Golden Dawn Hit For Six

by Dimitris Dimitrakos

Ratio Vincit
September 30, 2013

My English-speaking friends have asked me what really happened regarding the Golden Dawn party, the arrest of its leadership on September 28th and what is to follow.

The gist of it lies in two simple and obvious facts.

-Many people in high places felt that enough was enough and that they didn’t have to take any more shit from the Golden Dawn gang.

- The hands of the Government were untied after the murder of an innocent singer six days before and its leadership overcame its wavering attitude –to say the least- and acted swiftly and decisively.

Of course, the action took place at dawn and everyone was taken unawares by the effectiveness and rapidity of the action.

The political effect of the action cannot be overrated. New Democracy, the senior partner in the governing coalition scores some very important points.

-It neutralizes the threat posed a political party that emerged as a shameful and grotesque revival of Nazism in one of the countries that had suffered more than most from it in Europe during the Second World War

-It turns the tables on SYRIZA, the main left-wing party demanding elections and accusing the government of being too soft on Golden Dawn thugs

-It reverses the power relationship in the political spectrum, as it is now the government and not SYRIZA that calls the game

-It restores the good name of Greek democratic traditions at home and abroad.

More

Greece is starting to look like Weimar Germany

by Daniel Hannan

Daily Telegraph
September 29, 2013

Economic collapse, mass joblessness, uniformed paramilitaries, street violence, political assassinations and, now, a round-up of opposition MPs. Euro-wracked Greece is beginning to feel eerily like Weimar Germany.

The beleaguered Athens government has arrested five deputies and 15 other activists from the fascist party Golden Dawn, including the leader, Nikolaos Michaloliakos. The Greek constitution prohibits the outright banning of political parties, but the authorities have got around that by classing Golden Dawn as a criminal organisation and linking it to the murder 11 days ago of a Leftist musician.

We use the word “fascist” so loosely these days that it has almost lost its meaning. If you oppose immigration, you’re called a fascist. If you criticise the EU, you’re called a fascist. If you’re winning an argument with a Leftie online then, sooner or later, you’re called a fascist.

The tendency is not a new one, though it has perhaps been accelerated by the internet. George Orwell, writing at a time when there were actual fascist regimes in power, observed that “the word Fascism now has no meaning except in so far as it signifies 'something not desirable’ ”.

More

Αριστείδης Χατζής: «Όχι σαν την ΕΡΤ»

Συνέντευξη στον Βαγγέλη Γεωργίου

Protagon.gr
26 Σεπτεμβρίου 2013

Μαθήματα, εξετάσεις, εγγραφές πρωτοετών, ανανεώσεις εγγραφής, ορκωμοσίες πτυχιούχων και οποιαδήποτε εκπαιδευτική και διοικητική δραστηριότητα που πρέπει να συνοδεύει κάθε Πανεπιστήμιο της χώρας κάθε Σεπτέμβρη, για το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών δεν ισχύει. Αυτή η πρωτοφανής αλλά ίσως δικαιολογημένη απόφαση της Συγκλήτου δημιούργησε απορίες και φόβο σε χιλιάδες σπουδαστές. Ο Αριστείδης Χατζής, Αν. Καθηγητής στο Ε.Κ.Π.Α και δραστήριος blogger, ήταν από τους πρώτους εκπαιδευτικούς που επιχείρησε μέσω του blog του να καθησυχάσει άμεσα χιλιάδες αγωνιούντες φοιτητές για το τι μέλει γενέσθαι, καθότι κανένας επίσημος φορέας δεν μπορεί γιατί, απλούστατα, δεν λειτουργεί.

Ποια ήταν για σας τα πιο επώδυνα μέτρα της κυβέρνησης που οδήγησαν σε αυτή την απόφαση της Συγκλήτου;

Στα πλαίσια της κινητικότητας/διαθεσιμότητας/απολύσεων (θα δούμε τελικά τι απ’ όλα είναι) η κυβέρνηση κατάργησε με κοινή υπουργική απόφαση (Υπ. Παιδείας και Υπ. Διοικητικής Μεταρρύθμισης) 1.349 οργανικές και προσωποπαγείς θέσεις μόνιμου και με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου διοικητικό προσωπικό σε 8 πανεπιστήμια. Το μεγαλύτερο πλήγμα υπέστη το ΕΚΠΑ όπου καταργήθηκαν συνολικά 498 θέσεις. Βέβαια είχαν προηγηθεί δύο άλλα μεγαλύτερα πλήγματα: η σημαντική μείωση της χρηματοδότησης τα τελευταία τρία χρόνια και οι μεγάλες περικοπές στις αμοιβές των μελών ΔΕΠ, μεγαλύτερες από άλλους δημόσιους λειτουργούς και δημοσίους υπαλλήλους γιατί οι καθηγητές πανεπιστημίου δεν είχαν πάρει τις μεγάλες αυξήσεις της περιόδου των παχέων αγελάδων (2004-2009) που έλαβαν άλλοι κλάδοι του δημοσίου. Οι άθλιοι μισθοί, η αδυναμία χρηματοδότησης της έρευνας (δεν έχουμε πλέον πρόσβαση ούτε καν στα διεθνή επιστημονικά περιοδικά), η φυγή συναδέλφων και φοιτητών στο εξωτερικό και τώρα η απόλυση σχεδόν 500 υπαλλήλων (στην περίπτωση του ΕΚΠΑ) έχει δημιουργήσει μια ζοφερή κατάσταση στο πανεπιστήμιο. Η απόφαση της Συγκλήτου πρέπει να ειδωθεί μέσα σ’ αυτό το κλίμα.

Προσωπικά έχω σοβαρές αντιρρήσεις με αυτή την απόφαση αλλά κατανοώ γιατί ελήφθη. Πιστεύω όμως ότι το Πανεπιστήμιο δεν πρέπει να κλείνει σε καμία περίπτωση. Όταν κλείνει τιμωρούνται πάντα τα ίδια άτομα, οι φοιτήτριες και οι φοιτητές. Τα άτομα δηλαδή που υποφέρουν περισσότερο από οποιονδήποτε από την παθογένεια του πανεπιστημίου έχοντας ταυτόχρονα τις μικρότερες ευθύνες γι’ αυτήν. Επιπλέον η εικόνα ενός κλειστού πανεπιστημίου είναι απαράδεκτη σε μια φιλελεύθερη δημοκρατική κοινωνία.

Περισσότερα

The Euro Area Crisis: Need for a Supranational Fiscal Risk Sharing Mechanism?

by Davide Furceri and Aleksandra Zdzienicka

International Monetary Fund
Working Paper No. 13/198
September 25, 2013

The aim of this paper is to assess the effectiveness of risk sharing mechanisms in the euro area and whether a supranational fiscal risk sharing mechanism could insure countries against very severe downturns. Using an unbalanced panel of 15 euro area countries over the period 1979-2010, the results of the paper show that: (i) the effectiveness of risk sharing mechanisms in the euro area is significantly lower than in existing federations (such as the U.S. and Germany) and (ii) it falls sharply in severe downturns just when it is needed most; (iii) a supranational fiscal stabilization mechanism, financed by a relatively small contribution, would be able to fully insure euro area countries against very severe, persistent and unanticipated downturns.

Read the Paper

ΟΟΣΑ: Τις υψηλότερες ιδιωτικές δαπάνες υγείας πληρώνουν οι Ελληνες

Καθημερινή
25 Σεπτεμβρίου 2013

Δυσβάσταχτο είναι το κόστος της υγείας για τους Ελληνες πολίτες που βρίσκονται στη δύσκολη θέση, εν μέσω κρίσης, να πληρώνουν από την τσέπη τους τα περισσότερα χρήματα σε σχέση με το εισόδημά τους για υπηρεσίες υγείας από όλους του πολίτες χωρών-μελών του ΟΟΣΑ. Ειδικότερα, σύμφωνα με τον πίνακα των χωρών του ΟΟΣΑ με τις υψηλότερες κατά κεφαλήν ιδιωτικές δαπάνες υγείας σε σχέση με το εισόδημα των πολιτών, που δημοσιεύει το ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg, ο Ελληνας δαπανά το 4,76% του εισοδήματός του για ιδιωτικές δαπάνες υγείας (ανεξάρτητα από τα ποσά που πληρώνει μέσω φορολογίας και ασφαλιστικών εισφορών για την Υγεία), ποσοστό που μεταφράζεται κατά μέσο όρο σε 1.051 δολάρια. Στη δεύτερη θέση του πίνακα, ο οποίος βασίζεται σε στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, βρίσκεται η Πορτογαλία, όπου ο κάθε πολίτης κατά μέσο όρο δαπανά από την τσέπη του το 3,13% του εισοδήματός του για την Υγεία (631 δολάρια), και ακολουθεί το Μεξικό με 2,96% (288 ευρώ). Στον αντίποδα βρίσκεται η Ολλανδία (0,66%), το Ηνωμένο Βασίλειο (0,86%) και η Γαλλία (0,93%).

Όπως ανέφερε στην Κ ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Λυκούργος Λιαρόπουλος, «ο λόγος για τον οποίο η Ελλάδα κατέχει αυτή την πρωτιά είναι ότι υπάρχει μία γκάμα υπηρεσιών υγείας εκτός του “σκληρού πυρήνα” των νοσοκομειακών και ιατρικών υπηρεσιών και φαρμακευτικής κάλυψης, που δεν μας τα προσφέρει το Δημόσιο, όπως οδοντιατρική φροντίδα, φροντίδα ασθενών στο σπίτι κ.ά. και τις οποίες καλύπτουμε από την τσέπη μας. Είναι ενδεικτικό ότι η χώρα διαθέτει σε αυτές τις υπηρεσίες το 0,7% του ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος της Ευρωζώνης είναι 1,5% του ΑΕΠ» επισημαίνει και προσθέτει ότι «είναι αυτό που αποκαλούμε εμείς η τρύπα του δημόσιου συστήματος υγείας». Αξίζει μόνο να σημειωθεί ότι προ κρίσης σχεδόν 2 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως δαπανούσαν τα ελληνικά νοικοκυριά για οδοντιατρικές δαπάνες, ποσό που έπεσε το 2011 κάτω από το 1,5 δισ. ευρώ. Ούτως ή άλλως, η Ελλάδα παραμένει μία από τις χώρες με την υψηλότερη ιδιωτική δαπάνη υγείας, σε σχέση με τις συνολικές δαπάνες υγείας παρά την οικονομική κρίση. Ειδικότερα, το 2011 η ιδιωτική δαπάνη υγείας παραμένει στο 34% της συνολικής δαπάνης παρά την ύφεση ύψους 25%. Το 2011 οι συνολικές δαπάνες υγείας στην Ελλάδα ήταν 18,8 δισεκατομμύρια ευρώ -έναντι 23,2 δισεκατομμύρια ευρώ το 2009, δηλαδή μείωση της τάξης του 18,9%- εκ των οποίων τα 12,4 δισ. ευρώ είναι η δημόσια δαπάνη υγείας (από 16,1 δισ. ευρώ το 2009) και η οποία δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη νοσοκομειακή φροντίδα εις βάρος της πρωτογενούς πρόληψης.

Περισσότερα

Germany’s strange parallel universe

by Martin Wolf

Financial Times
September 24, 2013

Angela Merkel’s remarkable election result confirms her position as the dominant politician in Germany and so also in Europe. It is assumed she will get the eurozone she wants: Germany writ large. That may prove right. Alas, if she does, it is going to be a deeply depressing spectacle.

Wolfgang Schäuble, Germany’s finance minister, laid out the view on which Berlin’s current policy is based, with sobering clarity, in the Financial Times last week. The doomsayers, he argued were wrong. Instead, “the world should rejoice at the positive economic signals the eurozone is sending almost continuously these days”. If depressions and mass unemployment are a success, then adjustment in the eurozone is indeed a triumph. Mr Schäuble accuses his critics of living in a “parallel universe”. I am happy to do so rather than live in his.

Ambrose Evans-Pritchard of The Telegraph has provided a colourful rejoinder. Kevin O’Rourke of Oxford and Alan Taylor of the University of California, Davis, offered a sober assessment, concluding that a break-up is not unthinkable.

So where is the eurozone? Its unemployment is 12 per cent. Its gross domestic product in the second quarter was 3 per cent below its pre-crisis peak and 13 per cent below its pre-crisis trend (see chart). In the most recent quarter, Spain’s GDP was 7.5 per cent below its pre-crisis peak; Portugal’s, 7.6 per cent; Ireland’s, 8.4 per cent; Italy’s, 8.8 per cent; and Greece’s, 23.4 per cent. None of these countries is enjoying a strong recovery. The latest unemployment rate is 12 per cent in Italy; 13.8 per cent in Ireland; 16.5 per cent in Portugal; 26.3 per cent in Spain; and 27.9 per cent in Greece. These would be higher without emigration. Ireland’s plight is a warning: it has long since restored its competitiveness and is running a large current account surplus. Yet its GDP has stagnated for four years.

More

Ο ΟΟΣΑ καταγράφει τα 500 εμπόδια στον ανταγωνισμό

Το Βήμα
24 Σεπτεμβρίου 2013

«Εργαλειοθήκη» για την υπέρβαση των 500 κυριότερων προβλημάτων στην εύρυθμη λειτουργία της αγοράς και του ανταγωνισμού, θα θέσει υπόψη της κυβέρνησης ο Οργανισμός Οικονομικής Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) έως το τέλος του μήνα.

Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα «Διαύγεια» το υπουργείο Ανάπτυξης θα πληρώσει τον ΟΟΣΑ για την έρευνα που πραγματοποιεί για λογαριασμό της Ελλάδας το ποσό των 901.468 ευρώ -από 936.468 ευρώ (δηλαδή έκπτωση 35.000 ευρώ).

Ήδη το ελληνικό δημόσιο έχει καταβάλει το ποσό των 280.940,40 ευρώ, η δεύτερη δόση ύψους 433.243 ευρώ θα καταβληθεί με την ολοκλήρωση του έργου και η τρίτη και τελευταία δόση των 187.293,6 ευρώ θα καταβληθεί με την παρουσίαση των τελικών εκθέσεων.

Υπενθυμίζεται ότι ο Οργανισμός έχει αναλάβει το έργο να εντοπίσει τα κανονιστικά εμπόδια στον ανταγωνισμό σε τέσσερις τομείς της ελληνικής οικονομίας (οικοδομικά υλικά, λιανεμπόριο, βιομηχανική παραγωγή και τουρισμός) και να προτείνει λύσεις για την άρση τους.

Περισσότερα

Angela Merkel’s Next Challenge

New York Times
Editorial
September 23, 2013

Angela Merkel’s resounding re-election in Germany on Sunday is a personal triumph, but it still leaves unanswered questions about the direction she will lead Germany and the European Union over the next four years.

Under her leadership, Germany has been an oasis of relative prosperity in the slumping euro zone, and voters rewarded her for it. Although her Christian Democrats, and its Bavarian sister party, the Christian Social Union, came close to winning a majority in Parliament, she will need to find a new coalition partner. Her previous partner, the pro-business Free Democrats, were a major casualty of the vote, falling below the minimum 5 percent threshold for entering Parliament.

Ms. Merkel’s most likely partner is the Social Democratic Party, despite its relatively poor showing Sunday. The two parties shared power during Ms. Merkel’s first term, from 2005 to 2009. The Social Democrats are more firmly committed to strengthening the European Union than the Free Democrats. They are more open to easing austerity conditions for struggling debtor nations and favor measures that could usefully raise consumer demand at home, like setting a national minimum wage.

Reviving the euro-zone economy will not be easy. Although the severe recessions in Greece and elsewhere seem to be bottoming out and deficit projections are starting to improve, unemployment rates of more than 25 percent in Greece and Spain (and twice that for young people) are disastrous. A generation is losing its future, social tensions are rising and neo-fascist movements like Greece’s Golden Dawn are growing bolder in their extremist talk.

More

Οι επενδυτές επιστρέφουν στην Ελλάδα με 2,95 δισ. ευρώ

Τα Νέα
24 Σεπτεμβρίου 2013

Στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων τεσσάρων ετών ανήλθαν το 2012 οι άμεσες ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα, σύμφωνα με έκθεση της Διεύθυνσης Τρέχουσας Οικονομικής Ανάλυσης και Ερευνας Διεθνών Κεφαλαιαγορών της Eurobank. Μπορεί το μεγαλύτερο μέρος των 4,4 δισ. ευρώ που εισέρρευσαν στη χώρα, κατά τους υπολογισμούς της τράπεζας, να προέρχεται από την κεφαλαιακή ενίσχυση των δύο πρώην γαλλικών θυγατρικών τραπεζών στην Ελλάδα, της Εμπορικής και της Γενικής, ωστόσο εκτιμά ότι υπάρχει τάση ενίσχυσης της επενδυτικής δραστηριότητας.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα της έκθεσης δρα Πλάτωνα Μονοκρούσο, η μεθοδολογία που ακολουθείται από την αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ (UNCTAD) αφαιρεί από το σύνολο των πραγματοποιηθεισών άμεσων ξένων επενδύσεων τα κεφάλαια που εισάγονται για την κάλυψη ζημιών των θυγατρικών τους επιχειρήσεων. Αυτό έχει αποτέλεσμα τη διαμόρφωση των ξένων επενδύσεων στα 2,95 δισ. ευρώ (αυξημένα 158% σε σχέση με το 2011). Χωρίς τη μεθοδολογική αυτή παρέμβαση, υπολογίζεται ότι το σύνολο των ξένων κεφαλαίων που εισήλθαν στην Ελλάδα με τη μορφή άμεσων επενδύσεων το 2012 υπερέβη τα 4,4 δισ. δολάρια. Πρόκειται για το υψηλότερο επίπεδο που καταγράφεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Περισσότερα

Πρωτογενές πλεόνασμα 2,86 δισ. ευρώ το οκτάμηνο του 2013

Τα Νέα
23 Σεπτεμβρίου 2013

Εντός στόχου για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος στο τέλους του έτους κινείται η εκτέλεση του Προϋπολογισμού.

Ειδικότερα, πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 2,86 εκατ. ευρώ, έναντι πρωτογενούς ελλείμματος 1,41 δισ. ευρώ την ίδια περίοδο το 2012 και στόχου για πρωτογενές έλλειμμα 2,49 δισ. ευρώ δείχνουν τα στοιχεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού του υπουργείου Οικονομικών για το 8μηνο Ιανουαρίου - Αυγούστου που δόθηκαν στη δημοσιότητα το απόγευμα της Δευτέρας

Σύμφωνα με τα στοιχεία σε τροποποιημένη ταμειακή βάση παρουσιάζεται έλλειμμα στο ισοζύγιο του κρατικού προϋπολογισμού ύψους 2,5 δισ. ευρώ έναντι ελλείμματος 12,48 δισ. ευρώ το αντίστοιχο διάστημα του 2012 και στόχου για έλλειμμα 7.83 δισ. ευρώ.

Περισσότερα

Η ανατομία της ανεργίας

του Μανόλη Γαλενιανού

Protagon.gr
23 Σεπτεμβρίου 2013

Το δεύτερο τρίμηνο του 2013 ο αριθμός των ανέργων ανήλθε στους 1.350.435, μειωμένος κατά 4.800 σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο, σύμφωνα την τριμηνιαία Έρευνα Εργατικού Δυναμικού της ΕΛΣΤΑΤ. Αυτή η μείωση οφείλεται κυρίως σε εποχικούς παράγοντες καθώς, λόγω τουρισμού, η ανεργία τείνει να πέφτει το καλοκαίρι, ενώ μετά την εποχική προσαρμογή τους τα ίδια στοιχεία δείχνουν άνοδο της ανεργίας.

Πέρα από την αύξηση της ανεργίας, είναι πολύ ανησυχητική η παραμονή 900.000 ανθρώπων (τα δύο τρίτα των ανέργων) εκτός εργασίας πάνω από έναν χρόνο. Καθώς η απουσία από την εργασία οδηγεί στην απώλεια δεξιοτήτων και επαφής με τον εργασιακό χώρο, η επανένταξη στην απασχόληση είναι πολύ δυσκολότερη για τους μακροχρόνια ανέργους. Αυτές οι αντιξοότητες δεν θα υποχωρήσουν εύκολα ακόμα και όταν αρχίσει να ανακάμπτει η οικονομία.

Η ανεργία των νέων 15-29 ετών φτάνει το 50%, ποσοστό τουλάχιστον διπλάσιο από τις άλλες ηλικίες. Τον μεγαλύτερο αριθμό ανέργων, όμως, τον συναντούμε στην ηλικιακή ομάδα 30-44.

Περισσότερα

Ο Μπίνι Σμάγκι στην «Κ»: Η Γερμανία, όντως εξέταζε την έξοδο της Ελλάδας...

Συνέντευξη στον Γιάννη Παλαιολόγο

Καθημερινή
22 Σεπτεμβρίου 2013

Πρώην μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, από το 2005 έως τα τέλη του 2011, ο Λορέντζο Μπίνι Σμάγκι βίωσε από πρώτο χέρι το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης και την επιδείνωσή της στον βαθμό που έθεσε σε κίνδυνο την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Ο Μπίνι Σμάγκι μίλησε στην Κ για την ευρωπαϊκή κρίση και τις προοπτικές του ευρώ, ζητήματα με τα οποία καταπιάνεται στο νέο του βιβλίο, Morire di Austerita (Πεθαίνοντας από τη λιτότητα).

– Ηταν διατεθειμένη η Γερμανία, πέρα από το να στηρίξει τυχόν απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης για έξοδο από το ευρώ, να την πιέσει προς την έξοδο; Ηταν διατεθειμένη η ΕΚΤ να πιέσει προς την έξοδο, αποσύροντας τη στήριξή της από τις ελληνικές τράπεζες;

– Η ΕΚΤ ποτέ δεν εξέτασε κάτι τέτοιο. Παρείχε σταθερά ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες και θα συνέχιζε να το κάνει έως ότου αποφάσιζαν διαφορετικά οι πολιτικές αρχές. Η γερμανική κυβέρνηση όντως εξέταζε την πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας, ιδιαίτερα μετά την προκήρυξη δημοψηφίσματος από τον Ελληνα πρωθυπουργό και εξαιτίας της συνεχούς απόπειρας επαναδιαπραγμάτευσης των όρων του δανεισμού από την Ελλάδα.

– Γιατί εγκατέλειψε το Βερολίνο αυτή την ιδέα; Επειδή συνειδητοποίησε ότι δεν υπήρχε ελεγχόμενος τρόπος να γίνει;

– Συνειδητοποίησαν ότι κάτι τέτοιο θα επιδρούσε ιδιαίτερα αρνητικά σε πολιτικό επίπεδο για τη Γερμανία και τον ρόλο της στην Ευρώπη - ότι, δικαίως ή αδίκως, θα εθεωρείτο εκείνη υπεύθυνη για την έξωση της Ελλάδας.

– Αρα, θεωρείτε ότι οι ενδεχόμενες πολιτικές επιπτώσεις έπαιξαν μεγαλύτερο ρόλο από την οικονομική πτυχή;

– Εν μέρει, ναι. Η στάση της Γερμανίας άλλαξε μετά τις δεύτερες εκλογές στην Ελλάδα, όταν οι Ελληνες επέλεξαν να παραμείνουν στην Ευρωζώνη και να κάνουν αυτά που έπρεπε για να διασφαλίσουν την επιλογή αυτή.

Περισσότερα

Have the Germans lost their trust in Europe?

by Daniel Gros

Centre for European Policy Studies
September 2, 2013

In the final days before the German federal elections, some observers are asking whether a change in government would portend a shift in the country’s consistently strong support of the euro. Even if a more eurosceptic government is elected to office, this commentary finds it highly unlikely that the German public would radically change its stance.

Read the Commentary (PDF)

Συζήτηση για τη Χρυσή Αυγή, τα "άκρα" και την πολιτική βία

"Επ' Ακροατηρίω" μια εκπομπή του Χρήστου Γραμματίδη
Amagi Radio
19 Σεπτεμβρίου 2013

Προσκεκλημένοι:

Αριστείδης Χατζής
Αν. Καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου & Θεωρίας Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
[από 1.3.14 έως 1.34.38]

Βασίλης Σωτηρόπουλος
Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης του Δήμου Αθηναίων, Δικηγόρος
[από 1.36.35 έως 1.54.38]

Why Greece Is Not Weimar

by Roger Cohen

New York Times
September 19, 2013

The perfect political storm for violent extremism has descended on Greece. It consists of national humiliation, economic disaster, high immigration, political division and international tutelage. Look no further than Weimar Germany to understand its ingredients.

In the subdued streets of the Greek capital, where a vague menace hangs like a pall, tempers are frayed. The economy is turning slowly, after draconian cuts and two bailouts totaling €240 billion, but not enough yet to be felt. The cry of the extreme right resounds: We, the fathers of civilization, have been sold out by the international loan sharks!

These are familiar insinuations. It is well known where they can lead. The neo-Nazi Golden Dawn party is rising, from a negligible fringe group in 2009 to what is almost certainly the country’s third political force today, representing close to 15 percent of the vote, according to polls. If the most acute phase of Greece’s economic crisis has passed, the most acute phase of its political trial is upon it.

I have little doubt that if Greece were not part of the European Union, with the protection and example afforded by this much maligned democratic club, it would have tumbled into catastrophe by now, much as a humiliated Germany did after 1918. Europe has been Greece’s protector even as the single euro currency has been its tormentor.

More

Greece: Extremism and Austerity

by Stelios Bouras

Wall Street Journal
September 19, 2013

A recent wave of politically motivated violence—culminating in the killing of a left-wing rapper Wednesday morning—has shocked Greece and once again stoked fears about civil unrest in Europe’s most indebted country.

But for Greece’s government, struggling to implement a tough reform agenda demanded by international creditors, the latest problems on the street may be a blessing in disguise.

On Sunday, senior representatives from euro zone nations and the International Monetary Fund that finance the country’s €246 billion ($332.6 billion) bailout are due in Athens to decide on whether Greece is doing enough to earn its next batch of aid.

Beyond focusing on regular agenda items, such as monthly budget data and reforms efforts, talks may shift to how much more austerity political leaders can introduce as emotions run high in the country following Wednesday’s killing by a self professed member of the country’s far right Golden Dawn party.

The incident has prompted local newspapers to talk about the “monster of fascism threatening democracy” and the country slipping steadily towards chaos while the ultranationalists enjoy strong support in the recession ravaged country.

More

Austerity Seen Easing With Change to EU Budget Policy

Wall Street Journal
September 19, 2013

European finance officials have tentatively approved a change to the region's budget policies that is likely to lighten the austerity required of Spain and other countries hardest-hit by the sovereign-debt crisis.

The change responds to criticism that European Union rules have aggravated the bloc's downturn by requiring that governments narrow their budget deficits—even in countries with deeply depressed labor markets or shrinking economies.

The change involves an obscure calculation that the European Commission, which polices EU budget rules, uses to calculate a country's "structural deficit," which is the actual budget deficit, adjusted for the strength of the economy.

It has become a key metric that the commission uses to determine how far a country has to go with austerity to meet its targets. A new treaty signed by most EU governments calls for structural deficits in most cases to remain under 0.5% of a country's gross domestic product.

The change, tentatively approved Tuesday in Brussels, would apply to the next calculations made by the commission in its autumn economic forecasts. It must still be formally approved by senior finance ministry officials at a meeting next week, though approval is likely, said Igor Lebrun, a Belgian official who chairs the group that drafted the changes.

More

Ελαφρά μείωση της ανεργίας το β' τρίμηνο

Καθημερινή
19 Σεπτεμβρίου 2013

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), οι άνεργοι έφτασαν στο 1.350.435 στο δεύτερο τρίμηνο του 2013, ενώ ο αριθμός 3.632.184.

Από την ανάλυση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑ, το ποσοστό ανεργίας των γυναικών (31,1%) ήταν σηµαντικά υψηλότερο από των ανδρών (24,1%).

Το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας καταγράφηκε στους νέους ηλικίας 15-24 ετών (59%), το οποίο μάλιστα στις νέες γυναίκες φθάνει στο 65,1%. Επίσης, λαµβάνοντας υπόψη το επίπεδο εκπαίδευσης, το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας παρατηρήθηκε σε όσους δεν έχουν πάει καθόλου σχολείο (43,5%), ενώ ακολουθούν τα άτοµα που έχουν τελειώσει μερικές τάξεις δηµοτικού (39,6%). Τα χαµηλότερα ποσοστά ήταν σε όσους έχουν διδακτορικό ή µεταπτυχιακό (14,2%) και στους πτυχιούχους της τριτοβάθµιας εκπαίδευσης (17,7%).

Το ποσοστό των «νέων ανέργων», δηλαδή των ανέργων που δεν έχουν εργαστεί ποτέ στο παρελθόν, ανήλθε στο δεύτερο τρίμηνο του 2013 στο 23% του συνόλου των ανέργων ενώ οι µακροχρόνια άνεργοι (αυτοί που αναζητούν από 12 µήνες και άνω εργασία), αποτελούν αντίστοιχα το 66,8%.

Περισσότερα

Troika on Cyprus: Doing What it Should, and in Trouble Anyway

by Matina Stevis

Wall Street Journal
September 18, 2013

Remember Cyprus? Where it all almost fell apart last spring.

Well, today it got its first review from the troika of experts –the European Commission, the European Central Bank and the International Monetary Fund- and it contains some good news.

Or, to be more accurate, as an European Union official who briefed on the review told reporters: ““When I say it’s positive, I mean it’s not worse than expected.” That’s actually not true in the case of unemployment, where the commission sees worse-than-projected rates.

The key message from the IMF and the EU/ECB reports is that the Cypriot government is in fact doing what it’s meant to be doing in terms of cutting its spending –usually the hardest part of a bailout program. But financial-sector reforms it’s agreed to may not be enough to contain the fallout from the radical restructuring of its banking sector.

More

Read the Report (PDF)

Third time lucky? The latest plan to rescue Greece

by Pieter Spiegel

Financial Times
September 16, 2013

Greece may have lost the ability to throw international financial markets into a tailspin but events over the summer have illustrated that it can still convulse European politics.

Greece’s coalition government, led by Antonis Samaras, the centre-right prime minister, is clinging desperately to its majority after a series of defections over the way he has handled public sector redundancies, which included shutting down the public broadcaster in June.

But the debate about Greece’s financial health has also sparked unexpected tensions abroad. Last month, it roiled the election in Germany, which provides 27 per cent of the resources for the eurozone rescues. Wolfgang Schäuble, the finance minister, publicly admitted what many had already been saying in private: Greece will need a third bailout.

The first bailout lent Greece €73bn in EU and International Monetary Fund aid, while a second is due to provide another €173bn. The size and the scope of a third programme could take as much as a year to finalise. This means that the political skirmishing across the continent that has characterised the Greek rescue since its inception in May 2010 is likely to resume when the Germans finish voting at the weekend.

Monitors from the so-called troika of international lenders – the IMF, European Central Bank and European Commission – this week returned to Athens for what is expected to be the first of several bruising reviews of Greece’s performance that will pave the way for a final agreement sometime next year.

One senior EU official resorts to understatement when describing the daunting challenge ahead. “The last review was maybe a wee bit more boring than the next review will be for a variety of reasons,” he says.

More

Ignore the doomsayers: Europe is being fixed

by Wolfgang Schäuble

Financial Times
September 16, 2013

The world should rejoice at the positive economic signals the eurozone is sending almost continuously these days. While the crisis continues to reverberate, the eurozone is clearly on the mend both structurally and cyclically.

What is happening turns out to be pretty much what the proponents of Europe’s cool-headed crisis management predicted. The fiscal and structural repair work is paying off, laying the foundations for sustainable growth. This has taken critical observers aback. It should not have, because, in truth, we have seen it all before, many times and in many places. Despite what the critics of the European crisis management would have us believe, we live in the real world, not in a parallel universe where well-established economic principles no longer apply.

Take Germany. In the late 1990s it was the undisputed “sick man” of Europe – seen by domestic and international commentators alike as uncompetitive and condemned to decline. After a boom-and-bust cycle following reunification in 1990 and its adoption of the euro at a very high exchange rate, unemployment in the country rose, hitting 5m in January 2005. Investment fell and public finances deteriorated, while politicians seemed unable to react. The decision to break this trend was a collective one, bringing together almost all parties along the political spectrum as well as employers and organised labour.

More

Eurostat: Αποπληθωρισμός -1% στην Ελλάδα τον Αύγουστο

Καθημερινή
16 Σεπτεμβρίου 2013

Αποπληθωρισμό -1% εμφάνισε η Ελλάδα τον Αύγουστο, σημειώνοντας νέα μείωση σε σχέση με τον Ιούλιο (-0,5%), σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες.

Στην ευρωζώνη, ο πληθωρισμός μειώθηκε στο 1,3% τον Αύγουστο, από 1,6% τον Ιούλιο, ενώ πριν από ένα χρόνο ήταν στο 2,6%.

Στην ΕΕ ο πληθωρισμός μειώθηκε στο 1,5% από 1,7% την ίδια περίοδο, ενώ πριν από ένα χρόνο ήταν 2,7%.

Μετά την Ελλάδα το χαμηλότερο ποσοστό πληθωρισμού στην ΕΕ εμφάνισε η Βουλγαρία (-0,7%) και η Λετονία (-0,1%), ενώ τα υψηλότερα ποσοστά παρατηρήθηκαν στην Εσθονία με 3,6%, την Ολλανδία με 2,8% και τη Ρουμανία με 2,6%.

Περισσότερα

A Cautionary Tale: The true cost of austerity and inequality in Europe

Oxfam International
September 12, 2013

European austerity programmes have dismantled the mechanisms that reduce inequality and enable equitable growth. With inequality and poverty on the rise, Europe is facing a lost decade. An additional 15 to 25 million people across Europe could face the prospect of living in poverty by 2025 if austerity measures continue. Oxfam knows this because it has seen it before. The austerity programmes bear a striking resemblance to the ruinous structural adjustment policies imposed on Latin America, South-East Asia, and sub-Sahara Africa in the 1980s and 1990s. These policies were a failure: a medicine that sought to cure the disease by killing the patient. They cannot be allowed to happen again. In A Cautionary Tale: The true cost of austerity and inequality in Europe Oxfam calls on the governments of Europe to turn away from austerity measures and instead choose a path of inclusive growth that delivers better outcomes for people, communities, and the environment.

Oxfam has also produced a series of country case studies on the damaging effects of austerity. These cover France, Germany, Greece, Iceland, Ireland, Italy, the Netherlands, Portugal, and the UK.

More

Read the Report (PDF)

Greece Case Study (PDF)

Στο 27,9% η ανεργία τον Ιούνιο - Πάνω από 1.400.000 οι άνεργοι

Καθημερινή
12 Σεπτεμβρίου 2013

Στο 27,9% αυξήθηκε το ποσοστό ανεργίας τον Ιούνιο του 2013 έναντι 24,6% που ήταν πέρυσι τον ίδιο μήνα και 27,6% που είχε διαμορφωθεί τον Μάιο του 2013.

Πλέον οι άνεργοι έχουν φθάσει στο 1.403.698 και είναι κατά 174.709 άτομα περισσότεροι σε σχέση με τον Ιούνιο του 2012 (αύξηση 14,2%) και κατά 20.254 άτομα σε σχέση με το Μάιο του 2013 (αύξηση 1,5%). Γεγονός που δημιουργεί προβληματισμό δεδομένου ότι η εποχική εργασία αυξήθηκε λόγω της τουριστικής περιόδου.

Στους άνδρες το ποσοστό ανεργίας ήταν τον Ιούνιο του 2013 24,9%, ενώ στις γυναίκες 31,9%. Δηλαδή, σχεδόν μία στις τρεις γυναίκες που αναζητά δουλειά, δεν βρίσκει.

Περισσότερα

Ελεύθερες Αγορές ή Μιζέρια;

του Αριστείδη Χατζή*

Τα Νέα
9 Σεπτεμβρίου 2013

Σε πρόσφατο άρθρο του ο Economist υπολογίζει ότι τα τελευταία 20 χρόνια τα άτομα που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας μειώθηκαν κατά 1 δισ. Από το 1990 έως το 2010 το ποσοστό των ανθρώπων που ζουν σε άθλιες συνθήκες ανέχειας στις αναπτυσσόμενες χώρες μειώθηκε από το 43% στο 21%. Αυτή η ταχύτατη βελτίωση των συνθηκών ζωής οφείλεται κυρίως στην παγκοσμιοποίηση και στο άνοιγμα των αγορών. Οι αναπτυσσόμενες χώρες αύξησαν τους ρυθμούς ανάπτυξής τους και αυτό οδήγησε σε κάθε περίπτωση σε μείωση της φτώχειας. Όσες χώρες έδωσαν ταυτόχρονα έμφαση και στην κοινωνική αλληλεγγύη, περιορίζοντας την ανισότητα, κατάφεραν να μειώσουν πολύ περισσότερο τη φτώχεια από τις υπόλοιπες. Έτσι, διαπιστώνει ο Economist τα 2/3 της μείωσης της φτώχειας οφείλονται στην ελεύθερη αγορά και την οικονομική ανάπτυξη και το 1/3 στη μείωση της ανισότητας.

Θεωρείται πλέον δεδομένο και μη αμφισβητήσιμο – τουλάχιστον σε όσους δεν είναι οικονομικά αναλφάβητοι ή αθεράπευτα παρωπιδικοί - ότι μόνο οι ελεύθερες αγορές μπορούν να δημιουργήσουν πλούτο, να οδηγήσουν σε οικονομική ανάπτυξη και να κάνουν μια χώρα και τους κατοίκους της πλουσιότερους. Όπως θεωρείται επίσης δεδομένο ότι η αγορά δημιουργεί περισσότερο πλούτο μακροπρόθεσμα εφόσον ρυθμίζεται έτσι ώστε να είναι ανταγωνιστική και όχι έρμαιο ισχυρών οικονομικών και πολιτικών ομάδων συμφερόντων. Ταυτόχρονα είναι πλέον κοινώς αποδεκτό πως η περιορισμένη (για να μη δημιουργεί αντικίνητρα) αναδιανομή του πλούτου και η στοχευμένη κοινωνική πολιτική μπορεί να βελτιώσουν σημαντικά το βιοτικό επίπεδο και να διασφαλίσουν την κοινωνική συνοχή και την πολιτική ομαλότητα. Το δίλημμα λοιπόν (αν υποθέσουμε πως υπάρχει) είναι «αγορές ή μιζέρια», καταλήγει ο Economist.

Μια από τις σημαντικότερες συμβολές στη συζήτηση για τις προϋποθέσεις λειτουργίας της αγοράς με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για μια κοινωνία οφείλεται στον Ronald Coase (Ρόναλντ Κόουζ), ο οποίος πέθανε την προηγούμενη εβδομάδα πλήρης ημερών (1910-2013). Ο Coase εντόπισε ένα σοβαρό πρόβλημα στην ελεύθερη αγορά: κάθε συναλλαγή έχει κόστος. Είναι το κόστος που οφείλεται στην έρευνα των συναλλασσομένων για να βρουν μια καλή ευκαιρία ή ένα έξυπνο επιχειρηματικό σχέδιο, το κόστος που δημιουργεί η διαπραγμάτευση που κάθε συναλλαγή απαιτεί αλλά και το κόστος εφαρμογής μιας συμφωνίας. Αυτό το κόστος των συναλλαγών, παρατήρησε ο Coase, είναι ενδογενές στην αγορά και πολλές φορές εμποδίζει τα άτομα να συνάψουν αμοιβαίως επωφελείς συμβάσεις που αυξάνουν τον κοινωνικό πλούτο.

Ευτυχώς το κόστος αυτό μπορεί να μειωθεί με διάφορους τρόπους. Οι επιχειρήσεις προσπαθούν να το μειώσουν με την καθετοποίηση της παραγωγής, το κράτος μπορεί να το μειώσει σε κάποιες περιπτώσεις με τις κατάλληλες ρυθμίσεις αλλά τις περισσότερες φορές αυτό το κόστος το μειώνουν τα ίδια τα άτομα που ανακαλύπτουν ιδιοφυείς τρόπους που κανένας κεντρικός σχεδιαστής δεν μπορεί να φανταστεί.

Βέβαια ο Coase και όσοι συνέχισαν το έργο του δεν άργησαν να επισημάνουν ότι το μεγαλύτερο μέρος του κόστους συναλλαγών δημιουργείται από το κράτος. Η Ελλάδα είναι ένα από τα διαβόητα πλέον παραδείγματα διεθνώς. Έως και τις πρόσφατες άτολμες μεταρρυθμίσεις, τις οποίες υποχρεώθηκε η χώρα μας να εφαρμόσει υπό τον κίνδυνο της χρεοκοπίας, το κόστος συναλλαγών για πολλές οικονομικές δραστηριότητες ήταν από τα υψηλότερα (ή και το υψηλότερο) στην ΕΕ. Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το κόστος συναλλαγών που δημιουργεί εμπόδια στις επενδύσεις και ειδικά στην ίδρυση μιας επιχείρησης. Έτσι, μέχρι και το 2008-9 η θέση της Ελλάδας στην κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας ως προς την «φιλικότητα» έναντι των επιχειρήσεων ήταν γειτονική με χώρες όπως η Γκάνα, η Ναμίμπια και η Υεμένη. Άλλα παραδείγματα είναι το απαράδεκτα υψηλό κόστος μεταβίβασης ακινήτων, τα κλειστά επαγγέλματα τα οποία αυξάνουν το κόστος παροχής υπηρεσιών και το άθλιο φορολογικό σύστημα. Μια ιδιαίτερα σημαντική αιτία δημιουργίας εμποδίων στις συναλλαγές είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης σε μία χώρα που κυριαρχεί η διαφθορά ενώ το κοινωνικό κεφάλαιο είναι ελλειμματικό. Δεν είναι τυχαίο ότι οι παγκόσμιοι δείκτες οικονομικής ελευθερίας κατατάσσουν την Ελλάδα στις χώρες με περιορισμένη οικονομική ελευθερία.

Μια χώρα που ακόμα και σήμερα δεν τολμά να απελευθερώσει την αγορά της για να δημιουργηθεί επιτέλους πραγματικός πλούτος (όχι αυτός που προέρχεται από επιδοτήσεις και δανεισμό) ώστε να μπορέσει να χρηματοδοτήσει ένα αξιοπρεπές κοινωνικό κράτος, είναι καταδικασμένη στη φτώχεια και τη μιζέρια, οικονομική και πολιτική.

* Ο Αριστείδης Χατζής είναι αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Εδώ θα βρεις το άρθρο σε μορφή PDF όπως δημοσιεύθηκε στα Νέα

Εδώ θα βρεις το άρθρο στην ιστοσελίδα των Νέων (μόνο για συνδρομητές)

Εδώ θα βρεις το άρθρο του Economist

Εδώ θα βρεις ένα κείμενό μου για το θεώρημα του Coase και την οικονομική ανάλυση του δικαίου

Εδώ θα βρεις τα πάντα για τη ζωή και το έργο του Ronald Coase

                

Το «Catch 22» και οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας

του Ανδρλέα Δρυμιώτη

Καθημερινή
8 Σεπτεμβρίου 2013

Το Catch 22 έγινε γνωστό από την ομώνυμη αντιπολεμική ταινία του 1970, η οποία βασίστηκε στο βιβλίο του Joseph Heller που πρωτοεκδόθηκε το 1961. Με λίγα λόγια, το «Catch 22» είναι μια κατάσταση που στα ελληνικά την αποδίδουμε καλύτερα με τον όρο «φαύλος κύκλος». Ο κεντρικός ήρωας Yossarian Orr ήθελε να σταματήσει να πετάει για να βομβαρδίζει με το αεροπλάνο. Ο μοναδικός τρόπος για να σταματήσει να πετάει ήταν να δηλώσει ότι είναι παράφρων. Δηλώνοντας όμως παράφρων, σήμαινε ότι ήταν σε θέση να κρίνει τον εαυτό του σωστά και κατά συνέπεια δεν ήταν παράφρων, άρα μπορούσε να πετάει και να βομβαρδίζει. Ουσιαστικά δεν υπήρχε τρόπος να επιτύχει τον σκοπό του.

Η ιστορία με την απαγόρευση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας είναι ένα διπλό «Catch 22», τόσο για την κυβέρνηση όσο και για τις τράπεζες. Ολο τον Αύγουστο διαβάσαμε πολλά για το θέμα αυτό, αλλά πολύ λίγα δημοσιεύματα μπήκαν στην ουσία. Δημιουργήθηκε μάλιστα ένα τέτοιο κλίμα, το οποίο ουσιαστικά δρομολογούσε την πτώση της κυβέρνησης και τη διεξαγωγή εκλογών, οι οποίες φυσικά μόνο καλό δεν θα έκαναν στον τόπο και τις οποίες δεν τις θέλει ούτε η πλειονότητα των πολιτών. Ο πρωθυπουργός πήρε προσωπικά το θέμα και έβαλε μερικές προϋποθέσεις ώστε να κατευνάσει τα πνεύματα για να αποφύγουμε το ατύχημα.

Ελάτε, όμως, να αναλύσουμε αυτό το θέμα. Ας ξεκινήσουμε με τους πολιτικούς. Πρώτη, κάποια βουλευτής της Ν.Δ. μάς δήλωσε ότι «καλύτερα να καταρρεύσει η αγορά ακινήτων, παρά να γίνει πρώτα εμφύλιος». Το οποίο ερμηνεύεται ότι αν επιτραπούν οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας, θα γίνει εμφύλιος. Ζήλεψε τη δόξα της συναδέλφου της κάποια άλλη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και υπερθεμάτισε με την απίθανη δήλωση ότι «εάν το δίλημμα είναι ένα εκατομμύριο ξεσπιτωμένοι ή εκλογές, τότε είναι εύκολο δίλημμα. Δεν πρέπει κανείς να φοβάται τις εκλογές». Και οι δύο δηλώσεις δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα και έχουν γίνει μόνο για να δείξουν οι πολιτικοί τη λαϊκή ευαισθησία τους. Ως συνήθως, όμως, παρασυρόμενοι από τον λαϊκισμό τους, αντί να σκέφτονται τους πολλούς, χαϊδεύουν τα αυτιά των ολίγων.

Περισσότερα

Αποκλιμάκωση - έκπληξη της ύφεσης στο 3,8%

Καθημερινή
6 Σεπτεμβρίου 2013

Στο 3,8% υποχώρησε ο ρυθμός συρρίκνωσης της ελληνικής οικονομίας κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2013. Πρόκειται για μια «θετική έκπληξη» όπως αναφέρουν αρμόδιοι παράγοντες, αν και σε μεγάλο βαθμό υπήρχαν οι προσδοκίες στο οικονομικό επιτελείο ότι θα μπορούσαν τα νέα από το μέτωπο του ΑΕΠ να είναι καλά.

Με αυτό το δεδομένο, η ύφεση στο πρώτο εξάμηνο του έτους διαμορφώθηκε στο 4,7% και ο στόχος για συρρίκνωση της τάξης του 4,2% σε ολόκληρο το έτος μοιάζει πλέον εφικτός, δεδομένου ότι ακόμα δεν έχουν περιληφθεί οι θετικές επιπτώσεις ολόκληρης της τουριστικής περιόδου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) αναθεώρησε αισθητά τις προσωρινές εκτιμήσεις της για το ΑΕΠ του δευτέρου τριμήνου, αφού πριν από περίπου ένα μήνα εκτιμούσε ότι η ύφεση ήταν της τάξης του 4,6%. Ωστόσο, όπως επισημαίνει η ΕΛΣΤΑΤ τελικά η ύφεση του δευτέρου τριμήνου υπολογίζεται σε 3,85 και η διαφορά αυτή είναι αποτέλεσμα της χρησιμοποίησης στοιχείων που δεν ήταν διαθέσιμα κατά την πρώτη εκτίμηση.

Περισσότερα

Eleni Panagiotarea, "Greece in the Euro: Economic Delinquency or Systemic Failure?"

Is Greece an economic delinquent or a victim of systemic failure? The question and its answer have wider resonance: the Euro - a currency without a state - was always going to be about owning and sharing responsibility in a less than perfect monetary union, in a more than troubled world. Combining historical perspective with up-to-date analysis, and using elite interviews published for the first time, this book foregoes apportioning blame, in favour of delving into the complex forces that turned a sovereign debt crisis into a crisis for the eurozone. In the process, it subjects theoretical insights on rule-following and compliance to fresh empirical testing, while introducing a concept of policy ostrichism. Greece in the Euro: Economic Delinquency or System Falure? contributes to three important debates about the euro area crisis: the 'new' economic governance versus the old approach, the IMF/EU experiment in problem solving and, finally, the democratic ownership of the national economic policy process.

The Europeans have engaged in a protracted and often highly uncivilized blame game as the euro crisis moves from one phase to the next. This book examines the interaction between national and systemic failure, with Greece as a test case. It is lucid, well documented and cogently argued. And it pulls no punches.

Professor Loukas Tsoukalis, University of Athens

Those who have been puzzled by the unravelling of the political contract that underlay European economic and monetary union will find much of value in this study. Examining the strength of weak institutions, Eleni Panagiotarea shows, through meticulous analysis of the evidence and the use of interviews, how the political commitments involved in the design of monetary union could not be sustained.

Professor Albert Weale, FBA School of Public Policy, University College London

An informed and balanced account of how Greece and the euro-zone got into this mess. It introduces the reader to the complexities of reforming Greece and to the shallowness of the Ordo-liberal design for the euro.

Professor Kevin Featherstone, Eleftherios Venizelos Chair in Contemporary Greek Studies European Institute, London School of Economics

Βελτιώνεται η ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας διεθνώς

Το Βήμα
4 Σεπτεμβρίου 2013

Βελτίωση κατέγραψε η θέση της Ελλάδας στην κατάταξη του World Economic Forum για την ανταγωνιστικότητα. Φέτος η χώρα μας κατέλαβε την 91η θέση μεταξύ 148 χωρών,, όταν πέρυσι καταλάμβανε την 96η θέση μεταξύ 142 κρατών.

Η Ελλάδα κατατάσσεται τελευταία μεταξύ των κρατών της Ευρωζώνης, ωστόσο οι συντάκτες της έκθεσης αναγνωρίζουν πως η ελληνική κυβέρνηση εργάζεται προς την κατεύθυνση της υπέρβασης των δυσκολιών. Αγκάθια στην αξιολόγηση του World Economic Forum παραμένουν η διαφθορά, το πολιτικό περιβάλλον, το φορολογικό πλαίσιο, η πρόσβαση στη χρηματοδότηση και η γραφειοκρατία.

Ιδιαίτερα χαμηλές είναι οι επιδόσεις που καταγράφει η Ελλάδα στο μακροοικονομικό περιβάλλον, όπου καταλαμβάνει την προτελευταία θέση (147) της κατάταξης, αλλά και στην ανάπτυξη της χρηματοπιστωτικής αγοράς (137η θέση). Στην αποδοτικότητας της αγοράς εργασίας λαμβάνει την 127η θέση, στην αποδοτικότητα της αγοράς αγαθών την 108η θέση, ενώ και σε θέματα καινοτομίας η Ελλάδα βρίσκεται στην 87η θέση, καθώς διαπιστώνονται υστερήσεις.

Περισσότερα

Κατεβάστε την έκθεση

The Three Types of Austerity

by Frank Hollenbeck

Mises Daily
September 4, 2013

Reading the financial press, one gets the impression there are only two sides to the austerity debate: pro-austerity and anti-austerity. In reality, we have three forms of austerity. There is the Keynesian-Krugman-Robert Reich form which promotes more government spending and higher taxes. There is the Angela Merkel form of less government spending and higher taxes, and there is the Austrian form of less spending and lower taxes. Of the three forms of austerity, only the third increases the size of the private sector relative to the public sector, frees up resources for private investment, and has actual evidence of success in boosting growth.

Let’s take a closer look at the Merkel form of austerity being implemented in Europe in which governments “plan” to cut their spending and raise tax revenues. Of course, “planned” cuts are not actual cuts. Four years after the crash of 2008, the UK government had only implemented 6 percent of planned cuts in spending and only 12 percent of planned cuts in benefits. In almost all European countries, government spending is higher today than it was in 2008. A new study by Constantin Gurdgiev of Trinity College in Dublin examined government spending as a percentage of GDP in 2012 compared with the average level of pre-recession spending (2003–2007). Only Germany, Malta, and Sweden had actually cut spending.

Although several governments have raised tax rates, tax revenues have collapsed in response. The large and growing black markets in Greece, Italy, Spain, and even France are a testament to wrongheaded European tax policies. Current commitments to reign in tax fraud are a joke when tax rates are already at nosebleed levels.

More

Οικονομική Κρίση και Αναλφαβητισμός

του Δημήτρη Δημητράκου

3 Σεπτεμβρίου 2013

Οι οικονομικές γνώσεις παίζουν σημαντικό ρόλο σε μια κοινωνία, και ο ρόλος αυτός είναι θεσμικός, με τη ευρύτερη έννοια της λέξης, που περιλαμβάνει τα έθη και τις γνώσεις, δηλαδή, την κουλτούρα (Douglass North, Oliver Williamson, Elinor Ostrom). Με αυτή τη έννοια, το γενικό επίπεδο των οικονομικών γνώσεων, της κατανόησης των οικονομικών φαινομένων και της οικονομικής πολιτικής, παίζουν σημαντικό θεσμικό ρόλο σε μια κοινωνία.

Το γεγονός ότι στην Ελλάδα επικρατεί πρωτοφανής άγνοια και κυρίως κατανόηση της οικονομίας έχει αγνοηθεί εντελώς από όσους έχουν καταβάλει αξιόλογες, κατά τα άλλα, προσπάθειες να αναλύσουν το Ελληνικό Νόσημα τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα την πρόσφατη κρίση και τις συνέπειες της στη χώρα μας.

Δεν εννοώ ότι ο μέσος άνθρωπος δεν έχει γενικότερη πρακτική ενημέρωση όσον αφορά τα οικονομικά. Ο πρακτικός επιχειρηματίας, ο λογιστής, ο οικονομικός δημοσιογράφος και πλείστοι άλλοι στον ιδιωτικό ή στο δημόσιο τομέα που είναι σε θέση να διαβάσουν και να καταλάβουν το οικονομικό κομμάτι μιας καθημερινής εφημερίδας, αντιλαμβάνονται αρκετά καλά σε κάθε φάση «τι γίνεται». Ακόμη και αν τους λείπουν θεωρητικές γνώσεις, έχουν συναίσθηση της οικονομικής πραγματικότητας που τους περιστοιχίζει.

Υπάρχουν, όμως, και οι μη μέσοι άνθρωποι. Μπορεί να είναι κινητοποιούμενοι συνδικαλιστές, πολιτικοί (στη μεγάλη τους πλειονότητα), φοιτητές που ενδιαφέρονται κυρίως για το «φοιτητικό κίνημα», διανοούμενοι εγνωσμένης κοινωνικής ευαισθησίας, τηλεοπτικοί αστέρες ή αοιδοί σε ρόλο εθνικών γκουρού. Κοινό τους σημείο: η απόλυτη άγνοια οικονομικών φαινομένων, σχέσεων, μεγεθών, πραγματικοτήτων.

Σύστοιχο με αυτό είναι τόσο η «πονοψυχιάρικη» προσέγγιση στα οικονομικά προβλήματα, όσο και η ετοιμότητα να καταδικασθεί ο «νεοφιλελευθερισμός» - ένα πολύμορφο τέρας, πολλαπλώς απειλητικό έως και σατανικό, πλην όμως ανεπίγνωστης φύσης και προέλευσης. Και η προσέγγιση αυτή έχει πέραση σε ένα κοινό που είναι οικονομικώς αναλφάβητο, ευεπίφορο σε βαρούφες που προβάλλονται κάθε τόσο με ύφος και σοβαροφάνεια, συχνά με προκλητικότητα, χωρίς να υπάρχει ούτε καν υποψία ότι αποτελούν κενά νοήματος κελύφη.

Μπορεί να γίνει αντιληπτό σε γενικές γραμμές το μέγεθος αυτού του οικονομικού αναλφαβητισμού αν επισκεφθεί κανείς την ελληνική βικιπαίδεια και διαπιστώσει την πενία της σε βασική οικονομική ορολογία. Εντελώς πρόχειρα και δειγματοληπτικά σημειώνω την ανυπαρξία των εξής όρων:

aggregate demand (συνολική ζήτηση)
effective demand (ενεργός ζήτηση)
(economic) rent (πρόσοδος)
scarcity (στενότητα, σπάνις)
trade-off theory (θεωρία αντισταθμίσματος)
opportunity cost (ευκαιριακό κόστος)
transfer payment (μεταβίβαση πληρωμών)
transactions cost theory (θεωρία συναλλακτικού κόστους)

Για αυτές τις έννοιες υπάρχουν καταχωρήσεις στη Wikipedia στα βουλγαρικά, στα καταλανικά, στα βοσνιακά, στα ισλανδικά μεταξύ άλλων.

Υπάρχει, πάντως, μια ελληνική καταχώρηση στη βικιπαίδεια, [Οικονομικά της προσφοράς] που είναι όλα τα λεφτά από άποψη αντικειμενικότητας, θεωρητικής σοβαρότητας και επιστημονικού ήθους. Ένα απόσπασμα θα πείσει και τον πιο διστακτικό.

Τα οικονομικά της προσφοράς είναι μια ετερόδοξη (δηλαδή μη αποδεκτή από τους περισσότερους οικονομολόγους) σχολή στα οικονομικά η οποία δίνει υπερβολική σημασία στο ρόλο που παίζουν τα φορολογικά κίνητρα στη συμπεριφορά της οικονομίας…
Τα βασικά της σημεία συνοψίζονται στους ισχυρισμούς: (1) Η μείωση των φορολογικών συντελεστών αυξάνει τα φορολογικά έσοδα. (2) Οι φορολογικές ελαφρύνσεις επιδρούν τόσο πολύ θετικά στην πλευρά της προσφοράς[1] που τελικά αυξάνεται ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης και μειώνεται ο πληθωρισμός.
Οι απόψεις αυτές δεν έπεισαν ποτέ σχεδόν κανέναν, εκτός από μία μικρή ομάδα οικονομολόγων. [Ακολουθεί ως υποσημείωση: «σήμερα σε αυτή τη μικρή ομάδα περιλαμβάνεται ο διεθνούς φήμης γκουρού των οικονομικών Πρετεντέρης καθώς και σύσσωμοι οι οικονομικοί εγκέφαλοι της ΝΔ»].Έχουν πλέον εντελώς απορριφθεί.

Μιλάμε για επίπεδο, όχι αστεία! Και είναι ανεκτό, από τη στιγμή που βρίσκεται σε απόλυτη αντιστοιχία με τον κρατούντα οικονομικό αναλφαβητισμό.

On Europe, Germany is having its cake and eating it

by Mats Persson

Daily Telegraph
September 3, 2013

Man kann nicht auf zwei Hochzeiten tanzen. That’s German and it means ”You can’t dance at two weddings” – the Prussian proverbial version of having one’s cake and eating it.

In Europe, that’s exactly what Germans want to do. Like most other nationalities in the EU, Germans are internally conflicted. For obvious reasons, Germans tend to be “pro-European” in temperament, and will give you the occasional pro-EU speech to back it up.

However, when it comes to down to actual policy, German support for “more Europe” is heavily caveated. You often hear loose talk in Berlin about the need to move towards a “political union” or a “federal Europe”. This confuses external observers, particularly UK ones, as they actually think the Germans mean it.

More