Λουκάς Παπαδήμος: Οι παγίδες που κρύβει το μεγάλο κούρεμα

Το Βήμα
23 Οκτωβρίου 2011

«Αυτή τη στιγµή, η πιο αποτελεσµατική και συνετή οδός είναι να εφαρµοστεί η συµφωνία των ευρωπαίων ηγετών που επετεύχθη τον Ιούλιο και να ενισχυθεί κατάλληλα» τονίζει σε άρθρο του στο Βήµα της Κυριακής (και για τους Financial Times) ο πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) κ. Λ. Παπαδήµος. Ο κορυφαίος σύµβουλος επί των οικονοµικών του πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου προειδοποιεί για ενδεχόµενες σοβαρές επιπτώσεις ενός µεγάλου µη εθελοντικού κουρέµατος του χρέους για τις ελληνικές τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταµεία, την πραγµατική οικονοµία και τελικά τον έλληνα φορολογούµενο. Κινούµενος µεταξύ Βοστώνης (όπου διδάσκει στο Πανεπιστήµιο Harvard), Φραγκφούρτης (έδρα της ΕΚΤ), Βρυξελλών και Αθήνας ο κ. Παπαδήµος έχει αναλάβει το τελευταίο διάστηµα έναν άτυπο αλλά ουσιώδη ρόλο εκπροσώπησης της Ελλάδας και εξισορρόπησης των πιέσεων που ασκούνται από τα διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων. Το κύρος και η αναγνωρισιµότητα που διαθέτει στη διεθνή σκηνή τον καθιστούν αξιόπιστο συνοµιλητή των ευρωπαίων εταίρων, των παραγόντων του ∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείο και πολύ περισσότερο της ΕΚΤ.

Καθώς η ελληνική κρίση χρέους έχει πλέον κλιµακωθεί, το ίδιο συµβαίνει µε τα αιτήµατα αναδιάρθρωσης του δηµόσιου χρέους της χώρας µε σκοπό την υποστήριξη της βιωσιµότητας του χρέους, τη βελτίωση των προοπτικών µακροπρόθεσµης ανάπτυξης και τη µείωση του ηθικού κινδύνου (moral hazard). Ωστόσο, στην πραγµατικότητα, τα πιθανά οικονοµικά οφέλη της αναδιάρθρωσης του χρέους θα είναι πολύ µικρότερα από ό,τι συχνά προβλέπεται, ενώ η διαδικασία αυτή συνεπάγεται σηµαντικούς κινδύνους για την Ελλάδα και την ευρωζώνη.

Τα οφέλη της αναδιάρθρωσης του χρέους από µια χώρα της ζώνης του ευρώ εξαρτώνται από την κατανοµή του χρέους ανάµεσα στους πιστωτές και τη δυνατότητα που έχουν να απορροφήσουν απώλειες τέτοιου είδους χωρίς κρατική στήριξη. Ωστόσο υπάρχουν επίσης χρηµατοδοτικοί περιορισµοί και διασυνδέσεις που απορρέουν από τη λειτουργία της ευρωπαϊκής Νοµισµατικής Ενωσης και την ενοποίηση των χρηµατοοικονοµικών αγορών και µπορούν να υποβαθµίσουν τα οφέλη και να δηµιουργήσουν συστηµικούς κινδύνους.

Περισσότερα

Διάβασε το πρωτότυπο άρθρο στους FT