Καθημερινή
23 Οκτωβρίου 2011
Πολλές άναρθρες κραυγές ακούγονται και πολλά κροκοδείλια δάκρυα χύνονται για την «απώλεια εθνικής κυριαρχίας», λόγω των όρων που θα θέσουν οι δανειστές μας όταν θα έλθει το μεγάλο κούρεμα του χρέους μαζί με ένα νέο πακέτο δανείων. Είναι προφανές ότι η Ελλάδα πρέπει να διαπραγματευθεί σκληρά για να πετύχει την αλλαγή όρων του Μνημονίου που έχουν αποδειχθεί αντιπαραγωγικοί ή ανέφικτοι. Μπορεί να το πετύχει. Είναι, για παράδειγμα, απολύτως λογικό να δεχθεί η τρόικα ότι οι ιδιωτικοποιήσεις μπορεί να γίνουν σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου ώστε να μην εξευτελιστεί η διαδικασία λόγω χαμηλών αξιών. Υπάρχουν πολλά ακόμη για τα οποία η μάχη πρέπει να δοθεί με βάση μάλιστα πολλά από τα σημεία στα οποία εμμένει η Ν.Δ. Οι εταίροι και δανειστές μας μπορεί να έχουν απελπιστεί από τη βραδύτητα της εφαρμογής των αποφάσεων στην Ελλάδα, αλλά αντιλαμβάνονται ότι η κοινωνία και η πολιτική φτάνουν στα όριά τους.
Από την άλλη, εμείς οι Ελληνες οφείλουμε στους εαυτούς μας να εκμεταλλευτούμε στο έπακρον αυτό που ορισμένοι θέλουν να εμφανίσουν ως «ξένη επιτήρηση». Ας είμαστε ειλικρινείς. Το ελληνικό Δημόσιο καταληστεύθηκε τις τελευταίες δεκαετίες από οργανωμένες μαφίες στον τομέα των κρατικών προμηθειών, φοροφυγάδες, λαθρέμπορους καυσίμων, συνδικαλιστές που έκλεβαν τις επιχειρήσεις τους συνδιοικώντας τες ταυτόχρονα, ξένες (και δη γερμανικές ως επί το πλείστον) εταιρείες που είδαν τη μεγάλη ευκαιρία στο ελληνικό πάρτι, μέσα ενημέρωσης που ζούσαν από τα «παρελκόμενα» του πάρτι, και βεβαίως πολιτικούς.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment