Protagon.gr
6 Μαρτίου 2012
Ο Σωτήρης Βαλντέν στο κείμενό του «Η άλλη Ευρώπη ενεργοποιείται» αναδεικνύει την κατ’ αυτόν σημασία των δηλώσεων πολιτικών προσωπικοτήτων της Ευρώπης υπέρ της Ελλάδας και κατά της πολιτικής της τρόικας που εφαρμόζεται στη χώρα μας. Χωρίς να μπει σε λεπτομέρειες της ενεργοποίησης αυτής της άλλης Ευρώπης, τη χρησιμοποιεί για να κατακεραυνώσει ένα θολό αντίπαλο: τους «πρόθυμους» όσον αφορά την αποδοχή των επιταγών της τρόικας και της Γερμανίας. Ας τα δούμε με τη σειρά. Παρά το ότι η δημοσίευση έγινε στον ιστότοπο «Μεταρρύθμιση» (ομάδα «εκσυγχρονιστών» του σημιτικού ΠΑΣΟΚ η πλειοψηφία της οποίας ανακοίνωσε την υποστήριξη στη ΔΗΜΑΡ στις 9/2), επιλέγω την ανάρτηση αυτού του κειμένου σε άλλες στήλες για δύο λόγους: (α) είναι εν εξελίξει ένας ενδιαφέρων διάλογος Βαλντέν-Ματσαγγάνη με κάποια επικέντρωση πια (το αρχικό κείμενο και η συζήτηση εδώ), (β) τα ζητήματα αυτά δεν αφορούν μόνον «ενδοοικογενειακές έριδες» της όποιας ανανεωτικής αριστεράς.
Η ενεργοποίηση της Ευρώπης υπέρ της Ελλάδας
Αυτό το περίφημο «υπέρ της Ελλάδας» χρήζει εξηγήσεως. Υπέρ της Ελλάδας είναι όσοι βλέπουν τα δεινά του ελληνικού λαού και συμπαρίστανται. Ως παλιές καραβάνες της πολιτικής συνδέουν – σωστά – τα δεινά με την ύφεση. Πόσοι στην «άλλη Ευρώπη που ενεργοποιείται» προσφέρουν κάτι παραπάνω από τη διαπίστωση του προβλήματος; Αυτή η άλλη Ευρώπη αναπέμπει το πρόβλημα σε μιαν άλλη πολιτική αλληλεγγύης, η οποία θα ελαφρύνει τις επιπτώσεις και θα σπρώξει την ανάπτυξη. Αυτό όμως συνεπάγεται πολλαπλάσια βοήθεια και κυρίως αποτελεσματική χρησιμοποίηση των πόρων στην Ελλάδα – είτε από εμάς τους ίδιους είτε με την «τεχνική» βοήθεια των εταίρων. Ας μη ξεχνάμε ότι ορισμένοι από τον κατάλογο των επιφανών πολιτικών που ενεργοποιούνται υπέρ της Ελλάδας, τις ημέρες της τραγελαφικής διαβούλευσης πρωθυπουργού-πολιτικών αρχηγών δήλωναν απερίφραστα «τα σκληρά εισπρακτικά μέτρα που λαμβάνονται οφείλονται κυρίως στο ότι η τρόικα ακολούθησε και σεβάστηκε τις κόκκινες γραμμές των ελληνικών πολιτικών κομμάτων» που προσπαθούσαν να σώσουν τις πελατείες τους (παράδειγμα: Φερχόφσταντ, εδώ).
Η έννοια «υπέρ της Ελλάδας» είναι καλή για τα δελτία ειδήσεων, στην πολιτική όμως θέλει λίγο ψάξιμο. Το «υπέρ της Ελλάδας» έχει έννοια όταν δείχνει μια προοπτική σύγκλισης σε μια κάποια λύση του προβλήματος της χώρας. Ποιός από όλους όσοι αναφέρονται στο αρχικό άρθρο είναι διατεθειμένος να προτείνει στην κοινωνία που δραστηριοποιείται δράσεις που λύνουν το πρόβλημά μας με τρόπο πιο λειτουργικό από την τρέχουσα «γερμανική ύβρι»; Κανείς! Το πιο μακριά που πηγαίνουν είναι το ευρωομόλογο και ο ρόλος της ΕΚΤ. Κάνω λάθος; Πόσοι (εκ των ενεργών πολιτικών – εκτός πολιτικής μια χαρά statesman μπορεί να είναι κάποιος) έχουν μιλήσει για διαγραφή διακρατικών χρεών; Πόσοι έχουν μιλήσει για δωρεάν βοήθεια (σε σοβαρά μεγέθη); Πόσοι είναι διατεθειμένοι να συνεχίσουν τη βοήθεια (εκτός για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους) άνευ όρων για τη συντήρηση παράλογων και εγκληματικών ελλειμμάτων; Κανείς! Υπάρχει κάποιος ο οποίος, ών ένθερμος οπαδός της ευρωπαϊκής ενοποίησης και της ανακατανομής πλεονασμάτων, να υποστηρίζει την ευρωπαϊκή ενοποίηση χωρίς δημοσιονομική σύγκλιση, ενιαία οικονομική πολιτική; Ακόμη και για την έκδοση ευρωομολόγου από τους πάντες τίθενται όροι: (α) Γιούνκερ-Τρεμόντι προβλέπουν απίθανο κόστος ανταλλαγής πιεσμένων ομολόγων, (β) Μπαρόζο και Κομισσιόν προβλέπουν εμπράγματες εγγυήσεις, (γ) Πρόντι προβλέπει εγγυήσεις κρατικού χρυσού και δίκτυα υποδομών.
Με τα παραπάνω θέλω να δείξω αυτό που παραλείπεται από το «υπέρ της Ελλάδας»: ακόμη και από τους πιο ένθερμους οπαδούς της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης η Ελλάδα είναι «ειδική περίπτωση». Η λύση του προβλήματός μας δεν προκύπτει από κανένα σχεδιασμό. Αυτό που βλέπουν ως «ενεργοποίηση» και πανηγυρίζουν όσοι το κάνουν είναι μια έκφραση ανθρωπιστικής αλληλεγγύης, ειλικρινούς ή όχι αδιάφορο, με ελάχιστη σχέση με τη λύση του προβλήματος. Η επαγγελία της αλλαγής των συσχετισμών στην Ευρώπη βασίζεται στην επιθυμία εκλογικής επιτυχίας των Ολλάντ και Στάινμπρουκ (κι ο Σμιτ σ’ αυτόν έχει βάλει όλο του το βάρος - απ’ ό,τι φαίνεται κανείς άλλος δεν έχει τύχη απέναντι στη Μέρκελ). Ποιές πολιτικές διαφορετικές από τις επάρατες τροϊκανές, με τα κουρέματα και τα Μνημόνια ευαγγελίζονται οι μελλοντικοί σωτήρες μας; Επί της ουσίας όμως! Δυστυχώς, όσες αναφορές και να γίνουν στα ιδανικά και στο όραμα της Ενωμένης Ευρώπης, η άτιμη η ζωή μεταφράζει το ζήτημα στο πολύ απλό: «πόσα χρήματα και με ποιούς όρους θα διοχετευθούν στην Ελλάδα».
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment