Protagon.gr
23 Ιουνίου 2011
Όλοι μας αναγνωρίζουμε ότι ο τρόπος με τον οποίο απέκτησε κανείς τον πλούτο του είναι πολύ σημαντικός για την νομιμοποίησή του. Αν κανείς προκειμένου να πλουτίσει έκλεψε ή δολοφόνησε -αν γενικώς χρησιμοποίησε παράνομα μέσα- τότε θεωρούμε ότι ο πλούτος του είναι άδικος και ότι θα πρέπει να του αφαιρεθεί. Αυτό είναι ακριβώς το νόημα των νόμων περί «πόθεν έσχες» που άλλωστε υποστηρίζονται από όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος. Στη σημερινή εποχή ιδιαίτερα ο πλούτος που έχει αποκτηθεί από την φοροδιαφυγή θεωρείται κατ’ εξοχήν παράνομος και οι διατάξεις περί «πόθεν έσχες» σε σημαντικό βαθμό στοχεύουν στην ανακάλυψη και ποινικοποίηση αυτού του είδους πλουτισμού.
Όμως παραδόξως οι διατάξεις περί «πόθεν έσχες» δεν αναφέρονται σε ένα άλλο είδος πλουτισμού εξίσου άδικο και παράνομο όσο αυτός που προκύπτει από την φοροδιαφυγή: Το εισόδημα το οποίο χορηγεί σε κάποιον το δημόσιο, στο βαθμό που αυτός έχει διορισθεί «με μέσο», «από το παράθυρο»-με άλλα λόγια στο βαθμό που δεν κατέλαβε την θέση του στην βάση των προσόντων του αλλά ως το αποτέλεσμα διακριτικής μεταχείρισης της πολιτικής εξουσίας. Όμως η πρακτική του «παράνομου διορισμού» θα έπρεπε να είναι εξίσου καταδικαστέα και ποινικά κολάσιμη με την πρακτική της φοροδιαφυγής. Διότι όπως ακριβώς κάποιος ζημιώνει το κοινωνικό σύνολο φοροδιαφεύγοντας, έτσι ζημιώνει και το κοινωνικό σύνολο αν διορισθεί με υποδεέστερα προσόντα (και παραγωγικότητα) σε σχέση με κάποιον άλλο που έχει καλύτερα προσόντα και κατά συνέπεια έχει μεγαλύτερη παραγωγικότητα.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment