Τα Νέα
2 Ιουνίου 2011
Περίµενα µε µεγάλο ενδιαφέρον την οµιλία του πρύτανη κ. Θ. Πελεγρίνη στα Προπύλαια προχθές. Συµφωνώ κι εγώ µαζί του πως ήρθε η ώρα που η πανεπιστηµιακή κοινότητα, την οποία ο ίδιος επαίρεται ότι εκπροσωπεί, οφείλει να αναλάβει τον ρόλο της πνευµατικής αφρόκρεµας, να µιλήσει ειλικρινά και ανοιχτά.
Περίµενα να τον ακούσω να µιλάει για την κατάντια του πανεπιστηµίου, για την απαξίωση των σπουδών, για την υποβάθµιση της ακαδηµαϊκής λειτουργίας. Περίµενα να τον ακούσω να οµολογεί πως το µπάχαλο, πολύ πριν αρχίσει να τρέχει ελεύθερο στους δρόµους, κυκλοφορούσε ελεύθερο εντός των τειχών του πανεπιστηµιακού ασύλου. Περίµενα να τον ακούσω να διαµαρτύρεται για τους εντοιχισµένους συναδέλφους του, για τις συναλλαγές του διδακτικού προσωπικού µε τους φοιτητοπατέρες, για τις χαµένες ώρες διδασκαλίας, για το αίσχος των συγγραµµάτων, για την αθλιότητα του συστήµατος εισαγωγής στο πανεπιστήµιο, για τα διπλώµατα που µοιράζονται, όπως θα µοιράζονται οι υποτιµηµένες δραχµές αν, ο µη γένοιτο, τις ξαναπιάσουµε ποτέ στα χέρια µας.
Περίµενα να τον ακούσω να ζητάει συγγνώµη. Μια συγγνώµη που θα οµολογούσε την αποτυχία του. Μια αποστροφή, ένα νεύµα µετανοίας για το πανεπιστήµιο, το ίδρυµα στο οποίο πρυτανεύει, και τον τρόπο µε τον οποίο κι αυτό συµµετέχει στη σηµερινή µας πτώχευση.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment