Από το χάος στη «φαιά αγκάλη»

του Κωστή Παπαϊωάννου

Τα Νέα
3 Νοεμβρίου 2011

Μετά τη σαρωτική κοινωνική αναδιάρθρωση, τώρα κράτος και κοινωνία κλυδωνίζονται στο χείλος μιας μετατόπισης του πολιτικού άξονα που ορίζει τη δημοκρατία τις τελευταίες δεκαετίες. Οι όροι με τους οποίους διεξάγεται ο πολιτικός ανταγωνισμός συντείνουν στη μετατόπιση αυτή. Με συντομία τέτοιοι όροι είναι:

1. Αμφισβήτηση της εθνικής συνείδησης της πολιτικής τάξης με κατηγορίες για προδοσία, μειοδοσία, εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας.

2. Συλλήβδην απαξίωση του πολιτικού προσωπικού. Απονομιμοποίηση κάθε θεσμού εκπροσώπησης, κυριαρχία της ισοπεδωτικής υπεραπλούστευσης.

3. Ηθικολογική αντιμετώπιση της πολιτικής και των πολιτικών. Κυριαρχία του ανορθολογισμού και της σχεδόν μεταφυσικής ερμηνείας κοινωνικών και πολιτικών φαινομένων.

4. Παραληρηματικός, τυφλός αντιευρωπαϊσμός και θεώρηση ως μειοδοτικής ακόμα και της έλλογης, χωρίς κραυγές, κριτικής προς την πολιτική των ευρωπαϊκών ηγεσιών. Διαρκής επίκληση των ξένων επιβουλών με έντονες αντισημιτικές πινελιές.

5. Διασπορά του μείζονος και κεντρικού στο περιφερειακό και έλασσον. Καθαγιασμός της τοπικής ανομικής ιδιομορφίας. Ατακτη υποχώρηση του κράτους δικαίου και των θεσμών ενώπιον δυνάμεων που αντιμετωπίζουν την κρατική εξουσία όπως οι ακροδεξιοί αμερικανοί πολιτοφύλακες αντιμετωπίζουν την ομοσπονδιακή κυβέρνηση (η Κερατέα έδειξε τον δρόμο).

6. Στροφή σε ένα συλλογικό φαντασιακό όπου η άρση όλων των δεινών θα επέλθει διά της «εθνικής παιδείας», των Ενόπλων Δυνάμεων και της Εκκλησίας.

Περισσότερα