Ελευθεροτυπία
19 Ιουνίου 2011
Είναι γεγονός ότι η συμμετοχή της ελληνικής οικονομίας στην ευρωζώνη, χωρίς έστω την απαιτούμενη προετοιμασία, έδινε πολύ μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης στη χώρα μας, ταυτόχρονα όμως δημιουργούσε σημαντικές υποχρεώσεις στην άσκηση της εθνικής μακροοικονομικής και διαρθρωτικής πολιτικής, καθώς η νομισματική πολιτική βρισκόταν στα χέρια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Μόνο ότι τα επιτόκια δανεισμού περιορίζονταν σε μονοψήφιο αριθμό, δημιουργούσε τις προϋποθέσεις μιας εντυπωσιακής αύξησης των επενδύσεων στη χώρα μας. Ταυτόχρονα το κλίμα ασφάλειας από συναλλαγματικούς και άλλους κινδύνους λόγω της ένταξης της χώρας μας στην ΟΝΕ, εξασφάλιζε μαζική εισροή ξένου κεφαλαίου για παραγωγικές επενδύσεις. Η αύξηση των εγχώριων και ξένων επενδύσεων θα βελτίωνε έτσι την παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας και θα οδηγούσε στην αύξηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων αυξάνοντας τις εξαγωγές .
Με τον τρόπο αυτό, το επίπεδο ζωής θα αυξανόταν, καθώς οι αμοιβές των εργαζομένων θα ανέρχονταν στηριζόμενες στο αυξημένο επίπεδο παραγωγικότητας μέσω της τεχνολογικής αναβάθμισης της εγχώριας παραγωγής που υποσχόταν η αναμενόμενη αύξηση των επενδύσεων. Η σύγκλιση των επιπέδων ανάπτυξης με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες είχε μεγάλες πιθανότητες να πραγματοποιηθεί, πράγμα που δεν είχε συμβεί τα πρώτα 20 χρόνια ένταξης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση (1981 - 2001).
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment