Η μεγάλη αδικία της αργής δικαιοσύνης

του Πάσχου Μανδραβέλη

Καθημερινή
23 Οκτωβρίου 2011

Είναι πάνδημη η απαίτηση να τιμωρηθούν κάποιοι για τη σωρεία σκανδάλων που συνέβαλαν τα μάλα ώστε να οδηγηθεί η χώρα στην πρωτοφανή κρίση που ζούμε. Εμπόδιο στην απονομή δικαιοσύνης αποτελεί το άρθρο 86 του Συντάγματος. Σύμφωνα μ’ αυτό, τα αδικήματα των υπουργών παραγράφονται μέχρι να πεις «δεύτερη τακτική σύνοδος της βουλευτικής περιόδου», δηλαδή σε πέντε (το πολύ) χρόνια, αν δεν κλείσει νύχτα η Βουλή, όπως έγινε το 2008.

Μετά την καθυστερημένη κατακραυγή (να σημειώσουμε ότι το 2001 η Βουλή τροποποίησε το άρθρο 86 με την ησυχία της, χωρίς δηλαδή να υπάρξουν αντιδράσεις) όλα τα κόμματα δεσμεύτηκαν ότι θα αλλάξουν τη σκανδαλώδη αυτή διάταξη στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση.

Το ερώτημα όμως είναι άλλο. Ακόμη και αν τα αδικήματα δεν παραγράφονται ποτέ, θα προλαβαίνει η Δικαιοσύνη να δικάζει τους υπόπτους εν ζωή; Διότι, με τον ρυθμό που σωρεύονται οι υποθέσεις στα δικαστήρια και με τους ρυθμούς που λειτουργεί η Δικαιοσύνη, η αλλαγή του άρθρου 86 θα είναι δώρον άδωρον. Η ατιμωρησία των πολιτικών θα εξασφαλιστεί με τον ίδιο τρόπο που εξασφαλίζουν την ατιμωρησία διάφοροι μεγαλοσχήμονες ή όποιοι έχουν καλό δικηγόρο. Διά αναβολών, που καταλήγουν στην παραγραφή. Αν σκεφθούμε ότι ακόμη και οι θεωρούμενοι «εχθροί του κράτους» –δηλαδή οι ύποπτοι για τρομοκρατικές πράξεις– αποφυλακίζονται μετά την παρέλευση 18μήνου δίχως να δικαστούν, μπορούμε να φανταστούμε τι γίνεται με τους «φίλους του κράτους».

Περισσότερα

Δες πιο αναλυτικά εδώ