Ν' αλλάξει χέρια το κράτος

του Μπάμπη Παπαδημητρίου

Καθημερινή
23 Οκτωβρίου 2011

Γιατί χρειάζεται να επιβάλει φορολογικά μέτρα που αναλογούν στο 16% του ΑΕΠ για να μειώσει το κρατικό έλλειμμα στο 9% το 2011 από το 15,5% του έτους εκκίνησης, το 2009; Πολύ απλά γιατί η δυναμική των ελλειμμάτων, δηλαδή η φόρα που είχε πάρει το κράτος ήταν τέτοια. Η αύξηση του ελλείμματος δεν προκύπτει από λανθασμένες αποφάσεις που λαμβάνονται στην τρέχουσα διαχείριση από την εκάστοτε κυβέρνηση. Παλαιότερες αποφάσεις, που επέβαλαν δαπάνες χωρίς να έχουν προβλέψει τη χρηματοδότησή τους, δημιουργούν το φαινόμενο της δημοσιονομικής χιονοστιβάδας.

Ισχύει ακόμη και στις καλύτερες κρατικές ενέργειες. Σκεφτείτε ένα μεγάλο περιφερειακό νοσοκομείο. Οταν κτίζεται, εμφανίζονται οι γκρίνιες για την καθυστέρηση στην ολοκλήρωση του έργου. Ο οικονομικός σχεδιασμός του έργου έχει ξεπεραστεί. Τα κοινοτικά κονδύλια έχουν τελειώσει. Ο προϋπολογισμός του φορέα του έργου και του αρμόδιου υπουργείου δεν επαρκεί. Ο υπουργός Οικονομικών αντιδρά. Οι κατασκευαστικές εταιρείες σταματούν τα μηχανήματα. Κάποτε όμως οι αντιδράσεις «διευκολύνουν» και το νοσοκομείο θα τελειώσει, με όποιο κόστος, πολύ μεγαλύτερο από το αρχικώς σχεδιασθέν, θα ολοκληρωθεί.

Ακολουθεί ο μηχανολογικός και ανθρώπινος εξοπλισμός του. Επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη. Και το δράμα κορυφώνεται με τη λειτουργία του. Δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένα δημόσιο έργο για το οποίο είχε ποτέ γίνει πρόβλεψη δαπανών όταν πλέον θα λειτουργεί. Δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένα δημόσιο έργο για το οποίο να συντάχθηκε σοβαρή και αξιόπιστη μελέτη κόστους-ωφέλειας. Δεν πρέπει να υπάρχει ούτε μια δημόσια λειτουργία που καταργήθηκε επειδή μια νεότερη επένδυση (άρα και δαπάνη) την αντικατέστησε.

Η κρατική μηχανή, τις τελευταίες δεκαετίες, απλώς προσθέτει λειτουργίες, υπηρεσίες, ανθρώπους και δαπάνες. Τεράστιες δαπάνες. Που γίνονται κολοσσιαίες επειδή πολλαπλασιάζονται με τον πληθωρισμό των αμοιβών. Κάθε είδους. Των κρατικών λειτουργών, των προμηθευτών, των νέων εργολάβων, των ιδιωτικών επιχειρήσεων που βυζαίνουν παρασιτικά τις κρατικές υπηρεσίες. Το κράτος, από τον ένα χρόνο στον επόμενο, δεν προσαρμόζεται, επεκτείνεται!

Περισσότερα