Τα Νέα
22 Οκτωβρίου 2012
Η τρέχουσα αναδιαπραγμάτευση του δεύτερου Μνημονίου (της πολιτικής προσαρμογής) και οι οικονομικές εξελίξεις έδειξαν καθαρά, πρώτον, τις ατέλειες της αρχικής συνταγής. Το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), κάνοντας αυτοκριτική, αναγνώρισε ότι είχε εκτιμήσει λανθασμένα τις επιπτώσεις των μέτρων δημοσιονομικής λιτότητας σε ΑΕΠ (και ανεργία) και στη δημόσια οικονομία. Το λάθος του μοντέλου ήταν στον πολλαπλασιαστή: Δεχόταν δηλαδή ότι 1% μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος δεν οδηγεί σε μείωση του ΑΕΠ κατά 0,5%. Τώρα αναγνωρίζει ότι αυτή η μείωση του ΑΕΠ μπορεί να είναι ...τετραπλάσια! Το λάθος αυτό συμπαρασύρει και άλλα κρίσιμα δημοσιονομικά μεγέθη. Επίσης και συναφώς, το ΔΝΤ υπενθύμισε ότι πρέπει να γίνει νέα περικοπή του ελληνικού δημοσίου χρέους και η προσαρμογή οφείλει να είναι σταδιακή και σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου.
Όμως η αναδιαπραγμάτευση ανέδειξε, δεύτερον, τις δυσκολίες των ελλήνων πολιτικών να τηρήσουν δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν ιδίως όταν πρόκειται να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις. Οι υστερήσεις κληροδότησαν τα «89 προαπαιτούμενα» για να εκταμιευθεί η επόμενη δόση, τα οποία πρέπει τώρα να εκπληρωθούν σε απίθανα σύντομο χρονικό διάστημα. Σημειώνω ότι σε αυτά ανήκουν μερικές μεγάλες μεταρρυθμιστικές εκκρεμότητες από τις οποίες εξαρτάται η ανάκαμψη της οικονομίας.
Σίγουρα οι δυσκολίες οφείλονται σε πολλούς παράγοντες όπως η μεγάλη κλίμακα της προσαρμογής που μοιάζει με καθεστωτική αλλαγή, δυσλειτουργικοί θεσμοί που εγείρουν οδοφράγματα, οργανωμένα συμφέροντα που δρουν ως αρνησίκυροι παίκτες, ιδεοληψίες. Οπως διατυπώθηκε προσφυώς, κακοί πολιτικοί θεσμοί συνοδεύονται από κακούς οικονομικούς θεσμούς και ανάλογες συμπεριφορές. Η πολιτική ηγεσία, στην περίπτωση που θέλει μεταρρυθμίσεις, βρίσκει αυτούς τους θεσμούς απέναντί της.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment