Protagon.gr
3 Ιανουαρίου 2012
Οι υποστηρικτές της «εμβάθυνσης» της συνεργασίας των χωρών της ευρωζώνης προκειμένου να σωθεί το ενιαίο νόμισμα, επιδεικνύουν μια βαθύτατη υποκρισία: Αφενός υποστηρίζουν- πολύ σωστά- ότι προκειμένου να λειτουργήσει η νομισματική ένωση της Ευρώπης θα πρέπει να προχωρήσουν όλες εκείνες οι διαρθρωτικές μεταβολές που θα επιτρέψουν την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία των αγορών. Όμως από την άλλη πλευρά κάνουν ό,τι μπορούν με την πρακτική τους να την υπονομεύσουν.
Όπως είναι γνωστό προκειμένου να λειτουργήσει ως μια ενιαία οικονομική ζώνη η Ευρώπη απαιτούνται ορισμένες προϋποθέσεις. Μια τέτοια προϋπόθεση είναι η ελεύθερη διακίνηση των εργαζομένων. Έτσι όταν παρατηρείται ανεργία στη χώρα Α και ζήτηση εργασίας στην χώρα Β οι εργαζόμενοι θα πρέπει να μπορούν να μετακινηθούν από την χώρα Α στην χώρα Β.
Ο ίδιος φυσικά κανόνας θα πρέπει να επικρατεί και στην κίνηση των κεφαλαίων. Ο κάθε επενδυτής ή αποταμιευτής θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να μεταφέρει τα κεφάλαια ή τις αποταμιεύσεις του στις χώρες εκείνες που θα του παρέχουν την μεγαλύτερη, κατά την άποψή του, απόδοση ή ασφάλεια. Αν π.χ. τα κεφάλαια ενός ατόμου χρησιμοποιούνται από το τραπεζικό σύστημα στην χώρα Α για την χρηματοδότηση κομματικών στρατών στο δημόσιο, ενώ στην χώρα Β για την δημιουργία start ups στους τομείς της βιοτεχνολογίας ο επενδυτής θα πρέπει να έχει κάθε δικαίωμα να μεταφέρει τους πόρους του από την χώρα Α στην χώρα Β. Αν στην χώρα Α ο καταθέτης μιας τράπεζας βλέπει τις αποταμιεύσεις του να μετατρέπονται σε θαλασσοδάνεια στους «φίλους» επιχειρηματίες ή στα κόμματα, ενώ στην χώρα Β χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση υγειών εξαγωγικών επιχειρήσεων, θα πρέπει να έχει το δικαίωμα πάλι να τις μεταφέρει στην Β.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment