Ψήφος στο μεσοπρόθεσμο; Για ποιό λόγο;

του Τάσου Τέλλογλου

Protagon.gr
27 Ιουνίου 2011

Το περίφημο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα είναι το άκρον άωτον μιας πολιτικής σε μία μόνο κατεύθυνση: πώς το κράτος θα συγκεντρώσει χρήματα χωρίς να απολύσει υπαλλήλους, χωρίς να κόψει εκεί που μπορούν να γίνουν περικοπές χωρίς μεγάλες αντιδράσεις. Προσπαθώντας να διατηρήσει δαπάνες, η κυβέρνηση οδηγεί τη χώρα στην χρεωκοπία εν ονόματι της αποφυγής της.

Δεν έχω καμμία αντίρρηση να πληρώσω εισφορά αλληλεγγύης –αν και νόμιζα ότι αυτή τη δουλειά την κάνουν οι φόροι- δεν έχω ακόμα αντίρρηση να πέσει το αφορολόγητο –τα 8.000 ευρώ είναι ψηλότερα από ότι τα αντίστοιχα αφορολόγητα άλλων μεσογειακών χωρών όπου κυμαίνονται στις 5.500 ευρώ. Θα υποστήριζα ακόμα και την πλήρη εξίσωση του πετρελαίου θέρμανσης με το πετρέλαιο κίνησης και ας επιβάρυνε τους χειμώνες τους δικούς μου και της οικογένειας μου.
Υπάρχουν όμως άλλα σημεία των φορολογικών διατάξεων του «μεσοπρόθεσμου» που μόνο ανόητοι θα μπορούσαν να συντάξουν και μόνο ανόητοι να ψηφίσουν. Τι πάει να πει «έκτακτη εισφορά σε αντικειμενικές δαπάνες»; Είναι αντικειμενικές ή δεν είναι; Και αν είναι, δηλαδή τις έχει καταγράψει η πιο άχρηστη φορολογική διοίκηση της Ευρώπης. Γιατί δεν υπολογίζονται στο κτίσιμο του φορολογικού προφίλ και πρέπει να τιμωρηθεί η χρήση ανεξάρτητα από το προφίλ του φορολογουμένου;

Περισσότερα