Το Όραμα μιας Νέας Ελλάδας

του Παύλου Ελευθεριάδη

24/7
15 Σεπτεμβρίου 2012

Οι λεπτομέρειες της κρίσης που μαστίζει την χώρα μας είναι σε όλους γνωστές. Αυτό που δεν υπάρχει είναι μια ξεκάθαρη εικόνα του γιατί είμαστε σε τέτοια κρίση. Θέλω να δώσω πολύ σύντομα την δική μου ερμηνεία της κρίσης, η οποία δείχνει και στην πρότασή μου για το όραμα μιας νέας Ελλάδας.

Η Ελλάδα το 1981 εντάχθηκε στην ΕΟΚ. Από το 1992 είναι μέρος της εσωτερικής ευρωπαϊκή αγοράς: είναι ανοικτή στα προιόντα και κεφάλαια όλων των ευρωπαϊκών χωρών. Από το 2001 είναι μέλος του Ευρώ. Η οικονομία της είναι εκ των πραγμάτων διεθνοποιημένη. Δυστυχώς η κρίση έδειξε ότι είναι μερικώς διεθνοποιημένη: αγοράζουμε και δανειζόμαστε στο εξωτερικό, αλλά πουλάμε κυρίως στο εσωτερικό. Το Δημοσιονομικό μας έλλειμα συμβαδίζει με το έλλειμα τρεχουσών συναλλαγών. Είναι προφανές ότι χάσαμε την ευκαιρία της ενιαίας αγοράς. Γιατί;

Η απάντηση που δίνουν οι οικονομολόγοι είναι διότι υπήρξαν λάθος κίνητρα. Απο την εποχή του 1981 το κράτος άρχισε να μοιράζει επιδοτήσεις και δημόσιες συμβάσεις με κομματικά κριτήρια. Ήταν πιο επικερδές να συναλλάσεσαι με τους μεγαλομεσάζοντες του δημοσίου παρά με την αβεβαιότητα του εξωτερικού. Τα προιόντα μας δεν ήταν έτσι ανταγωνιστικά. Όπως έχει δείξει ο Αρίστος Δοξιάδης και άλλοι, η οικονομία μας βασίστηκε στην παραγωγή επαρκών προϊόντων και υπηρεσιών που αγόραζε το κράτος και όχι στην παραγωγή εξαιρετικών προιόντων και υπηρεσιών που αγόραζαν οι διεθνείς αγορές. Ταυτόχρονα η εσωτερική αγορά δεν έχει πραγματικό ανταγωνισμό. Όπως δείχνουν οι έρευνες της Επιτροπής Ανταγωνισμού, οι εναρμονισμένες πρακτικές είναι σύνηθες φαινόμενο. Στα δημόσια έργα ο προστατευτισμός είναι σχεδόν θεσμοθετημένος. Για τις προμήθεις της υγείας, δεν χρειάζεται να προσθέσω ο,τιδήποτε. Οι οικονομικές συνθήκες αυτές δεν άλλαξαν ακόμα και κατά την διακυβέρνηση της χώρας από τον Κώστα Σημίτη την περίοδο 1996-2004, η οποία πέτυχε την βελτίωση οικονομικών μεγεθών χωρίς όμως ριζική αλλαγή του παραγωγικού μας μοντέλου.

Περισσότερα