Καθημερινή
19 Ιουνίου 2011
Tο πολιτικό μας σύστημα είναι, δυστυχώς, ακόμη πολύ ανώριμο και το ζήτημα είναι αν θα προλάβει να ωριμάσει εγκαίρως ή αν θα προηγηθεί η κατάρρευση και η χρεοκοπία. Ο τρόπος που χειρίσθηκαν τη μεγάλη υπόθεση της συναίνεσης οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων δεν συνάδει με τις περιστάσεις. Οι διαπραγματεύσεις και συνεννοήσεις απαιτούν προετοιμασία, διακριτικότητα και κυρίως σοβαρότητα. Αυτό περιμένει ο κόσμος με αγωνία από τους κ. Παπανδρέου και Σαμαρά και το πολιτικό σύστημα. Αντ’ αυτού είδε με τρόμο έναν καβγά υποψηφίων για την προεδρία μαθητικής κοινότητας, με πρωταρχικό στόχο κάποιος να «ταπώσει» τον άλλον. Κρίμα και πάλι κρίμα. Ισως δεν αντιλαμβανόμαστε ακόμη τη ζημιά που έκανε αυτό το ασύλληπτο επεισόδιο, εντός και εκτός. Εντός γιατί η κοινή γνώμη κοντεύει να τρελαθεί από έναν πρωθυπουργό ο οποίος μέσα σε λίγες ημέρες ανακοινώνει δημοψήφισμα, δέχεται κυβέρνηση χωρίς τον ίδιο πρωθυπουργό και εν τέλει σχηματίζει μια κυβέρνηση εσωκομματικού συμβιβασμού με 42 (αν είναι δυνατόν αυτές τις εποχές) μέλη. Αλλά η κοινή γνώμη είναι σε αγωνία γιατί ενώ πείθεται από ορισμένες πτυχές των προτάσεων Σαμαρά, δεν μπορεί να δει με ποιον ακριβώς θα κυβερνήσει και απωθείται από τον ξύλινο παραταξιακό λόγο της δεκαετίας του 1980.
Καλώς ή κακώς, όμως, μετράει πολύ το πώς μας βλέπουν και έξω. Και εκεί πραγματικά κοντεύουν να τρελαθούν. Ο κ. Τρισέ ρωτάει θυμωμένα «γιατί οι Ελληνες πολιτικοί δεν μπορούν να συμπεριφερθούν όπως οι συνάδελφοί τους στην Πορτογαλία ή αλλού» και γενικώς εδραιώνεται η εικόνα μιας μη σοβαρής χώρας. Παραδόξως, ο μεγάλος Θεός της Ελλάδος μετατρέπει την αναπηρία μας σε διαπραγματευτικό ατού. Επειδή κανείς δεν θέλει να καταρρεύσουμε, οι ξένοι θα κάνουν ό, τι μπορούν για να μας σώσουν από τη χρεοκοπία μέχρι το σημείο που θα πάψουμε να αποτελούμε κίνδυνο γι’ αυτούς.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment