Protagon.gr
5 Μαρτίου 2012
Μερικές φορές είναι να θαυμάζει κανείς πως καταφέρνουν να ανθούν στη χώρα μας τόσες πολλές ποικιλίες αριστερής κομματικής σκέψης και δράσης. Με μια πρόχειρη ματιά μπορούμε να εντοπίσουμε πέντε τύπους οργανωμένης αριστερής έκφρασης με αξιόλογη πολιτική και εκλογική επιρροή.
Καταρχήν, υπάρχει η παραδοσιακή κομμουνιστική αριστερά, που παραμένει αφοσιωμένη στα πλέον ανατριχιαστικά και βάρβαρα ολοκληρωτικά καθεστώτα του 20ου αιώνα. Η ηγεσία του ΚΚΕ επέλεξε να στηριχθεί σε ένα μίγμα εθνολαϊκισμού και εξισωτισμού, συσπειρώνοντας το, κατά βάση, λαϊκό εκλογικό ακροατήριο του κόμματος. Στους καιρούς της χρεοκοπίας το ΚΚΕ πέτυχε να αυξήσει την επιρροή του στο εθνικό ακροατήριο. Παρά το γεγονός ότι η στρατηγική αυτή το απομόνωσε από το υπόλοιπο κομματικό σύστημα, είχε ως πλεονέκτημα να το καταστήσει πόλο έλξης της διάθεσης διαμαρτυρίας τμήματος των λαϊκών στρωμάτων.
Ο κινηματικός αντισυστημικός ΣΥΡΙΖΑ είναι η δεύτερη οργανωμένη έκφραση της Αριστεράς. Μετά από μακροχρόνια περιπλάνηση, ο χώρος αυτός βρήκε τον εαυτό του στη μετατροπή του σε ένα ιδιότυπο κόμμα-κίνημα. Η ταυτότητα του βασίζεται στην αποθέωση ενός εξεγερσιακού λαϊκισμού, που πολλές φορές φλερτάρει αν δεν υποστηρίζει ανοικτά ανομικές συμπεριφορές. Αν το ΚΚΕ δίνει έμφαση στο λαϊκό και ταξικά προσδιορισμένο ακροατήριο του, ο ΣΥΡΙΖΑ ρέπει προς τους ηλικιακούς διαχωρισμούς. Η υποτιθέμενη εξεγερμένη νεολαία συνιστά τη φαντασιακή κοινότητα αναφοράς αυτού του χώρου. Το τελευταίο διάστημα, πάντως, ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί να διευρύνει την επιρροή του στο σώμα των «αγανακτισμένων» γεγονός που σχετίζεται με τη στροφή που πραγματοποιεί ο πρόεδρος του προς έναν ιδιότυπο αριστερο-εθνικόφρονα λαϊκισμό.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment