Καθημερινή
13 Μαρτίου 2012
Φαίνεται ότι η Ελλάδα, δυστυχώς, οδηγείται σε εκλογές. Η εμφανής δημοσκοπική απίσχνανση του ΠΑΣΟΚ αλλά και της Ν.Δ. θέτει το θέμα της συμμετοχής της Αριστεράς σε κυβερνητικό σχήμα. Στο εφιαλτικό αυτό σενάριο δεν απασχολεί το θέμα των ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ γιατί, προφανώς, δεν ανήκουν στον «κόσμο ετούτο». Τίθεται όμως θέμα ΔΗΜΑΡ, με το ερώτημα αν «αποτελεί εν δυνάμει κυβερνητικό εταίρο» να απασχολεί ακόμη και διεθνή ΜΜΕ. Το ερώτημα δικαιολογείται από την αμφισημία των μηνυμάτων που εκπέμπει ο νεοπαγής πολιτικός χώρος, αλλά είναι το λάθος ερώτημα. Το θέμα δεν είναι αν η ΔΗΜΑΡ «προσφέρεται» για συμμετοχή, αλλά αν είναι «κατάλληλη» για κυβερνητικό σχήμα, ιδιαίτερα στην παρούσα συγκυρία.
Η άποψή μου είναι ότι δεν μπορούν να κυβερνήσουν δυνάμεις που δεν καταλαβαίνουν ότι της διανομής προηγείται η παραγωγή. Δεν είναι «κατάλληλες» για συμμετοχή σε κυβερνητικό σχήμα στην παρούσα συγκυρία όσοι βάζουν σε δεύτερη μοίρα την αναμόρφωση της οικονομίας και την εξασφάλιση συνθηκών που αντιμετωπίζουν τη γάγγραινα της ύφεσης και της ανεργίας. Τώρα χρειαζόμαστε πολιτικές δυνάμεις που «ανοίγουν» εργοστάσια και ενθαρρύνουν παραγωγικές δραστηριότητες και όχι ιδεολογικά μορφώματα που συντηρούν νοοτροπίες και τάγματα εφόδου που τα «κλείνουν». Δεν είναι χρήσιμες, τώρα, ιδέες που στηρίζονται στην ψευδαίσθηση δανεικού ή ανύπαρκτου πλούτου που αναμένει την ορθή και δίκαιη διανομή του. Τώρα χρειαζόμαστε ιδεολογικές επεξεργασίες, νοοτροπίες και πρακτικές που στοχεύουν στη μεγέθυνση της οικονομίας.
Ενα καλό παράδειγμα είναι το θέμα της φορολογίας, που, παντού και πάντα, σε όλες τις χώρες έχει δύο πτυχές. Η μία είναι η σχέση του φορολογικού συστήματος με τη διανομή του εισοδήματος και την κοινωνική δικαιοσύνη, τη φτώχεια και την αντιμετώπισή της. Η άλλη είναι η επίδραση της φορολογίας στην επιχειρηματικότητα και στη δημιουργία οικονομικής δραστηριότητας, απασχόλησης και πλούτου. Η Αριστερά ιστορικά επικεντρώνεται στην πρώτη πτυχή της φορολογίας, ίσως λόγω έμφυτης απέχθειας του κεντρικού ιδεολογικού της πυρήνα προς τις έννοιες του κέρδους, του πλούτου και της επιχειρηματικότητας. Για δεκαετίες, θαυμάσια μυαλά ασχολήθηκαν με την κατανομή του εισοδήματος στο πλαίσιο του οικονομικού συστήματος, δημιουργώντας μια ψευδή, όπως αποδεικνύεται σε πολλές χώρες στην Ευρώπη, αρνητική συσχέτιση μεταξύ επιχειρηματικότητας και δίκαιης κατανομής μέσω της φορολογίας. Για πολλά χρόνια καλλιεργήθηκε, με κρυφή ιδιοτέλεια, το βολικό ιδεολόγημα του κράτους-πατέρα που φροντίζει τα παιδιά του φορολογώντας τους κακούς καπιταλιστές. Τα αποτελέσματα τα ζούμε όλοι τώρα.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment