Η δημόσια τάξη ως πολιτικό πλεονέκτημα

του Στάθη Ν. Καλύβα

Καθημερινή
20 Ιανουαρίου 2013

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της πρόσφατης επικαιρότητας υπήρξε η διχοτόμησή της. Από τη μία κυριάρχησε η λίστα Λαγκάρντ και από την άλλη εμφανίστηκε η θεματολογία των καταλήψεων, της αταξίας και της τρομοκρατίας. Μπορεί η συντριπτική πλειονότητα των παρατηρητών να θεώρησε τη λίστα Λαγκάρντ ως πιθανή αφετηρία τεράστιων πολιτικών αναταράξεων, όμως φαίνεται πως οι ουσιαστικές εξελίξεις σημειώθηκαν στο μέτωπο του «νόμου και της τάξης». Η πολιτική επιστήμη έχει αναδείξει δύο θεματικές που μας βοηθούν να κατανοήσουμε πώς η παροχή της δημόσιας τάξης μπορεί να αποδειχθεί πολιτικά επικερδής – και αυτό, ανεξάρτητα από τη δεοντολογική της ορθότητα, είναι διαφορετικό θέμα. Πρόκειται αφενός για τον πολυδιάστατο χαρακτήρα του πολιτικού ανταγωνισμού και αφετέρου για τον ρόλο των συναισθηματικών εμπλοκών στην πολιτική.

Ο πολιτικός ανταγωνισμός αναπτύσσεται σε περισσότερες από μία διαστάσεις. Η κύρια διάστασή του είναι συνήθως οικονομική/αναδιανεμητική, χωρίς όμως να είναι ούτε η μόνη ούτε αναγκαστικά η σπουδαιότερη. Για δεκαετίες, π.χ., το πολιτειακό ζήτημα κυριάρχησε στην ελληνική πολιτική ζωή και έως πρόσφατα ο άξονας του πολιτικού ανταγωνισμού αντανακλούσε την κληρονομιά του εθνικού διχασμού μοναρχικών και δημοκρατικών. Πρόσφατα, η κρίση επέφερε μια μερική αναδιάταξη του πολιτικού ανταγωνισμού, τέμνοντας τον άξονα του δικομματισμού με αυτόν του Μνημονίου, που αποτέλεσε τη βάση για την πολιτική εκτόξευση περιθωριακών ώς τότε ή εντελώς νέων πολιτικών σχηματισμών.

Η κεντρική πολιτική πρόκληση που αντιμετωπίζει η τρικομματική κυβέρνηση (και η Νέα Δημοκρατία ως βασικός της κορμός), είναι η μετατόπιση του πολιτικού ανταγωνισμού από τον άξονα του Μνημονίου. Το 2013 θα είναι οικονομικά δύσκολη χρονιά, παρότι η βαθμιαία μείωση της οικονομικής αβεβαιότητας που διέλυσε την ελληνική οικονομία πολύ περισσότερο απ’ ό,τι όλα τα μέτρα του Μνημονίου μαζεμένα, ήδη προσπορίζει κάποια πολιτικά οφέλη στην κυβέρνηση. Από την άποψη αυτή, η καταπολέμηση της αταξίας αποτελεί προνομιακό πεδίο γι’ αυτήν, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που αναρωτιέται κανείς γιατί καθυστέρησε τόσο.

Περισσότερα