Καθημερινή
14 Οκτωβρίου 2012
Ποια είναι η λέξη που συνοψίζει όλα όσα χρειάζονται για να επιλυθεί η ευρωκρίση; Η ίδια λέξη που προκαλεί ανατριχίλα στον γερμανικό δημόσιο διάλογο: «αναδιανομή». Από τη θεμελίωση του ευρώ, η Γερμανία είχε αποκλείσει μια αναδιανεμητική ένωση (transfer union). Ως η ισχυρότερη οικονομία αποφάσισε ότι δεν θα αποτελέσει τον χρηματοδότη της Eυρωζώνης. Οι γερμανικές πολιτικές δυνάμεις ακροβατούν προσεκτικά στο θέμα αυτό, ιδίως ενόψει των προσεχών εκλογών του φθινοπώρου 2013. Πράσινοι και σοσιαλδημοκράτες το συζητάνε και το υποστηρίζουν, φιλελεύθεροι και χριστιανοκοινωνιστές είναι αντίθετοι. Με τους χριστιανοδημοκράτες διχασμένους, και με ένα νέο συντηρητικό ευρωσκεπτικιστικό κόμμα προ των πυλών, η κ. Μέρκελ προσέχει να αποφεύγει οποιαδήποτε σχετική αναφορά.
Ομως τα δεδομένα της κρίσης είναι αμείλικτα. Η ευρωκρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς πολιτικές τραπεζικής, δημοσιονομικής και οικονομικής ένωσης. Και η δυναμική του ελληνικού δημόσιου χρέους δεν είναι διατηρήσιμη, απαιτεί αναδιάρθρωση ή «κούρεμα», όπως φρόντισε να μας θυμίσει η κ. Λαγκάρντ. Και τα δύο συνιστούν πολιτικές άμεσης ή έμμεσης αναδιανομής πόρων. Ποια είναι τα όρια πολιτικής αντοχής της κ. Μέρκελ; Η αναδιανομή πόρων στην Eυρωζώνη είναι ήδη πραγματικότητα, με άλλα ονόματα. Ο δανεισμός της Ελλάδας (και των άλλων χωρών σε πρόγραμμα) με επιτόκια χαμηλότερα της αγοράς είναι μια μεταβίβαση πόρων προς την περιφέρεια. Το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους με το PSI ακόμα περισσότερο. Τα δάνεια στην περιφέρεια συνιστούν ανάληψη υποχρεώσεων, σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής μεταφέρουν πόρους από τους πιστωτές στους οφειλέτες. Το ίδιο και οι αγορές κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ. Συστηματική αναδιανομή θα συνιστούσαν η μετάβαση προς τραπεζική ένωση αμοιβαίας ανάληψης τραπεζικών κινδύνων, η έκδοση ευρωομολόγων, η δημιουργία ομοσπονδιακού προϋπολογισμού Eυρωζώνης. Ολα αυτά είναι αναγκαία για την επιβίωση του ευρώ. Το ερώτημα είναι: μπορούν να γίνουν αποδεκτά από τη Γερμανία;
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment