Καθημερινή
7 Ιουνίου 2011
Σε επίπεδο ευρωπαϊκής πολιτικής, το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ δείχνει να έχει περάσει από τη σφαίρα του «απίθανου» και «μη-πολιτικά ορθού» στη σφαίρα του «ελάχιστα πιθανού» (highly unlikely), αλλά «ανοιχτά συζητήσιμου» θέματος. Η αρνητική αυτή αλλαγή στα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ελληνικής κρίσης είναι πολύ σημαντική και δεν μας επιτρέπει, ως χώρα, να συνεχίζουμε να συμπεριφερόμαστε ως εάν να μην έχει συντελεσθεί. Στο ολισθηρό και ομιχλώδες τοπίο που διαμορφώνεται ως προς το τι μέλλει γενέσθαι, μοναδικός μας γνώμονας - φάρος πρέπει είναι η διατήρηση της θέσης που κατέχει η χώρα μας στην καρδιά των πιο προωθημένων ευρωπαϊκών διαδικασιών ολοκλήρωσης, και του κοινού νομίσματος.
Πολλά έχουν γραφτεί το τελευταίο έτος περί ευρωπαϊκών ανισορροπιών ισοζυγίου πληρωμών και ανταγωνιστικότητας και περί αρνητικών συνεπειών που έχει η συμμετοχή της Ελλάδας στο κοινό νόμισμα. Η ορθότητα πολλών από αυτά τα επιχειρήματα είναι προβληματική, ωστόσο ακόμα και όλα αυτά τα επιχειρήματα να ήταν ορθά, η έξοδος της χώρας από το ευρώ θα αποτελούσε στρατηγικό λάθος με δυσυπολογίσιμες και πάντως καίριες αρνητικές συνέπειες για το μέλλον της Ελλάδας στον διεθνή καταμερισμό πλούτου και ισχύος.
Η ένταξη και παραμονή της Ελλάδας στον πυρήνα της διαδικασίας ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης αποτέλεσε πάγια στρατηγική προτεραιότητα του (πολύπαθου) μεταπολιτευτικού μας συστήματος. Ισως είναι και η μόνη στρατηγική επιλογή της μεταπολίτευσης που αποδείχθηκε ορθή εκ του αποτελέσματος (εκτός των ευρωπαϊκών τειχών, το πιο πιθανό είναι ότι τώρα θα είχαμε βιώσει μια κατάρρευση τύπου Αργεντινής). Η στρατηγική αυτή επιλογή ήταν πρωτίστως μια πολιτική επιλογή για την Ελλάδα. Και σωστά. Πάντα, η οικονομία έχει νόημα μέσα σε συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο, ποτέ σε πολιτικό κενό. Ως εκ τούτου, η απόφαση για το πολιτικό πλαίσιο προηγείται των όποιων οικονομικών αναλύσεων (χωρίς να αναιρεί τη σημασία τους).
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment