Η παρεξήγηση και ο ανορθολογισμός

του Αλέξη Καλοκαιρινού

Το Βήμα
27 Μαΐου 2012

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε δύναμη προόδου ούτε δύναμη οπισθοδρόμησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο πρωταγωνιστής της τελευταίας φάσης ενός σύγχρονου πολιτικού ατυχήματος, μιας μεγάλης καραμπόλας που βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη αλλά με ορατό τέλος. Σε λίγο οι διασώστες θα προσεγγίσουν τα συντρίμμια σε αναζήτηση επιζώντων. Αν αυτά σας ακούγονται πολύ δραματικά, ιδιαίτερα στο ξεκίνημα ενός κειμένου, σκεφθείτε σαν θεατές του ατυχήματος στην ταινία του Γκοντάρ, λαμβάνοντας πάντως υπόψη ότι οι θεατές παίζουν στην ταινία.

Η δυναμική που μας οδηγεί στις εκλογές χαρακτηρίζεται από μια θεμελιακή ασυμμετρία: όλο και περισσότεροι άνθρωποι αποδέχονται την ανατροπή του μακροπλαισίου της κοινωνικής ζωής προκειμένου να διασωθεί το μικροπλαίσιο της ζωής ενός εκάστου. Φαίνεται σαν μια αντικοινωνική επιλογή, ωστόσο οι άνθρωποι που την κάνουν βρίσκονται ως επί το πλείστον σε κατάσταση σοκ, σε συνθήκες ένδειας ή έχοντας προεξοφλήσει την έκπτωσή τους από το αποδεκτό πλαίσιο που είχαν ορίσει για τη ζωή τους. Σε ατομικό επίπεδο οι επιλογές που οδηγούν στον ΣΥΡΙΖΑ είναι καθαρά συντηρητικές. Αλλά στο μακροεπίπεδο της οικονομίας βλέπουμε την υφιστάμενη ελληνική Σοβιετία να προσπαθεί να κρατηθεί στη ζωή μεταλλασσόμενη και σφαδάζοντας. Η πλασματική υπεραξία, αποσυνδεμένη από κάθε παραγωγική διαδικασία, αποδίδεται από ένα σύστημα που θα μπορούσε να συντηρηθεί είτε με εξωτερικό δανεισμό, όπως μέχρι πρότινος, είτε με πληθωριστικό εθνικό χρήμα, όπως σε λίγο.

Περισσότερα