάτη
Καθημερινή
26 Δεκεμβρίου 2010
Την Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου συνεδρίασε η Διυπουργική Επιτροπή Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων και μάλιστα σε διευρυμένη σύνθεση, καθώς συμμετείχαν στη συνεδρίαση εννέα υπουργοί της κυβέρνησης: Γ. Παπακωνσταντίνου, Μ. Χρυσοχοΐδης, Λούκα Κατσέλη, Ευ. Βενιζέλος, Τ. Μπιρμπίλη, Δ. Ρέππας, Χ. Παμπούκης, Γ. Διαμαντίδης και Τ. Χυτήρης. Αν το γεγονός διέλαθε της προσοχής σας, αυτό είναι πολύ δυσάρεστο, διότι η επιτροπή κατέληξε σε σημαντικές αποφάσεις. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται στην επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών, η επιτροπή «εξέτασε και εισηγείται τη συγκρότηση Γενικής Γραμματείας Αξιοποίησης Δημόσιας Ακίνητης Περιουσίας στο υπουργείο Οικονομικών, η οποία θα εποπτεύει τις κτηματικές υπηρεσίες, τα εθνικά κληροδοτήματα και την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας των ΝΠΔΔ» και επίσης «προωθεί τη δημιουργία ενός φορέα χρηματοοικονομικής διαχείρισης των ώριμων προς αξιοποίηση ακινήτων του Δημοσίου με τη μορφή Α.Ε., στον οποίο θα περιέρχονται ακίνητα από υφιστάμενους φορείς του Δημοσίου και σε επομένη φάση θα διαθέσει μειοψηφικό πακέτο μετοχών στο Χρηματιστήριο Αθηνών».
Συνοψίζοντας την απόφαση με απλά λόγια, θα μπορούσαμε να πούμε ότι το κράτος δημιουργεί περισσότερο κράτος με τον σκοπό να μειώσει το κράτος. Κάτι τέτοιο είναι προφανώς παράλογο, αλλά όχι όσο νομίζει κανείς εκ πρώτης όψεως: Στην πραγματικότητα, είναι ακόμη περισσότερο παράλογο από όσο φαντάζεται κανείς στην αρχή. Και ο λόγος είναι ότι οι κρατικοί μηχανισμοί, που αποφασίστηκε να δημιουργηθούν για τους συγκεκριμένους σκοπούς, ήδη υφίστανται. Η εποπτεία, λ.χ., των εθνικών κληροδοτημάτων και της περιουσίας των ΝΠΔΔ, που πρόκειται να ανατεθεί στην υπό ίδρυση γενική γραμματεία, ανήκει σήμερα σε ειδική γενική διεύθυνση του υπουργείου Οικονομικών. Επομένως, προς τι η ίδρυση πρόσθετου κρατικού μηχανισμού για τον ίδιο σκοπό; Υποκύπτει κανείς στον πειρασμό να υποθέσει ότι η μεν υπάρχουσα γενική διεύθυνση δεν είναι σε θέση να εκτελέσει ικανοποιητικά τα καθήκοντά της, η δε πολιτική ηγεσία κρίνει άσκοπη την προσπάθεια να την ενεργοποιήσει. Γι’ αυτό επιλέγει τη λύση μιας νέας γενικής γραμματείας.
Περισσότερα
Καθημερινή
26 Δεκεμβρίου 2010
Την Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου συνεδρίασε η Διυπουργική Επιτροπή Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων και μάλιστα σε διευρυμένη σύνθεση, καθώς συμμετείχαν στη συνεδρίαση εννέα υπουργοί της κυβέρνησης: Γ. Παπακωνσταντίνου, Μ. Χρυσοχοΐδης, Λούκα Κατσέλη, Ευ. Βενιζέλος, Τ. Μπιρμπίλη, Δ. Ρέππας, Χ. Παμπούκης, Γ. Διαμαντίδης και Τ. Χυτήρης. Αν το γεγονός διέλαθε της προσοχής σας, αυτό είναι πολύ δυσάρεστο, διότι η επιτροπή κατέληξε σε σημαντικές αποφάσεις. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται στην επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών, η επιτροπή «εξέτασε και εισηγείται τη συγκρότηση Γενικής Γραμματείας Αξιοποίησης Δημόσιας Ακίνητης Περιουσίας στο υπουργείο Οικονομικών, η οποία θα εποπτεύει τις κτηματικές υπηρεσίες, τα εθνικά κληροδοτήματα και την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας των ΝΠΔΔ» και επίσης «προωθεί τη δημιουργία ενός φορέα χρηματοοικονομικής διαχείρισης των ώριμων προς αξιοποίηση ακινήτων του Δημοσίου με τη μορφή Α.Ε., στον οποίο θα περιέρχονται ακίνητα από υφιστάμενους φορείς του Δημοσίου και σε επομένη φάση θα διαθέσει μειοψηφικό πακέτο μετοχών στο Χρηματιστήριο Αθηνών».
Συνοψίζοντας την απόφαση με απλά λόγια, θα μπορούσαμε να πούμε ότι το κράτος δημιουργεί περισσότερο κράτος με τον σκοπό να μειώσει το κράτος. Κάτι τέτοιο είναι προφανώς παράλογο, αλλά όχι όσο νομίζει κανείς εκ πρώτης όψεως: Στην πραγματικότητα, είναι ακόμη περισσότερο παράλογο από όσο φαντάζεται κανείς στην αρχή. Και ο λόγος είναι ότι οι κρατικοί μηχανισμοί, που αποφασίστηκε να δημιουργηθούν για τους συγκεκριμένους σκοπούς, ήδη υφίστανται. Η εποπτεία, λ.χ., των εθνικών κληροδοτημάτων και της περιουσίας των ΝΠΔΔ, που πρόκειται να ανατεθεί στην υπό ίδρυση γενική γραμματεία, ανήκει σήμερα σε ειδική γενική διεύθυνση του υπουργείου Οικονομικών. Επομένως, προς τι η ίδρυση πρόσθετου κρατικού μηχανισμού για τον ίδιο σκοπό; Υποκύπτει κανείς στον πειρασμό να υποθέσει ότι η μεν υπάρχουσα γενική διεύθυνση δεν είναι σε θέση να εκτελέσει ικανοποιητικά τα καθήκοντά της, η δε πολιτική ηγεσία κρίνει άσκοπη την προσπάθεια να την ενεργοποιήσει. Γι’ αυτό επιλέγει τη λύση μιας νέας γενικής γραμματείας.
Περισσότερα
Τα ευρωομόλογα δεν λύνουν το πρόβλημα του χρέους
Καθημερινή
26 Δεκεμβρίου 2010
Με την κρίση εμπιστοσύνης προς την Ευρωζώνη να βαθαίνει, στην κρίσιμη σύνοδο κορυφής της 16ης Δεκεμβρίου οι ηγέτες της Ε.Ε. αποφάσισαν τη δημιουργία Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης (ΕΜΣ) που θα διαδεχθεί το προσωρινό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στη λήξη του, τον Ιούνιο του 2013. Η συμφωνία προβλέπει τη «συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα» στην επίλυση μελλοντικών κρίσεων, δηλαδή την υποχρέωση αναδιάρθρωσης χρέους με παράλληλο «κούρεμα» (haircut) της αξίας των ομολόγων στα οποία επένδυσαν ιδιώτες επενδυτές, εάν αυτό κριθεί απαραίτητο για τη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών της χώρας-μέλους που προσέφυγε στον μηχανισμό.
Τα δάνεια που θα παρέχει ο νέος μηχανισμός θα δίδονται υπό όρους και το «κούρεμα» θα προβλέπεται μόνο όπου είναι αναγκαίο, όπως συμβαίνει με τα δάνεια του ΔΝΤ. Οι ηγέτες της Ε.Ε. συμφώνησαν παράλληλα να αναθεωρήσουν τη Συνθήκη της Λισσαβώνας, ώστε ο νέος μηχανισμός να μη θεωρηθεί αντισυνταγματικός από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας.
Ο επικεφαλής οικονομολόγος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Γιούργκεν Σταρκ, θεωρεί ότι η μονιμοποίηση ενός ευρωπαϊκού ταμείου στήριξης των χωρών με δημοσιονομικά προβλήματα θα αποδειχθεί άχρηστη αν θεσπιστούν αξιόπιστοι κανόνες για τη δημοσιονομική πειθαρχία. Η Γερμανίδα καγκελάριος κ. Μέρκελ δεν θέλει, όμως, να αφήσει τίποτε στην τύχη. Ηδη συζητούνται δρακόντειες οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις στις δημοσιονομικά απείθαρχες χώρες, που μπορεί να περιλαμβάνουν πρόστιμα που θα είναι συνάρτηση της υπέρβασης του ελλείμματος και του χρέους από τα όρια του 3% και 60% του ΑΕΠ, αντίστοιχα, που ορίζει η Ευρωπαϊκή Συνθήκη. Η «αυστηροποίηση» του Συμφώνου Σταθερότητας συμβάλλει στην αποτροπή μελλοντικών κρίσεων, δεν μπορεί όμως να αποκλείσει εκ προοιμίου το ενδεχόμενο μιας νέας. Θα πρέπει επομένως να θεσμοθετηθεί και μηχανισμός επίλυσης κρίσεων.
Περισσότερα
Θα αντέξει η Ευρώπη στην κρίση; Και εμείς;
Καθημερινή
26 Δεκεμβρίου 2010
Ο Τομάζο Πάντοα-Σιόπα ήταν μια ξεχωριστή προσωπικότητα στο ιδιότυπο πολιτικό σύστημα της Ευρώπης. Πρώην ανώτατο στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της κεντρικής τράπεζας, υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Πρόντι στην Ιταλία, επικεφαλής μιας σημαντικής ευρωπαϊκής δεξαμενής σκέψης και πρόσφατα σύμβουλος του Ελληνα πρωθυπουργού, ο Πάντοα-Σιόπα ήταν ένας τεχνοκράτης με πολιτικό μυαλό. Με άλλα λόγια, συνδύαζε τη γνώση με το πολιτικό κριτήριο και την κοινωνική ευαισθησία. Ανήκε στη γενιά εκείνη που έχτισε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Στήριξε την Ελλάδα όταν ξέσπασε η κρίση, γιατί ήταν προοδευτικός άνθρωπος και εφάρμοζε στην πράξη την αρχή της αλληλεγγύης. Ο θάνατός του σηματοδοτεί και το πέρασμα της σκυτάλης στην επόμενη γενιά των Ευρωπαίων πολιτικών και μάλιστα σε μια περίοδο κρίσης.
Είναι αλήθεια βέβαια ότι η Ευρώπη ενηλικιώθηκε μέσα από αλλεπάλληλες κρίσεις, αλλά αυτή τη φορά τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Στη σημερινή συγκυρία απαιτούνται μέτρα επιεικώς αδιανόητα μόλις λίγους μήνες πριν: ένα μίνιμουμ δημοσιονομικής ένωσης που θα περιλαμβάνει αυστηρούς περιορισμούς στη διαχείριση των εθνικών προϋπολογισμών, κοινά εργαλεία και μηχανισμούς στήριξης για να αντιμετωπίσουν οι κυβερνήσεις τον πανικό (και την κερδοσκοπία) στις αγορές. Η σύγκλιση απόψεων απαιτεί συνήθως και σύγκλιση συμφερόντων, αλλά σήμερα η οικονομική κατάσταση στη Γερμανία –ή τη Σουηδία– διαφέρει ριζικά από την αντίστοιχη στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία ή την Ελλάδα. Δεν χτίζεται εύκολα συναίνεση σε μια τέτοια βάση. Ταυτόχρονα, ενισχύονται οι τάσεις εσωστρέφειας σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, οι δημαγωγοί χτυπάνε τα ταμπούρλα του εθνικισμού και οι πολιτικές ηγεσίες προσπαθούν να αρπαχτούν από την πατροπαράδοτη εθνική σταθερά για να μην τους παρασύρει το ρεύμα της οικονομικής κρίσης και της πολιτικής απαξίωσης. Δύσκολοι καιροί για υπερεθνικές συνεργασίες, πρέπει να το παραδεχτούμε.
More
Subscribe to:
Posts (Atom)