Καθημερινή
25 Νοεμβρίου 2011
Το αυτονόητο, σε κάθε γωνιά του κόσμου, είναι ότι αν παραβαίνεις τον νόμο συλλαμβάνεσαι. Ακόμη κι αν είσαι πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, έστω κι αν λέγεσαι Νίκος Φωτόπουλος. Αυτό ισχύει σε κάθε χώρα του κόσμου και σε κάθε καθεστώς. Η διαφορά ενός ανελεύθερου («χούντας», όπως είναι της μόδας εσχάτως) και ενός δημοκρατικού καθεστώτος δεν είναι ότι στο πρώτο συλλαμβάνονται κάποιοι, ενώ στο δεύτερο -ελέω δημοκρατίας- κάνει καθένας ό,τι γουστάρει. Η διαφορά έχει να κάνει με τη διαδικασία θέσπισης των νόμων και τήρησης των κανόνων σύλληψης, κανόνες που επίσης ορίζονται από νόμους.
Σε μια χούντα οι κανόνες θεσπίζονται από δυναμικές μειοψηφίες. Συνήθως από εκείνους που έχουν τα όπλα και επιβάλλουν τη θέλησή τους στους πολλούς. Σε μια δημοκρατία οι κανόνες θεσπίζονται από την πλειοψηφία των πολιτών, έστω διά των αντιπροσώπων τους και παρά τα προβλήματα που μπορεί να έχει αυτή η αντιπροσώπευση. Σε μια χούντα αποφασίζει ο χωροφύλακας και όχι ο δικαστής· ο πρώτος είναι ανεξέλεγκτος. Σε μια δημοκρατία αποφασίζει ο εισαγγελέας, ο οποίος είναι υπόλογος για τις αποφάσεις του στα αρμόδια δικαστικά όργανα.
Καλώς ή κακώς, οι καταλήψεις δημοσίων κτιρίων είναι παράνομες. Ασχέτως των προθέσεων που δηλώνει κάποιος. Η κατάληψη απαγορεύεται είτε κάποιος το κάνει για το «ρεύμα του λαού» είτε επειδή τον χώρισε κάποια Σούλα. Επομένως οποιοσδήποτε παραβαίνει αυτόν τον κανόνα υφίσταται τις νόμιμες συνέπειες· συλλαμβάνεται από τα αρμόδια όργανα και δικάζεται από τα αρμόδια όργανα που είναι επιφορτισμένα να τηρούν τους νόμους. Ετσι θέλησε η πλειοψηφία και έτσι γίνεται.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment