του Γιάννη Μαρίνου
Το Βήμα
26 Ιουνίου 2011
Τα ιλαροτραγικά γεγονότα της προηγούµενης εβδοµάδας, όπου το πολιτικό προσωπικό της χώρας έδειξε πόσο κατώτερο των περιστάσεων είναι, κατέληξαν σε µια κυβέρνηση συγκόλλησης φθαρµένων παλαιοπασοκικών υλικών η οποία ελάχιστη αισιοδοξία επιτρέπει. Καθώς όµως η ψήφος εµπιστοσύνης προαναγγέλλει (;) και έγκριση του πολυαµφισβητούµενου δεύτερου µνηµονίου και άρα εκταµίευση της πολυπόθητης πέµπτης δόσης του δανείου της τρόικας, παρέχεται ίσως χρόνος για σοβαρό προβληµατισµό και αφύπνιση για να προληφθεί η συµφορά της πτώχευσης. Αυτό το time-out επιτρέπει στη στήλη να επικεντρώσει και πάλι την προσοχή της σε αυτό που τόσο ωµά επισήµαινε ο ιδρυτής της οικονοµικής επιστήµης Ανταµ Σµιθ:
«Είναι η µεγαλύτερη αναίδεια και έπαρση οι βασιλιάδες και οι υπουργοί να υποκρίνονται ότι µεριµνούν για την οικονοµία των πολιτών και συγκρατούν τις δαπάνες τους. Είναι οι ίδιοι πάντα χωρίς εξαιρέσεις οι πιο σπάταλοι στην κοινωνία». Το επιβεβαιώνει ο πρόσφατος ανασχηµατισµός της κυβέρνησης. Μολονότι κάπως ολιγοµελέστερη, δεν παύει να αδιαφορεί για τη σπατάλη των ολοένα και λιγότερων δηµοσίων εσόδων και των δυσβάστακτων δανείων. Πολύ πρόσφατα είχα επισηµάνει πόσο ανεύθυνο και προκλητικό είναι να επαγγέλλονται κυβερνών κόµµα και αντιπολίτευση ότι θα περιορίσουν τη σπατάλη πράττοντας το αντίθετο. Ακόµη και σήµερα, που κόβουν µισθούς και συντάξεις και φορολογούν βαρύτατα τα πάντα, εν τούτοις υπόσχονται απλώς να περιορίσουν και όχι να καταργήσουν κάθε είδους δαπάνη που είναι περιττή και συνεπώς σπάταλη. Το ότι το υπόσχονται απλώς και δεν το εννοούν το αποδεικνύει και η νέα σύνθεσητης κυβέρνησης.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment