Δουλειά

του Γιώργου Λακόπουλου

Τα Νέα
15 Δεκεμβρίου 2012

Σε όλα τα συστήματα οργάνωσης της εργασίας στην Ιστορία υπήρχε ιεραρχία. Με διάφορες παραλλαγές, στο τέλος κάποιος είχε την ευθύνη να αποφασίσει πώς διατάσσεται το προσωπικό, ποιο είναι το αντικείμενο, οι προτεραιότητες, οι στόχοι και οι κανόνες. Αλλά και πώς θα γίνει εν τέλει η αξιολόγηση του έργου, της εργασίας και των εργαζομένων. Αυτή η αξιολόγηση είχε συνέπειες - καλές και καλές. Στις καλές υπήρχαν αμοιβές και έπαινοι. Στις κακές επιβάλλονταν περιορισμοί και τιμωρία. Η διαφορά είναι ότι σε άλλες περιπτώσεις η τιμωρία θα μπορούσε να είναι ο αποκεφαλισμός, σε άλλες η εκτόπιση και σε άλλες απλώς η απόλυση.

Ετσι είχαν και έχουν τα πράγματα, παντού και πάντα με μία μόνο εξαίρεση: το ελληνικό Δημόσιο. Το προσωπικό του ελληνικού κράτους θεωρεί ότι ουδείς μπορεί να του θέτει στόχους, περιορισμούς, καθήκοντα και πολύ περισσότερο να το αξιολογεί αναλόγως. Ταυτόχρονα το ελληνικό Δημόσιο είναι ο μοναδικός εργοδότης στον πλανήτη που έχει αποποιηθεί των δικαιωμάτων του να ορίζει την οργάνωση της εργασίας, όπως κρίνει πιο αποδοτικό και χρήσιμο για τους πολίτες - πελάτες του.

Περισσότερα