Το ακροδεξιό σοκ

του Θανάση Διαμαντόπουλου

Τα Νέα
7 Μαΐου 2012

Δεν είναι λίγες οι στιγμές όπου οι λαοί οδηγούν στο νεκροταφείο της ιστορίας ηγέτες, θεσμούς και πολιτικά συστήματα, μόνο και μόνο για ν' αρχίσουν λίγο αργότερα να ολοφύρονται μπροστά στο μνήμα τους και να εύχονται την ανάστασή τους. Δεν ξέρω, επομένως, εάν η χθεσινή λαϊκή ετυμηγορία αποδειχθεί εθνικά καταστροφική, ούτε καν εάν - και πότε - ο ελληνικός λαός θα νοσταλγήσει ό,τι χθες κατεδάφισε. Εκ των πραγμάτων, από τα αναρίθμητα μηνύματα της χθεσινής κάλπης ένα μόνο μπορεί κανείς να επιλέξει προς διερεύνηση - και η δική μου επιλογή είναι η εκλογική εκτόξευση της Χρυσής Αυγής. Και αυτό διότι λαϊκίστικες, ανεύθυνες ή ακροαριστερές πολιτικές δυνάμεις ευημέρησαν πολιτικά και άλλες στιγμές της ιστορίας μας, ενώ αντίθετα εκλογικά αξιομνημόνευτα φιλοφασιστικά ή υπερεθνικιστικά κόμματα, με αξιακό υπόβαθρο σημαντικά αποκλίνον από τα θεωρούμενα ως κυρίαρχα ιδεολογικά προτάγματα της ελληνικής κοινωνίας, σ' αυτά τα χώματα δεν ευδοκίμησαν ούτε καν κατά τον μεσοπόλεμο (ίσως λόγω της οικογενειακής αλληλοϋποστήριξης, που εμπόδιζε στη χώρα μας τη μετατροπή της ανέχειας σε εξαθλίωση).

Πώς λοιπόν μπορεί να ερμηνευθεί αυτή η εξέλιξη; Αραγε μήπως το «αδιαπέραστο» της ελληνικής κοινωνίας από ακροδεξιά ιδεολογήματα ήταν απλά μια αυτοκολακευτική - ναρκισσιστική εικόνα; Ή, απλώς, πρόκειται για την ακραία και τελικά αναπόφευκτη κατάληξη σωρευμένων παθολογιών, αδράνειας και αβελτηρίας του πολιτικού μας συστήματος;

Περισσότερα