Ανακεφαλαιώνοντας τα βασικά

της Ελίζας Παπαδάκη

Τα Νέα
8 Ιουνίου 2011

Στις δύσκολες µέρες που έχουµε µπροστά µας, µέχρι να κατασταλάξουν κυβέρνηση και Βουλή αν µπορούν να υιοθετήσουν ένα αποτελεσµατικό Μεσοπρόθεσµο ∆ηµοσιονοµικό Πρόγραµµα – γιατί, αν όχι, οδεύουµε προς άλλες εξελίξεις, απρόβλεπτες και αρκετά ανησυχητικές –, καλό είναι οι πολίτες της χώρας, «Αγανακτισµένοι» ή όχι, να σκεφτούµε µερικά πράγµατα. Και το πρώτο είναι ότι σε κάθε περίπτωση πρέπει να µηδενίσουµε το δηµόσιο έλλειµµα, να φέρουµε σε ισορροπία τα έσοδα και τις δαπάνες του κρατικού προϋπολογισµού καθώς και του ευρύτερου δηµόσιου τοµέα. Αυτή η υποχρέωση δεν µας επιβλήθηκε από την τρόικα, προέκυψε τους πρώτους µήνες του 2010 όταν, για λόγους που αδυνατούσαµε να επηρεάσουµε, οι αγορές έκλεισαν για εµάς: αξίωναν υπέρογκα επιτόκια και δεν γινόταν πια να χρηµατοδοτήσουµε το έλλειµµα, όπως όλα τα προηγούµενα χρόνια αφότου µπήκαµε στο ευρώ. «Έκριναν», µετά τη µεγάλη χρηµατοοικονοµική κρίση, ότι το αυξανόµενο χρέος της χώρας κινδύνευε να πάψει να εξυπηρετείται.

Με το δάνειο των 110 δισ.ευρώ η Ε.Ε. και το ∆ΝΤ µας έδωσαν τη δυνατότητα να προσαρµοστούµε στο µηδενικό έλλειµµα µέσα σε τέσσερα χρόνια αντί αµέσως, οπότε αποφεύχθηκαν κοινωνικές επιπτώσεις πολύ πιο βάναυσες εδώ, ένας ισχυρός, επικίνδυνος κλονισµός στην ευρωζώνη και το τραπεζικό της σύστηµα. Το Μνηµόνιο είναι µια «συνταγή», ένα σύνολο µέτρων ώστε να επιτευχθεί ο µηδενισµός του δηµοσίου ελλείµµατος έως το 2015: περικοπές δηµοσίων δαπανών, αύξηση φορολογικών συντελεστών και άλλα µέτρα προκειµένου να αυξηθούν τα δηµόσια έσοδα, ευρύτερες πολιτικές µε στόχο να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονοµίας, να περιοριστεί το κόστος ώστε να αγοράζονται περισσότερα εγχώρια προϊόντα και υπηρεσίες, να αυξηθούν ξανά παραγωγή και απασχόληση. Ο ισχυρισµός ότι «απέτυχε» το Μνηµόνιο δεν ευσταθεί. Εξαρχής είχε δηλωθεί ξεκάθαρα ότι αν κάποια µέτρα δεν αποδίδουν, θα συµπληρώνονται µε άλλα ώστε να επιτυγχάνονται οι ποσοτικοί στόχοι. Κατά πρώτο λόγο αυτό αφορά τα φορολογικά έσοδα, όπου η κυβέρνηση διαπραγµατεύθηκε µεγαλύτερη αύξησή τους από όσο θεωρούσε ρεαλιστικό η τρόικα, προσπαθώντας να γλιτώσει δαπάνες και απολύσεις. Σε ένα πράγµα όντως έπεσε έξω το Μνηµόνιο: στην πρόβλεψη ότι από το 2012 η Ελλάδα θα δανειζόταν ξανά από τις αγορές για να αναχρηµατοδοτήσει χρεολύσια. Τέτοια επιστροφή δεν φαίνεται δυνατή, για λόγους που σχετίζονται λιγότερο µε τη δική µας πορεία, περισσότερο µε τις ευρωπαϊκές και διεθνείς εξελίξεις. Άνοιξε, έτσι, στην Ευρώπη µια δύσκολη συζήτηση για να χορηγηθεί νέο δάνειο στη χώρα µας.

Περισσότερα