Η Ελλάδα δεν παίζεται σε πόκερ

του Γιάννη Βούλγαρη

Τα Νέα
26 Μαΐου 2012

Αυτή την εβδομάδα η αντιπαράθεση για το μέλλον της Ελλάδας εξελίχθηκε ταυτόχρονα στον ελληνικό και στον ευρωπαϊκό πολιτικό στίβο. Το μήνυμα των ευρωπαίων πολιτικών ηγετών όλων σχεδόν των αποχρώσεων ήταν κατηγορηματικό. «Θέλουμε και μας συμφέρει κατ' αρχάς η Ελλάδα να μείνει στο ευρώ, αρκεί, πρώτον, να το θέλει και η ίδια, δεύτερον, να παίζει με τους κοινούς ευρωπαϊκούς κανόνες σύμφωνα με τους οποίους οι αλλαγές γίνονται με διαπραγμάτευση και όχι με μονομερείς καταγγελίες των συμφωνηθέντων, τρίτον, αν δεν θέλετε ή δεν το καταλαβαίνετε, έχουμε πλέον σχέδιο Β χωρίς εσάς». Αντιθέτως η απάντηση των ελλήνων ηγετών, οι οποίοι μετέφεραν αυτοπροσώπως τις θέσεις τους στο εξωτερικό, ήταν διαφορετική. Οι ηγέτες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ (από το εσωτερικό) διεκδικούν μια αντιυφεσιακή αναπτυξιακή πολιτική εντός του ευρώ παίζοντας με τους ευρωπαϊκούς κανόνες και επομένως χτίζοντας συμμαχίες σε μια φάση ευνοϊκού για την Ελλάδα αναστοχασμού της ευρωπαϊκής πολιτικής. Από την άλλη, ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ εξακολούθησε να χρησιμοποιεί διπλή γλώσσα, συνεχίζοντας τα «ήξεις αφήξεις» για τη μονομερή καταγγελία του Μνημονίου. Επιχείρησε ένα είδος «εξαγωγής της επανάστασης» καθώς η άποψή του έχει ως συνομιλητές δυνάμεις με ασήμαντο πολιτικό βάρος στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. (Ευτυχώς, οι ηγέτες των άλλων κομμάτων της δραχμής, Ανεξάρτητοι Ελληνες, Χρυσή Αυγή, δεν είναι εξαγώγιμοι).

Αυτή, λοιπόν, την εβδομάδα έγινε σαφές ότι το πρόβλημα της Ελλάδας συμπυκνώνεται όλο και πιο δραματικά σε αυτή τη διαφορά εκτιμήσεων και κανόνων του παιχνιδιού που επικρατούν στον εθνικό και τον ευρωπαϊκό στίβο. Αυτή είναι η θεμελιακή αιτία της ασάφειας για το μέλλον της χώρας. Το δίλημμα Ευρώπη ή καταστροφική απομόνωση, ευρώ ή δραχμή, είναι δραματικά πραγματικό στις ερχόμενες εκλογές. Οι όροι όμως επίλυσής του είναι πιο δύσκολοι από ό,τι παρουσιάζονται. Γιατί η κατάληξη στη δραχμή μπορεί να προκύψει όχι ως καθαρή επιλογή κάποιων πολιτικών δυνάμεων, αλλά σαν «ατύχημα». Σαν αθέλητο αποτέλεσμα μιας ισορροπίας δυνάμεων καταστροφικού χαρακτήρα, που δεν θα επιτρέπει την εφαρμογή μιας εθνικής πολιτικής παραμονής στο ευρώ, ακόμα και αν υπάρχει η αναγκαία κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Περισσότερα