Η τελευταία ευκαιρία: αρετή και τόλμη, ή φαντασία και παρηγορία;

του Γιώργου Β. Δερτιλή

Το Βήμα
9 Δεκεμβρίου 2012

Eδώ και ενάμιση σχεδόν αιώνα, τα θεμελιώδη προβλήματα του ελληνικού φορολογικού συστήματος διαιωνίζονται σε έναν φαύλο κύκλο:

• Αθλια οργάνωση, χαμηλή αποδοτικότητα και άνιση κατανομή της φορολογίας.
• Υπερ-φορολόγηση των φτωχών και των μισθωτών.
• Υπο-φορολόγηση των πλουσίων (κυρίως λόγω φοροδιαφυγής).
• Φοροδιαφυγή πλουσίων και μικρομεσαίων πλην μισθωτών.
• Δωροδοκία και δωροληψία με την ανοχή των κυβερνώντων.
• Γενικευμένη δυσπιστία των πολιτών προς το κράτος.

Σε διάφορα δημοσιεύματα εδώ και τριάντα χρόνια καταγράφω τα ιστορικά αίτια αυτών των προβλημάτων, επιμένοντας ότι η διαιώνισή τους οφείλεται στις πράξεις όλων μας και κυρίως της ηγεσίας μας - πολιτικής, κοινωνικής και πνευματικής, με ελάχιστες δυστυχώς εξαιρέσεις. Σήμερα, το φορολογικό σύστημα βρίσκεται στο επίκεντρο της κρίσης. Οι πιο πρόσφατες απόπειρες μεταρρύθμισής του απέτυχαν όλες, από τη γενναία μεταρρύθμιση του 1955 που το εκσυγχρόνισε για πρώτη φορά, έως τις προσπάθειες της Μεταπολίτευσης. Γιατί άραγε; Επειδή όλες συνάντησαν αντιστάσεις - και μέσα από το σύστημα και εκ των άνω και εκ των κάτω.

Το ίδιο το σύστημα ευνοούσε την αυθαιρεσία των εφοριακών και εξωθούσε τους έντιμους και ικανούς στο περιθώριο, τους αήθεις στη δωροληψία και τους διορισμένους εκ των άνω στο ρουσφέτι και στην παραταξιακή συναλλαγή.

Περισσότερα