Στον δρόμο εξόδου

του Mπάμπη Παπαδημητρίου

Καθημερινή
1 Νοεμβρίου 2011

Κάθε καλόπιστος παρατηρητής όσων λέγονται στη δημόσια συζήτηση σχετικά με την κρίση που προκαλεί το Μεγάλο Χρέος θα έχει μπερδευτεί. Είναι αλήθεια ότι το πλαίσιο για το Μεγάλο Κούρεμα, όπως διατυπώθηκε από το συμβούλιο κορυφής της 27ης Οκτωβρίου, δημιουργεί νέα δεδομένα. Φαίνεται ότι ζούμε τώρα το Μεγάλο Μπέρδεμα, ιδιαίτερα από την πλευρά εκείνων που είχαν κατορθώσει να συμπήξουν ιδιώνυμο αντι-μνημονιακό μέτωπο και αμέσως διασπάστηκαν ως προς την αποτίμηση των επιπτώσεων που θα έχει το «κούρεμα».

Το Μέτωπο της Δραχμής είχε την άποψη, μέχρι πρόσφατα, ότι δεν θα έπρεπε το κράτος να συνεχίσει να αναγνωρίζει τους τίτλους χρέους που έχει παλαιότερα εκδώσει. Μια μονομερής άρνηση πληρωμής χρεολυσίων και τόκων ήταν η πρέπουσα «εθνική απάντηση» στην επίθεση που δεχόμαστε από τους «κερδοσκόπους των χρηματαγορών», έλεγαν σε εκείνη την πλευρά. Θα περίμενε λοιπόν κανείς η έκπτωση κατά 50% στις τιμές των χρεογράφων που βρίσκονται εις χείρας τραπεζών, hedge funds, κερδοσκοπικών αμοιβαίων, πλουσίων ταμείων διαχείρισης διαθεσίμων και άλλων βδελυρών εργαλείων του καπιταλισμού, να εορταστεί ζωηρά από τους εν Ελλάδι λογιστές της επάχθειας των χρεών. Να εκτιμηθεί ως μια πρώτη νίκη. Ως ορόσημο σε μια μάχη. Με έκπληξη διαπιστώνει κανείς, όμως, ότι όχι μόνον αγνοείται ως θετικό γεγονός, αλλά επικρίνεται ως μέρος της «μνημονιακής λογικής». Ο κατάλογος με τα «δεινά», πολλά από αυτά εντελώς πραγματικά, απέκτησε «νέο τίτλο» και το «κούρεμα» πήρε τη θέση του ως ο νεότερος εχθρός του λαού.

Μέχρι τον Ιούλιο 2011, όσοι είχαν εμπιστευθεί την υπογραφή της Ελληνικής Δημοκρατίας πληρώνονταν τους ομολογιακούς τίτλους στη λήξη τους κανονικά, χωρίς κανένα «κούρεμα». Ενα κράτος της Ευρωζώνης, το ελληνικό, που βρέθηκε σε αδυναμία πληρωμών, μπορούσε με τα χρήματα των άλλων κρατών της Ευρωζώνης (πλην Σλοβακίας) να πληρώνει κανονικά τις υποχρεώσεις του και μετά τον Απρίλιο 2010.

Περισσότερα