Αριστερός μεσσιανισμός σε καιρό κρίσης

του Νίκου Μαραντζίδη

Το Βήμα
2 Οκτωβρίου 2011

Τι καινούργιο µπορεί να περιµένει κάποιος από πρόσωπα που πέρασαν τη ζωή τους θαυµάζοντας τις επιδόσεις του σοβιετικού ολοκληρωτισµού, αναριγώντας από ενθουσιασµό στο άκουσµα της µαγικής λέξης «κρατικοποίηση»; Πόσες εναλλακτικές προτάσεις για την έξοδο από τη χρεοκοπία µπορούν να παραγάγουν πολιτικοί φορείς που το βασικό τους µέληµα δεν είναι να αυξήσουν οι φτωχοί άνθρωποι τα εισοδήµατά τους, αλλά να εκµηδενιστεί ο ιδιωτικός πλούτος µέσα στις δαιδαλώδεις και διεφθαρµένες δοµές του κράτους της κοµµατικής νοµενκλατούρας, οδηγώντας το κοινωνικό σύνολο στην ανελευθερία και στην εξαθλίωση στο όνοµα µιας υποτιθέµενης ισότητας;

Χαρακτηριστικό παράδειγµα µαρξιστικής - λενινιστικής αντιµετώπισης κρίσης υπερδανεισµού αποτελεί η Ρουµανία του 1980. Ο κοµµουνιστής πρόεδρος Τσαουσέσκου πίστεψε ότι βρήκε τη συνταγή για να µειωθεί το βαρύ χρέος της χώρας. Καθώς δεν έπρεπε να συρρικνωθεί το τερατώδες σοσιαλιστικό κράτος, διαβόητο για το ατελείωτο δίκτυο των υπαλλήλων-χαφιέδων του, έπρεπε να περιοριστούν δραµατικά και οριζόντια οι βασικές ανάγκες των ανθρώπων στο όνοµα του Σοσιαλισµού και της εθνικής κυριαρχίας - στη Ρουµανία δεν είχε µείνει και τίποτε να φορολογήσουν από τους ιδιώτες! Ως συνέπεια, οι πολίτες του Βουκουρεστίου αντιµετώπισαν χειµώνες χωρίς θέρµανση και µε πολλές διακοπές στο ηλεκτρικό, ενώ τα ασθενοφόρα έκαναν επιλεκτικές διακοµιδές για οικονοµία. Οσο για την επάρκεια τροφίµων; Αυτή δεν υπήρχε ούτε στις «κανονικές» εποχές.

Άλλοι καιροί, άλλα ήθη, θα σχολιάσει κάποιος. Αλλά µήπως δεν είναι το ΚΚΕ που προβάλλει µε υπερηφάνεια τα οικονοµικά της εξαθλίωσης του κουβανέζικου Σοσιαλισµού ή ο ΣΥΡΙΖΑ που στοχεύει σε 100 χιλιάδες νέες θέσεις απασχόλησης στο κράτος, στο πλαίσιο να υποθέσω ενός σχεδίου επανακρατικοποίησης της οικονοµίας;

Περισσότερα