Ολαντρεού και οι χρήσιμοι ηλίθιοι

του Νίκου Μαραντζίδη

Protagon
24 Μαΐου 2012

Τελικά ο έρωτας για τον Γάλλο Πρόεδρο Ολάντ, από τη στιγμή της εκλογής του, κράτησε μόλις μία εβδομάδα. Την δεύτερη έγινε Ολαντρεού και την τρίτη πιθανόν θα ανακηρυχτεί σε «αποστάτη Κάουτσκι». Το μόνο που αξίζει κανείς να σημειώσει είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ σπάει όλα τα ρεκόρ. Τουλάχιστον, η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση Κερένσκι στη Ρωσία έμεινε ένα καλοκαίρι στην εξουσία πριν την ανατρέψουν οι κομμουνιστές τον Οκτώβριο. Εδώ οι δικοί μας νεοκομμουνιστές δεν κρατήθηκαν ούτε για δέκα μέρες. Απειλούν να στείλουν και τον Ολάντ, στο Μαρόκο, να κάνει παρέα στον Σαρκοζί.

Με ύφος μάγκα συνδικαλιστή φοιτητικού αμφιθεάτρου, ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ επαναπροσδιόρισε τα όρια της διπλωματικής συμπεριφοράς στον σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτισμό. Μπορείς να πηγαίνεις στη χώρα ενός νέο-εκλεγμένου προέδρου μεγάλης δύναμης και εκεί να κάνεις προσβλητικές δηλώσεις, να μιλάς όπως στο καφενείο με τους φίλους σου, και να λες ατάκες κοιτώντας δεξιά και αριστερά χαμογελαστά για να δεις αν περνιέσαι για τον ξύπνιο της παρέας. Απορώ γιατί δεν τον μούντζωσε κιόλας. Έτσι δεν έκαναν οι φίλοι του οι «αγανακτισμένοι» στην πλατεία απευθυνόμενοι προς το κοινοβούλιο; Αυτά όμως είναι λεπτομέρειες. Εδώ που φτάσαμε, η ουσία βρίσκεται αλλού.

Η διαρκής αναφορά στους Γάλλους σοσιαλιστές σε όλη τη διάρκεια της προηγούμενης προεκλογικής καμπάνιας αποδείχτηκε πως ήταν ένα από τα πολλά τρυκ για να πειστούν οι αφελείς, πως ο ΣΥΡΙΖΑ εγγράφεται μέσα σε ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο προοδευτικών δυνάμεων που μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα προς τις κατευθύνσεις εκείνες που το ελληνικό εκλογικό σώμα επιθυμεί.

Περισσότερα