Καθημερινή
11 Μαρτίου 2012
Αν κάπου απέτυχε το ευρώ, είναι ότι δεν εμπόδισε φαύλους πολιτικούς να δανειστούν πολλά περισσότερα από όσα μπορούσαν να σηκώσουν οι ώμοι των πολιτών. Το έκαναν οι Ελληνες πολιτικοί αν και δεν ήσαν οι μόνοι. Το ευρώ καλλιέργησε την απατηλή πεποίθηση ότι τα κράτη-μέλη της Ζώνης μπορούν να διευρύνουν το μεταξύ τους έλλειμμα στο ισοζύγιο ανταλλαγών προϊόντων, υπηρεσιών και κεφαλαίων, χωρίς επιπτώσεις.
Ούτε οι κοινοτικοί παράγοντες ούτε όμως οι αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης πρόλαβαν την επερχόμενη καταστροφή. Η κρίση χρέους επιμένει, ακόμη σήμερα, να καταστρέψει πολλά στην Ευρώπη. Με πρώτο θύμα το περίφημο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο. Και με πρώτο πεδίο εφαρμογής των θυσιών το συνταξιοδοτικό σύστημα των περισσοτέρων κρατών.
Πολλοί από εμάς δείξαμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη -από όσο τελικώς αποδείχθηκε ορθολογικώς- στην ικανότητα του ενιαίου νομίσματος να προστατεύσει αποτελεσματικά τις οικονομίες μας. Δεν είχαμε ποτέ υπολογίσει την αδυναμία που θα επιδείκνυε την ώρα μιας μεγάλης κρίσης. Κρίση που τελικώς ήρθε και, ακόμη σήμερα, δεν έχει ξεπεραστεί. Το σημαντικό όμως παραμένει εκείνο που οδήγησε στη δημιουργία του κοινού νομίσματος. Η διατήρηση ενός νομίσματος, του ευρώ, κατάλληλου να προστατεύει την αξία των κεφαλαίων που έχουν επιχειρήσεις και νοικοκυριά στην Ευρώπη.
Η ελληνική κρίση έδειξε το μέγεθος των κινδύνων που έπρεπε να αντιμετωπίσει η Ευρώπη. Ηταν αυτός ένας ακόμη -πολύ σπουδαίος- λόγος για τον οποίο οι εταίροι μας στην Ευρωζώνη, οι Αμερικανοί, ακόμη και οι δύστροποι Βρετανοί, έσπευσαν να εκδηλώσουν -εντελώς πρακτικά- τη συμπαράστασή τους στην Ελληνική Δημοκρατία.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment