Πόλη που καίγεται

του Γκαζμέντ Καπλάνι

Protagon.gr
13 Φεβρουαρίου 2012

Χθες το βράδυ στην Αθήνα γεννήθηκε το «κόμμα των νεοβαρβάρων». Τα μέλη του δεν γοητεύονται καν από την παλιά επαναστατική ιδέα ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Γιατί απλά δεν έχουν κανέναν σκοπό εκτός από το μίσος. Μίσος για τους μπάτσους προπαντός. Μίσος για κάθε τι που συμβολίζει την πόλη. Δεν μετέχουν πραγματικά σε καμία ιδεολογική παράδοση. Είναι «παιδιά» ενός «αιώνιου παρόντος», χωρίς μνήμη, χωρίς παρελθόν και χωρίς όραμα για το μέλλον, εκτός από το σύνθημα: «πόλη που καίγεται λουλούδι που ανθίζει».

Αυτό το «σύνθημα» ενώνει ανθρώπους της άκρας αριστεράς και της άκρας δεξιάς, χούλιγκαν των γηπέδων και ανθρώπους του υποκόσμου, μειγνύοντας διάφορους «ρομαντικούς» ολοκληρωτικούς μύθους και πρακτικές αντάρτικου πόλεων.

Το κόμμα των νεοβαρβάρων είναι η αντιστραμμένη αντανάκλαση της κύριας ιδέας και πρακτικής που ενσαρκώνουν τα ελληνικά πολιτικά κόμματα και μορφώματα, συστημικά και αντισυστημικά: η έχθρα για το κοινό αγαθό. Είναι η άλλη όψη του πλιάτσικου του κράτους, του κουκουλώματος της πραγματικότητας, της διαφθοράς, της διαπλοκής.

Οι «κουκουλοφόροι» διώχνουν τους «αδύναμους», δεν αναγνωρίζουν κανένα πολιτικό ήθος, αυτοπροβάλλονται ως «ήρωες» - ενσωματώνοντας μια διάχυτη πολιτική κουλτούρα φανατισμού, ολοκληρωτισμού και «αντίστασης» που ξέρει να παράγει μόνο «ήρωες» και «προδότες». Είναι «παιδιά» μιας διάχυτης «λαϊκής κουλτούρας» που ανέχεται και βραβεύει την παραβατικότητα. Ενός ισχυρού αισθήματος δυσπιστίας και απαξίωσης των θεσμών και του πολιτικού συστήματος.

Περισσότερα